Το Hachiko: A
Dog’s Story είναι μια οικογενειακή ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία, remake του Γιαπωνέζικου Hachiko monogatari του 1987 αλλά μήπως πέρα από το budget και τα τεχνικά στοιχεία έχουμε ξεχάσει τα ουσιώδη, πως μια απλή συγκινητική ιστορία φιλίας ενός μεσήλικα με το σκύλο του και πόσο καλά αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Ο Hachiko είναι ένα αξιολάτρευτο Akita που βρίσκει τον οικογενειάρχη καθηγητή Parker Wilson στο σιδηροδρομικό σταθμό και του κλέβει τη ψυχή. Έτσι απλά, γιατί μια συγκινητική ιστορία δε θέλει τίποτα παραπάνω.
Τα στοιχεία που θα ξενίσουν είναι η υπερβολική αθωότητα της ταινίας που όμως είναι δικαιολογημένη μιας και παρουσιάζεται ως αφήγηση ενός παιδιού που δεν έζησε τα γεγονότα αλλά του τα διηγήθηκαν και άρα έχουν εξαιρεθεί όλα τα δυσάρεστα. Όσο για το δεύτερο στοιχείο είναι το περίφημο tearjerker. Αν δε βλέπετε μια ταινία ΜΟΝΟ για τα εφέ ή τα υπόγεια κουλτουρο-μηνύματα, το πιθανότερο είναι τουλάχιστον να βουρκώσετε. Το κακό όμως είναι ότι η ιστορία είναι ούτως η άλλως δραματικά ανθρώπινη, δε χρειαζόταν η επιμονή του σκηνοθέτη σε κάποιες σκηνές ώστε να προκαλέσει ακόμα περισσότερο.
Πείτε το μελό, πείτε το χαζοδραματικό, πείτε το παιδικό, εγώ το λέω ανθρώπινο. Απλά ένοχα απολαυστικό.
Αφήστε μια απάντηση