γίνει πάλι δάσος η Πάρνηθα.  Σε δύο αιώνες θα αποκατασταθεί το δάσος της Πάρνηθας με τους ρυθμούς που γίνεται η αναδάσωση στις καμένες εκτάσεις. Την ίδια ώρα στην Πορτογαλία, ο χρόνος που απαιτείται είναι μέχρι 12 φορές λιγότερος, αφού εκεί σε 6 μήνες αναδασώνονται όσες εκτάσεις αναδασώνονται στην Ελλάδα σε 4 χρόνια. Ο διεθνής διαγωνισμός που εξαγγέλθηκε πριν από οκτώ μήνες ακόμη δεν έχει γίνει. Και να σκεφτεί κανείς ότι μόνο πέρυσι κάηκαν 2,8 εκατομμύρια στρέμματα στην Αττική, στην Εύβοια και την Πελοπόννησο. Οι επιστήμονες μιλούν για «έγκλημα διαρκείας», επισημαίνοντας ότι η χώρα μας κατέχει, εκτός από το ρεκόρ των πυρκαγιών, και το ρεκόρ της εγκατάλειψης των καμένων σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου. Το «βουνό της Αθήνας», η Πάρνηθα, αναγεννάται με αργούς ρυθμούς: Φυτεύτηκαν μόνο 57.000 δενδρύλλια, ενώ τα επόμενα χρόνια πρόκειται συνολικά να φυτευθούν περίπου 500.000 δένδρα, που αντιστοιχούν στο ένα πέμπτο όσων κάηκαν. Ανάλογη είναι η κατάσταση σε δεκάδες άλλα «μνημεία» της ελληνικής φύσης: Από το 1991 κάηκαν πάνω από 5 εκατομμύρια στρέμματα δάσους και αναδασώθηκαν μόλις 500.000 στρέμμ. Οπως έχει καταγγείλει η επιστημονική κοινότητα, τα ελληνικά δάση «πληρώνουν» τη διάλυση της Δασικής Υπηρεσίας, τις σχεδόν μηδαμινές και συχνά άστοχες αναδασώσεις, τη γραφειοκρατία, τις πιέσεις για αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων και τα χαμένα ευρωπαϊκά κονδύλια.  Όταν, η Πορτογαλία, μετά τη μεγάλη καταστροφή του 2003, δίνει μάχη με την αποψίλωση των δασικών εκτάσεών της. Οι αρμόδιες Αρχές «τρέχουν» σε συνεργασία με τη WWF ένα πρόγραμμα ανάπτυξης των φελλοφόρων δασών (δηλαδή με δέντρα από τα οποία μπορεί να κατασκευαστεί ο φελλός), που ζουν πάνω από 500 χρόνια, κατά 20% σε ορίζοντα -περίπου- δεκαετίας. Η μελέτη εστιάζει στην προστασία των υπαρχόντων δασών και προβλέπει τη φύτευση ειδών ανθεκτικών στη φωτιά ανάμεσα σε «εύφλεκτα» δασικά είδη, όπως είναι ο ευκάλυπτος.

Μπορεί σε δύο αιώνες να έχουμε εκπολιτιστεί και εμείς και να βρούμε και την “ανθρωπιά” μας.  Μόνο να μην είναι πολύ αργά…