στην Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Στη μεγάλη χώρα της λύπηςσυνάντησα τη μάγισσα Λυπιού.Κρατούσε στα χέρια της το μήλοτης αμαρτίας και φύτρωναν στους ώμους της τα φτερά της ελπίδας.

Η ποίηση έλαμπε στο πρόσωπό τηςκι ένα φωτοστέφανο την τριγύριζεκαι την έκανε αγνή ξανά.

Της λύπης η λάμψηφώτιζε τόν δρόμο προς τον αγαπημένο μουσημάδι βάζοντας την άμμο της θάλασσαςπου γράφει και σβήνειπου ζει και πεθαίνειζωή στην άλλη ζωήπέρα απ’ τα κύματα.

 Άντεια Φραντζή