«Περπατώ σ’ ένα δάσος και στις δύο πλευρές του μονοπατιού υπάρχουν μηλιές που κλείνουν από πάνω μου. Η κακιά μητριά της Χιονάτης πετά σε σκουπόξυλο και τις ραντίζει δηλητήριο και προσπαθώ να το αποφύγω».
Τουλάχιστον 40 χρόνια έχουν περάσει από τότε που μεγάλωνε με αυτό το παραμύθι κι όμως ένας φίλος υποστηρίζει ότι ο εφιάλτης, που του δημιούργησε, τον βασάνιζε για χρόνια.
Τα παιδικά παραμύθια εμπεριέχουν το στοιχείο του φόβου, είναι γνωστό άλλωστε. Πάντα υπάρχουν ένα – δυο κοινά σκοτεινά στοιχεία σε όλα τα κλασικά παραμύθια – συνήθως ένας τρομακτικός χαρακτήρας βασανίζει τους ήρωες και οι πρωταγωνιστές υποφέρουν. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι τα παραμύθια είναι το δίδυμο αδερφάκι του τρόμου.
Το στοιχείο του φόβου στα παραμύθια είναι ύψιστης σημασίας για γονείς αλλά και ψυχολόγους, με απόψεις που διίστανται: άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι υγιές και άλλοι όχι, εκτιμώντας ότι τα παραμύθια είναι τρομακτικά για την ψυχολογία οποιουδήποτε παιδιού.
