«Η αφύπνιση της πανεπιστημιακής κοινότητας από τον λήθαργό της απαιτεί τομές». Αυτό δηλώνουν 103 πανεπιστημιακοί του Νομικού Τμήματος Αθηνών, οι οποίοι υπογράφουν και κείμενο στήριξης στο διοικητικό συμβούλιο της Νομικής Σχολής για την πρόσφατη απόφασή του να ληφθούν μέτρα περιφρούρησης της σχολής και απομάκρυνσης των εξωπανεπιστημιακών από τους χώρους του κτιρίου της οδού Σόλωνος.

Το κείμενο έχει ιδιαίτερη αξία καθώς καταδεικνύει την απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου. «Φόβος», «ψυχολογική βία», «καταστροφή της δημόσιας περιουσίας», «καπηλεία των φοιτητικών αγώνων», «χρήση θεσμών για ιδιοτελείς σκοπούς» υποστηρίζουν οι πανεπιστημιακοί ότι είναι γνώριμες -ίσως και μόνιμες- καταστάσεις στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Δυστυχώς εδώ και χρόνια αυτά λέγονται, και ουδείς έπραξε κάτι. «Είμαστε βραδείας καύσεως» μου ανέφερε χθες πανεπιστημιακός για να δικαιολογήσει τα καθυστερημένα αντανακλαστικά της πανεπιστημιακής κοινότητας. Η αξία της δήλωσης των 103 της Νομικής ενισχύεται από το γεγονός ότι, μέσω της δήλωσής τους, δείχνουν πως θέλουν να περάσουν στην αντεπίθεση για να προστατεύσουν το δημόσιο πανεπιστήμιο που συνεχώς απαξιώνεται.

Οι πανεπιστημιακοί είναι δάσκαλοι και σίγουρα δεν είναι το φόρτε τους να συνδιαλέγονται με αναρχικούς, εξωπανεπιστημιακούς, «γνωστούς αγνώστους». Είναι δε κατανοητό ότι πολλές φορές η κοινή γνώμη δεν γνωρίζει τις ευαίσθητες ισορροπίες που απαιτούνται να τηρηθούν εντός του ΑΕΙ, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις των οργάνων να μοιάζουν πολλές φορές άτολμες. Ομως, άλλο είναι αυτό και διαφορετικό αυτό που εκπέμπουν στην κοινή γνώμη εδώ και χρόνια οι πανεπιστημιακοί.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι είναι άνθρωποι φοβισμένοι, χωρίς εκτόπισμα. Ξέρουν το πρόβλημα αλλά φοβούνται να το πουν. Στις συζητήσεις τους συμφωνούν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, αλλά διυλίζουν τη διατύπωση της όποιας δημόσιας δήλωσής τους. «Τα λέτε επώνυμα όλα αυτά;» «Θα προτιμούσα να με προστατέψετε» απαντούν…Tου Αποστολου Λακασα

Να μην δέχονται λοιπόν, τον τίτλο του πρυτάνεως, άνθρωποι φοβισμένοι και χωρίς εκτόπισμα.