Είθισται λοιπόν, ο κάθε εργαζόμενος να παίρνει Αύγουστο την καλοκαιρινή του άδεια! Το όνειρο κατά τη διάρκεια του χειμώνα, που αρχίζει ο σχεδιασμός του μετά το Πάσχα και ολοκληρώνεται ( δυστυχώς  όχι πάντα και όχι για όλους) τον … Αύγουστο!  Τα μπάνια του λαού!  Τον μήνα που δεν υπάρχουν ειδήσεις.  Πολλές φορές αναρωτιέμαι, γιατί πρέπει να “μπώ” στην τρέλλα του πού θα πάμε τον Αύγουστο.  Γιατί τότε; Γιατί όχι τον Ιούλιο, όχι τον Ιούνιο;  Δυστυχώς, συμβιβάστηκα λόγω οικογενειακών συνθηκών. “Συνθηκολόγησα” αμαχητί.  Μπορεί να μην τον πολυσυμπαθώ τον Αύγουστο, αλλά … πέφτω στην ανάγκη του!  Να λέω και Δόξα τω Θεώ, που μπορώ ακόμα. 
 
Δεν είμαι υπερ της άποψης του φεύγω για να ξεκουραστώ.  Προσωπικά, όταν είμαι πολλές μέρες εκτός σπιτιού … μάλλον κουράζομαι, αποσυντονίζομαι, ξεκουρδίζομαι.  Μου αρέσει το πήγαιν-έλα!  Αλλά, για να τα ξεχωρίσω.  Το σώμα για να ξεκουραστεί, θέλει 3 – 4 (;) μέρες χαλάρωσης, ύπνου και σωστής διατροφής. Αυτό που δεν παλεύεται είναι η κούραση του … μυαλού! Αν αυτό μπορεί να “αδειάσει” απο τις έννοιες, τότε… κερδίσαμε.
 
 Δεν θα αναπτύξω τα “κατά” του να κάνεις διακοπές Αύγουστο στην Ελλάδα.  Αυτό, στο κάτω – κάτω της γραφής κανένας δεν μας το επιβάλλει.  Έζησα όμως για μια ακόμη φορά τα καλά του να φεύγεις απο την τρέλλα της πόλης.  Να γεμίζει το βλέμμα σου πράσινο και γαλάζιο. Να ξαναθυμάσαι την μυρωδιά της βρεγμένης γης, να κόβεις το σύκο απο το δέντρο, το σταφύλι απο το τσαμπί.  Να βλέπεις και κανά γαϊδουράκι να μην μπερδεύεσαι πια από όσα “γαϊδούρια”  συναντάς όλο το χρόνο στην πόλη.  Να σου φέρνει ο “άγνωστος” νεράκι να δροσιστείς  “απο την κάψα, μάννα΄μ”!  Να σε πηγαίνει στο μποστάνι του και να ξαναθυμάσαι τί γεύση έχει η ντομάτα και το αγγούρι.  Να σε θεωρούν δικό τους άνθρωπο, κι ας μην σ΄έχουν ξαναδεί ποτέ τους.  Να, αυτά τα απλά με βοήθησαν να “αδειάσω” λίγο το μυαλό μου, η ανθρώπινη επαφή  με ανθρώπους  άγνωστους, που σε έκαναν να νοιώθεις άνετα, σαν να τους ξέρεις χρόνια.  Οι ομορφιές του κάθε τόπου είναι λίγο πολύ γνωστές! Τις ομορφιές της ψυχής μας έχουμε ξεχάσει πού έχουμε … θάψει!   Γιατί το κρυμμένο μπορεί και να βρεθεί, το θαμμένο όμως…
 
Να με τούτα και με κείνα τα συγχωρώ του Αυγούστου τα “σουσούμια”.  Για να μην πώ ότι φτάνω και στο σημείο να σκέφτομαι το δίκαιον της λαϊκής ρύσης: Αύγουστε καλέ μου μήνα, νάσουν δυο φορές τον χρόνο!