carnation-scented tales
Ενα μουσείο αλλιώτικο από τ’ άλλα.
Μουσείο Τεχνολογίας και Καινοτομίας; Υπάρχει τέτοιο μουσείο
Και όμως, υπάρχει!!!
Βρίσκεται στην Καλαμάτα, στην οδό Ξενοφώντος 10 και είναι πάρα, μα πάρα πολύ ενδιαφέρον!
Μόλις φτάσαμε στο απίστευτο αυτό περιβάλλον ένα δυνατό επιφώνημα ενθουσιασού ακούστηκε!
“αααα!!! Τι ωραία!!!”
Ιδιαίτερα φιλόξενο περιβάλλον, με αγάπη για τα παιδιά και για την … τεχνολογία!
Δείτε μας εδώ!
πατήστε play και ακολουθήστε μας!
Μήνας δράσης για το θαλάσσιο περιβάλλον
Η πρώτη μας εθελοντική οικολογική δράση για τη φετινή χρονιά πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016.
Ως μέλη της helmepa junior συμμετείχαμε και φέτος στην παγκόσμια εκστρατεία εθελοντικού καθαρισμού ακτών. Συγκεκτρωθήκαμε παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικοί στο “Μάτι”, την αγαπημένη μας παραλία και ετοιμαστήκαμε για να αναλάβουμε δουλειά!
Ομως “απογοητευτήκαμε” λίγο!
Η παραλία ήταν καθαρή!!!
Είχε μόνο καλάμια! Τι θα μαζεύαμε;
Προχωρήσαμε λίγο πιο πέρα και τότε τα μάτια μας αντίκρυσαν … σκουπιδοθησαυρούς!
Ενας σκουπιδότοπος κρυμμένος στα καλάμια, κάτω από δέντρα, μέσα στους θάμνους!
Δουλέψαμε δυο ωρίτσες περίπου και -δυστυχώς- δεν τα πήγαμε καθόλου … άσχημα!
Δείτε τα αποτελέσματα!
Ξεχάσαμε μόνο την αναμνηστική φωτογραφία!
Κάποιοι δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό και βουτηξαν στα δροσερά νερά της καθαρής θάλασσας!
Κάποιοι άλλοι απόλαυσαν τον καφέ τους
ενώ οι … καλύτεροι, χόρτασαν παιχνίδι!!!
ΠΑΝΤΑ ΚΑΘΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ!!!
και λίγα … θαλασσινά, ακόμα, με αγάπη!
Ενα όνειρο έγινε πραγματικότητα …
Ηταν στις αρχές της χρονιάς που διαβάσαμε το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά “Αθήνα, η πόλη της Αθηνάς” και γιατί μας αρέσουν οι μύθοι αλλά και με αφορμή το περιβαλλοντικό μας πρόγραμμα για την ελιά.
Παίξαμε αυτό το βιβλίο, λοιπόν, πολύ φέτος!
Το δραματοποιήσαμε, το … τραγουδήσαμε, το ζωγραφίσαμε …
Μας γεννήθηκε τότε μια ιδέα!
Να πάμε στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να παίξουμε εκεί το μύθο αυτό!
Είπαμε την ιδέα μας στο σύλλογο γονέων κάναμε μεγάλη υπομονή να έρθει το πλήρωμα του χρόνου
και έτσι …
Η μεγάλη μέρα έφτασε!
Ηρθε σήμερα, 15-5-2016, που συμπτωματικά συνέπεσε με την παγκόσμια μέρα της οικογένειας.
Η εκδρομή μας εξάλλου ήταν οικογειακή!
Μπαμπάδες, μαμάδες και γιαγιάδες ακολούθησαν με μεγάλη χαρά
Συγκίνηση να βρισκόμαστε εδώ
Αναμνηστικές φωτογραφίες με φόντο το παρελθόν το παρόν και το μέλλον!
Η βόλτα μας συνεχίστηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης
Δεν υπάρχει ομορφότερος τρόπος να κλείσεις μια εκδρομή!
Είναι απίστευτο που μπορεί να σε οδηγήσει ένα βιβλίο τελικά!
Με ένα βιβλίο ταξιδεύεις
όχι μόνο στην φαντασία αλλά και στην πραγματικότητα!
Συναντηθήκαμε το Σάββατο στο σχολείο μας για να προετοιμαστούμε σωστά για το ταξίδι και το παιχνίδι!
Ομως δυστυχώς
δεν καταφέραμε να παίξουμε το βιβλίο στον Ιερό Βράχο 😥
Μία φίλη μας είχε ένα ατυχηματάκι και οι υπόλοιποι δεν είχαμε κέφι για τέτοια παιχνίδια
Αφήσαμε το παιχνίδι στην άκρη για να της συμπαρασταθούμε και να γεμίσουμε το μυαλό μας εμπειρίες να της διηγηθούμε
Ευτυχώς η φίλη μας είναι μια χαρά! Και αυτό είναι το πιο σημαντικο!
Αλλωστε, είδαμε καλά με τα μάτια μας πώς είναι η Ακρόπολη και συνειδητοποιήσαμε πόσο ψηλά βρίσκεται!
Ακούσαμε τα πατήματά μας και νιώσαμε σα να ήμασταν εμείς οι αρχαίοι μας πρόγονοι που ανέβαιναν εκεί ψηλά για να προσκυνήσουν στο Ναό της Αθηνάς Παρθένου.
Σαν να ήμασταν εμείς οι πρωταγωνιστές της ζωφόρου
(Η ζωφόρος όμως θα μας απασχολήσει σε άλλη ανάρτηση. Είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της!)
Στο σχολείο μας λοιπόν θα φτιάξουμε μία Ακρόπολη και θα παίξουμε ξανά το βιβλιο μας “σωστά”!
Ευχαριστούμε τους γονείς που μας έκαναν τέτοιο δώρο και φυσικά
το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά και της Ναταλίας Καπατσούλια (εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ) που ήταν η αφορμή να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι!
Ενα βιβλίο μας έδωσε την ιδέα να ταξιδέψουμε στον χρόνο με … λεωφορείο!!! 😉
Αυτό και αν δεν είναι εντυπωσιακό !!!
Με ένα βιβλίο αρχίσαμε μια χρονιά και σχεδόν την κλείνουμε με το ίδιο!
Φτάσαμε λοιπόν στη φιλαρμονική και ακούσαμε με προσοχή πολλή!
Τα κρουστα μας ψιθύρισαν στ αυτιά μας … δυνατά,
πως ρυθμό θα δώσουνε στην μπάντα και …
… σε όλους μας χαρά!
Και η βασίλισσα, η ντραμς, η αγαπημένη,
στον ρυθμό της με τρέλα μας παρασέρνει!
Να και τα πιατίνια
που αρχίζουνε τη … γκρίνια!
και η τούμπα εκεί δα
όλο … τούμπες κάνει και γελά!
Μα … ΚΑΙ το κόρνο το γαλλικό
χωνί μεγάλο έχει και αυτό!
Πο πο πο!!!
Περήφανο στέκεται και το τρομπόνι
πότε γελάει πότε θυμώνει!
Φλάουτο είδαμε επίσης και τρομπέτα
σαξόφωνα, γκρανκάσα μα και κλαρινέτα!
Και τώρα ένα αίνιγμα δύσκολο πολύ! 😉
μην 😳 αν δεν το βρείτε στη στιγμή!
Στέκεται καμαρωτή και περιμένει από κάποιον να φορεθεί!
Τι είναι;
Μα φυσικά της φιλαρμονικής η φανταστική στολή!
Ε, πως να φύγουμε έτσι χωρίς ένα ευχαριστώ;
Γι αυτό μόλις στο σχολειό μας γυρίσαμε φτιάξαμε αυτό: 
Τον τοίχο της φιλαρμονικής μας θα στολίσει
και η αίθουσα με νότες θα ξεχειλίσει!
Οπως τόσες νότες η φιλαρμονική μας σε όλους μας χαρίζει
(Εδώ ένα απόσπασμα από την περσινή της εμφάνιση στο Μεσολόγγι!)
Ευχαριστούμε ξανά κύριε Φώτη και κύριε Σωτήρη για την ζεστή, μελωδική φιλοξενία!
Πάμε!
Βρισκόμαστε ακόμα στην Χώρα! Θυμάστε από την προηγούμενη ανάρτηση; Που είχαμε πάει στο θέατρο; Αφού τελείωσε το θέατρο λοιπόν και το παιχνίδι μας στην πλατεία ανηφορίσαμε για το αρχαιολογικό μουσείο της Χώρας. Είχαμε άλλο ένα ταξίδι να κάνουμε. Ενα ταξίδι στον χρόνο. Πίσω στον χρόνο!
Θέλαμε να δούμε από κοντά τα μεγάλα πιθάρια που αποθήκευαν το λάδι, τους αμφορείς και τους ψευδόστομους αμφορείς που τόσα είχαμε ακούσει και τελικά κέρδισαν την καρδιά μας, να πάρουμε πληροφορίες για την ζωή των αρχαίων! Είχαμε σκαρώσει μάλιστα και ένα παιχνίδι με την κυρία μας. Να ψάξει η κάθε ομάδα να βρει από ένα αγγείο (που είχαμε δει στον υπολογιστή νωρίτερα) και να το σημειώσουμε ή καλύτερα να το ζωγραφίσουμε. Επειδή όμως είμαστε λίγο … ζωηροί και δεν είχαμε πολύ χρόνο τελικά, το αλλάξαμε το παιχνίδι. Ακολουθήσαμε την κυρία όλοι μαζί και κάθε φορά που αναγνωρίζαμε ένα αντικείμενο (αγγείο, αμφορέα, πιθάρι, χρυσό κ.α.) το φωνάζαμε με ενθουσιασμό! Ο ενθουσιασμός μας όμως και η … ζωηράδα μας άγχωσε λίγο τις κυρίες του μουσείου και την κυρία μας! Ακολουθήσαμε όμως τον αρχαιολόγο που για καλή μας τύχη βρισκόταν εκεί και ακούσαμε προσεκτικά όλα τα ενδιαφέροντα που μας είπε.
Μάθαμε λοιπόν για τον βασιλιά Νέστορα, πόσο μεγάλο βασίλειο είχε, πόσο γνωστός ήταν τότε στον κόσμο, πόσο πολύ λάδι είχε η περιοχή μας που έστελνε και στο εξωτερικό. Ακόμα ότι είχε τα ανάκτορά του λίγο πιο πέρα, στο Λόφο του Εγκλιανού και ότι δυστυχώς μια πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του παλατιού. Τωρα φαίνονται μόνο λίγοι τοίχοι και η μπανιέρα της βασίλισσας! Τα εκθέματα που βρίσκονται εκεί βρέθηκαν κάτω απο τα ερείπια των ανακτόρων. Είδαμε και πινακίδες με γραμμική γραφή Β! Ξέρετε, αυτή τη γραφή με τα ιδεογράμματα. Τα σύμβολα!
Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να επισκεφθούμε και το παλάτι, επειδή γίνονται επισκευές. Ισως την Ανοιξη που θα έχουν τελειώσει θα πάμε μια εκδρομή με τους γονείς μας!
Σας χαρίζουμε λοιπόν μερικές “χρονογεύσεις”
Οι υπόλοιπες δραστηριότητες θα υλοποιηθούν στην τάξη μας!
Σε κάθε ταξίδι αποκτάς εμπειρίες και γνώσεις!
Επιστρέψαμε πιο … σοφοί! (Επιπλέον μας αρέσει και το λεωφορείο!)
Το Μουσείο ιδρύθηκε το 1969 από την Αρχαιολογική Υπηρεσία με ευθύνη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ολυμπίας.
Στις συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνονται:
– Αγγεία και αντικείμενα μικροτεχνίας, μεσοελλαδικών και μυκηναϊκών χρόνων από τις θέσεις Περιστεριά, Ρούτση, Βολιμίδια, Τραγάνα κ.ά.
– Κινητά ευρήματα από το Ανάκτορο του Νέστορος στον Εγκλιανό.
Οι αρχαιολόγοι που έκαναν τις ανασκαφές ήταν ο Καρλ Μπλέγκεν και ο Σπύρος Μαρινάτος
Εδώ θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες και θα περιηγηθείτε εικονικά
www.dimos-pylou-nestoros.gr/blog/visitor/museum/
Η πρώτη μας εθελοντική δράση για φέτος!
Προς μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχαν πολλά σκουπιδια στο λιμάνι!
Η πρώτη μας οικολογική δράση για τη φετινή χρονιά!
Γνήσια helmepaκια λοιπόν αναλαμβάνουμε δράση!
Με σκουπίδια (εφημερίδες και παλιά χαρτιά) δημιουργήσαμε την αφίσα μας για να ενημερώσουμε τον κόσμο.
Τι λέτε, λοιπόν; Ερχεστε μαζί μας;
“Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα…”
Ξεκινήσαμε μια μέρα
να πάμε στον προφήτη Ηλία, το κοντινό μας δασάκι!
Είπαμε πρώτα να απολαύσουμε τη θέα τρώγοντας κάτι υγιεινό
και μετά ετοιμαστήκαμε για δουλειά εθελοντική,
γιατί… Μια εικόνα χίλιες λέξεις!
Βρήκαμε πολλούς “θησαυρούς”
πουφ!
Ακάθεκτοι όμως…
συνεχίζουμε την εθελοντική δουλειά!
Φωνάξαμε και ενισχύσεις γιατί πώς να διαχειριστείς τόσους θησαυρούς; Μαμάαααα!
Αφού “καθαρίσαμε” το ρίξαμε στη ζωγραφική!
στο χορό
και στην κουβέντα!
Ορίστε και οι αποδείξεις
“παιξαμε, γελάσαμε, καθαρίσαμε”
Αη Λιας καθαρός! Τέλος!
Ε, όχι, έτσι θα πηγαίναμε; Τι επιστήμονες είμαστε;
Να μην εξερευνήσουμε και την καθαρή φύση;
Ανακαλύψαμε πολλά αγριολούλουδα, έντομα και …
Ζήτω ο εθελοντισμός!
Καλά όλα αυτά αλλά μας έλειψε το σχολείο μας!
Με ποιό τρόπο τα παιδιά θα κάνουν καλύτερα ένα μάθημα ιστορίας; Πώς θα έρθουν καλύτερα σε επαφή με την ιστορία της χώρας τους; Μα με την επίσκεψη σε ένα μουσείο φυσικά!
Γι αυτό και τα παιδιά επισκέφθηκαν με τις κυρίες τους το Στρατιωτικό Μουσείο Καλαμάτας στα μέσα του Οκτώβρη για να δουν από κοντά ότι όλα όσα είχαν ακούσει και διαβάσει αυτές τις μέρες για το έπος του ’40!
Στο μουσείο λοιπόν πέρασαν υπέροχα, απ’ ότι άκουσα! Είδαν από κοντά άρματα μάχης και πολεμικά αεροπλάνα που τους εντυπωσίασαν, όπλα, στολές Ελλήνων και Ιταλών, διάφορα προσωπικά τους αντικείμενα και πολλές φωτογραφίες από τον πόλεμο!
Τους υποδέχτηκαν η διευθύντρια του μουσείου και τρεις στρατιώτες. Ηταν όλοι πολύ φιλόξενοι και φιλικοί με τα παιδιά και τις κυρίες και πολύ πρόθυμοι να τους ξεναγήσουν!
Αφού λοιπόν τους ξενάγησαν στο χώρο του μουσείου, τους έδειξαν μια ταινία κινουμένων σχεδίων -και μάλιστα την πρώτη που δημιουργηθηκε τότε- για τον πόλεμο και το Μουσολίνι και τους έκαναν “μάθημα” για τη σημαία μας, τους διάβασαν και … παραμύθι! Μάλιστα, παραμύθι! Νομίζετε ότι οι στρατιώτες δε διαβάζουν ωραία τα παραμύθια; Μεγάλο λάθος! Το αντίθετο μάλιστα!!!
Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης τα παιδιά έπαιζαν και ένα παιχνίδι που τους είχε ετοιμάσει η μία κυρία τους.
Είχε φωτογραφήσει, λοιπόν, τα εκθέματα του μουσείου (από προηγούμενη επίσκεψη τους πριν από δύο -τρία χρόνια) και αφού είχε κόψει τις φωτογραφίες σε δύο ή τρία κομμάτια, τις μοίρασε στα παιδιά για να εντοπίσουν τη λεπτομέρεια της φωτογραφίας μέσα ή έξω από το μουσείο ! Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας είχε γράψει και από ένα αίνιγμα για να βοηθήσει τα παιδιά να εντοπίσουν το έκθεμα!
Κατά τη διάρκεια λοιπόν της περιήγησης στο μουσείο ακούγονταν φωνούλες “το βρήκα, το βρήκα”!, “νά’το κυρία”! “εδώ, εδώ”! Οι στρατιώτες αναρωτήθηκαν τί συμβαίνει και μόλις τους εξήγησε η κυρία άρχισαν να παίζουν κι αυτοί με τα παιδιά βοηθώντας τα να βρουν αυτά που ήταν καλά … κρυμμένα!
Ενθουσιάστηκε όλο το προσωπικό του Μουσείου με τους μαθητές μας γιατί ήταν πολύ καλά ενημερωμένοι για την περίοδο αυτή και ήξεραν και λεπτομέρειες για τα γεγονότα! Κανένα άλλο σχολείο δεν είχε πάει τόσο καλά προετοιμασμένο μας είπαν! Τα παιδιά ήξεραν περισσότερα και από μαθητές της … έκτης! Φανταστείτε λοιπόν πόσο εξεπλάγησαν που είχαν προετοιμαστεί να παίξουν και “το παιχνίδι της … κρυμμένης εικόνας” μέσα στο Μουσείο ή και έξω!
Τα παιδιά αφού έφαγαν λοιπόν στον κήπο του Μουσείου κάτω από τη σκιά του πολεμικού αεροσκάφους, άρχισαν να παίζουν κρυφτό και κυνηγητό γύρω από τα άρματα μάχης. Και έγινε τότε το πιο θαυμαστό απ’ όλα! Εκεί δίπλα στα άρματα μάχης και στο κανόνι που κοιμόταν συνειδητοποίησαμε όλοι μας πόσο σημαντική είναι η Ειρήνη!
Οι στρατιώτες μας τόνισαν τη ανάγκη να υπάρχει Ειρήνη σε όλο τον κόσμο και δεν παρέλειψαν να μας θυμίσουν ότι πρέπει όλοι μας να μπορούμε να λέμε το δικό μας ΟΧΙ και να είμαστε έτοιμοι να αγωνιζόμαστε γι αυτό !
Δε έφυγαν όμως με άδεια χέρια… Αφησαν στο Μουσείο για δώρο μια ιστορία για ένα γαιδουράκι που είχε δημιουργήσει το Ολοήμερο, “ο Ντε στο Μέτωπο”!
Ο Ντε στο Μέτωπο
«Αχ, πόσο κουρασμένος είμαι»! Είπε ο Ντε ο Γάιδαρος! « Περπατώ τόση ώρα πάνω στα βουνά και στα χιόνια και κάνει τόσο κρύο! Μα τόσο κρύο! Θέλω να κοιμηθώ κάπου. Δεν αντέχω άλλο…
Γιατί να είμαι στον πόλεμο; Γιατί γίνονται πόλεμοι; Θυμάμαι πόσο ωραία περνούσαμε στο χωριό μαζί με το αφεντικό μου όταν υπήρχε Ειρήνη! Πηγαίναμε βόλτες, τον βοηθούσα στις δουλειές του, τρώγαμε και το φαγητάκι μας… Ενώ τώρα… Ούτε βόλτες, ούτε φαγητό! Τουλάχιστον βοηθάω το αφεντικό μου πάλι και του κάνω παρέα, εδώ στο Μέτωπο, στα παγωμένα βουνά!
Αααχ! Πόσο νυστάζω όμως! Τουλάχιστον να ήμουν κι εγώ ένας στρατιώτης, σαν αυτούς που κουβαλάνε τα όπλα τους και πολεμάνε για την πατρίδα! Τότε δε θα ήταν το ίδιο! Μπορεί να κρύωνα αλλά θα άντεχα γιατί θα είχα μέσα μου αγάπη για την πατρίδα και θα με κράταγε ζεστό! Ενώ τώρα που είμαι ένας γάιδαρος τί κάνω; Ααααχ! (χασμουρήθηκε)!
Ο Ντε λοιπόν αποκοιμήθηκε έτσι κουρασμένος που ήταν.
Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας στρατιώτης που έτρεχε φωνάζοντας ΑΕΡΑΑΑΑ! Πολεμούσε με θάρρος τους εχθρούς κρατώντας το όπλο του στο χέρι! Ξαφνικά όμως έπεσε κάτω… Μία σφαίρα τον πέτυχε στο στήθος, εκεί στην καρδιά. Έτρεξε ο φίλος του αμέσως να τον βοηθήσει , αλλά τίποτα. Δε μπορούσε να σηκωθεί. Αίματα έτρεχαν από το στήθος του. « Γεια σου γλυκιά μου πατρίδα. Δίνω τη ζωή μου για σένα! Για να είσαι ελεύθερη! Γεια σου φίλε μου αγαπημένε. Δε θα σε ξαναδώ ποτέ…»
«Ντε, Ντε, ξύπνα Ντε»!!! Τον κουνούσε το αφεντικό του! «Παρακοιμήθηκες, γαιδαράκο μου! Ελα, πρέπει να συνεχίσουμε το ταξίδι για το βουνό. Ευτυχώς που έχω και σένα και μου κουβαλάς τα ρούχα και τα φαγητά και τα όπλα! Ευτυχώς που έχω τον φίλο μου μαζί και μου κάνει παρέα! Ελα, Ντε»!
Ο Ντε τότε πετάχτηκε τρομαγμένος από τόσο ταρακούνημα και μόλις κατάλαβε ότι έβλεπε ένα κακό όνειρο άρχισε να γκαρίζει από τη χαρά του!
Χάρηκε που ήταν ακόμη ένα γαϊδουράκι και βοηθούσε το αφεντικό του να κουβαλάει τα πράγματά του πηγαίνοντας να πολεμήσει.
Χάρηκε ακόμα γιατί κατάλαβε ότι μπορούσε και αυτός να προσφέρει στην πατρίδα του με διαφορετικό τρόπο από το αφεντικό του.
«Ελα αγαπημένε μου Ντε, πάμε να πολεμήσουμε για την πατρίδα μαζί με τους άλλους!» του είπε το αφεντικό του! «Ευτυχώς που είσαι κι εσύ εδώ, αγαπημένε μου φιλαράκο! Τί θα έκανα εγώ χωρίς εσένα;
τέλος
(Παρατηρώντας αφίσες και φωτογραφίες από τον πόλεμο του ’40, το βλέμμα μας «έπιασε» ένα γαϊδουράκι να κουβαλάει κιβώτια. Μας κίνησε το ενδιαφέρον και σκεφτήκαμε να γράψουμε μια ιστορία για ένα γαϊδουράκι που ήταν στην πρώτη γραμμή! Η ιστορία του Ντε λοιπόν…)
Γαρυφαλιά Τεριζάκη – 1ο νηπιαγωγείο Γαργαλιάνων – 16-10-2013
