Το άρθρο της Ελευθερίας Κόλλια στο σημερινό Βήμα, έγινε αφορμή για τούτες τις σκέψεις. Δεν έχω παρακολουθήσει τα γεγονότα στο δήμο Αθηναίων ή σε άλλους δήμους της χώρας. Η αλήθεια είναι, ότι τίποτε δεν με εντυπωσιάζει πια στην Βασιλεύουσα. Αλλά, έχετε αναρωτηθεί πόσο δημόσιο χρήμα θα είχε εξοικονομηθεί αν το κράτος, εδώ και χρόνια, είχε μετρήσει πόσους υπαλλήλους πληρώνει, πόσους έχει, πού βρίσκονται ανα πάσα ώρα και στιγμή και να μην πώ και τί ποιότητα εργασίας προσφέρουν και χαλαστώ Κυριακάτικα. Σ΄αυτήν εδώ τη χώρα έχουμε ξεχάσει να …μετράμε! Ας έλθουμε όμως στα δικά μας χωράφια. Τέσσερα χρόνια στο ίδιο σχολείο, τριά χρόνια σχολείο και γραφείο εκπαίδευσης αναζητούσαμε μια εκπαιδευτικό. Το υπουργείο έχει ένα σωρό κρατικοδίαιτους συμβούλους. Ας τους βάλλει να δουλέψουν. Ας βρεί πού είναι όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι, που μισθοδοτούνται κανονικά κάθε 1η και 16η του μηνός; Αν ασθενούν, έχει τον τρόπο να τους ξεκουράσει. Αλλά, οι ασθενείς είναι και αξιοπρεπείς… Αν δεν θέλουν να εργαστούν, ας τους απολύσει να δουλέψει ο κόσμος που θέλει. Για να κάνει αναστολή μισθού να δούμε πόσοι θα παρουσιαστούν …αύθις! Δεν έχουμε μάθει να εκτιμούμε το δημόσιο χρήμα! Άρα, πώς θα το διαχειριστούμε σωστά; Για να πάει μπροστά αυτός ο τόπος -χρόνια την ακούω αυτή την έκφραση- χρειάζεται να δουλέψουμε όλοι. Πολίτες και πολιτικοί. Μόνο που οι τελευταίοι πρέπει να έχουν εκτός απο συνείδηση και την υπευθυνότητα να αναλαμβάνουν τα πολιτικά κόστη των πράξεών τους.