Νοέ 08
04

Το πείραμα του ζαχαρωτού

Κάτω από (Έρευνα) από στις 04-11-2008 και με ετικέτα

Το τεστ του ζαχαρωτού. Το πείραμα ίσως βοηθήσει τους ψυχολόγους να καταλάβουν γιατί κάποιοι καταφέρνουν να αντισταθούν περισσότερο από άλλους στους πειρασμούς
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ της πρόκλησης στο μυαλό μας θα προσπαθήσει να ξεκλειδώσει μέσα στο επόμενο διάστημα ο καθηγητής Ψυχολογίας Walter Mitchel στις ΗΠΑ. Είναι ο ίδιος ο οποίος πριν από χρόνια βρήκε ότι μπορεί να προβλέπει τις δυνατότητες των παιδιών να γίνουν νέοι με αυτοπεποίθηση με τη βοήθεια ενός πειράματος.marshmellow.jpgΤο πείραμα αυτό έμεινε γνωστό στην Ψυχολογία ως «πείραμα του ζαχαρωτού» (marshmallow experiment). Το πείραμα αυτό θεωρείται ως ένα από τα πιο απλά και επιτυχημένα όσον αφορά τη συμπεριφορά και τη σημασία του αυτοελέγχου στη ζωή μας: Στη δεκαετία του ΄60 ο Mitchel τοποθέτησε μπροστά από μικρά παιδιά ένα ζαχαρωτό και τους είπε ότι μπορούν να το φάνε αμέσως. Αν όμως μπορούσαν να περιμένουν μερικά λεπτά, θα τους έδινε δύο ζαχαρωτά. Ο καθηγητής έφυγε από το δωμάτιο και επέστρεψε ύστερα από 10-15 λεπτά. Είδε τότε ότι περίπου το ένα τρίτο των παιδιών είχαν ήδη φάει το ζαχαρωτό τους, άλλα τόσα τον περίμεναν και τα υπόλοιπα είχαν προσπαθήσει να περιμένουν αλλά εγκατέλειψαν την προσπάθειά τους. Ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια, όταν τα μικρότερα από τα παιδιά, τα οποία είχαν πάρει μέρος στο πείραμα, προχωρούσαν στο πανεπιστήμιο ή έβρισκαν δουλειά, ο Mitchel παρατήρησε ότι εκείνα που είχαν αρπάξει αμέσως το ζαχαρωτό έγιναν έφηβοι χωρίς αυτοπεποίθηση, με δυσκολίες στις σχέσεις με το περιβάλλον τους. Αντίθετα, αυτοί που περίμεναν, είχαν γίνει περισσότερο κοινωνικοί, με αυτοπεποίθηση και επιτυχίες στο σχολείο. Σαράντα από αυτά τα παιδιά, άνω των 40 ετών σήμερα, ετοιμάζονται να υποβληθούν τώρα σε εξετάσεις με την ελπίδα ότι, με τη βοήθειά τους, θα δοθεί απάντηση ένα περίπλοκο ερώτημα: Γιατί μερικοί από εμάς μπορούν να αντισταθούν καλύτερα στην πρόκληση; «Οι εγκεφαλικές απεικονίσεις είναι ένα πολύ σημαντικό νέο εργαλείο», λέει ο καθηγητής κι ελπίζει ότι η νευροεπιστήμη θα καταφέρει να εντοπίσει το σημείο του εγκεφάλου που ενεργοποιείται κατά τη διαδικασία της πρόκλησης. Οι διαφορές στην εγκεφαλική δραστηριότητα ανάμεσα στους ανυπόμονους και σε όσους περιμένουν μπορεί να βοηθήσουν τους επιστήμονες να υιοθετήσουν στρατηγικές για τη βελτίωση του αυτοελέγχου.



1 σχόλιο στο “Το πείραμα του ζαχαρωτού”

  1.   ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ είπε:
      04/11/2008 στις 7:42 μμ

    Είμαι από αυτούς που μπορούν να αντισταθούν καλύτερα στην πρόκληση ζαχαρωτών ! Δεν το λέω εγώ αλλά οι γύρω μου και οι φίλοι μου. Χρόνια τώρα σε διάφορες επισκέψεις σε φιλικά σπίτια και όχι μόνον και βρισκόμενη μπροστά στα πιο λαχταριστά γλυκά λέω όχι. Δεν είμαι ούτε ανορεξικό άτομο αλλά δεν τα ζηλεύω καθόλου , δεν μου λείπουν. Αντιθέτως οι φίλες μου αν δεν φάνε γλυκό κάτι παθαίνουν. Εμένα πάλι μου αρέσουν παντός είδους φρούτα : στυφά , ξινά , εξωτικά…

    Υ.Γ: Με γεια την κεφαλίδα σου . Τη βρίσκω πολύ σοφιστικέ!

Αφήστε μια απάντηση