Δύο μήνες πέρασαν απο τότε που δημιουργήθηκε η sine qua non.   Έπρεπε λέει “χθές” να δημιουργήσουμε μία ιστοδελίδα ή ένα blog ή ένα wikki ή την silicon valley.  Καταλάβατε;  Για homework το είχα.   Απελπισμένη, ζήτησα την βοήθεια πολύ καλής μου φίλης, της οποίας ομολογουμένως είχα σύρει τα “εξ αμάξης” για τον χρόνο που καταθέτει στο του “pc της τρόπαιον”.  Ενα – δύο-τρία….νάτο το blogg-ακι!  Το είχα δεί εγώ το όνειρο.  Το ήξερα οτι θα κολλήσω.  Η επιμορφώτρια μου, όταν είπα οτι μας ζητάει να μείνουμε αμαγείρευτοι και ασιδέρωτοι και να καθήσουμε στον υπολογιστή, μάλλον με παρεξήγησε.  Ομολογώ οτι χωρίς την παρακίνηση της φιλενάδας μου και φυσικά την τεχνική της στήριξη δεν θα είχα κάνει τίποτε.  Σύντομα μάλιστα έχουμε …μάθημα.  Αυτό όμως που πραγματικά μου έδωσε χαρά είναι ότι σε όποιον συνάδελφο ζήτησα βοήθεια, μου την παρείχε αμέσως και με οδηγίες ευκολώτατες.  Οι δε παρατηρήσεις όλων με βοηθούν να διορθώνω πολλά πράγματα.   Και κυρίως να… ψάξω.  Να ψάξω τα bloggs, να πάρω ιδέες, να απορρίψω άλλες που είχα κατά νου.  Μήπως τελικά δεν είμαστε κλάδος τόσο ανάδελφος όσο πίστευα;  Σας ευχαριστώ.