Οι Βρετανοί επιβάτες του «Τιτανικού» που έχασαν τη ζωή τους ήταν αναλογικά περισσότεροι, επειδή περίμεναν ευγενικά στην ουρά για να μπουν στις σωστικές λέμβους, ενώ οι Αμερικανοί διαγκωνίζονταν για να μπουν, πιστεύει ένας Αυστραλός ερευνητής. Ο Ντέιβιντ Σάβατζ, οικονομολόγος της συμπεριφοράς στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Κουινσλάνδης, μελέτησε τέσσερις θαλάσσιες τραγωδίες του 20ού αιώνα για να προσδιορίσει πώς αντιδρούν οι άνθρωποι σε καταστάσεις κινδύνου. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, συνολικά, η συμπεριφορά επηρεάζεται μάλλον από τον αλτρουισμό και τους κοινωνικούς κανόνες παρά από τη νοοτροπία της «επιβίωσης του δυνατότερου». Ωστόσο, στην περίπτωση του «Τιτανικού» επισήμανε πως αν ήταν κάποιος Αμερικανός είχε 8,5% περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει σε σχέση με τις άλλες εθνικότητες, ενώ οι Βρετανοί επιβάτες είχαν 7% λιγότερες πιθανότητες να επιζήσουν. «Δεν μπορώ να το αποδώσω αλλού παρά στο ότι αφενός υπήρχαν πολύ λίγοι Αμερικανοί στο κατάστρωμα και στην τρίτη θέση και αφετέρου στο ότι οι Βρετανοί έχουν την τάση να είναι πολύ ευγενικοί και να περιμένουν στην ουρά» (οι καμπίνες της πρώτης θέσης ήταν πλησιέστερα στις σωστικές λέμβους). Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν ο «Τιτανικός» προσέκρουσε σε παγόβουνο κατά το παρθενικό ταξίδι του το 1912- οι περισσότεροι άνδρες, καθώς οι γυναίκες και τα παιδιά διασώθηκαν πρώτα. Οι γυναίκες είχαν 51,7% περισσότερες πιθανότητες να επιζήσουν απ΄ ό,τι οι άνδρες, σύμφωνα με την ανάλυση του Σάβατζ, ενώ οι γυναίκες που συνόδευαν παιδιά είχαν 74% πιθανότητες να σωθούν. «Το ιδεώδες ήταν να είσαι γυναίκα με παιδί στην πρώτη θέση», δήλωσε ο Αυστραλός επιστήμονας.