Το διαφημιστικό λέγεται “Just Wave and Go”, δηλαδή απλά την περνάς (την κάρτα) και φεύγεις! Μα φυσικά!…
Ποιος θέλει να χάνει χρόνο έτσι;Ναι, αυτό είναι ένα ιδανικό όραμα για το μέλλον.

πηγή: εδώ

Η επιστολή, που έστειλε Έλληνας φορολογούμενος στον κ. Ε. Βενιζέλο και το Υπουργείο Οικονομικών και δημοσιεύτηκε στην prionokordela.gr, έχει προκαλέσει ολόκληρο «κίνημα» αγανακτισμένων πολιτών, που ένας προς έναν δηλώνουν και εκείνοι την πρόθεση τους να σταματήσουν να πληρώνουν πλέον τα «σπασμένα» άλλων! Όλα έχουν ένα όριο και αυτή η κυβέρνηση το ξεπέρασε προ πολλού…

Ας θυμηθούμε ξανά την επιστολή του κ. Κωνσταντίνου Κυρία, που νομίζουμε ότι εκφράζει σύσσωμο τον ελληνικό λαό…

Επιστολή Έλληνα φορολογούμενου στο Υπουργείο Οικονομικών: «Αρνούμαι να…πληρώσω!!!»

Με την παρούσα επιστολή μου, σας γνωστοποιώ την πρόθεση μου να μην πληρώσω την συμμετοχή μου στην κρίση που περνάει η χώρα μου.

Οι λόγοι είναι απλοί:
Εσείς οι πολιτικοί, αλλά και οι δημόσιοι λειτουργοί σας, είχατε την ευκαιρία, αλλά και την εντολή από τον ελληνικό λαό, να διαχειριστείτε τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων, όσο και των κοινοτικών κονδυλίων από το 1981 και μετά. Να τα διαχειριστείτε με τέτοιο τρόπο έτσι, ώστε η χώρα να έχει ανάπτυξη και κοινωνικές παροχές. Στα 30 χρόνια αυτό που καταφέρατε είναι κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για ίδιο όφελος, παραπλάνηση του λαού για δήθεν κοινωνικές παροχές και διόγκωση του δημοσίου τομέα για ψηφοθηρικούς λόγους.

Καταφέρατε μία χώρα, η οποία από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν υπερήφανη και δεν υποδουλωνόταν σε ξένους κατακτητές, εσείς με τις πράξεις σας να την ξανά-υποδουλώσετε.

Το σύνταγμα της χώρας μου μιλάει για την ισότητα των Ελλήνων. Άραγε για ποιά ισότητα μιλάμε; Το συνάδελφο σας κύριο Μαντέλη, τον καταδικάσατε σε φυλάκιση με τριετή αναστολή. Ποινή που αφορούσε δωροδοκία, ψευδή φορολογική δήλωση και τέλος για ζημία, την οποία υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο (δηλαδή εγώ, ο Ελληνικός λαός). Γιατί δεν του δεσμεύσατε την περιουσία του; Στο πρόσωπο του κυρίου Μαντέλη, αναφέρομαι και σε όλα τα λαμόγια πολιτικούς και μη, που κλέψανε τον ιδρώτα μου.

Αναρωτιέμαι, εγώ, που δεν θα σας πληρώσω τα 500-1000 ευρώ της εφορίας, τί ποινή θα μου επιβάλλετε, σε σχέση πάντα με την ποινή που επιβάλατε στον κύριο Μαντέλη και στον κάθε κύριο Μαντέλη; Πολύ θα ήθελα να με δικάσει ο δικαστής που δίκασε τον κύριο Μαντέλη και να μου απαγγείλει κατηγορία.

Δεν σας πληρώνω, αφού δεν φορολογείτε, δεν εισπράττετε και δεν δεσμεύετε τις περιουσίες αυτών που φοροδιαφεύγουν. Μέχρι σήμερα τα κανάλια αναφέρονται σε 37 δισεκατομμύρια από ανείσπρακτους φόρους, τους οποίους δεν μπορείτε και δεν θέλετε να εισπράξετε. Προχθές ο κύριος Ρακιτζής, αναφέρθηκε σε κρατικό υπάλληλο, η οποία υπεξαίρεσε 16 εκατομμύρια ευρώ και της επιβλήθηκε η ποινή της εξάμηνης διακοπής από την εργασία της. Και για όλα αυτά ζητάτε να πληρώσω εγώ ο μισθωτός;

Δεν σας πληρώνω, γιατί αποτύχατε εδώ και 30 χρόνια να φτιάξετε την υγεία, την παιδεία και γενικά όλες εκείνες τις υποδομές που πρέπει να έχει ένα σύγχρονο κράτος.
Δεν σας πληρώνω, γιατί αναλάβατε την διακυβέρνηση με ψέματα και συνεχίζετε να κυβερνάτε με ψέματα.
Δεν σας πληρώνω, γιατί δεν έχετε εντολή από τον λαό, να υπογράφετε τέτοιου είδους μνημόνια.
Δεν σας πληρώνω, γιατί αρνούμαι να ταϊζω 301 ανθρώπους και την κλίκα τους, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να προδίδουν τα όνειρα του λαού και να ζούν εις βάρος του.

Θα πληρώσω την συμμετοχή μου στο κράτος, όταν αυτό αποφασίσει να γίνει δίκαιο και να κατανέμει τα βάρη δίκαια.
Θα πληρώσω, όταν το κράτος θα λειτουργήσει σαν κράτος και όχι σαν κομματική επιχείρηση με τα «δικά τους» παιδιά.
Θα πληρώσω, όταν αυτοί που μας κυβερνάνε και οι δημόσιοι λειτουργοί θα λειτουργήσουν για το κοινό συμφέρον και όχι για να φτιάξουν περιουσία.

Τελειώνοντας, θέλω να σας τονίσω ότι ο πολιτικός σας χρόνος (αναφέρομαι σε όλο το πολιτικό σύστημα) τελείωσε. Ο Ραγιάς ξύπνησε, από εδώ και στο εξής θα ακούτε και θα νοιώθετε μόνο την οργή του.

Υποδουλώσατε τα όνειρα μου και το μέλλον των παιδιών μου. Πιστέψτε με, δεν έχω τίποτα να χάσω.

Κωνσταντίνος Κυρίας

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του. «Έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο…

Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού». Γιατί πράγματι, τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό απαριθμεί με τρόπο καυστικό, αυστηρό και καίριο ο Πλούταρχος σ΄αυτό το μικρό κείμενο, που δεν μπορεί να διαβαστεί σήμερα απλώς «εγκυκλοπαιδικά», αφού οι παραλληλίες με τα σύγχρονα τεκταινόμενα παραφυλούν σε κάθε στίχο.

«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»… λέει κατηγορηματικά ο χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο -μία ομιλία στην πραγματικότητα- δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.

Σε ποιούς ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι; Σε δικούς τους αλλά κυρίως σε ξένους πιστωτές ως επί το πλείστον Ρωμαίους. «… κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν», λέει παραστατικά ο Πλούταρχος. Και τι προτείνει;

«Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί  αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης αν του ορκίζεσαι σε προστάζει αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα…».

Αλλά ο Πλούταρχος δεν κατακεραυνώνει μόνον τους πιστωτές. Και ας μη βιαστούν οι αναγνώστες του να βγάλουν εύκολα συμπεράσματα κάνοντας βολικούς συσχετισμούς. Δεν φταίει μόνον ο δανειστής. Ευθύνεται πρωτίστως ο δανειζόμενος με την άφρονα συμπεριφορά του και την επιθυμία του για πολυτέλεια και τριφυλή ζωή (μας θυμίζει κάτι αυτό;), φωνάζει ο συγγραφέας. «Διότι χρεωνόμαστε για να πληρώσουμε όχι το ψωμί και το κρασί μας, μα εξοχικές κατοικίες, δούλους, μουλάρια, ανάκλιντρα και τραπεζώματα…». Κι αν ο Πλούταρχος κατακεραυνώνει έτσι τους συγχρόνους τους, τι θα έλεγε για… τα εορτοδάνεια και τα δάνεια για καλοκαιρινές διακοπές, που διαφημίζονταν από τις Τράπεζες μέχρι πρότινος βρίσκοντας φυσικά, πολλούς «αγοραστές». Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; «Για να διατηρήσουμε την ελευθερία μας ενώ έχουμε συνάψει δάνεια κολακεύουμε ανθρώπους που καταστρέφουν σπιτικά, γινόμαστε σωματοφύλακες τους, τους καλούμε σε γεύματα, τους προσφέρουμε δώρα και τους πληρώνουμε φόρους».

Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, όπως θεωρείται ο Πλούταρχος από τους μελετητές του είναι τόσο αυστηρός σ΄ αυτό το έργο και δείχνει τόσο πάθος καταδικάζοντας το φαινόμενο του αλόγιστου δανεισμού αφ΄ ενός και της απληστίας και βαναυσότητας των δανειστών από την άλλη είχε οδηγήσει στον παρελθόν στην υπόθεση ότι το έγραψε σε νεαρή ηλικία. Πράγμα λανθασμένο, όπως απέδειξε η σύγχρονη έρευνα. Η αδυναμία των ανθρώπων να ξεφύγουν από τα δεινά του δανεισμού φαίνεται ότι απασχολούσε πολύ τον μεγάλο βιογράφο της αρχαιότητας. «Ανθρωπος που μπλέκει μια φορά, μένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον άλλον», γράφει.

Στην πρόσφατη έκδοση πάντως, σε μετάφραση και σχόλια της Πολυξένης Παπαπάνου παρατίθεται και το αρχαίο κείμενο για όσους επιθυμούν να πάρουν και την αρχαία γεύση του.

πηγή: ΒΗΜΑ

Από τον Γούντι Άλλεν

Την επόμενη ζωή μου θέλω να τη ζήσω ανάποδα.

Ξεκινάς από νεκρός. Έτσι το γλιτώνεις αυτό.

Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.

Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο, γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις τη σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στη δουλειά.

Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.

Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης’. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.

Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι την στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπα με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και – Νάτο !!!

Τελειώνεις σαν…

ένας οργασμός…

Ο Σεπτέμβριος είναι ο ένατος μήνας του Γρηγοριανού ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημερών. Η λατινική ονομασία του, September, προέρχεται από το septem (=επτά), καθώς ήταν ο έβδομος μήνας του αρχαίου δεκάμηνου ρωμαϊκού ημερολογίου». Αργότερα, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου στην αρχή του έτους, ο Σεπτέμβριος μετακινήθηκε στην ένατη θέση, χωρίς όμως να αλλάξει την ονομασία του.Ο τρυγητής είναι η πιο γνωστή και διαδεδομένη από τις ονομασίες του Σεπτεμβρίου στο λαϊκό καλαντάρι και συνδέεται βέβαια με τον τρύγο» την κύρια αγροτική απασχόληση το μήνα αυτό. Στην εικονογραφία των Μηνών ο Σεπτέμβριος παριστάνεται ως τρυγητής με το τρυγοκόφινο, να τρυγάει ο ίδιος ή να πατά σταφύλια στο πατητήρι, περιστοιχισμένος από άνδρες και γυναίκες σε ευθυμία που τρυγούν τον μεθυστικό καρπό του αμπελιού.

Γιορτές στο μήνα Σεπτέμβριο

Του Αγίου Μάμαντος (2 Σεπτεμβρίου).
Το Γενέθλιον της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου).
Της Υψώσεως του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου).