«Έχω πει τραγούδια με τα οποία προσπάθησα να καταγγείλω την κοινωνική αδικία και πολλά από αυτά ενόχλησαν τους θαυμαστές μου. Παρ΄ όλα αυτά θα εξακολουθώ να γράφω τέτοια τραγούδια. Μου είναι αδύνατο να πετάω στα σύννεφα αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει γύρω μου», λέει ο Σαλβατόρε Ανταμό, ο τραγουδιστής-θρύλος της δεκαετίας του ΄60, που καθιερώθηκε με τις ερωτικές μπαλάντες του, ερμήνευσε τα τραγούδια του σε πολλές γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά) και είδε τις πωλήσεις των δίσκων του να εκτοξεύονται σε πάνω από 100 εκατ. αντίτυπα από τη Χιλή ώς την Ιαπωνία, όπου οι επιτυχίες του έμειναν μέχρι και 72 εβδομάδες στην κορυφή των charts.

Στα 66 του χρόνια και ύστερα από 46 χρόνια καριέρας, ο Βέλγος τροβαδούρος, συνθέτης και στιχουργός, με ιταλική καταγωγή, επιστρέφει για δεύτερη φορά στην Ελλάδα (η πρώτη ήταν την περίοδο της χούντας) για τους σκοπούς του Ιδρύματος Δράσης Κατά του Καρκίνου του Μαστού, υπέρ του οποίου θα διατεθούν και όλα τα έσοδα της συναυλίας του στις 7 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Στις αποσκευές του φέρνει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του όπως τα «Τombe la neige», «Vous permettez Μonsieur», «La Νuit», «F… comme femme», «Ρetit bonheur», «Les belles dames». Από το ρεπερτόριό του δεν θα λείπει και η επιτυχία «Ιnch΄ Αllah», ένα τραγούδι που έγραψε όταν άρχισε ο πόλεμος των Έξι Ημερών μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου και το οποίο προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. «Δυστυχώς, το τραγούδι μου παρεξηγήθηκε στις αραβικές χώρες, σε σημείο που σε αρκετές απαγορεύτηκαν οι εμφανίσεις μου. Κι, όμως, εγώ ήθελα να πω πως οι δύο λαοί πρέπει να ζήσουν μαζί εν ειρήνη. Κανείς δεν τους ζητάει να αλληλοαγαπηθούν, απλώς να σταματήσουν να αλληλοσκοτώνονται», λέει ο τραγουδοποιός, που παρά την ένταση που προκλήθηκε δεν σταμάτησε να γράφει τραγούδια με πολιτικές αναφορές για τη Σοβιετική Ένωση, την Ισπανία του Φράνκο, τον Λίβανο κ.ά. Το 2003, μάλιστα, ξαναχτύπησε με το «Μon doloureux Οrient», ένα τραγούδι που γράφτηκε ως συγγνώμη για το «Ιnch΄ Αllah». Γιος ανθρακωρύχου, ο Σαλβατόρε Ανταμό πολιτογραφήθηκε στο διεθνές μουσικό στερέωμα ως Βέλγος, καθώς εκεί μετανάστευσε η οικογένειά του, αν και δεν άλλαξε ποτέ την ιταλική του υπηκοότητα. Στην εφηβεία του προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα και οι γονείς του αποφάσισαν πως τουλάχιστον το ένα από τα επτά παιδιά τους δεν θα γινόταν ανθρακωρύχος. Τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι πέρασαν απαρατήρητα, αλλά όταν ήρθε η επιτυχία, μαζί ήρθαν δεκάδες διακρίσεις. Εκτός της μουσικής όμως ο Ανταμό- όπως έγινε διεθνώς γνωστός- πέρασε και από την κινηματογραφική οθόνη συμμετέχοντας στην ταινία «Les Αrnaud». Και δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Ούτε όταν σε ηλικία 41 ετών υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς ούτε όταν πριν από πέντε χρόνια κινδύνευσε από εγκεφαλική αιμορραγία.
Με μια ματιά
1943: Γεννιέται στο Κομισό της Σικελίας. 1948: Η οικογένειά του μεταναστεύει στο Βέλγιο. 1960: Κερδίζει το βραβείο του «Ράδιο Λουξεμβούργο». 1961: Ο Σαρλ Αζναβούρ του παραδίνει επιταγή 50.000 φράγκων για τη νίκη του στο Saint- Οuen. 1963: Γίνεται είδωλο με το «Sans toi ma mie». 1965: Κερδίζει για τρεις συνεχόμενες χρονιές το βραβείο Μidem. 1969: Παντρεύεται την παιδική του φίλη Νικόλ. 1966 – 1984: Περιοδεύει σε Αφρική, Ιαπωνία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία, Ευρώπη. 1993: Γίνεται πρέσβης της UΝΙCΕF. 2001: Κυκλοφορεί το μυθιστόρημα «Η ανάμνηση της ευτυχίας είναι περισσότερη ευτυχία» στα γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά κ.ά. 2003: Γιορτάζει τα 60ά γενέθλιά του και τα 40 του χρόνια στο τραγούδι.