Πότε ήλθε;  Πότε φεύγει…Η ουσία είναι ότι βάλαμε άλλον ένα χρόνο στην…πλάτη μας!  Να γίναμε άραγε, πιό σοφοί; Πιό καλοί άνθρωποι; Μμμμμ!  Αυτό προϋποθέτει ότι πρέπει να είμαστε πρώτα άνθρωποι, για να γίνουμε και καλοί!  Μήπως, λέω μήπως, νοιώσαμε κάποιες στιγμές ένα αίσθημα αγαλλίασης;  Ή μήπως ένα σφίξιμο στην καρδιά;  Ρίξαμε την ματιά μας λίγο πιο πέρα απο τον μικρόκοσμό μας;  Είπαμε και κανένα “Όχι” σε όλον αυτόν τον αχταρμά της καθημερινότητας;  Γυρίσαμε την πλάτη ευθαρσώς  σε κάθε σκουπίδι που μας σερβίρεται;  Ή μαζευτήκαμε-ανθρώπινο είναι- στη γωνιά μας, φοβούμενοι μη μας θεωρήσουν “οπισθοδρομικούς” , “συντηρητικούς” ή “φασίστες”; Μιλάμε με τα παιδιά μας; Τα ακούμε; Τα παιδιά των άλλων; Τα “άλλα” παιδιά; Δακρύσαμε; Θυμώσαμε;  Μήπως μάθαμε την λέξη “μακροθυμία”; Δώσαμε δεύτερη ή και τρίτη ευκαιρία σ΄έναν φίλο, συγγενή, συνάδελφο, να μας …εξηγήσει;  Μήπως στον ίδιο μας τον εαυτό;  Αυτός κι αν θέλει ευκαιρίες…Περάσαμε απο το… “μάτι της βελόνας” την αφεντιά μας, για τα “ανδραγαθήματα” της χρονιάς;  Πολύ σιωπηλούς …μας βλέπω!  Αν δεν έχουμε κάνει και πολλά, τότε να βιαστεί η χρονιά αυτή να φύγει…Μήπως με τη Νέα Χρονιά μπορέσουμε να καυχηθούμε κι εμείς για κάτι! Ο χρόνος…τρέχει και κυλάει, ανεπιστρεπτί.  Εις βάρος μας…

Εύχομαι σε όλους ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!