«Διάβαζα κάπου τον τίτλο ενός άρθρου. Το νόημα ήταν περίπου: Μαντόνα, η καλύτερη αξιοποίηση ενός μέτριου ταλέντου. Σταμάτησα την ανάγνωση περίπου εκεί. Δεν αντέχω τόση δόση αλαζονείας, αν και πάντα εκπλήσσομαι. Από ποια θέση μπορεί κάποιος να γράφει με τέτοια άνεση; Στον γιο μου, 13 ετών, όταν του έκανα την ερώτηση, η απάντηση ήταν: “Ναι, μ’ αρέσουν κάποια τραγούδια της”. Του έχω εμπιστοσύνη, όπως και εγώ ακούει τα πάντα. Είμαι και εγώ περίπου εκεί. Μ’ αρέσει περισσότερο η δεκαετία του ’80: περισσότερος αυθορμητισμός, περισσότερη έμπνευση. Το τραγούδι είναι θέμα νεανικής ορμής. Αλλά όπως σε κάθε μουσική τα πράγματα κρίνονται ζωντανά, πάνω στη σκηνή. Οι δίσκοι είναι κονσέρβες. Η σκηνική διάσταση της τελευταίας περιόδου με την τεράστια μηχανή από πίσω, με την εμπειρία της μεγάλης αυτής κυρίας, ίσως καλύπτει το έλλειμμα έμπνευσης. Η Μαντόνα είναι φαινόμενο και σχεδόν ντρέπομαι για την κοινοτοπία. Υποψιάζομαι δε ότι οι προκλήσεις της, σήμα κατατεθέν όλης της καριέρας της, αρχίζοντας από το όνομα, δεν έχουν παρά μακρινή σχέση με τη βαθιά φύση της. Μεγαλοφυΐα στη σκηνοθεσία μιας περσόνας σε μια δεδομένη εποχή. Κυνισμός ή ειλικρίνεια το “Material Girl”; Εγώ βλέπω πολύ χιούμορ και για τους γαλλόφωνους αναγνώστες σας είναι θαυμάσιο “pied de nez” σε όλους μας. Merci… θα πάρω!».

«Πριν από 25 ακριβώς χρόνια η Μαντόνα έκανε την πρώτη εμφάνισή της στους καταλόγους επιτυχιών με το τραγούδι της “Holiday”. Εναν χρόνο πριν, το 1982, ένα άλλο τραγούδι της, το “Everybody” είχε εμφανισθεί μόνο στον κατάλογο με τα χορευτικά τραγούδια της εποχής. Από τότε, ανατρέποντας κάθε προγνωστικό, επί 25 χρόνια είναι στην κορυφή της επικαιρότητας και σε μια πρόσφατη λίστα που δημοσίευσε το περιοδικό “Billboard” φιγουράρει στη δεύτερη θέση πίσω μόνο από τους Beatles για την περίοδο 1958-2008. Ολα αυτά τα χρόνια μπορεί να μη μας χάρισε καταπληκτικές ερμηνείες – άλλωστε δεν φημίζεται για την ξεχωριστή φωνή της – αλλά κατάφερε πάντα να προκαλεί το ενδιαφέρον μας σε έναν χώρο που είναι ιδιαίτερα σκληρός και απορρίπτει συχνά τα είδωλα κάθε εποχής έπειτα από πέντε-έξι χρόνια στην κορυφή. Μικροί και μεγάλοι, λοιπόν, όλοι στο Ολυμπιακό Στάδιο, όχι για να θαυμάσουν την εξαιρετική τραγουδίστρια αλλά για να παρακολουθήσουν από όσο γίνεται πιο κοντά ένα μεγάλο και για πολλούς ανεξήγητο φαινόμενο στον κόσμο της μουσικής για τα τελευταία 25 χρόνια».

Πηγή: Αλέξανδρος Μυράτ-Μόνιμος αρχιμουσικός της Καμεράτα & Γιάννης Πετρίδη-Παραγωγός ραδιοφώνου