Μετά την παρακολούθηση μερικών έργων των φεστιβάλ μας αυτό το καλοκαίρι, κατέληξα σε νέα πρόταση: Να ιδρυθεί Ένωση Προστασίας Θεατών (όπως Καταναλωτών) για να προστατεύει τους θεατές (αλλά και τους συγγραφείς) από τη μεγαλομανία και την παράνοια των σκηνοθετών. Κάποτε ο σκηνοθέτης απλώς ερμήνευε το έργο του συγγραφέα. Η ερμηνεία μπορεί να ήταν συντηρητική ή μοντέρνα, πιστή ή ελεύθερη – αλλά ήταν παράσταση ενός συγκεκριμένου έργου. Μπορεί να άλλαζε η εποχή ή τα κοστούμια, να πρόσθεταν μουσική, πρωτότυπα σκηνικά ή φωτισμούς αλλά το έργο έμενε κυρίαρχο. Το αναγνώριζε ο διαβασμένος θεατής όπως θα το αναγνώριζε και ο συγγραφέας του (αν ζούσε). … Διαβάζοντας τον Νίκο Δήμου, συλλογίστηκα το πόσο με ευχαρίστησε η χθεσινή συναυλία της Ελένης Καραϊνδρου. Σεβασμός στον ακροατή. Υπέροχη μουσική, εξαιρετική ορχήστρα, θαυμάσια ηχοληψία, αν συλλογιστείτε οτι η συναυλία γινόταν στο θέατρο …κατσαβράχων! Η χορωδία καταπληκτική αλλά …για πολύ λίγο. Σεβασμό στο κοινό της η κ. Καραϊνδρου. Βλέπετε το ταλέντο δεν έχει ανάγκη…παπαφίγκους!