ΠΗΓΗ
Αρχείο ετικέτας Θρησκεία
Πίστη – Ετήσιο Συνέδριο του Άρτου Ζωής 2018
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το θέμα του φετινού, ένατου κατά σειρά, Συνεδρίου του Άρτου Ζωής είναι η πίστη. Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 23 και το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018, στην Αίθουσα Λόγου της Στοάς του Βιβλίου (Αρσάκειο Μέγαρο, Πεσμαζόγλου 5 & Σταδίου).
Πρόγραμμα
Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2018
5.00 μ.μ. Xαιρετισμός (Σταύρος Ζουμπουλάκης).
Α΄ συνεδρία (πρόεδρος: Σταύρος Γιαγκάζογλου).
5.10 μ.μ. Χρήστος Καραγιάννης, επίκ. καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ, H πίστη ως ενοποιητικό στοιχείο στον βιβλικό Ισραήλ.
5.30 μ.μ. Μόσχος Γκουτζιούδης, επίκ. καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, Η πίστη στις διηγήσεις θαυμάτων. Από την Πεντάτευχο στα συνοπτικά Ευαγγέλια.
5.50 μ.μ. Αικατερίνη Τσαλαμπούνη, αναπλ. καθηγήτρια στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, «Πίστις Χριστού»: όρος-κλειδί στην παύλεια σωτηριολογία.
6.10 μ.μ. Συζήτηση.
6.40 μ.μ. Διάλειμμα.
Β΄ συνεδρία (πρόεδρος: Μόσχος Γκουτζιούδης).
6.50 μ.μ. Γιώργος Καραμανώλης, αναπλ. καθηγητής στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης, H «πίστις» ως τεχνικός φιλοσοφικός όρος στην ελληνιστική φιλοσοφία και στον Φίλωνα τον Αλεξανδρέα.
7.10 μ.μ. Σταύρος Γιαγκάζογλου, επίκ. καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ, Πίστη και γνώση στην πατερική θεολογία. Η ερμηνευτική των Ελλήνων Πατέρων στη βιβλική θεώρηση της εν Χριστώ πίστης.
7.30 μ.μ. Συζήτηση.
Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2018
Γ΄ συνεδρία (πρόεδρος: Στέλιος Βιρβιδάκης).
10.00 π.μ. Κώστας Ανδρουλιδάκης, καθηγητής στο Τμήμα ΦΚΣ του Πανεπιστημίου Κρήτης, Έννοια και λειτουργία της πίστης στη φιλοσοφία του Καντ.
10.20 π.μ. Γιάννης Πίσσης, επίκ. καθηγητής στο Τμήμα ΦΚΣ του Πανεπιστημίου Κρήτης, Δος μοι πα στω. Ο Γιακόμπι για τον Λόγο και την πίστη.
10.40 π.μ. Χαράλαμπος Βέντης, επίκ. καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του ΕΚΠΑ, Ένας χριστιανισμός της καρδιάς: Η απολογητική της καταφυγής στο συναίσθημα στο έργο του Φρήντριχ Σλαϊερμάχερ.
11.00 π.μ. Συζήτηση.
11.30 π.μ. Διάλειμμα.
Δ΄ συνεδρία (πρόεδρος: Κώστας Ανδρουλιδάκης).
11.40 π.μ. Βασιλική Τσακίρη, διδάσκουσα στο ΕΑΠ, Εκφάνσεις της πίστης στο έργο του Σαίρεν Κίρκεγκωρ.
12.00 μ.μ. Μιχάλης Πάγκαλος, διδάσκων στο ΕΚΠΑ. Ο Άλασνταιρ Μακιντάιρ μεταξύ πίστης και Λόγου.
12.20 μ.μ. Στέλιος Βιρβιδάκης, καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του ΕΚΠΑ, Η ηθική της πίστης.
12.40 μ.μ. Μιχάλης Φιλίππου, διδάσκων στο ΕΚΠΑ, Βούληση και θρησκευτική πίστη.
1.00 μ.μ. Συζήτηση.
Ε΄ συνεδρία (πρόεδρος: Βασιλική Τσακίρη).
5.30 μ.μ. Γιώργος Βλαντής, διευθυντής του Συμβουλίου των Εκκλησιών της Βαυαρίας, επιστημονικός συνεργάτης. της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου, Η πίστη στον Καρλ Μπαρτ.
5.50 μ.μ. Άγγελος Γουνόπουλος, πολιτικός επιστήμονας, Το «πρωτείο της πίστης» στη Θεολογία της απελευθέρωσης.
6.10 μ.μ. Σταύρος Ζουμπουλάκης, πρόεδρος ΔΣ Άρτου Ζωής, Πίστη και αγάπη.
6.30 μ.μ. Συζήτηση.
Δεσποτοκρατία με αριστερό πρόσημο;
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗ· Διευθυντή της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου
Οι μεγάλες αλλαγές και οι μεγάλες τομές με προοδευτικό πρόσημο δεν γίνονται με μυστικοσυμβούλια και διακανονισμούς κεκλεισμένων των θυρών που οδηγούν τελικά σε περισσότερη δεσποτοκρατία και στην εν μιά νυκτί βίαιη αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος 10.000 κληρικών και εκκλησιαστικών υπαλλήλων. Από τη χθεσινή συμφωνία κερδισμένοι βγαίνουν ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και ο πρωθυπουργός, ενώ χαμένοι η Εκκλησία ως κοινότητα πιστών (λαϊκών και κληρικών) και το δημοκρατικό αίτημα εκκοσμίκευσης των θεσμών και νέας ρύθμισης των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας.
Ο πρωθυπουργός μπορεί τώρα να «πουλήσει» στο κοινό του μια αριστερόστροφη πολιτική απόφαση (που την έχει τόσο ανάγκη, μια και στα οικονομικά υπάρχουν δεσμεύσεις έναντι των δανειστών), καθώς «πετάει εκτός Δημοσίου τους παπάδες»! Την ίδια στιγμή ελευθερώνει 10.000 θέσεις στο Δημόσιο, υποσχόμενος διορισμούς (το έκανε ήδη, σήμερα κιόλας, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος).
Ο αρχιεπίσκοπος (μέγας τακτικιστής και ισορροπιστής, εξαιρετικά ικανός στο πολιτικό παζάρι) παίρνει μ’ έναν σπάρο πολλά τρυγόνια: λαμβάνει από τον πρωθυπουργό ένα δώρο 200 εκατομμυρίων και ενδυναμώνει θεαματικά τη θέση του και την ισχύ του όχι μόνο έναντι των άλλων μητροπολιτών και της Συνόδου, αλλά και έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου που όχι τυχαία αφέθηκε έξω από αυτή την ιστορία, ενώ δεκάδες επαρχίες του βρίσκονται εντός των ορίων της ελληνικής πολιτείας (το Πατριαρχείο είχε πρόσφατα επίσης αγνοηθεί κατά την τοποθέτηση του Κ. Δήμτσα, στενού συνεργάτη του αρχιεπισκόπου, ως πολιτικού διοικητή του Αγίου Όρους, παρά τη ρητή αντίθεση και διαφωνία του Οικουμενικού Πατριάρχη). Λύνονται επίσης τα χέρια του αρχιεπισκόπου για να κάνει αυτό που γνωρίζει καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο, για να προβεί δηλαδή (από κοινού με την πολιτεία) σε αξιοποιήσεις ακινήτων.
Σε ένα άλλο επίπεδο, και οι κατά τόπους μητροπολίτες ενδυναμώνουν τη θέση τους έναντι των απλών κληρικών οι οποίοι θα βρεθούν κυριολεκτικά στο έλεος των δεσποτάτων που θα έχουν επάνω τους δικαίωμα ζωής ή θανάτου, πειθαρχικού ελέγχου ή και απόλυσης (φανταστείτε ποια τύχη περιμένει τους προοδευτικούς εκείνους κληρικούς που θα τολμήσουν να εκφράσουν ανοιχτά την άποψη ή τη διαφωνία τους για τα επίμαχα ζητήματα που κατά καιρούς ανακύπτουν!…).
Ένας θεσμός όπως η Εκκλησία (να μην ξεχνάμε, ο μόνος θεσμός του ελληνικού κράτους που δεν πέρασε μεταπολίτευση), με τεράστια κοινωνική επιρροή, που όμως ούτε για τις επιδόσεις του στην οικονομική διαχείριση φημίζεται ούτε για διαφάνεια, δημοκρατικές διαδικασίες και κοινωνική λογοδοσία διακρίνεται, είναι λάθος στην παρούσα φάση να αποκόπτεται και να αφήνεται εκτός του δημοκρατικού ευρωπαϊκού πλαισίου που εγγυάται η πολιτεία, και μάλιστα έχοντας λάβει ως προίκα 200 εκατομμύρια ευρώ! Αυτό ούτε προοδευτική τομή στη λειτουργία του κράτους σηματοδοτεί ούτε αριστερή πολιτική συνιστά, αλλά μάλλον δεσποτοκρατία με αριστερό πρόσημο!
ΠΗΓΗ
Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης. 2η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ: «Η Ορθόδοξη Θεολογία μέσα στη νεωτερική πολιτική θεωρία και πράξη» (Αθήνα, 9-11 Νοέμβριου 2018)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η Ορθόδοξη Θεολογία μέσα στη νεωτερική πολιτική θεωρία και πράξη, (9-11 Νοεμβρίου 2018)· Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών (Ψυχάρη 10, Ν. Ψυχικό).
Η συνεχιζόμενη συζήτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών εμπεριέχει πολύ ευρύτερα ερωτήματα που αφορούν το ρόλο του θεολόγου εκπαιδευτικού, τη λειτουργία του σχολείου και τελικά τη θέση της Ορθόδοξης θεολογίας ως έλλογης έκφρασης της πραγματικότητας της εκκλησιαστικής ζωής σε μια οργανωμένη κοινωνία που έχει τις δικές της προτεραιότητες και αγωνίες σήμερα και είναι πολύ διαφορετικές σε σχέση με το παρελθόν. Ο ρόλος της θεολογίας σε μια νεωτερική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα δεν μπορεί να εξαντλείται στην εξιδανικευτική ρητορική της «συναλληλίας» Εκκλησίας και Πολιτείας, όταν από τη μια η σύγχρονη Δημοκρατία δεν θέλει να καθορίζεται με συγκεκριμένες θρησκευτικές διαφορές, επικαλείται τα ατομικά δικαιώματα, την ουδετεροθρησκία κ.λπ, ενώ από την άλλη η σύγχρονη παγκόσμια κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα (εντεινόμενη ανισότητα, διαφθορά στην πολιτική, πόλεμοι και περιβαλλοντική καταστροφή) διαβρώνει στην πράξη τη δημοκρατία των λέξεων και των τύπων. Η αντιμετώπιση της μετανάστευσης είναι μικρό μόνο δείγμα αυτής της αντίφασης. Η Εκκλησία και η θεολογία έχουν λόγο για την σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα ή αρκούνται στη διάσωση «μεριδίου» εξουσίας μέσα από την οποία θα διαβουκολούν το απομονωμένο δικό τους κοινό; Αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του θεολόγου ή η διαφύλαξη του προφητικού διακονήματος που απευθύνεται στο σύνολο της κοινωνίας; Κι αυτός ο προφητικός λόγος είναι μάθημα θεωρητικού διδακτισμού ή πράξη και παράδειγμα; Το μάθημα των Θρησκευτικών με τη σύγχρονη μορφή και τεχνική του δεν θα διαμορφωθεί ανάλογα; Αυτά τα ερωτήματα θα συζητηθούν στην εφετινή 2η Πανελλήνια Συνάντηση Θεολόγων που διοργανώνει ο ΚΑΙΡΟΣ από 9-11 Νοεμβρίου με αναγνωρισμένους Έλληνες και ξένους διανοητές και πανεπιστημιακούς δασκάλους αλλά και νέους μαζί με πεπειραμένους συναδέλφους της τάξης στη δημιουργία παιδαγωγικών εργαστηρίων. Η συμμετοχή στο πλούσιο μα και απαιτητικό αυτό συνεδριακό πρόγραμμα πιστοποιείται με χορήγηση βεβαίωσης συμμετοχής στο τέλος των εργασιών.
Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος: «Όποιος υπονομεύει τον διάλογο μεταξύ Εκκλησίας – Πολιτείας εξυπηρετεί ιδιοτελή συμφέροντα»
Τη θέση του για τη σημασία του Μαθήματος των θρησκευτικών σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία, καθώς και τον ρόλο του διαλόγου μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, αναλύει σε επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και τους Συνοδικούς Αρχιερείς ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος.
Διαβάστε την επιστολή εδώ: ORTHODOXIA INFO
ΑΝΘΙΒΟΛΑ· τχ. 2 (1018): Εκκλησία και Τέχνη
ΣΥΝΑΞΗ· τχ. 147 (Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2018): Τεχνολογία και Ανθρωπολογία: Μια κρίσιμη σχέση.
Ο «Μπαγάσας» του Νικόλα Άσιμου και η σπουδή της Ορθοδοξίας στη σχολική τάξη
https://blogs.sch.gr/akalamatas/files/2018/10/Ο-«Μπαγάσας»-του-Νικόλα-Άσιμου-και-η-σπουδή-της-Ορθοδοξίας-στη-σχολική-τάξη.pdf
Τρεις ριζούλες δάφνη, κι επιτέλους ας ημερέψουμε οι θεολόγοι!
Γράφει ο Α. Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Απέναντι στη γνωστή εδώ και μια επταετία ιδιότυπη θρησκευτική φαυλοκρατία της ομάδας κρούσης για διάσωση του «Ορθόδοξου χαρακτήρα» του μαθήματος των Θρησκευτικών (μτΘ), η οποία καθημερινά δεν χάνει την ευκαιρία να προκαλεί με τα αντιπαιδαγωγικά και αντιθεολογικά της φληναφήματα, αναρωτιέμαι τι μπορεί κανείς να αντιτάξει; Να μπει στη διαδικασία και να αντιπαραθέσει επιχειρήματα; Να προσπαθήσει ξανά και ξανά να πει πως σκοπός ενός διαλόγου για το μτΘ δεν είναι να κατακρίνει και να καταδικάσει την όποια αντίθετη άποψη, αλλά με αγάπη να θυμίσει ότι η ανειλικρινής μας στάση έναντι του μαθήματος, δείχνει την κενότητα και τη μοναξιά μας. Αυτό με νηφαλιότητα και σοβαρότητα, από όσους στη διδακτική πράξη υποστηρίζουμε το ΝΠΣ πλειστάκις έχει γίνει. Μόνο που τα ώτα των μελών ετούτης της ομάδας κρούσης είναι ερμητικά κλειστά. Δεν επιθυμούν να ακούσουν. Ταμπουρωμένοι πίσω από την απομόνωση και τη μοναξιά τους, όχι μόνο δεν θέλουν να ακούσουν αλλά αρνούνται και τον διάλογο, γιατί αυτός καθώς λένε είναι προσχηματικός. Από την έκδοση των αποφάσεων ακύρωσης του ΝΠΣ από το ΣτΕ – καθ’ όλα σεβαστές – και εξής η τακτική τους έχει αλλάξει. Τώρα βρισκόμαστε προ των πυλών δικαστικών διώξεων θεολόγων που εφαρμόζουν το ΝΠΣ. Εκεί που για μια επταετία ήμασταν μάρτυρες της πιο σκληρής πολεμικής ενάντια στις αλλαγές που έχουν γίνει στο μτΘ, τη σκυτάλη τώρα παίρνουν γονείς και μαθητές, οι οποίοι υπό την καθοδήγηση των περιβόητων «Ορθοδοξοαμυντόρων», θα εκφοβίζουν με μηνύσεις και διώξεις θεολόγους και δασκάλους γιατί εφρμόζουν το ΝΠΣ. Δυστυχώς, στις πολλαπλές προκλήσεις του καιρού μας, έχει προστεθεί κι αυτή: έχει φυράνει ο τόπος μας από νηφάλιους ανθρώπους. «Περνάμε χρόνια αδιανόητου φανατισμού. Λίγοι άνθρωποι απομένουν ακόμα νηφάλιοι», κατά Ζήσιμο Λοραντζάτο. Κι όμως: «να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία», βλέπω να κουνάει το δάχτυλό του από μακριά ο Αλεξανδρινός ποιητής μας Κ. Π. Καβάφης. Στην προκειμένη περίπτωση θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα, προς όλους εκείνους, που σαν τους διάνους και τους ασπάλακες, προκαλούν σύγχυση και πανικό, όχι μόνο στη θεολογική εκπαιδευτική κοινότητα αλλά σε γονείς και μαθητές, θεωρώντας πως το ΝΠΣ είναι “αντιορθόδοξο”, “πολυθρησκειακό” και “συγκρητιστικό”. Μπορεί, άραγε, κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον, στο τρέχον σχολικό έτος, να τολμήσουν το εξής απλό: να καθίσουν σε ένα κοινό τραπέζι διαλόγου με όλους τους επίσημους φορείς, παιδαγωγικούς και θεολογικούς και μακριά από νοοτροπίες «θρησκευτικής κακογουστιάς», σοβαρά να συζητήσουν γιατί αυτός ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητας του μτΘ, επαναπροσδιορισμός που σχετίζεται με εν γένει προβλήματα Φιλοσοφίας της Παιδείας; Αν και η απάντηση θεωρώ πως είναι αρκετά δύσκολη, έχω τη γνώμη πως αν ευθύς εξ αρχής ληφθεί σοβαρά υπόψη το πρόταγμα της αγίας αγάπης, υπάρχει ελπίδα συνεννόησης στους θεολόγους. Ειδεμή στα δημόσια φόρουμ θα συνεχίσουν να συμβαίνουν πράματα και θάματα. Πολλοί θα είναι εκείνοι, ειδικοί και μη ειδικοί, που με αφορμή το ΝΠΣ του μτΘ, θα ικανοποιούν ανάγκες της προσωπικής τους ταυτοτικής επιβεβαίωσης, γεγονός που όλο και περισσότερο θα επαληθεύει την άποψη ότι η αντίδρασή τους είναι «καρπός άγνοιας, ημιμάθειας, παιδαγωγικής ανεπάρκειας, αδιακρισίας». Επιμένω στον όρο “ταυτοτικοί’, γιατί γι’ αυτούς ο μοναδικός αληθινός δρόμος είναι ο εμφύλιος πόλεμος. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι στις επικοινωνιακές αρένες του αχανούς Διαδικτύου ο θεολογικός κόσμος είναι κατακερματισμένος σε θρησκευτικά υποσύνολα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι τόσο ακραία που νηφάλιος νους αδυνατεί να συλλάβει, με κύριο χαρακτηριστικό τους την αδιαλλαξία. Προς παραμυθίαν, λοιπόν, η παρακάτω ιστορία είναι άκρως διδακτική:
«Μια μέρα μετά το απόδειπνο ένας γέρος είχε βγει έξω από το μοναστήρι και καψάλιζε. Τον πλησιάζω, μου δείχνει τα υπολείμματα ενός κισσού.
– Τον ξεκώλωσα, μου λέει.
– Έχει βαθιές ρίζες, του λέω.
– Άααα, μου απαντά. Έσκαψα εβδομήντα πόντους βαθιά, δεν άφησα θέρμελο από δαύτον. Τώρα θα φυτέψω ένα δεντρολίβανο να ομορφίσει και να μυρίσει ο τόπος.
Έπειτα μιλήσαμε για αμπέλια, για ελιές, του ζήτησα να μου δώσει μια ριζούλα δάφνη.
– Τώρα είναι αργά, μου λέει. Έλα αύριο, θα πάω στην ποταμιά να σου βγάλω μια.
– Δεν πειράζει, του λέω, και αύριο αργά θα είναι γιατί θα φύγω πρωί – πρωί.
Μετά ρωτώντας με, πω και ξέρω απ’ αυτά, άρχισε να μου μιλάει για το πώς ήταν παλιά, όταν είχε πρωτοέρθει σαν εργάτης. Τα δάση της καρυδιάς, τα αμπέλια και το κρασί, οι ελιές… Τότε πήρα θάρρος και τον ρώτησα
– Καλά, πως και έγινες καλόγερος; Ήταν πολύ πιο κοντός από μένα και στεκόταν και χαμηλότερα. Σηκώνει τα μάτια και μειδιώντας γλυκά μού λέει:
– Λες να με γελάσανε;
Την άλλη μέρα πρωί – πρωί περίμενε στην πόρτα του μοναστηριού με τρεις ριζούλες δάφνη», (Θανάσης Σιδερέας, «Τρεις ριζούλες δάφνη», στο: Ερουρέμ, 2: 361).
Τρεις ριζούλες δάφνη, κι επιτέλους ας ημερέψουμε οι θεολόγοι!
2ο Πανελλήνιο Συνέδριο Θεολόγων με Διεθνή Συμμετοχή· Θεολογική Σχολή ΑΠΘ (14-16 Σεπτεμβρίου 2016): “Προκλήσεις καιι προοπτικές της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης στο σύγχρονο σχολείο”
https://blogs.sch.gr/akalamatas/files/2018/09/Πρόγραμμα-2ου-Πανελλήνιου-Συνεδρίου-Θεολόγων.pdf