«Όταν σώπασε ο Έκτορας και μίλησαν οι μαθητές»
Στο πλαίσιο της διδασκαλίας της ραψωδίας Χ της Ιλιάδας, οι μαθητές,
μετατρέποντας την τάξη σε στούντιο ειδήσεων και την Τροία σε ζωντανό πεδίο
ανταποκρίσεων, για άλλη μια φορά έγιναν ρεπόρτερ, ανταποκριτές, αναλυτές και
ποιητές, για να μεταδώσουν στο δελτίο ειδήσεων των «Έπη News» τον τραγικό
θάνατο του Έκτορα από τον Αχιλλέα.
Πέντε ομάδες ανέλαβαν ρόλους και ζωντάνεψαν μια από τις πιο δραματικές στιγμές
του έργου: η κεντρική σύνταξη μετέδωσε την είδηση της μονομαχίας, άλλοι πήραν
συνεντεύξεις από την Ανδρομάχη και τον Πρίαμο, κάποιοι κατέγραψαν τις
αντιδράσεις των θεών από τον Όλυμπο, ενώ άλλοι συνέθεσαν λογοτεχνικά κείμενα
θρήνου και τιμής.
Η δραστηριότητα δεν στόχευσε μόνο στη γνώση του έπους, αλλά και στην
εμβάθυνση στα συναισθήματα, τα διλήμματα και τις αξίες των ηρώων. Μέσα από
τη δημιουργική γραφή, την προφορική έκφραση και τη συνεργασία, οι μαθητές δεν
διάβασαν απλώς τη ραψωδία, τη μετέδωσαν σαν να ζούσαν την τελευταία ανάσα
του Έκτορα.
Η φιλόλογος, Αθανασία Ζιάτα
(ΟΜΑΔΑ 1 η : Στέφανος, Μωχάμεντ, Κώστας, Γιούσεφ, Σταύρος, Β1)
Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων – Έπη News : «Ο Έκτορας έπεσε – Πένθος στην Τροία»
Ζωντανή μετάδοση από τα τείχη της Τροίας
-Αγαπητοί τηλεθεατές, μεταδίδουμε την πιο συγκλονιστική στιγμή του πολέμου της
Τροίας! Μια μονομαχία που θα μείνει στην ιστορία! Ο θρυλικός Αχιλλέας
αντιμετώπισε τον Τρώα Έκτορα μπροστά στα τείχη της πόλης. Χτύπησε με το δόρυ
του τον αντίπαλο στοχεύοντας στο ακάλυπτο σημείο της πανοπλίας που γνώριζε ο
ίδιος καλά. Κραυγές πόνου ακούγονται από τα τείχη της Τροίας! Γυναικεία
ουρλιαχτά σχίζουν τον αέρα! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ακριβώς συμβαίνει
εδώ! Η θλίψη είναι απερίγραπτη! Οι Τρώες μένουν χωρίς ελπίδα!
Ο καμεραμάν μας ζουμάρει αυτή τη στιγμή στο σώμα του Έκτορα που βρίσκεται
ετοιμοθάνατο στη γη. Όλοι κρατάμε την ανάσα μας συγκλονισμένοι. Φαίνεται κάτι
να λέει στον Αχιλλέα. Κάντε ησυχία όλοι να ακούσουμε!!! Θα πλησιάσουμε όσο πιο
κοντά μπορούμε… Δυστυχώς ο θόρυβος είναι πολύς. Οι Αχαιοί πανηγυρίζουν τη
νίκη και ….πλησιάζουν το νεκρό πια Έκτορα τρυπώντας με το δόρυ τους το σώμα
του…
-Διακόπτουμε τη ζωντανή μετάδοση, αγαπητοί τηλεθεατές, για να συνδεθούμε με
τους απεσταλμένους μας στον Όλυμπο. Μείνετε συντονισμένοι στα Έπη News για
όλες τις εξελίξεις!
(ΟΜΑΔΑ 2 η : Χρήστος, Κατερίνα, Ρένια, Βέτα, Άννα, Β1)
Θεϊκή Ανταπόκριση – Άμεση Μετάδοση από τον Όλυμπο
Βρισκόμαστε στον Όλυμπο, όπου οι θεοί παρακολουθούν τα γεγονότα. Θα
προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε κάποιους για να μας πουν τη γνώμη τους.
-Δία, πατέρα των ανθρώπων και των θεών, τι έχεις να πεις για τον θάνατο του
Έκτορα;
-Η τύχη του Έκτορα ήταν γραμμένη από τις Μοίρες. Ο Αχιλλέας δικαιώθηκε όπως
είχα υποσχεθεί και απέκτησε μεγάλη δόξα. Αλλά…..θα ακολουθήσει και η δική του
Ψυχή σύντομα τον ίδιο δρόμο.
-Θεά Αθηνά, όλοι καταλάβαμε ότι εξαπάτησες τον Έκτορα και λόγω αυτού,
οδηγήθηκε στον θάνατο. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
-Είμαι με το μέρος των Αχαιών και αυτό έπρεπε να το περιμένετε. Πάντα ήμουν στο
πλευρό του Αχιλλέα. Και αφού ο Φοίβος έβαλε το χεράκι του και έβγαλε από τη
μέση τον Πάτροκλο, δεν μπορούσα να μην κάνω και εγώ το ίδιο. Και για να λέμε την
αλήθεια, εκείνος τον χτύπησε και τον άφησε τελείως αδύναμο για τον Έκτορα. Εγώ
δεν έκανα τίποτα τέτοιο. Απλά έδωσα πίσω το δόρυ στον Αχιλλέα. Η ικανότητα και η
εξυπνάδα εκείνου ήταν που τον οδήγησε στη νίκη.
-Θεέ, Απόλλωνα, τι έχεις να πεις γι’ αυτό που λέει η Αθηνα;
-Το τόξο τεντώνεται…Ένα βέλος σύντομα θα τιναχτεί…Ο Αχιλλέας θα χαθεί σύντομα.
-Αυτό που έχουμε να πούμε εμείς είναι ότι οι θεοί μαλώνουν και οι θνητοί την
πληρώνουν.
(ΟΜΑΔΑ 3 η : Σταύρος, Νίκος, Μερτ, Γιάννης, Νίκος, Β1)
Η Τροία θρηνεί. Συγκλονιστικές δηλώσεις από τους οικείους
Κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε μέσα στην Τροία και η κατάσταση είναι
απερίγραπτη. Πριν από λίγο πλησιάσαμε την Ανδρομάχη. Δεν γινόταν να μας
μιλήσει. Την κρατούσαν οι γυναίκες της Τροίας και όλη την ώρα φώναζε «Πάει ο
άντρας μου, πάει ο ήρωας σας!!! Μαζί με αυτόν πεθαίνω και εγώ, πεθαίνετε και
εσείς!!!». Μα, να ο Πρίαμος. «Βασιλιά της Τροίας, τι έχεις να πεις γι’ αυτό που μόλις
συνέβη;» «Πάει ο γιος μου! Πάει ο μεγαλύτερος πολεμιστής της Τροίας! Τι να
περιμένουμε πια; Έπεσε η άμυνα της Τροίας! Και εγώ, ο γέρος πατέρας, ένα σκοπό
έχω μόνο. Να ικετεύσω τον φονιά του γιου μου να με λυπηθεί και να μου τον δώσω
να τον θάψω». Ο Πρίαμος βλέπετε καθαρά πόσο συγκλονισμένος είναι. Δεν έχει να
μας πει τίποτα άλλο. Δεν μπορεί.
Ας δούμε όμως πως βλέπουν τα πράγματα οι Τρώες και τι σκέφτονται τώρα. Θα
ρωτήσουμε αυτούς που μας πλησιάζουν. «Τι έχετε να πείτε για τον χαμό του
Έκτορα; Από εδώ και πέρα τι;»
-«Έβλεπα κάθε μέρα τον Έκτορα να πολεμά έξω από τα τείχη. Ήξερα ότι όσο ήταν
εκεί, ήμασταν ασφαλείς. Τώρα; Τώρα ακούω τα κλάματα των γυναικών και τα
ουρλιαχτά χαράς των Ελλήνων έξω από τα τείχη. Φοβάμαι ότι η Τροία έχει ήδη
χαθεί – απλώς δεν το ξέρουμε ακόμα.»
-«Ο Έκτορας ήταν σαν θεός για μας. Τώρα που έφυγε, ποιος θα μας προστατεύσει;
Οι Έλληνες θα μπούνε μέσα, και εμείς… εμείς θα γίνουμε ή σκλάβοι ή νεκροί».
(ΟΜΑΔΑ 4 η : Κέλλυ, Μιχαέλα, Μάκης, Χριστίνα, Β1)
Το πορτραίτο του ήρωα Έκτορα
Ο ‘Εκτορας, ο γιος του βασιλιά Πριάμου, ξεχώριζε για την γενναιότητα και την
πολεμική του ικανότητα. Κουβαλούσε στους ώμους του την ευθύνη για μια
ολόκληρη πόλη. Δεν πολεμούσε για τη δόξα, αλλά για το καθήκον. Όλοι οι Τρώες
τον έβλεπαν σαν ασπίδα και, όσο αυτός ζούσε, η πόλη είχε ελπίδα. Για την
Ανδρομάχη ήταν ο τέλειος σύζυγος, για τον Αστυάνακτα ήταν ο τρυφερός πατέρας
που δεν γνώρισε ποτέ. Ο Έκτορας ήταν ατρόμητος, δυνατός, θαρραλέος αγωνιστής.
Τον Αχιλλέα τον φοβόταν, αλλά δεν τον μίσησε ποτέ. Ήξερε ότι αυτός ήταν η μοίρα
του. Τον αντιμετώπισε και δέχτηκε τον θάνατο με αξιοπρέπεια. Ο Έκτορας πέθανε
μαχόμενος για την πατρίδα, την οικογένεια και την τιμή. Και ίσως γι’ αυτό έμεινε
αθάνατος και έγινε θρύλος.
(ΟΜΑΔΑ 5 η : Δημήτρης, Αλέξανδρος, Δημοσθένης, Ιωάννα, Μαρία, Β1)
Γράμμα της Ανδρομάχης στον Έκτορα
Ίλιον, 10ο έτος του πολέμου, η πιο σκοτεινή μέρα, λίγο πριν τη δύση του ήλιου
Η καρδιά μου πια είναι βαριά και τα μάτια μου δεν θα ξημερώσουν χωρίς δάκρυα.
Σήμερα, θα προσπαθήσω να χαράξω τον πόνο και τη λύπη μου με λέξεις. Ο ήλιος
έδυσε πίσω από τα τείχη της Τροίας και μαζί του έδυσε και ο αγαπημένος μου
Έκτορας από τα χέρια του άγριου Αχιλλέα. Τον περίμενα να γυρίσει. Είχα αυτήν την
ελπίδα, αλλά μάταια. Κάθε βήμα, κάθε ήχος, νόμιζα ότι ήταν εκείνος. Μα ήρθε το
ουρλιαχτό, ήρθε ο θρήνος, όχι το αγαπημένο βήμα και η χαρά. Ο Έκτοράς μου δεν
θα περάσει ξανά το κατώφλι μας, δεν θα κρατήσει τον μικρό μας Αστυάνακτο
αγκαλιά, δεν θα με κοιτάξει όπως τότε, πριν φύγει για την τελευταία του μάχη. Ο
κόσμος γκρεμίστηκε. Ο πατέρας του σιωπά. Οι γυναίκες κλαίνε. Κι εγώ, τι να πω;
Πώς να μιλήσω στον γιο μας για τον ήρωα που δεν θα γνωρίσει; Πώς να ζήσω με τον
πόνο που μου πνίγει κάθε λέξη, κάθε σκέψη;
Αν υπάρχει η μέρα που πεθαίνει μια πόλη, αυτή είναι.
Είναι η μέρα που πέθανε ο Έκτορας…
