Είναι λυπηρό ότι οι επισκέπτες στην Καπέλα Σιστίνα του Βατικανού μόνο μικρό χρόνο μπορούν να αφιερώσουν ατενίζοντας τις υπέροχες τοιχογραφίες του Μιχαήλ Αγγέλου στην οροφή. Χάνουν έτσι τις λεπτομέρειες, που κάνουν το σύνολο να είναι τόσο μεγαλειώδες. Γι’ αυτό και ένας τόσο διορατικός συγγραφέας σαν τον Andrew Graham – Dixon έχει να προσφέρει ένα πολύτιμο βοήθημα στην κατανόηση του κατορθώματος του μεγάλου καλλιτέχνη. Αυτό είναι το βιβλίο του Michelangelo and the Sistine Chapel (εκδ. Weidenfeld and Nicholson, 207 σελ., 14,99 στερλίνες), το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε 500 χρόνια μετά την έναρξη του έργου από τον 33χρονο Μιχαήλ Αγγελο. Στόχος του ιστορικού και κριτικού είναι να συνθέσει, συμπυκνώνοντας την υπάρχουσα γνώση επί του θέματος και να την παρουσιάσει σε μια βατή μορφή, στον γενικό αναγνώστη. “… Κάποτε ο Μιχαήλ Αγγελος θύμωσε τόσο με τους βοηθούς του που τους κλείδωσε απ’ έξω. Ο ίδιος έπασχε από διάφορες ψυχοσωματικές ασθένειες. Σχεδίασε μια γελοιογραφία του εαυτού του, όρθιο, τεντωμένο προς τα επάνω προσπαθώντας να φθάσει το ταβάνι (διαψεύδοντας έτσι τον μύθο ότι ζωγράφιζε ξαπλωμένος στην πλάτη του). Σε ποιήματα και άλλα που έγραψε, περιγράφει λεπτομερώς τα δεινά του όσο δούλευε στο παρεκκλήσι, καταλήγοντας με τα λόγια «δεν είμαι στο σωστό μέρος ούτε είμαι ζωγράφος…». Πηγή: Καθημερινή 19-09-08