Αρχεία 'ΤΕΧΝΕΣ' Κατηγορία
Μαρ 10 2009
Τα «καταραμένα» ειδώλια του Ζαν-Λυκ Μουλέν Μια πρωτότυπη έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε συνεργασία με το Λούβρο και «Το Βήμα»
Μια ασυνήθιστη σε σύλληψη και τεχνοτροπία έκθεση του γνωστού γάλλου φωτογράφου και γλύπτη Ζαν-Λυκ Μουλέν «ανοίγει» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, σε συνεργασία με το Λούβρο και «Το Βήμα», εγκαινιάζοντας κατά τρόπο υποδειγματικό τη μακρόπνοη συνεργασία μεταξύ του γαλλικού και του ελληνικού μουσείου.
Το 2005 το Λούβρο είχε επισημοποιήσει τη σχέση του με τη σύγχρονη τέχνη, επιτρέποντας στον Μουλέν να φωτογραφίσει 24 μικρά, «ταπεινά», λαϊκά γλυπτά και αντικείμενα τέχνης της αρχαιότητας. Επέλεξε ως επί το πλείστον δαίμονες και σκοτεινές θεότητες, άρχοντες του σκότους και του σεξ, τα «καταραμένα» ειδώλια. Με αυτήν την ιδιότυπη έκθεση ο καλλιτέχνης έστησε στο εσωτερικό του Λούβρου ένα δεύτερο, «εικονικό» μουσείο: οι φωτογραφίες, σαν «αντανάκλαση» των πραγματικών έργων της συλλογής του, τοποθετημένες μέσα σε ειδική αίθουσά του, ιδωμένες μέσω του φωτογραφικού φακού, από το βλέμμα ενός σύγχρονου καλλιτέχνη. Ταυτόχρονα, οι φωτογραφίες τυπώθηκαν ανά σελίδα σε ειδικό ένθετο του «Μonde», που προσφερόταν δωρεάν σε ευρύ κοινό. Διάσπαρτες στον χώρο τοποθετήθηκαν στοίβες της ίδιας εφημερίδας, σαν ιδιότυπα γλυπτά: η τρίτη «φάση» της έκθεσης, με την ξεχωριστή σημασία της. Στο Κυκλαδικής Τέχνης γίνεται ακριβής μεταφορά της. Το μόνο που αλλάζει είναι η σχέση της με τη «χάρτινη» έκδοσή της: το Λούβρο συνεργάζεται πλέον με «Το Βήμα» και όχι με τον «Μonde».
Ολα αυτά φαντάζουν ιδιαίτερα αφηρημένα αλλά συγκροτούνται από έναν πολύ συγκεκριμένο λογικό κορμό. Μεταξύ άλλων: το σύγχρονο βλέμμα πάνω στο αρχαίο έργο, που το μεταμορφώνει, η διάχυσή του σε ένα διευρυμένο, λαϊκό κοινό μέσω της εφημερίδας, ο στοχασμός πάνω στη φωτογραφική τέχνη.
Ο Μουλέν βγάζει με ιδιαίτερα λεπτούς χειρισμούς το κάθε αντικείμενο και αγαλματίδιο από τη θέση του (λέγεται ότι προκάλεσε εκνευρισμό σε ορισμένους αρχαιολόγους και συντηρητές του Λούβρου) και το φωτογραφίζει σε ουδέτερο φόντο. Αυτή η ουδετερότητα (και ο μοναδικός φωτισμός της κάθε λήψης) απογυμνώνει το εκάστοτε έργο από τον συμβολισμό και την προκαθορισμένη από τους αιώνες σημασία του. Μέσα στη γυμνότητά του γίνεται φορέας πολλαπλών ερμηνειών. Γίνεται πάλι παράξενο, μοναδικό, ελεύθερο: ανήκει πλέον σε όλους και σε κανέναν. Ο θεατής το εννοεί με τον δικό του, πρωτογενή τρόπο. Η σχέση του με το έργο αλλάζει εντελώς όπως αλλάζει και η φύση του κάθε έργου: η φωτογραφική λήψη το έχει μεταφέρει σε μια άλλη καλλιτεχνική φόρμα. Προσέξτε πώς τα ειδώλια μάς κοιτάζουν κατάματα, αποζητούν επικοινωνία, να τα ακουμπήσουμε, να βγουν από το πλαίσιο της κορνίζας τους. Ακτινοβολούν ερωτισμό.
Από τα 24 έργα της συλλογής του Λούβρου πέντε προέρχονται από την Ανατολή, δέκα από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, πέντε από την Αίγυπτο. Υπάρχουν ακόμη ένας μεσαιωνικός Χριστός και τρία αντικείμενα τέχνης του 16ου και 17ου αιώνα, ανάμεσά τους και η «Αλήθεια» του Μπερνίνι, το μοναδικό επώνυμο καλλιτέχνημα. Με τη συγκεκριμένη επιλογή ο Μουλέν επιχειρεί μεταξύ άλλων έναν διαλογισμό πάνω στις δοξασίες για τις πολιτιστικές μας συγγένειες (Αίγυπτος- Ελλάδα- Ρώμη ως τη σημερινή Γαλλία) και επιπλέον τη δημιουργία ενός νέου αφηγήματος για τη δημιουργία των σωμάτων. Στην πρώτη παρουσίαση του έργου του είχε παρατηρήσει: «Πρόκειται για την ιστορία των σωμάτων,της αναπαράστασής τους». Είναι επίσης και ένας διαλογισμός πάνω στη γλώσσα, που δίνει πάντα την επίσημη ανάγνωση των έργων, μέσα από τα επίσημα σημειώματα των επιμελητών των μουσείων και των αρχαιολόγων. «Ελπίζω σε ένα νέο σώμα,πιο ακτινοβόλο,λιγότερο συμβιβασμένο στην επίσημη καλλιτεχνική ιστορία» μας είπε ο ίδιος. Οπως αναφέραμε και παραπάνω οι στοίβες των εφημερίδων είναι γλυπτά (αν και δεν υπάρχει «ορθή» ανάγνωση της έκθεσης). «Ετσι ορίζεται το οικονομικό πεδίο της καλλιτεχνικής παραγωγής στην εποχή της παντοδυναμίας των προϊόντων και πιο ειδικά των πολιτιστικών προϊόντων». Οι φωτογραφίες στο ένθετο, σε μακέτες αντιμέτωπες, δημιουργούν έναν εικαστικό διάλογο μεταξύ τους, έναν νέο αισθητικό συσχετισμό τους. Η εμπειρία είναι πολλαπλή, περιμένει να τη βιώσουμε.
Τα επίσημα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης,Νεοφύτου Δούκα 4/ Βασ.Σοφίας και Ηροδότου 1,την Πέμπτη 12 Μαρτίου,στις 20.00.Η έκθεση εντάσσεται στο πρόγραμμα Μeditarranee la carte του Κυκλαδικού Μουσείου και του Γαλλικού Ινστιτούτου.Θα διαρκέσει ως τις 26 Απριλίου.
Δεκ 23 2008
Χριστουγεννιάτικη τέχνη στα χιόνια
Με γλυπτά από χιόνι πάνω στις τεράστιες εκτάσεις της επαρχίας Χεϊλονγιανγκ στην Κίνα, γιορτάζουν φέτος τα Χριστούγεννα. Ο Αη Βασίλης είναι ένα μέρος από τα σκηνικά που έχουν στηθεί στο πλαίσιο της έκθεσης 21th Harbin international snow sculpture art.
Δεκ 19 2008
«Εξαιρετική ανακάλυψη»
Την «εξαιρετική ανακάλυψη» τριών σχεδίων, πιθανότατα δια χειρός Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ανακοίνωσε την Πέμπτη το Μουσείο του Λούβρου. Τα σχέδια ανακαλύφθηκαν στο πίσω μέρος του πίνακά του «Η Παρθένος και το θείο Βρέφος με την Αγία Άννα», ο οποίος εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου και παρουσιάζει την Αγία Άννα, την κόρη της Παρθένο Μαρία και τον Ιησού Χριστό ως νήπιο να αγκαλιάζει ένα προβατάκι, ενώ η μητέρα του προσπαθεί να τον συγκρατήσει.
Η ανακάλυψη έγινε όταν, κατά τη διάρκεια συντήρησης του πίνακα στο εργαστήριο, ένας συντηρητής παρατήρησε στην πίσω πλευρά του δύο σχεδόν αδιόρατα σχέδια που αναπαριστούν το μεν πρώτο, ένα κεφάλι αλόγου ύψους 18 εκατοστών και πλάτους 10 εκατοστών στραμμένο ελαφρά στο πλάι, το δε δεύτερο, το ήμισυ ενός κρανίου μεγέθους 16,5 επί 10 εκατοστά. Στη συνέχεια ο πίνακας απεστάλη για αναλυτικότερη εξέταση στο Κέντρο Ερευνών και Αποκατάστασης των Μουσείων της Γαλλίας, όπου επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη των δύο σχεδίων, ενώ αποκαλύφθηκε και τρίτο που αναπαριστά το θείο Βρέφος πάνω σε αμνό.
Τα σχέδια, σχεδόν αόρατα με γυμνό μάτι, φωτογραφήθηκαν με τη βοήθεια υπέρυθρων ακτίνων. Το μουσείο ανακοίνωσε ότι θα διεξαγάγει περαιτέρω μελέτες επί των σχεδίων για να προσδιορίσει την προέλευσή τους, ενώ η ανακάλυψη θεωρείται εξαιρετική επειδή τα προσχέδια στο πίσω μέρος πινάκων είναι πολύ σπάνια και μέχρι σήμερα δεν είχε βρεθεί κανένα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Οκτ 16 2008
Μια Βοσκοπούλα Αγάπησε…
«Κι ίντα δεν κάνει ο έρωτας / σε μια καρδιά που ορίζει / σαν την νικήσει ούτε καλό / ούτε πρεπό γνωρίζει»
Στίχους από τρία λογοτεχνικά αριστουργήματα της αναγεννησιακής Κρήτης, τον «Ερωτόκριτο» του Κορνάρου, την «Ερωφίλη» του Χορτάτση και τη «Βοσκοπούλα» ανωνύμου ενώνει μελωδικά με το μαντολίνο του και τραγουδάει ο Λουδοβίκος των Ανωγείων στην τελευταία του δισκογραφική δουλειά «Ποια πάθη από τον έρωντα» (Λύρα).
«Η Αρετούσα, η Ερωφίλη, η βοσκοπούλα. Γυναίκες απόλυτες στο αίσθημά τους, έστω κι αν οι δύο πρώτες καταπιέζονται από αυταρχικούς πατεράδες-βασιλιάδες, κι η μία φυλακίζεται κι η άλλη αυτοκτονεί. Η τρίτη έχει τη συμπαράσταση του βοσκού πατέρα της αλλά η μοίρα της παίζει άσχημο παιχνίδι», λέει ο Λουδοβίκος. Και προσθέτει: «Ο έρωτας στην Κρήτη ήταν πάντα μια βασανισμένη ιστορία γεμάτη απαγορεύσεις. Η τιμή της οικογένειας είχε ταυτιστεί με το αν η κόρη θα αψηφίσει και θ’ ακολουθήσει τον έρωτά της. Το “κλέψιμο” και η παντρειά στη συνέχεια ήταν η μόνη διέξοδος για τους ερωτευμένους».
– «Μ’ αν είναι και ο έρωντας σε θέλει / μαζί με τη χολή κερνάει το μέλι» λες σ’ ένα από τρία εμβόλιμα τραγούδια σου στον δίσκο. Γλύκα και πόνος. «Δεν γίνεται αλλιώς. Για να μπούμε βαθιά στο ερωτικό αίσθημα θα πρέπει να πατήσουμε ξυπόλυτοι στα αγκάθια. Προχωράς έρημος, τρομαγμένος, μοναχός, όπως λέει ο Ρίλκε. Στον έρωτα οφείλουμε να είμαστε πάντα αδιάβαστοι. Και να θυμόμαστε ότι μιλάει σε πρώτο ενικό».
Το καινούργιο CD είναι διπλό: το ένα περιλαμβάνει τα τρία μελοποιημένα έργα της κρητικής Αναγέννησης με τον Λουδοβίκο να τον συνοδεύουν η Ελένη Βουγιουκλή, η Λίλιαν Τσατσαρώνη και 14 μουσικοί (ενορχήστρωση του Γιώργου Παυλάκου). Το άλλο έχει δέκα ορχηστρικές παραλλαγές σε γνωστά τραγούδια του κρητικού τροβαδούρου σε διασκευή-ενορχήστρωση Δημήτρη Οικονομάκη.
Στη χθεσινή παρουσίαση του δίσκου στον «Ιανό» μίλησαν: η Ευανθία Ρεμπούτσικα («φαντάζομαι τον Λουδοβίκο να φοράει τη μπέρτα του Ελ Γκρέκο και να τραγουδάει στα σκαλιά ενός παλατιού»). Ο συγγραφέας Μήτσος Κασόλας («η σιγόφωνη, ψιθυριστή μουσική του είναι σαν τον φλοίσβο της θάλασσας που περνάει στο σώμα και μας χαλαρώνει»). Ο Ηλίας Ανδριόπουλος («ένας βαθιά λυρικός καλλιτέχνης που με τρόπο χαμηλόφωνο αγγίζει τα πιο λεπτά μας συναισθήματα»). Ο πανεπιστημιακός Γιώργος Γραμματικάκης («η μελωδική του ματιά στον Ερωτόκριτο και στην Ερωφίλη φτάνει στα βάθη της ερωτικής μας ψυχής»). Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής («ένας αρχετυπικός κελαηδιστής απέναντι στον σύγχρονο ηλεκτρονικό μεσαίωνα»).
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 16/10/2008