Γιώργος
Το Γεώργιος, Γιώργος στη σύγχρονη εκδοχή του, προέρχεται από τις λέξεις γη+έργο και σημαίνει γεωργός, αυτός που δουλεύει τη γη. Σημαίνει, ακόμη και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια. Το όνομα Γεώργιος είναι ελληνικό, προέρχεται από το ουσιαστικό «γεώργιον» που σημαίνει καλλιεργήσιμο και την περίοδο της εορτής του (23 Απριλίου) οι αγρότες σπέρνουν, εξ ου και η επωνυμία του «σποριάρης».
Ως ιστορικό πρόσωπο, ο Άγιος Γεώργιος (συγκεκριμένα ο Τροπαιοφόρος, γιατί υπήρξαν πολλοί ακόμη Γεώργιοι που ανακηρύχθηκαν Άγιοι) γεννήθηκε στην Παλαιστίνη το 280 μ.Χ. και ήταν γιος ενός έλληνα ευγενή από την Καππαδοκία. Μαρτύρησε το 303 και έκτοτε έγινε «δημοφιλής» φιγούρα στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο Γεώργιος σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό, διακρίθηκε για την τόλμη του, αλλά όταν ομολόγησε την χριστιανική του πίστη, προκάλεσε το μένος του Διοκλητιανού, ο οποίος τον υπέβαλε σε μια σειρά φριχτών βασανιστηρίων (λόγχισμα και ξέσχισμα της σάρκας του με ειδικό τροχό από μαχαίρια, λάκκος με βραστό ασβέστη και πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια, και εν τέλει, αποκεφαλισμός)
Πηγή: https://www.iefimerida.gr/
Γιώργος Λιγκανάρης
Ελένη
Για τη προέλευση του ονόματος «Ελένη» υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές.
Υποστηρίζεται πως πρόκειται για σύνθετο όνομα, από τον αόριστο β’(είλον) του ρήματος «αιρώ» (κυριεύω) και νης (πλοίο), και πρόκειται επομένως για εκείνη που εξαιτίας της καταστράφηκαν τα πλοία των Αχαιών στον Τρωικό Πόλεμο.
Υπάρχει όμως και η πιθανολογούμενη συγγένεια με την «σελήνη»: Το «Ελένη» στην κλασική του ορθογραφία διέθετε δασεία πριν το αρχικό γράμμα, η οποία αντικατέστησε το γράμμα «σ». Η θεωρία αυτή λέει πως το «Ελένη» προήλθε από το «σέλας» (φως, λάμψη), εκ του οποίου πιθανότατα προήλθαν και οι λέξεις Σελήνη, Έλλη και Ελλάς.
Τι σημαίνει το όνομα Ελένη
Το όνομα Ελένη κατά την αρχαιότητα σήμαινε λαμπερή, απαστράπτουσα (και βάσει της εκδοχής ότι το όνομα Ελένη προέρχεται από τη λέξη σελήνη).
Κατά την εκδοχή της προέλευσής του από το «αίρω», το όνομα Ελένη σημαίνει η γυναίκα που πολιορκείται και άρα η ποθητή.
Επίσης, το όνομα Ελένη έχει ταυτιστεί με την ωραιότητα που ξεσηκώνει ακόμα και πολέμους (λόγω της Ωραίας Ελένης και του Τρωϊκού Πολέμου).
Οσο για την Αγία Ελένη, κατά συνήθεια οι χριστιανοί συνδέουν τα ονόματά τους με αγίους, και έτσι το Ελένη χρησιμοποιείται προς τιμή της Αγίας Ελένης, αυτοκράτειρας της Ρώμης που ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό, μαζί με το γιο της Μέγα Κωνσταντίνο.
Τι συνέβη με την Ωραία Ελένη;
Ο μύθος θέλει όταν η πανέμορφη Ελένη έφθασε σε ηλικία γάμου, πολλοί βασιλείς και βασιλικοί γόνοι απ΄ όλο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο να προσήλθαν στο ανάκτορο του Τυνδάρεω, άλλοι αυτοπροσώπως και άλλοι με αντιπροσωπείες – πρεσβείες, προσφέροντας πλούσια δώρα, προκειμένου να ζητήσουν το χέρι της.
Ετσι, συγκεντρώθηκαν περί τους 45 βασιλείς κάτι το οποίο όμως, προβλήμάτισε τον Τυνδάρεω ο οποίος φοβήθηκε ότι η επιλογή του μελλοντικού συζύγου της Ωραίας Ελένης θα μπορούσε να δημιουργήσει τεράστιες διαμάχες με τραγικές ίσως συνέπειες για όλους, ακόμα και τη Σπάρτη.
Τη λύση έδωσε μια ιδέα του Οδυσσέα, οι μνηστήρες της Ελένης να δώσουν τον όρκο του Τυνδάρεω ότι όχι μόνο θα σεβαστούν την όποια επιλογή του μελλοντικού συζύγου αλλά και και θα σπεύσουν να τον βοηθήσουν σε περίπτωση που προσβληθεί εξαιτίας του γάμου του με την Ελένη.
Η πρόταση αυτή έγινε αμέσως αποδεκτή. Τον όρκο αυτόν υποχρεώθηκαν να δώσουν τόσο ο Αγαμέμνων, για τον φόβο μη τυχόν εγκατέλειπε την Κλυταιμνήστρα για χάρη της Ελένης, όσο και ο Οδυσσέας που είχε προσέλθει ως μνηστήρας, χωρίς όμως γαμήλια δώρα.
Τελικά ο Τυνδάρεως, επέλεξε για μέλλοντα σύζυγο της κόρης του Ελένης τον Μενέλαο, εγγονό του θρυλικού Πέλοπα και γόνο εκ του σπουδαίου βασιλικού οίκου του Ατρέα των Μυκηνών. Κατ΄ άλλους ο Τυνδάρεως φέρεται, μετά την υποσχετική ορκωμοσία των μνηστήρων να επέτρεψε στην ίδια την Ελένη να εκλέξει τον μέλλοντα σύζυγό της, που με τη βοήθεια της Αφροδίτης, θα ποθούσε η καρδιά της.
Στη συνέχεια, η ίδια η Ελένη στεφάνωσε τον Μενέλαο με γαμήλιο στεφάνι. Οι γάμοι του Μενέλαου και της Ελένης τελέσθηκαν στη Σπάρτη όπου και ανέλαβαν βασιλείς μετά την φερόμενη παραίτηση των Τυνδάρεω και Λήδας.
Ο Μενέλαος και η Ελένη βασίλευσαν για πολλά χρόνια και απέκτησαν πέντε παιδιά, τους Νικόστρατο, Αιθιόλα, Θρόνιο, Πλεισθένη, Μορράφιο, και τις Ερμιόνη και Μελίτη.
Ωστόσο, η Ελένη, με την συνέργεια της Αφροδίτης, ερωτεύτηκε τον Πάρι, τον υιό του Πριάμου, βασιλέα της Τροίας, όταν αυτός επισκέφθηκε την Σπάρτην και τον ακολούθησε στην Τροία, πυροδοτώντας την έναρξη του Τρωϊκού πολέμου. Μετά τον θάνατό του, φέρεται να παντρεύτηκε τον αδελφό του Δηίφοβο και όταν η Τροία εκπορθήθηκε, ακολούθησε τον Μενέλαο στην Σπάρτη, όπου έφθασε ύστερα από περιπέτειες οκτώ χρόνων.
Σύμφωνα με κάποιον άλλον μύθο, ο Μενέλαος γυρίζοντας μόνος από την Τροία, έφθασε στην Αίγυπτο, όπου συνάντησε την πραγματική Ελένη, η οποία του εκμυστηρεύτηκε ότι η Ωραία Ελένη, για την οποίαν πολεμούσαν δέκα χρόνια, δεν ήταν η πραγματική, αλλά ένα ψεύτικο είδωλό της.
Η Αγία Ελένη
Η Αγία Ελένη στην οποία οφείλεται η ορθόδοξη γιορτή της 21ης Μαΐου ήταν μία γυναίκα που γεννήθηκε τον 3ο μ.Χ. αιώνα στη Βιθυνία και εργαζόταν σε πανδοχείο. Σε μικρή ηλικία ξεκίνησε τη μελέτη των χριστιανικών διδαχών, παρ’ ότι την θρησκεία την ασπάστηκε πολύ αργότερα, σε ηλικία 60 ετών.
Όταν ο σύζυγός της και αξιωματικός της Αυτοκρατορίας, Κωνστάντιος, σκοτώθηκε, ο γιος τους Κωνσταντίνος κλήθηκε να χριστεί Καίσαρας. Η Ελένη έζησε από κοντά όλη την πορεία του από Καίσαρας, Αύγουστος και στην συνέχεια Αυτοκράτορας, ενώ η αδυναμία του γιου της προς το πρόσωπό της είναι φανερή και από τα νομίσματα που κόβονταν στο εξής, με το πρόσωπο της Ελένης πάνω τους. Σε ηλικία 78 ετών, η Ελένη ξεκίνησε ένα ταξίδι προς τα Ιεροσόλυμα, όπου φρόντισε να ιδρυθούν εκκλησίες, να γίνουν ανασκαφές και να χτισθούν ο Ναός της Γέννησης και της Ανάστασης στον Γολγοθά. Ο συγγραφέας Ρουφίνος είναι αυτός που αναφέρει πως μεταξύ άλλων, η Ελένη βρήκε τον Τίμιο Σταυρό όπου μαρτύρησε ο Ιησούς.
Ωστόσο και για την Αγία Ελένη υπάρχουν πολλοί θρύλοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Κύπρος, όπου λέγεται πως η Ελένη κατέφτασε προς βοήθεια των ντόπιων, οι οποίοι υπέφεραν από ξηρασία. Όταν εκείνη προσευχήθηκε, άνοιξαν οι ουρανοί και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε μετά από πολλά χρόνια ουράνιο τόξο στον ουρανό, γι’ αυτό και οι ντόπιοι το αποκαλούν και «ζωνάρι της Αγίας Ελένης».
Πηγές:
https://www.iefimerida.gr/news/417891/ti-simainei-onoma-eleni-7-pragmata-poy-den-xerate
https://www.giortazei.gr/ti-simainei-to-onoma-eleni/
Μπουζάνη Ελένη
Χριστίνα
Μεταγενέστερο όνομα που προέρχεται από το όνομα Χριστός και σημαίνει “αυτός που έχει το χρίσμα“. Έχει τις ρίζες του στη λέξη χρίω που σημαίνει “επαλείφω, επιχρίω τον νεοφώτιστο με άγιο μύρο”.
Η Χριστίνα γιορτάζει ανήμερα τα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου). Υπάρχει και Αγία Χριστίνα που γιορτάζει στις 24 Ιουλίου.
Πηγές
https://www.eortologio.net/pote_giortazei/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1
https://enallaktikidrasi.com/2013/12/ti-simainei-to-onoma-sou/
Νικολαΐδου Χριστίνα
Ιφιγένεια
Από την οργανική πτώση ίφι του ουσιαστικού ις (ισχύς στη γλώσσα του Ομήρου) + -γένεια < γένος. Η γεννημένη δυνατή. Κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας. Πολύ ισχυρή, την τραβάνε η κίνηση, η ζωή και ο αθλητισμός. Ειλικρινής κι εξωστρεφής, βρίσκει φίλους όπου κι αν βρεθεί. Είναι αφοσιωμένη πάνω απ’ όλα, στην οικογένειά της.
Η θυσία της Ιφιγένειας
Ο Αγαμέμνων είχε προκαλέσει την οργή της θεάς Αρτέμιδας σκοτώνοντας το ιερό ελάφι της, με αποτέλεσμα η θεά να προκαλέσει άπνοια και να μη μπορεί να αποπλεύσει ο στόλος των Αχαιών από την Αυλίδα για την Τροία. Ρώτησαν τον μάντη Κάλχα τι έπρεπε να κάνουν κι εκείνος απάντησε ότι η οργή της θεάς θα έφευγε μόνο αν ο Αγαμέμνων θυσίαζε τη θυγατέρα του, την Ιφιγένεια. Αρχικώς ο Αγαμέμνων αρνήθηκε να το πράξει, αλλά πιέσθηκε από τον Μενέλαο και τον Οδυσσέα, καθώς και οι μήνες περνούσαν, και κάλεσε την κόρη του από τις Μυκήνες με την πρόφαση ότι θα την αρραβώνιαζε με τον Αχιλλέα. Η Ιφιγένεια ήρθε στην Αυλίδα και τότε ο Αγαμέμνονας την παρέδωσε στον Κάλχα για να τη θυσιάσει στην Άρτεμι. Η Κλυταιμνήστρα δεν μπόρεσε ποτέ να του συγχωρήσει το γεγονός ότι θυσίασε το ίδιο τους το παιδί για την εκστρατεία «του» και προέβαλε αυτό το τραγικό γεγονός ως δικαιολογία για τον φόνο του άνδρα της. Την τελευταία όμως στιγμή η θεά λυπήθηκε την Ιφιγένεια, την άρπαξε από τον βωμό της θυσίας και έβαλε στη θέση της ένα ελάφι. Μετά οδήγησε την κόρη στην Ταυρίδα, όπου την έκανε ιέρειά της. Αυτή είναι η γνωστότερη μορφή του μύθου. Σε άλλες παραλλαγές αναφέρεται αντί της Αυλίδας η Βραυρώνα της Αττικής ως τόπος της θυσίας. Εκεί η θεά αντικατέστησε την Ιφιγένεια με αρκούδα, αλλά και η ίδια η κόρη τη στιγμή της θυσίας μεταμορφώθηκε σε ταύρο ή δαμάλι ή αρκούδα ή γριά και με αυτή τη μορφή εξαφανίσθηκε. Η εξαφάνισή της δικαιολογείται από το ότι οι παριστάμενοι έστρεψαν αλλού το βλέμμα τους για να μη δουν ένα τόσο μεγάλο έγκλημα. Ακόμα, υπάρχει η εκδοχή πως η θυσία έμεινε στη μέση όταν ξαφνικά εμφανίσθηκε ένας ταύρος ή δαμάλι ή ελάφι ή γριά. Τότε ο ιερέας, ερμηνεύοντας αυτό τον οιωνό, είπε ότι η θυσία δεν ήταν αναγκαία και ότι οι θεοί δεν συμφωνούσαν. Κι έτσι η Ιφιγένεια σώθηκε.
Αγία Ιφιγένεια η Παρθενομάρτυς
Η Αγία Ιφιγένεια γεννήθηκε το 53 μ.Χ. στην Τοκάτη Πόντου της Μικράς Ασίας από ειδωλολάτρες γονείς, οι οποίοι αργότερα με την συνδρομή του Αποστόλου Ανδρέα ασπάστηκαν την πίστη του Χριστού και βαπτίστηκαν χριστιανοί. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας ήταν ο παράφρων Νέρωνας, ο οποίος είχε ξεκινήσει τον πρώτο διωγμό των χριστιανών. Η Αγία σε πολύ νεαρή ηλικία συλλαμβάνεται και οδηγείται μπροστά στον διοικητή της περιοχής. Ο διοικητής Μάρκος προσπαθεί με κολακευτικούς λόγους να μεταπείσει την Ιφιγένεια να αρνηθεί τον Χριστό. Εκείνη όμως με σθένος ομολογεί την πίστη της στο Θεό, με συνέπεια να υποστεί φρικτά βασανιστήρια και εν τέλει να θανατωθεί σε ηλικία μόλις 15 ετών.
Η μνήμη της Αγίας Ιφιγένειας τιμάται από την Εκκλησία μας στις 16 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Πηγές:
https://www.giortazei.gr/ti-simainei-to-onoma-ifigeneia/
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%86%CE%B9%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1
https://www.athonian.gr/eikones-agiou-orous/saints-female/agia-ifigenia-1/
https://www.sansimera.gr/biographies/1069
Γουγούση Ιφιγένεια
Παναγιώτης
Παν + Αγιότης <Πανάγιος> Παναγία
Παναγιώτης Θωμόπουλος
Πέτρος
Το όνομα Πέτρος βγήκε από τον απόστολο Πέτρο και από τον πρώτο αιώνα. Το όνομα Πέτρος της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας γιορτάζει στις 29 Ιουνίου.
Πηγή: Βικιπαίδεια
Πέτρος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από τη λέξη πέτρος (= λίθος), παράγωγο της λέξης πέτρα.
Πηγή: https://etymologias.blogspot.com
Πέτρος Κύρου
Σωτήριος
Ο Σωτήριος ή Σωτήρης είναι κοινό ανδρικό όνομα προερχόμενο από την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος δηλαδή του Ιησού Χριστού. Το αντίστοιχο θηλυκό όνομα είναι Σωτηρία. Η εορτή του ονόματος είναι στις 6 Αυγούστου ημέρα που συμπίπτει με τον εορτασμό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Το όνομα Σωτήριος είναι πολύ διαδεδομένο στις Ιβηρικές γλώσσες (Ισπανικά, Πορτογαλικά, Καταλανικά) ως Σαλβαδόρ (Salvador).
- Ο Σωτήριος λέγεται και: Σώτος, Σωτηράκης και παλαιότερα Σωτήρος.
Πηγή: Βικιπαίδεια
Μποντζίδης Σωτήρης
Μαρία-Άννα
Μαρία
Το όνομα μπορεί να προέρχεται από την αιγυπτιακή γλώσσα. Πιθανώς να προέρχεται από την ρίζα μρ η οποία σημαίνει “αγάπη, αγαπημένος”
Άλλη εκδοχή είναι η εξής: Βρέθηκε ότι το όνομα περιείχε την εβραϊκή ρίζα μρ που σημαίνει “πικρός” (σχετιζόμενο με το μύρο), ή μρυ, λέξη που σημαίνει “επαναστατικός”. Γράφοντας γύρω στο 390, ο Αγ. Ιερώνυμο, ακολουθώντας τον Ευσέβιο της Καισαρείας, μεταφράζουν το όνομα ως “σταγόνα της θάλασσας” (stilla maris στη λατινική), από την εβραϊκή λέξη μαρ (מר) που σημαίνει σταγόνα (πρβλ. Ησαΐας 40:15) και την λέξη ים (γιαμ) η οποία σημαίνει θάλασσα. Αργότερα η μετάφραση έγινε stella maris (“αστέρι της θάλασσας”).Ο Ρασσί (11ος αιώνας μ.Χ.), Εβραίος σχολιαστής της Βίβλου, έγραψε ότι το όνομα Μαρία δόθηκε στην αδελφή του Μωυσή λόγω της βάναυσης αντιμετώπισης των Εβραίων στην Αίγυπτο. Ο Ρασσί έγραψε ότι οι Ισραηλίτες έζησαν στην Αίγυπτο για 210 χρόνια, εκ των οποίων 86 χρόνια ήταν χρόνια σκληρής σκλαβιάς. Η σκληρή σκλαβιά ξεκίνησε όταν γεννήθηκε η μεγαλύτερη αδελφή του Μωυσή. Ως εκ τούτου, το κορίτσι ονομάστηκε Μιριάμ, επειδή οι Αιγύπτιοι έκαναν τη ζωή πικρή (מַר, μαρ) για τους Εβραίους.
Άννα
Το εξελληνισμένο όνομα Άννα προέρχεται από το εβραϊκό Χάνα που σημαίνει «εύνοια, χάρη». Σύμφωνα με το λεξικό Βίβλου της Οξφόρδης, το Χάνα σημαίνει «δόξα». Το όνομα Άννα, χρησιμοποιείται επίσης και ως ανδρικό όνομα σε ορισμένες χώρες.
Πηγή: Βικιπαίδεια
Διαμαντοπούλου Μαριάννα
Σταυρούλα
Σταυρούλα < θηλυκό του Σταύρος + υποκοριστικό επίθημα -ούλα
Πηγή: https://el.wiktionary.org
Σταύρος, Σταυρούλα: Πήραν το όνομα τους από τον τίμιο Σταυρό
Η Σταυρούλα είναι νευρική και οξύθυμη. Πολύ περήφανη δεν εξομολογείται ποτέ τα προβλήματα της. Τα παιδιά της φέρνουν την ισορροπία που χρειάζεται.
Πηγή: https://www.ekriti.gr
Τζήμα Σταυρούλα
