Μόλις πάτησα το ποδαράκι μου σπίτι, και θυμήθηκα για λίγο την… Μαίρη Παναγιωταρά, άρχισα να ανοίγω την αλληλογραφία αυτών των ημερών. Δόξα τω Θεώ! Δεν με ξέχασε καμοιά ΔΕΚΟ! Όλες, καλοκαιρινές-καλοκαιρινές με τα κλαρωτά τους φουστανάκια! Α! και οι τράπεζες, δεν έχω παράπονο! Μέσα σ΄αυτόν τον ορυμαγδό, ξεχώριζε ένας μπέζ φάκελλος, λίγο γιοματούτσικος. Τον άφησα τελευταίο. Άς είναι το ύστατο χτύπημα, σκέφτηκα. Τί έχω να χάσω; Τρέμοντας τον άνοιξα, πιστέψτε με. ‘Ηταν απο τον φίλο μου και συνάδελφο, ΑΝΤΩΝΗ ΤΖΕΛΕΠΗ. Τί; Το 4ο σε σειρά cd, της σειράς ¨PIANO BAR¨. Ο Αντώνης, του οποίου έχω την μεγάλη τιμή να είμαι φίλη, είναι ένας άνθρωπος πληθωρικός. Άρχοντας, πως το λέμε. Εξαιρετικός δάσκαλος, ευφάνταστος μαθηματικός, σκιτσογράφος, μάγειρας, πιανίστας. Γεμάτος χιούμορ, καλαμπουρτζής, φαρσέρ! Α! και χαζοπαππούς! Στο νέο cd παίζει σε συνθεσάιζερ, ηλεκτρικό πιάνο, αρμόνιο, κλαβεσέν, εκκλησιαστικό όργανο. Κάνει ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στη δεκαετία του ’60 καθώς επίσης μουσική απο τον κινηματογράφο και 2 δικές του συνθέσεις:”συνομιλώντας με τον Chopin” και “Fantasia”. Μουσική για χαλάρωμα,αλλά και μια μουσική αναπόληση, για να ξεφύγουμε για λίγο απ’ όσα μας κυνηγούν καθημερινά.