Το πρώτο ελληνικό ντοκιμαντέρ για την οικονομική κρίση είναι γεγονός. Πρόκειται για το “Debtocracy”, το οποίο πραγματεύεται το θέμα της κρίσης, το χρέος και αναζητά εναλλακτικές λύσεις που δεν παρουσιάζονται στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης.

Το Dailymotion Greece σε συνεργασία με το debtocracy.gr εξασφάλισε το Debtocracy//Χρεοκρατία, ένα ντοκιμαντέρ για την κρίση.

Από το βράδυ της Τετάρτης 6 Απριλίου στο debtocracy.gr, είναι διαθέσιμο το πρώτο ελληνικό ντοκιμαντέρ που στηρίχθηκε αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση των θεατών και το οποίο θα διατίθεται χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης.

Οι συντελεστές του Debtocracy συνομιλούν με ορισμένους από τους σημαντικότερους οικονομολόγους, πολιτικούς και δημοσιογράφους που παρουσιάζουν εναλλακτικές ερμηνείες αλλά και προτάσεις για την κρίση δημοσίου χρέους της Ελλάδας και της Ευρωζώνης.

Οι δημοσιογράφοι Άρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη που υπογράφουν το σενάριο και τη σκηνοθεσία, παρακολουθούν την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Έχοντας πραγματοποιήσει γυρίσματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μέσα από κινούμενα σχέδια και animation, το Debtocracy παρακολουθεί την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας από τη δεκαετία του ’70 και εξηγεί τις έννοιες του απεχθούς και του παράνομου χρέους που βαραίνουν και την Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take / Η κατάληψη), ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation) κ.α.

Τη μουσική υπογράφει ο Γιάννης Αγγελάκας και το μοντάζ ο Άρης Τριανταφύλλου ενώ την παραγωγή είναι της  BitsnBytes.

Δείτε το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ

του G.J. White

Μου ζήτησαν με απλούς όρους να εξηγήσω τι συμβαίνει στην Ελλάδα.

Σκέφτηκα πολύ γιατί είναι δύσκολο με απλούς όρους να εξηγήσεις μια τόσο πολύπλοκη κατάσταση και αποφάσισα να σας πω μια ιστορία που και εμένα μου είπαν από ένα μικρό Ιρλανδικό χωριό.

Είναι μία υγρή ημέρα σε ένα μικρό ιρλανδικό χωριό. Βρέχει ακατάπαυστα και οι δρόμοι είναι άδειοι.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, όλοι χρωστάνε και ο καθένας ζει με πίστωση.

Αυτή τη συγκεκριμένη μέρα, ένας πλούσιος Γερμανός τουρίστας εμφανίζεται στο χωριό, σταματά το αυτοκίνητο του έξω από ένα τοπικό ξενοδοχείο, πλησιάζει την Reception αφήνοντας 100 Euro σαν εγγύηση για να ελέγξει τα επάνω δωμάτια και αν βρει κάποιο της αρεσκείας του να περάσει τη νύχτα εκεί.

Ο ξενοδόχος του δίνει μερικά κλειδιά και μόλις ο επισκέπτης αρχίζει να ανεβαίνει τα σκαλιά, αρπάζει τα 100 Euro από το τραπέζι και τρέχει στο διπλανό κατάστημα του χασάπη για να ξεπληρώσει το χρέος του. Ο χασάπης παίρνει τα 100 Euro και αμέσως πάει λίγο πιο κάτω για να ξεπληρώσει το χρέος του στον χοιροτρόφο. Μετά ο χοιροτρόφος σπεύδει με τα 100 Euro να πληρώσει τον λογαριασμό του στον προμηθευτή ζωοτροφών. Ο τύπος που δουλεύει εκεί λαμβάνει τα 100 Euro και τρέχει να πληρώσει τα ποτά που χρωστάει στο μπαράκι του χωριού.

Ο ιδιοκτήτης του μπαρ δίνει πονηρά κάτω από το τραπέζι τα 100 Euro που χρωστούσε σε μία γυναίκα θαμώνα του μπαρ, η οποία τον τελευταίο καιρό έχει μείνει άνεργη και έχει αναγκαστεί να προσφέρει έξτρα υπηρεσίες σε μοναχικούς άντρες. Η γυναίκα χώνει τα 100 Euro βαθιά μέσα στην τσέπη του τζην της και με γοργό βήμα καταφτάνει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται ο Γερμανός τουρίστας.

Επιτέλους ξεπληρώνει εκείνο το δωμάτιο που είχε νοικιάσει πριν μερικές ημέρες. Τα 100 Euro τα παραλαμβάνει, ποιος άλλος, ο ξενοδόχος. Τα ακουμπά αμέσως στην Reception, εκεί που τα είχε αφήσει ο πλούσιος τουρίστας, έτσι ώστε να μην κινήσει την παραμικρή υποψία.
Ο Γερμανός, μετά από λίγο, κατεβαίνει από τα σκαλιά, δηλώνοντας ότι δεν του άρεσε κάποιο από τα δωμάτια. Παίρνει τα 100 Euro πίσω, μπαίνει στο αυτοκίνητό του και εγκαταλείπει το χωριό.

Κανένας δεν παρήγαγε τίποτα. Κανένας δεν κέρδισε τίποτα.

Όμως οι κάτοικοι του χωριού έπαψαν να χρωστούν και μπορούν τώρα να ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.

Κάπως έτσι δεν λειτουργούν τα Μνημόνια;

Από τη φανατική αναγνώστρια του blog, annaki

Κρυφό σχολειό

Ο Ανδρέας Πετρουλάκης σχολιάζει στη Καθημερινή την “εξυγίανση” του ΟΣΕ, σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί το υπουργείο Παιδείας για τα σχολεία.

Χρεοκοπία μιας χώρας σημαίνει ότι ένα κράτος σταματά να πληρώνει τις υποχρεώσεις του λόγω αδυναμίας. Δεν σταματά να υπάρχει το κράτος ούτε η κοινωνία, ούτε να ανατέλλει ο ήλιος. Με βάση την εμπειρία υπάρχει μια αναστάτωση μερικών ημερών στην καθημερινή ζωή αλλά μετά, αυτή επανέρχεται. Φυσικά στο πρότερο επίπεδο διαβίωσης στην καλύτερη περίπτωση, θα κάνει χρόνια να επανέλθει, αν επανέλθει ποτέ.

“Η σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση περιγράφεται ανάγλυφα από μια φράση του Χατζηδάκη που πολλοί Έλληνες και ξένοι ηγέτες έχουν επαναλάβει κατά κόρον : «η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα».

Τα θαύματα όμως, δεν ήταν ποτέ μόνο οικονομικά: από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους, από τον Καποδίστρια μέχρι και σήμερα, η χώρα μας έχει ζήσει σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία πέντε φορές τον εφιάλτη της Χρεοκοπίας.

Η πρώτη πτώχευση έγινε μόλις μετά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους και επί Κυβερνήσεως του Ιωάννη Καποδίστρια. Τα δάνεια δεν τα είχε ζητήσει εκείνος, όμως βάραιναν το Ελληνικό κράτος αφού είχαν…

ζητηθεί από τους Έλληνες στην Επανάσταση.

Η δεύτερη πτώχευση έγινε επί Όθωνα, ο οποίος ήταν Βαυαρός και οι Μεγάλες Δυνάμεις τον έστειλαν «τοποτηρητή» των συμφερόντων τους στην Ελλάδα. Ενώ ο Όθωνας είχε υποβάλει για δέκα χρόνια λιτότητα με ένα μνημόνιο – που τόσο μοιάζει με το σημερινό!– το οποίο είχε συντάξει με τις Μεγάλες Δυνάμεις, μειώνοντας μισθούς και δαπάνες σημαντικές για τον Ελληνικό πληθυσμό, δεν κατάφερε να αποφύγει την πτώχευση.

Η τρίτη πτώχευση συνέβη επί Κυβερνήσεως του Χαρίλαου Τρικούπη. Αυτός αν και περιέκοψε δαπάνες, προχώρησε σε εξορθολογισμό των μισθών αλλά τελικά δεν τα κατάφερε, με αποτέλεσμα το 1893 να δηλώσει στη βουλή το ιστορικό εκείνο «Κύριοι δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

Η τέταρτη πτώχευση σημειώθηκε επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος κήρυξε πτώχευση, έκανε στάση πληρωμών εξωτερικού χρέους και επέβαλλε εξευτελιστικά μεροκάματα. Το αποτέλεσμα ήταν να βγουν κερδισμένοι οι μεγάλοτσιφλικάδες γαιοκτήμονες αφού εξαγόραζαν την περιουσία των μικρότερων σε εξευτελιστικές τιμές: έτσι έγινε η αρχή για να οδηγηθούμε στη δικτατορία Μεταξά.

Η πέμπτη πτώχευση συνέβη επί Ιωάννη Μεταξά: ο Μεταξάς, αν και κατέφυγε στην Κοινωνία των Εθνών, ζητώντας να μην πτωχεύσει η Ελλάδα γιατί «αυτό θα διέλυε το λαό του», δε μπόρεσε να αποφύγει τη χρεοκοπία.

Το χειρότερο λοιπόν για τη χώρα δεν είναι τα οικονομικά δεδομένα :σήμερα, όπως και σε κάθε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις , η Ελλάδα,πριν πτωχεύσει οικονομικά, πτώχευε ηθικά. Υπεύθυνοι γι’ αυτό, οι πολιτικοί άρχοντες του τόπου: οι ίδιοι που πάντα δανειζόντουσαν υπέρμετρα από το εξωτερικό, από τις ίδιες πάντα «Μεγάλες Δυνάμεις» (που λόγω του ότι η χώρα μας έχει θέση κλειδί για τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, προσπαθούν να μας έχουν πάντα υπόχρεους).

Αν όμως στο παρελθόν, υπήρχε το δεδομένο ότι η πολιτική ηγεσία ήταν σχεδόν πάντα διορισμένη από ξένα κέντρα εξουσίας, δεν θα έπρεπε σήμερα η χώρα μας να είναι έρμαιο στις διαθέσεις του οποιουδήποτε μηχανισμού, όπως το ΔΝΤ. Η γενική αίσθηση του Έλληνα πολίτη είναι ότι οι πελατειακές σχέσεις, η αδιαφάνεια, η διαφθορά, η ασυνέχεια του Ελληνικού κράτους είναι οι αιτίες που μας οδήγησαν εκτός όλων των άλλων εδώ.

Ο Έλληνας σήμερα έχει την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί, πολλές φορές και αποδεδειγμένα, χρηματοδοτούνται από ξένα οικονομικά συμφέροντα τα οποία ξεπληρώνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μόλις εκλέγονται, ενώ παράλληλα κατασκευάζουν κομματική «πελατεία» διορίζοντας κόσμο στο Δημόσιο. Και είναι οι ίδιοι πολιτικοί από τους οποίους ζητείται σήμερα να ορθώσουν το ανάστημα τους σε διεθνές επίπεδο , όχι εκλιπαρώντας βοήθεια από τους ξένους, αλλά με κίνητρο το γνήσιο εθνικό συμφέρον.

Μόνο αν βρεθεί κάποιος, με συναφείς ηθικές αξίες, που θα έχει ΟΡΑΜΑ και τη δύναμη να εμπνεύσει το λαό, που θα ασκεί πολιτική για την Χώρα και όχι για τον εαυτό του, τότε η Ελλάδα θα κερδίσει την χαμένη της αξιοπρέπεια. Τότε η Ελλάδα δεν θα πετύχει ένα ακόμα διαδοχικό θαύμα αλλά ένα διαχρονικό, το οποίο θα της επιτρέψει να έχει τη θέση που της αρμόζει και της αξίζει στη διεθνή πραγματικότητα, χωρίς τη βοήθεια άσπονδων εχθρών και φίλων.”

πηγή: Μανόλης Καλαμπόκας

Μια παρέα νέων με φαντασία δημιουργεί βίντεο που εξυπηρετούν βαθύτερες ανάγκες

Η ιστορία αρχίζει με τη μικρή Ελλάδα, ένα μαυρισμένο κοριτσάκι με μαγιό, να καλοπερνάει. Τρώει παγωτό σέρνοντας πίσω του ένα μικρό και χαρωπό προβατάκι, το Χρέος. Ως εκεί, καλά. Όμως, έπειτα από λίγο, το Χρέος μεγαλώνει τόσο που μεταμορφώνεται σε ένα απίστευτα τρομακτικό και πεινασμένο τέρας, το οποίο με τη σειρά του θέλει να φάει την μικρή Ελλάδα… Ποιος θα τη σώσει; Ο ξεπεσμένος σούπερ ήρωας, γνωστός και με το όνομα Ευρώπη; Ή το περίεργο κουνούπι που λέγεται ΔΝΤ; «Θα καταφέρει η Ελλάδα να ξαναβρεί την ευτυχία;»…

Με αυτή την ερώτηση κλείνει το τρίτο επεισόδιο της σειράς The Greek Crisis Explained. Όσοι έχουν λογαριασμό στο Facebook (και φίλους που προωθούν βίντεο μανιωδώς) μάλλον έχουν παρακολουθήσει την τριλογία που φέρει την υπογραφή της Nomint, μιας εταιρείας με αντικείμενο τον ψηφιακό σχεδιασμό εικόνας σε κίνηση (animation) που εκτός των εμπορικών της πρότζεκτ, δημιουργεί βίντεο που εξυπηρετούν άλλου είδους ανάγκες… Στην προκειμένη περίπτωση, η κυκλοφορία του dvd της Τζούλιας «ταρακούνησε» την ομάδα που αισθάνθηκε την ανάγκη να προσπαθήσει να εξηγήσει τι συνέβαινε γύρω της εκείνη τη στιγμή. Η μέρα της Τζούλιας έγινε και μέρα του ΔΝΤ, και το ένα έφερε το άλλο, με αποτέλεσμα να καταπιαστούν με μια σειρά επεισοδίων που θα «εξηγούσαν» την ελληνική κρίση σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό απ’ ό,τι φαντάζονταν. Και αν σε ιντερνετικούς χρόνους η ιστορία του Greek Crisis θεωρείται παλιά είδηση, η πιο πρόσφατη βράβευση ενός άλλου ανεξάρτητου πρότζεκτ τους από την κοινότητα του Vimeo.com και η ενδιαφέρουσα συμμετοχή της Nomint στο τελευταίο κύκλο ομιλιών του Tedx Athens, αποτέλεσε μια πολύ καλή ευκαιρία για μια συζήτηση με την «Κ» στο γραφείο της πίσω από το Χίλτον.

Η κότα μετά την κρίση

«Είχαμε αποφασίσει από την αρχή ότι αυτή η ιστορία έχει γενικό ενδιαφέρον, όχι μόνο επειδή είμαστε Ελληνες και μας απασχολεί. Το κοριτσάκι θα μπορούσε να μην είναι η Ελλάδα…», μας λέει ο Γιάννης Κωνσταντινίδης. «Υπάρχουν ίσως δύο ομάδες ανθρώπων που μας παρακολουθούν: εκείνοι που έχουν μια καλλιτεχνική ευαισθησία είτε είναι επαγγελματίες είτε όχι, και έχουν σχέση με οπτική κουλτούρα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί όπως λέγαμε και στο Tedx Athens, δεν έχει πια σημασία το τοπικό κοινό. Είναι μια έννοια που έχει καταργηθεί και πολιτισμικά, και όχι μόνο λόγω του Ιντερνετ. Δεν έχεις πάρα πολλά πράγματα να πεις σε ένα τοπικό κοινό που να μην αφορά και κάποιον που ζει στην Αργεντινή για παράδειγμα. Το Greek Crisis είναι ένα καλό παράδειγμα. Κάποιος χρήστης ρωτούσε στα σχόλια αν σχεδιάζουμε να κάνουμε ένα αντίστοιχο βιντεάκι και για την Αμερική. Κάτι που σημαίνει ότι αφορά πολύ κόσμο».

Από τη συζήτηση προκύπτει ότι τη δεύτερη ομάδα αποτελεί ένα πιο ψαγμένο κοινό. Το κοινό που αξιολόγησε, για παράδειγμα, και το βίντεο Holy Chicken, το οποίο κέρδισε πριν από λίγες εβδομάδες το 1ο βραβείο της διαδικτυακής κοινότητας Vimeo (που αποτελείται από εκατομμύρια χρήστες), στην πειραματική κατηγορία. Το Holy Chicken δεν είναι σαν το Greek Crisis. Εδώ, παρακολουθούμε μια γιγάντια, δικέφαλη κότα, ένα όμορφο τέρας υπό εξαφάνιση, ένα αντικείμενο λατρείας και εκμετάλλευσης, να πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία για «την αγάπη και τη μετάνοια, την επιστήμη και την τέχνη, τη ζωή και τη μουσική»… Το δικέφαλο τέρας, με τους δύο αντιφατικούς χαρακτήρες, απαιτεί σίγουρα ένα ψαγμένο κοινό. Και στο ίντερνετ, το βρίσκει.

Πολύτιμο μέσο το Ίντερνετ

Στο Tedx Athens, ο Γιάννης Κωνσταντινίδης μίλησε για το πώς το ίντερνετ έχει διευκολύνει τη δουλειά τους. Ποιο είναι το πολυτιμότερο στοιχείο που τους έχει προσφέρει; «Είναι τρία πράγματα. Το ερέθισμα. Τα εργαλεία και οι πηγές. Και, φυσικά, το κοινό. Απευθύνεσαι πάρα πολύ άμεσα, πάρα πολύ γρήγορα σε πάρα πολύ κόσμο. Το πάρε – δώσε που οδηγεί για παράδειγμα στο να βελτιώσεις κάτι, είναι φοβερό».

Ο Χρήστος Λεφάκης προσθέτει: «Δεν θα ξέραμε για όλο αυτό τον χώρο χωρίς το ίντερνετ. Για να δημιουργηθεί η Nomint, αυτό με το οποίο συγκρινόμασταν, ήταν εκεί έξω. Πώς θα στήσουμε το γραφείο μας, πώς θα λειτουργούμε, ποια είναι τα στάνταρντ της παραγωγής και της δουλειάς μας».

Συμφωνούν και οι δύο ότι η συμμετοχή του κοινού παραμένει το σημαντικότερο στοιχείο, γιατί ένα κοινό με συλλογική αντίληψη των πραγμάτων (και άρα όχι πια τοπικό) συνεισφέρει σε ένα συλλογικό νου που είναι σίγουρα ανώτερος της κοινής λογικής. Ο Χ. Λεφάκης εξηγεί: «Η τηλεόραση π.χ. είναι τελείως εκτός κοινής λογικής. Το ακροατήριο αλλάζει από ένα μέσο όρο, σε έναν υπερεγκέφαλο, σε κάποιον που έχει πάρα πολύ οξυμένη αντίληψη των πραγμάτων και δεν του ξεφεύγει τίποτα. Και, ως εκ τούτου, αναγκάζεσαι να βρίσκεσαι σε μια διαρκή δημιουργική εγρήγορση. Φυσικά, παύει να ισχύει και η έννοια του “dumbing things down”, κάτι που ισχύει πολύ στον χώρο της διαφήμισης. Στο Greek Crisis προσθέσαμε μέσα στο στόμα του τέρατος μια μικρή σημαία της Αργεντινής. Κάποιος την είδε, το δημοσίευσε στα σχόλια χωρίς να χρειαστεί εμείς να τη μεγεθύνουμε».

Αυτή η συλλογική αντίληψη επιτρέπει και για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στους δημιουργούς: «Μπορείς πια να φτιάξεις ιστορίες με φοβερή λεπτομέρεια, κάτι που δεν είχε νόημα πριν. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το βίντεο αλλά και για άλλα μέσα». Περιμένοντας, λοιπόν, το επόμενο ανεξάρτητο βιντεάκι τους, που θα έχει περισσότερο την μορφή μιας ταινίας μικρού μήκους, μπείτε στην ιστοσελίδα τους www.nomint.gr ή στο vimeo.com και γίνετε κι εσείς μέρος του συλλογικού νου…

Χιούμορ, φαντασία, βραβεία

Την εταιρεία Nomint ίδρυσαν το 2007 ο Γιάννης Κωνσταντινίδης και ο Χρήστος Λεφάκης, δύο φίλοι και συμφοιτητές στη Σχολή Αρχιτεκτονικής Bartlett στο Λονδίνο. Από τότε, η Nomint έχει εξελιχθεί σε μια εταιρεία 9 ατόμων και βρίσκεται πίσω από εμπορικά τηλεοπτικά σποτ, όπως μια εναλλακτική ιστορία Αδάμ και Εύας για λογαριασμό ενός γνωστού στιγμιαίου καφέ, αλλά και τα σποτ ενός βρετανικού τηλεοπτικού καναλιού. Στην είσοδο του γραφείου, συγκατοικούν περήφανα τα βραβεία της εταιρείας: ADC Young Guns (είναι η πρώτη ελληνική εταιρεία που βραβεύεται στον διεθνή διαγωνισμό), ΕΒΓΕ, HAFF, European Design Awards. Από κάτω, διεθνή περιοδικά για το ντιζάιν με ποστ-ιτ στα σημεία που αναφέρονται οι δραστηριότητες της Nomint. Σε διάφορους χώρους, νέοι άνθρωποι με αρκετό χιούμορ και ακόμα περισσότερη φαντασία, δείχνουν αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν, περιτριγυρισμένοι πάντα από εκκεντρικά αναμνηστικά που υποτίθεται ότι παρέχουν έμπνευση. Και, φυσικά, από τις αφίσες του Greek Crisis…

πηγή: Νέλλη Aμπραβανέλ Καθημερινή

Μόνο τρία επιδόματα θα παραμείνουν ως αυτοτελή με το ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα, το οποίο θα ισχύσει από τα μέσα του 2011.
Πρόκειται για το οικογενειακό, το επίδομα ευθύνης για τους προϊσταμένους και το ανθυγιεινό, το οποίο λαμβάνουν σήμερα ορισμένες κατηγορίες.
Τα γενικά και ειδικά επιδόματα, αλλά και ξεχωριστές παροχές ανά υπουργείο, που καταβάλλονται σήμερα σε 768.000 δημοσίους υπαλλήλους, είναι περίπου 100 και επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό με 5,2 δισ. ευρώ τη στιγμή που οι βασικοί μισθοί φτάνουν τα 6,9 δισ. ευρώ.

Φυσικά και δεν γράφτηκε τυχαία η Αποχή με κεφαλαία.

Γιατί έτσι την βλέπουν οι πολιτικοί. Με κεφαλαία και την τονίζουν όπου θέλουν.

Την κάνουν λόγου χάρη Απόχη και δεν ασχολούνται μαζί της.

Και όλοι δηλώνουν νικητές!

«Θρίαμβος» για τα Λευκά και Άκυρα

Εντυπωσιακά σε κάποιες περιφέρειες και δήμους είναι τα ποσοστά των λευκών και των ακύρων. Συγκεκριμένα, τα λευκά και τα άκυρα για τις περιφέρειες έφθασαν το 9% και για τους δήμους το 5,37%.
Ποσοστά διόλου ευκαταφρόνητα, που δείχνουν την απάθεια μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος.

πηγή:http://papaki.redplanet.gr

Κατάλαβες τώρα.. γιατί σε λέγανε εθνικιστή όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. Όταν κάθε λέξη που αρχίζει από -εθν. και -ελλ. έγινε ο δαίμονας που θα μας στερούσε από τον “εκσυγχρονισμό”.
Κατάλαβες τώρα ……
γιατί σε λέγανε ρατσιστή;
Σε πολύ λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανήκει στους τραπεζίτες και τ’ αφεντικά τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.
Κατάλαβες τώρα.. γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβάθμισαν σε “εκπαίδευση”; Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3,60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτι του Χριστοφοράκου.
Κατάλαβες τώρα.. γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου. Με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα.. γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός της χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς τις «επενδύσεις». Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας πλούτο με αέρα;

Κατάλαβες τώρα.. γιατί γουστάρουν τόσο την “ελεύθερη αγορά”;
Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα της Γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους «κανόνες διατροφής».

Κατάλαβες τώρα.. γιατί τους αγαπάνε τους “μη νόμιμους μετανάστες” τόσο πολύ οι εκλεγμένοι αλήτες μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία τους κι εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα.. ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου; Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στην κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της Ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;

Κατάλαβες τώρα.. γιατί της Εθνικής Οδού σου της αλλάζουν ονοματάκι; Θέλεις 20ευρώ για να πας από Αθήνα – Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε “όμορφο’ που παριστάνει τον εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα.. γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεόρασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων “τίποτα” με ειδικότητα στον αέρα.

Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κομματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόπιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις “άγιες οικογένειες” του τόπου.

Δεν θα βρείτε κανέναν από τους έλληνες λαμπρούς διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ’ έξω δεν πατάνε μη λερωθούν.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλα’ αυτά; ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη.

Καθιστούν αδύνατη ακόμα και την αναπαραγωγή. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται.

Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και το ξέρουν.

Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ.

Το παρόν video είναι μια συμμετοχή που δημιουργήθηκε για τον διαγωνισμό του Υπουργείου Οικονομικών “οι πολίτες δημιουργούν φορολογική συνείδηση”

 «…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υµών συµµετάσχουν εις την Κυßέρνησιν θέλουν γνωρίσει µεθ´ εµού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δηµόσια υπουργήµατα δεν είναι δυνατόν να λαµßάνουν µισθούς αναλόγως µε τον ßαθµό του υψηλού υπουργήµατός των και µε τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι µισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριßώς µε τα χρηµατικά µέσα, τα οποία έχει η Κυßέρνησις εις την εξουσίαν της…»            
«…εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήµατά µου αρκούν διά να ζήσω, αρνούµαι να εγγίσω µέχρι και του οßολού(*) τα δηµόσια χρήµατα, ενώ ευρισκόµεθα εις το µέσον ερειπίων και ανθρώπων ßυθισµένων εις εσχάτην πενίαν».
Ιωάννης Καποδίστριας (πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, προς την Δ´ Εθνοσυνέλευση)
ΓΙ’ ΑΥΤΟ   ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ !!!
—————————————————-
(*) Οβολός: 5 λεπτά της δραχμής

Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας της …Ελλάδας ΜΑΣ.

Aναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.
Ο νόμος απαιτούσε τα εξής:

1) Να είναι Έλλην πολίτης

2) να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία

3) να ΜΗΝ είναι κίναιδος και…

4) να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.

Αν ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.

Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.

Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν :
ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ!!!!!!!

5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ — ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝ
21ος μ.Χ. ΑΙΩΝΑΣ — ????