amea

Ο δρόμος μου, της Παναγιώτας Τσουλτσίδου. 1ο βραβείο στον διασχολικό διαγωνισμό των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα

«Ο δρόμος μου»

Πλησιάζουν τα δέκατα τρίτα γενέθλιά μου! Ανυπομονώ να δω την τούρτα που μου έχει φτιάξει η γιαγιά μου. Ανυπομονώ και για τα δώρα. Φέτος ζήτησα από τους γονείς μου μία ποδοσφαιρική εμφάνιση της αγαπημένης μου ομάδας. Σκέφτομαι, όταν μεγαλώσω, να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Πέρυσι ήθελα να γίνω επαγγελματίας τενίστας, αλλά άλλαξα γνώμη. Οι ποδοσφαιριστές είναι πιο διάσημοι και αρέσουν περισσότερο στα κορίτσια. Το κατάλαβα όταν άκουσα τη συμμαθήτριά μου, την Ελένη, να μιλάει με τις φίλες της για τους διάσημους ποδοσφαιριστές. Με πόσο θαυμασμό μιλούσαν!

Η Ελένη είναι η αγαπημένη μου, αλλά δεν της το έχω πει, γιατί φοβάμαι. Πιο εύκολο μου φαίνεται να τρέξω ένα χιλιόμετρο, παρά να της μιλήσω. Είναι τόσο όμορφη, που μου κόβεται η μιλιά όταν την κοιτάζω. Σκέφτομαι όμως, ότι εκείνη ποτέ δεν θα γυρίσει να με κοιτάξει. Είναι πολύ πιθανό μάλιστα, να αγνοεί και την ύπαρξή μου, κι ας είμαστε στην ίδια τάξη. Δεν είναι εύκολο να προσέξει κάποιον σαν εμένα. Αντίθετα με τα υπόλοιπα αγόρια της τάξης, που μου δείχνουν υπερβολική προσοχή, αλλά τις περισσότερες φορές, αρνητική. Είτε θα γελάσουν και θα με προσπεράσουν, είτε θα με σπρώξουν και θα τρέξουν. Δεν τους έχω κάνει κάτι, απλώς τους ενοχλεί που υπάρχω τριγύρω. Ίσως και να τους στενοχωρεί η παρουσία μου. Δεν ξέρω.

Εκείνο που ξέρω είναι ότι ανυπομονώ να μεγαλώσω. Να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Ο πατέρας μου λέει συνεχώς να κάνω όνειρα μεγάλα, όσο πιο μεγάλα, τόσο πιο αληθινά. Δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοεί ακριβώς. Για να πραγματοποιηθούν τα όνειρά μου πρέπει να είναι οπωσδήποτε μεγάλα; Αν δεν είναι δηλαδή μεγάλα, δεν θα πραγματοποιηθούν; Τέλος πάντων, εγώ έμαθα να κάνω μεγάλα όνειρα, έτσι κι αλλιώς.

Σίγουρα, θα πάω στο εξωτερικό, να δω νέα μέρη, διαφορετικά. Σκοπεύω να γυρίσω όλο τον κόσμο. Πάντα ήθελα να δω πώς ζουν οι άλλοι λαοί. Επίσης, ονειρεύομαι κάποια στιγμή να βρεθώ στις υποθαλάσσιες σπηλιές των Ωκεανών. Πιστεύω ότι εκεί θα βρω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Ίσως και παλιούς καλά κρυμμένους θησαυρούς από ναυάγια μιας άλλης εποχής.

«Έλα αγόρι μου, θα αλλάξουμε πεζοδρόμιο. Πάλι τα ίδια. Βαρέθηκα πια αυτή την κατάσταση. Έτσι μου έρχεται να πάρω μία πέτρα και να τη ρίξω στα αυτοκίνητα.»

«Μη θυμώνεις, μαμά. Δεν πειράζει.»

«Φυσικά και πειράζει. Είναι άδικο, είναι κακό, είναι απαίσιο.»

«Δεν θα μας χαλάσει όμως, τα γενέθλια. Έλα, πάμε τριγύρω.»

«Είσαι τόσο καλό παιδί, Γιάννη. Δεν σου αξίζει ο κόσμος αυτός.»

«Μήπως θες να πεις ότι δεν με χωράει ο κόσμος αυτός; Εγώ αυτό βλέπω. Σπάνια χωράω να περάσω από κάπου.»

«Όλα τα βρίσκεις αστεία, ποτέ δεν παραπονιέσαι.»

«Έμαθα να μη δίνω τόση σημασία στα εμπόδια.»

«Το σημαντικότερο είναι να βρίσκεις τον τρόπο να τα ξεπερνάς. Να μην αφήνεις τους άλλους να σε περιορίζουν. Υποσχέσου το αυτό! Δεν θα αφήσεις τίποτα και κανέναν να σε περιορίσει.»

«Το υπόσχομαι. Έχω μεγάλα όνειρα για μένα και σκοπεύω να τα πραγματοποιήσω. Δεν θα με σταματήσει ένα αυτοκίνητο, που μου έκλεισε την ράμπα.»

«Έτσι μπράβο!»

«Μπορεί να δυσκολεύομαι να κινούμαι εδώ στις κλειστές διαβάσεις, αλλά για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου δεν θα δυσκολευτώ καθόλου. Ο δρόμος εκείνος είναι ορθάνοιχτος και με περιμένει και εγώ σκοπεύω να τον περπατήσω, ακόμη και πάνω στο αμαξίδιο!»

amea

 

200511110932 P 5 e1589185005406

Το γκρι ταγιέρ, της Αναστασίας Σιδηροκαστρίτη. 2ο βραβείο στον διασχολικό διαγωνισμό Εκπαιδευτηρίων Γείτονα

«Το γκρι ταγιέρ»

Η Αφροδίτη μάζεψε τα τελευταία φλιτζάνια από το πρωινό. Έπρεπε να βιαστεί γιατί θα αργούσε στο ραντεβού της. Έβγαλε γρήγορα το γκρι ταγιέρ από τη ντουλάπα και το φόρεσε. Κοιτάχτηκε στον μεγάλο καθρέφτη. Σκέφτηκε πως η φούστα ήταν κοντή και τόνιζε τα χοντρά της πόδια. Έπειτα κοίταξε τα μπράτσα της. Της φαίνονταν επίσης χοντρά και άκομψα. Χτένισε γρήγορα τα μαλλιά της και έβαψε με μια ελαφριά σκιά τα μάτια της. Θέλησε να βάλει κραγιόν, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την ιδέα. Δεν είχε ούτε χρόνο ούτε τη διάθεση για άλλη μία επικριτική ματιά. Πήρε την τσάντα της και προχώρησε στην πόρτα. Ο Μιχάλης, ο άντρας της εδώ και δεκαπέντε χρόνια, την κοίταξε. Εκείνη προσπάθησε να αποφύγει τη ματιά  του. Εκείνος το κατάλαβε και της μίλησε:

«Πού πας έτσι ντυμένη; Δεν είναι εμφάνιση αυτή. Τα πόδια σου είναι που είναι χοντρά πρέπει να τα δείχνεις κιόλας; Άλλαξέ το!»

Η Αφροδίτη στάθηκε, κάτι πήγε να πει αλλά η ματιά του δεν την άφησε. Γύρισε πίσω και φόρεσε το μπλε φαρδύ παντελόνι της.

Την επόμενη ώρα βρισκόταν στο γραφείο της. Η γραμματέας της έδειξε τα ραντεβού. Ήταν αρκετά. Ένιωσε πολύ κουρασμένη κι ακόμα δεν είχε ξεκινήσει. Πώς θα τα έβγαζε πέρα; Κοίταξε τα ονόματα. Πρώτο ραντεβού η κυρία Σπύρου. Μια γυναίκα μέτριας μόρφωσης και χωρίς εισόδημα. Με δύο παιδιά και έναν σύζυγο πολύ βάναυσο. Ήταν σίγουρη ότι τη χτυπούσε κι εκείνη και τα παιδιά, όμως η κυρία Σπύρου αρνιόταν να το παραδεχτεί. Φοβόταν, το καταλάβαινε αυτό και προσπαθούσε να την πείσει να το πει για να τη βοηθήσει. Μπορούσε να τη στείλει μαζί με τα παιδιά σε κάποιον ξενώνα για κακοποιημένες γυναίκες, αλλά εκείνη δεν ήθελε. Έτσι, η Αφροδίτη έκανε ότι μπορούσε για να τη δυναμώσει, να τη γεμίσει αυτοπεποίθηση, μα αυτό ήταν σχεδόν ακατόρθωτο με τη ζωή που είχε ζήσει.

Αισθανόταν μια ιδιαίτερη συμπάθεια για αυτή τη γυναίκα. Της θύμιζε τη μητέρα της, καθώς κι εκείνη αδιαμαρτύρητα υπέμενε του κόσμου τα βασανιστήρια από τον αλκοολικό και βάρβαρο πατέρα της. Τελικά, δεν άντεξε και πέθανε νέα. Η Αφροδίτη μεγάλωσε με τη γιαγιά της κι από τότε έψαχνε να βρει τη θέση της στον κόσμο. Κατάφερε να σπουδάσει ψυχολογία και να πετύχει στον τομέα της. Η δόξα όμως και τα χρήματα δεν της έδωσαν τις απαντήσεις που έψαχνε. Ποια ήταν  και τι ζητούσε από τη ζωή.

Επόμενο ραντεβού ήταν η κυρία Μήτρου. Μια γυναίκα ευκατάστατη, αλλά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, που δεν μπορούσε να υψώσει ανάστημα στην κακοποίηση της κόρης της από τον γαμπρό. Η κόρη όχι μόνο δεν καταλάβαινε ότι αυτός ζούσε με τα δικά της λεφτά, αλλά τον φοβόταν και τόσο που τον άφηνε να την κακοποιεί κιόλας. Και η κυρία Μήτρου πάλευε να βρει τη φωνή της, για να καταφέρει να βοηθήσει την κόρη της.

Στη συνέχεια, έπρεπε να δει τον εκπρόσωπο του συλλόγου κακοποιημένων γυναικών. Η Αφροδίτη ήταν πρόεδρος και έπρεπε να συζητήσουν για τις νέες δράσεις. Δεν επεδίωξε η ίδια να είναι πρόεδρος, αλλά η φήμη της και τα αποτελέσματα της δουλειάς της, οδήγησαν σε αυτό. Αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο, τη φωνή όλων των κακοποιημένων γυναικών. Βαρύ το φορτίο που είχε στις πλάτες της. Ιδίως γιατί καταλάβαινε βαθιά μέσα της, ότι δεν έπρεπε να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Δεν της άξιζε. Δεν ήταν δυνατόν να βρίσκεται σε αυτή τη θέση μια γυναίκα, που εδώ και δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια δεχόταν συστηματική ψυχική κακοποίηση από τον άντρα της, χωρίς να αντιδρά.

Σηκώθηκε όρθια. Δεν ήταν ώρα για αυτές τις σκέψεις. Όπου να’ ναι θα ερχόταν η κυρία Σπύρου και έπρεπε να προετοιμαστεί. Αποφάσισε να την πιέσει να παραδεχτεί ότι ο άντρας της τη χτυπούσε. Θα της μιλούσε πιο σκληρά από ό,τι έκανε ως τώρα, και θα την ανάγκαζε να το παραδεχτεί. Θα την έστελνε στον ξενώνα προτού να ήταν αργά. Ναι, αυτό θα έκανε. Ένιωσε λίγο καλύτερα. Άρχισε να βρίσκει κάποιο νόημα μέσα σε όλο αυτό το χάος που ζούσε.

Η γραμματέας μπήκε αναστατωμένη και είπε πως η κυρία Σπύρου δεν θα έρθει. Δεν  θα ερχόταν ξανά. Η Αφροδίτη σκέφτηκε ότι δεν την άφησε ο άντρας της και θύμωσε. Η γραμματέας, με φωνή γεμάτη θλίψη είπε ότι η κυρία Σπύρου βρέθηκε νεκρή. Την σκότωσε ο άντρας της το προηγούμενο βράδυ. Η Αφροδίτη πιάστηκε από την πολυθρόνα για να μην πέσει. Ένιωσε το στομάχι της να ανακατεύεται. Είχε αποτύχει να τη βοηθήσει, να τη σώσει. Όπως ακριβώς είχε κάνει και με τη μητέρα της. Όπως ακριβώς είχε κάνει και με τη ζωή της. Δεν ήταν ικανή για τίποτα. Πόσο ήθελε να εξαφανιστεί, να χαθεί. Κοίταξε κάτω. Η ματιά της έπεσε στο παντελόνι της. Το παντελόνι που φόρεσε για να κρύψει τα χοντρά της μπούτια. Εκείνη τη στιγμή, σαν κάτι να ξύπνησε μέσα της. Η θλίψη έγινε οργή που ξεχείλισε και τώρα πια δεν μπορούσε να την σταματήσει. Σηκώθηκε και βγήκε.

Στάθηκε μπροστά στον άντρα της. Εκείνος πήρε το συνηθισμένο υποτιμητικό του ύφος. Τον κοίταξε στα μάτια και χωρίς να πει τίποτα, πήγε στο δωμάτιό της.  Μετά από λίγο βγήκε φορώντας το γκρι ταγιέρ και κρατώντας μία βαλίτσα. Αυτός σάστισε και τη ρώτησε πού πήγαινε. Τον κοίταξε με περιφρόνηση και βγήκε. Την ακολούθησε φωνάζοντας. Η Αφροδίτη μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε. Τώρα ήξερε. Ήταν η Αφροδίτηκαι ήθελε να ζήσει ευτυχισμένη!

Πίνακας του Πάμπλο Πικάσο

200511110932 P 5 e1589185005406

unnamed 4

“Θυμάσαι; Και … τι νομίζεις πως θα γίνει;” Ένα ξεχωριστό διαδραστικό κουίζ για το φινάλε της σχολικής χρονιάς

“Θυμάσαι; Και … τι νομίζεις πως θα γίνει;”
Ένα ξεχωριστό διαδραστικό κουίζ για το φινάλε της σχολικής χρονιάς
Η τελευταία μέρα του μαθήματος στην τάξη των μαθητών μου μετατράπηκε φέτος
σε μία μοναδική εμπειρία γεμάτη γέλιο, αναμνήσεις και… προβλέψεις για το
μέλλον! Με όχημα τη φαντασία, τη φιλία και τη χαρά, παίξαμε ένα διαδραστικό
κουίζ με τίτλο: «Θυμάσαι; Και … νομίζεις πως θα γίνει;»
Η δραστηριότητα χωρίστηκε σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος «Αναμνήσεις από τη
χρονιά», οι μαθητές απάντησαν σε ερωτήσεις για τις πιο αξέχαστες στιγμές της
τάξης: αστεία περιστατικά, αγαπημένα project και «θρυλικές» στιγμές που θα
μείνουν στην ιστορία!
Στο δεύτερο μέρος «Προβλέψεις για το μέλλον», με πολύ χιούμορ και
δημιουργικότητα, φαντάστηκαν ποιος θα γίνει YouTuber, ποιος θα κατακτήσει τον
κόσμο και ποια χαρακτηριστικά θα τους ακολουθούν και τα επόμενα χρόνια.
Στο τρίτο μέρος «Ψηφιακά Βραβεία» έγινε απονομή διασκεδαστικών «τίτλων»
στους μαθητές, όπως “Το Meme της τάξης” και “Ο Καλύτερος φίλος”,
αναγνωρίζοντας με παιχνιδιάρικο τρόπο τις μοναδικές προσωπικότητες του
τμήματος.
Η συμμετοχή, ο ενθουσιασμός και οι εκφράσεις στα πρόσωπα των παιδιών ήταν η
μεγαλύτερη επιβράβευση!
Η φιλόλογος Αθανασία Ζιάτα

unnamed 4unnamed 5unnamed 6unnamed 8unnamed 7unnamed 9unnamed 10unnamed 11unnamed 12unnamed 13unnamed 14

494290847 9668979423198159 7150688968734227964 n

Εργαστήρια στα πλαίσια του YES

Α1 και Α3 συμμετείχαν σήμερα σε βιωματικά εργαστήρια, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τους άλλους, να κατανοήσουν τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της εφηβείας και να τις αποδεχτούν. Υπεύθυνος ο κύριος Σάββας Μεταξάς από την Πρωτοβουλία για την Ψυχική Υγεία παιδιών κι εφήβων. Συμμετείχε ο σύνδεσμος του σχολείου μας με το πρόγραμμα YES, μαθητής της Β τάξης, Χαρκουρβίρ Σίνγκ. Τη δράση διοργάνωσε η κυρία Χριστοδούλου.

490096359 9668978666531568 7756168197594042812 n494290847 9668979423198159 7150688968734227964 n494210822 9668979153198186 7022404415530713483 n

Προσεγγίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα

Στο μάθημα των Δεξιοτήτων της Α τάξης οι μαθητές/τριες με την υποστήριξη της κυρίας  Ευαγγελίας Χριστοδούλου δούλεψαν την ενότητα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Πέρα από το πολυτροπικό υλικό που ετοίμασαν δουλεύοντας σε ομάδες, πολύ σημαντική ήταν η ενασχόληση με τα παιδιά πρόσφυγες. Τα παιδιά έγραψαν καταπληκτικά  κείμενα ταυτότητας, τα οποία μπορείτε να δείτε στο βίντεο που ακολουθεί. Μιλούν μπαίνοντας στη θέση του πρόσφυγα και με αυτόν τον τρόπο κατανοούν τα συναισθήματα, τις δυσκολίες, τις προσδοκίες των προσφύγων.

Οι μαθητές/τριές μας δεν απέκτησαν μόνο δεξιότητες ζωής, αλλά συνειδητοποίησαν την ανάγκη να δράσουν, για να γίνει καλύτερος ο κόσμος μας.

eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 123

Μέσα στην τάξη, χτίζουμε δεξιότητες ζωής.

Στα εργαστήρια δεξιοτήτων της Α Γυμνασίου οι μαθητές μας συμμετέχουν ενεργά σε δράσεις του προγράμματος YES (Youth Engagement Scheme, Πρωτοβουλία για τη ψυχική υγεία εφήβων). Μέσα από συζητήσεις και βιωματικές ασκήσεις, αποκτούν ένα ασφαλές πλαίσιο για να εκφράσουν σκέψεις και συναισθήματα, να κατανοήσουν καλύτερα τον εαυτό τους και τους άλλους, και να αναπτύξουν θετικούς τρόπους διαχείρισης άγχους και δυσκολιών. Κυρίως όμως, τα παιδιά νιώθουν πως ανήκουν σε μια ομάδα, ενδυναμώνεται η σχέση και η σύνδεση μεταξύ τους και δημιουργείται ένα κλίμα αποδοχής. Κατά τη διάρκεια των δράσεων οι μαθητές συμπλήρωσαν ανώνυμα ερωτηματολόγιο με θέμα «Το ΠΡΟΦΙΛ μου: Τι θα ήθελα να ξέρετε για μένα», ενδεικτικά στις φωτογραφίες κάποια αποτελέσματα.
eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 013eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 047eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 123eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 163eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 196eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 229eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 261eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 288eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 324eikona Viber 2025 05 04 13 08 22 435eikona Viber 2025 05 04 13 22 15 740 eikona Viber 2025 05 04 13 22 15 680 eikona Viber 2025 05 04 13 22 15 089eikona Viber 2025 05 04 13 29 23 428 eikona Viber 2025 05 04 13 28 15 917

Δε σπάω: Το τραγούδι της Ιόλης Φωτιάδη κατά της σχολικής βίας

Το παραπάνω τραγούδι γράφτηκε από την Ιόλη Φωτιάδη μαθήτρια της Β τάξης στα πλαίσια του erasmus+ που υλοποιεί το σχολείο μας για την ενσυναίσθηση.  Οι στίχοι της αποτελούν απάντηση στο φαινόμενο. Ακούστε το!

 

unnamed 2

Η ραψωδία Χ στο δελτίο ειδήσεων των ΕΠΗ News

«Όταν σώπασε ο Έκτορας και μίλησαν οι μαθητές»
Στο πλαίσιο της διδασκαλίας της ραψωδίας Χ της Ιλιάδας, οι μαθητές,
μετατρέποντας την τάξη σε στούντιο ειδήσεων και την Τροία σε ζωντανό πεδίο
ανταποκρίσεων, για άλλη μια φορά έγιναν ρεπόρτερ, ανταποκριτές, αναλυτές και
ποιητές, για να μεταδώσουν στο δελτίο ειδήσεων των «Έπη News» τον τραγικό
θάνατο του Έκτορα από τον Αχιλλέα.
Πέντε ομάδες ανέλαβαν ρόλους και ζωντάνεψαν μια από τις πιο δραματικές στιγμές
του έργου: η κεντρική σύνταξη μετέδωσε την είδηση της μονομαχίας, άλλοι πήραν
συνεντεύξεις από την Ανδρομάχη και τον Πρίαμο, κάποιοι κατέγραψαν τις
αντιδράσεις των θεών από τον Όλυμπο, ενώ άλλοι συνέθεσαν λογοτεχνικά κείμενα
θρήνου και τιμής.
Η δραστηριότητα δεν στόχευσε μόνο στη γνώση του έπους, αλλά και στην
εμβάθυνση στα συναισθήματα, τα διλήμματα και τις αξίες των ηρώων. Μέσα από
τη δημιουργική γραφή, την προφορική έκφραση και τη συνεργασία, οι μαθητές δεν
διάβασαν απλώς τη ραψωδία, τη μετέδωσαν σαν να ζούσαν την τελευταία ανάσα
του Έκτορα.
Η φιλόλογος, Αθανασία Ζιάτα
(ΟΜΑΔΑ 1 η : Στέφανος, Μωχάμεντ, Κώστας, Γιούσεφ, Σταύρος, Β1)
Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων – Έπη News : «Ο Έκτορας έπεσε – Πένθος στην Τροία»
Ζωντανή μετάδοση από τα τείχη της Τροίας
-Αγαπητοί τηλεθεατές, μεταδίδουμε την πιο συγκλονιστική στιγμή του πολέμου της
Τροίας! Μια μονομαχία που θα μείνει στην ιστορία! Ο θρυλικός Αχιλλέας
αντιμετώπισε τον Τρώα Έκτορα μπροστά στα τείχη της πόλης. Χτύπησε με το δόρυ
του τον αντίπαλο στοχεύοντας στο ακάλυπτο σημείο της πανοπλίας που γνώριζε ο
ίδιος καλά. Κραυγές πόνου ακούγονται από τα τείχη της Τροίας! Γυναικεία
ουρλιαχτά σχίζουν τον αέρα! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ακριβώς συμβαίνει
εδώ! Η θλίψη είναι απερίγραπτη! Οι Τρώες μένουν χωρίς ελπίδα!
Ο καμεραμάν μας ζουμάρει αυτή τη στιγμή στο σώμα του Έκτορα που βρίσκεται
ετοιμοθάνατο στη γη. Όλοι κρατάμε την ανάσα μας συγκλονισμένοι. Φαίνεται κάτι
να λέει στον Αχιλλέα. Κάντε ησυχία όλοι να ακούσουμε!!! Θα πλησιάσουμε όσο πιο
κοντά μπορούμε… Δυστυχώς ο θόρυβος είναι πολύς. Οι Αχαιοί πανηγυρίζουν τη
νίκη και ….πλησιάζουν το νεκρό πια Έκτορα τρυπώντας με το δόρυ τους το σώμα
του…
-Διακόπτουμε τη ζωντανή μετάδοση, αγαπητοί τηλεθεατές, για να συνδεθούμε με
τους απεσταλμένους μας στον Όλυμπο. Μείνετε συντονισμένοι στα Έπη News για
όλες τις εξελίξεις!

(ΟΜΑΔΑ 2 η : Χρήστος, Κατερίνα, Ρένια, Βέτα, Άννα, Β1)
Θεϊκή Ανταπόκριση – Άμεση Μετάδοση από τον Όλυμπο
Βρισκόμαστε στον Όλυμπο, όπου οι θεοί παρακολουθούν τα γεγονότα. Θα
προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε κάποιους για να μας πουν τη γνώμη τους.
-Δία, πατέρα των ανθρώπων και των θεών, τι έχεις να πεις για τον θάνατο του
Έκτορα;
-Η τύχη του Έκτορα ήταν γραμμένη από τις Μοίρες. Ο Αχιλλέας δικαιώθηκε όπως
είχα υποσχεθεί και απέκτησε μεγάλη δόξα. Αλλά…..θα ακολουθήσει και η δική του
Ψυχή σύντομα τον ίδιο δρόμο.
-Θεά Αθηνά, όλοι καταλάβαμε ότι εξαπάτησες τον Έκτορα και λόγω αυτού,
οδηγήθηκε στον θάνατο. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
-Είμαι με το μέρος των Αχαιών και αυτό έπρεπε να το περιμένετε. Πάντα ήμουν στο
πλευρό του Αχιλλέα. Και αφού ο Φοίβος έβαλε το χεράκι του και έβγαλε από τη
μέση τον Πάτροκλο, δεν μπορούσα να μην κάνω και εγώ το ίδιο. Και για να λέμε την
αλήθεια, εκείνος τον χτύπησε και τον άφησε τελείως αδύναμο για τον Έκτορα. Εγώ
δεν έκανα τίποτα τέτοιο. Απλά έδωσα πίσω το δόρυ στον Αχιλλέα. Η ικανότητα και η
εξυπνάδα εκείνου ήταν που τον οδήγησε στη νίκη.
-Θεέ, Απόλλωνα, τι έχεις να πεις γι’ αυτό που λέει η Αθηνα;
-Το τόξο τεντώνεται…Ένα βέλος σύντομα θα τιναχτεί…Ο Αχιλλέας θα χαθεί σύντομα.
-Αυτό που έχουμε να πούμε εμείς είναι ότι οι θεοί μαλώνουν και οι θνητοί την
πληρώνουν.

(ΟΜΑΔΑ 3 η : Σταύρος, Νίκος, Μερτ, Γιάννης, Νίκος, Β1)
Η Τροία θρηνεί. Συγκλονιστικές δηλώσεις από τους οικείους
Κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε μέσα στην Τροία και η κατάσταση είναι
απερίγραπτη. Πριν από λίγο πλησιάσαμε την Ανδρομάχη. Δεν γινόταν να μας
μιλήσει. Την κρατούσαν οι γυναίκες της Τροίας και όλη την ώρα φώναζε «Πάει ο
άντρας μου, πάει ο ήρωας σας!!! Μαζί με αυτόν πεθαίνω και εγώ, πεθαίνετε και
εσείς!!!». Μα, να ο Πρίαμος. «Βασιλιά της Τροίας, τι έχεις να πεις γι’ αυτό που μόλις
συνέβη;» «Πάει ο γιος μου! Πάει ο μεγαλύτερος πολεμιστής της Τροίας! Τι να
περιμένουμε πια; Έπεσε η άμυνα της Τροίας! Και εγώ, ο γέρος πατέρας, ένα σκοπό
έχω μόνο. Να ικετεύσω τον φονιά του γιου μου να με λυπηθεί και να μου τον δώσω
να τον θάψω». Ο Πρίαμος βλέπετε καθαρά πόσο συγκλονισμένος είναι. Δεν έχει να
μας πει τίποτα άλλο. Δεν μπορεί.
Ας δούμε όμως πως βλέπουν τα πράγματα οι Τρώες και τι σκέφτονται τώρα. Θα
ρωτήσουμε αυτούς που μας πλησιάζουν. «Τι έχετε να πείτε για τον χαμό του
Έκτορα; Από εδώ και πέρα τι;»

-«Έβλεπα κάθε μέρα τον Έκτορα να πολεμά έξω από τα τείχη. Ήξερα ότι όσο ήταν
εκεί, ήμασταν ασφαλείς. Τώρα; Τώρα ακούω τα κλάματα των γυναικών και τα
ουρλιαχτά χαράς των Ελλήνων έξω από τα τείχη. Φοβάμαι ότι η Τροία έχει ήδη
χαθεί – απλώς δεν το ξέρουμε ακόμα.»
-«Ο Έκτορας ήταν σαν θεός για μας. Τώρα που έφυγε, ποιος θα μας προστατεύσει;
Οι Έλληνες θα μπούνε μέσα, και εμείς… εμείς θα γίνουμε ή σκλάβοι ή νεκροί».

(ΟΜΑΔΑ 4 η : Κέλλυ, Μιχαέλα, Μάκης, Χριστίνα, Β1)
Το πορτραίτο του ήρωα Έκτορα
Ο ‘Εκτορας, ο γιος του βασιλιά Πριάμου, ξεχώριζε για την γενναιότητα και την
πολεμική του ικανότητα. Κουβαλούσε στους ώμους του την ευθύνη για μια
ολόκληρη πόλη. Δεν πολεμούσε για τη δόξα, αλλά για το καθήκον. Όλοι οι Τρώες
τον έβλεπαν σαν ασπίδα και, όσο αυτός ζούσε, η πόλη είχε ελπίδα. Για την
Ανδρομάχη ήταν ο τέλειος σύζυγος, για τον Αστυάνακτα ήταν ο τρυφερός πατέρας
που δεν γνώρισε ποτέ. Ο Έκτορας ήταν ατρόμητος, δυνατός, θαρραλέος αγωνιστής.
Τον Αχιλλέα τον φοβόταν, αλλά δεν τον μίσησε ποτέ. Ήξερε ότι αυτός ήταν η μοίρα
του. Τον αντιμετώπισε και δέχτηκε τον θάνατο με αξιοπρέπεια. Ο Έκτορας πέθανε
μαχόμενος για την πατρίδα, την οικογένεια και την τιμή. Και ίσως γι’ αυτό έμεινε
αθάνατος και έγινε θρύλος.

(ΟΜΑΔΑ 5 η : Δημήτρης, Αλέξανδρος, Δημοσθένης, Ιωάννα, Μαρία, Β1)
Γράμμα της Ανδρομάχης στον Έκτορα
Ίλιον, 10ο έτος του πολέμου, η πιο σκοτεινή μέρα, λίγο πριν τη δύση του ήλιου
Η καρδιά μου πια είναι βαριά και τα μάτια μου δεν θα ξημερώσουν χωρίς δάκρυα.
Σήμερα, θα προσπαθήσω να χαράξω τον πόνο και τη λύπη μου με λέξεις. Ο ήλιος
έδυσε πίσω από τα τείχη της Τροίας και μαζί του έδυσε και ο αγαπημένος μου
Έκτορας από τα χέρια του άγριου Αχιλλέα. Τον περίμενα να γυρίσει. Είχα αυτήν την
ελπίδα, αλλά μάταια. Κάθε βήμα, κάθε ήχος, νόμιζα ότι ήταν εκείνος. Μα ήρθε το
ουρλιαχτό, ήρθε ο θρήνος, όχι το αγαπημένο βήμα και η χαρά. Ο Έκτοράς μου δεν
θα περάσει ξανά το κατώφλι μας, δεν θα κρατήσει τον μικρό μας Αστυάνακτο
αγκαλιά, δεν θα με κοιτάξει όπως τότε, πριν φύγει για την τελευταία του μάχη. Ο
κόσμος γκρεμίστηκε. Ο πατέρας του σιωπά. Οι γυναίκες κλαίνε. Κι εγώ, τι να πω;
Πώς να μιλήσω στον γιο μας για τον ήρωα που δεν θα γνωρίσει; Πώς να ζήσω με τον
πόνο που μου πνίγει κάθε λέξη, κάθε σκέψη;
Αν υπάρχει η μέρα που πεθαίνει μια πόλη, αυτή είναι.
Είναι η μέρα που πέθανε ο Έκτορας…

unnamedunnamed 1unnamed 2

Screenshot 20250409 172736 Instagram2 1 2

Το παιχνίδι στη συνδιδασκαλία

Ένα διαδραστικό παιχνίδι σε μορφή ταμπλό, εμπνευσμένο από τη Monopoly, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τη φιλόλογο του Τμήματος Ένταξης, κ. Τσαφαντάκη Ιωάννα, σε συνεργασία με τη φιλόλογο της τάξης, κ. Κώτσογλου Δέσποινα, στο πλαίσιο του μαθήματος της Γλώσσας. Η δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε στα τμήματα Α1 και Α4 της Α’ Γυμνασίου. Στόχος ήταν η εξάσκηση και η εφαρμογή των γνώσεων των μαθητών στη γραμματική, μέσα από την ενεργώ συμμετοχή, τη συνεργασία και την ομαδική σκέψη. Οι μαθητές, χωρισμένοι σε ομάδες, κλήθηκαν να απαντήσουν σε γλωσσικά ερωτήματα, ανακαλώντας τις γνώσεις τους και να ανταλλάξουν ιδέες, ενισχύοντας τις επικοινωνιακές και γνωστικές τους δεξιότητες μέσα από το παιχνίδι.

Screenshot 20250409 172507 Instagram2 1 1Screenshot 20250409 172411 Instagram3 1 2Screenshot 20250409 172522 Instagram2 1 2Screenshot 20250409 172753 Instagram2 1 3Screenshot 20250409 172736 Instagram2 1 2