Το θέμα της εβδομάδας που μας πέρασε ήταν το σταφύλι και τα παράγωγά του.

Μάθαμε πως γίνεται το κρασί αλλά και το τσίπουρο. Συνδεθήκαμε με το διαδίκτυο και παρακουλουθήσαμε σχετικά βίντεο.

Φτιάξαμε λαχταριστά τσαμπιά σταφύλι. Η κυρία είπε ότι θα τα πουλήσει για να γίνει πλούσια. (Ε! μετά από τόσες περικοπές τι να πει κι αυτή;!)

Διαβάσαμε την ιστορία της γέννησης του θεού του κρασιού, του Διόνυσου ή Βάκχου. Είδαμε μάλιστα και πως τον ζωγράφισε ένας μεγάλος λαϊκός ζωγράφος από τη Μυτιλήνη, Θεόφιλο τον λέγανε.

Τότε ο πειρατής μας θυμήθηκε και μας είπε μια ιστορία που συνέβη στον προπροπάππου του.

”Ο Διόνυσος και οι Τυρρηνοί πειρατές”.

Ψάξαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε μια φωτογραφία ενός κύλικα (έτσι έλεγαν το ποτήρι στα πολύ παλιά χρόνια)  που απεικόνιζε την ιστορία που μας είπε ο φίλος μας. Μας φάνηκε ωραία ιδέα και είπαμε και μεις να ζωγραφίσουμε έναν κύλικα.

Παίξαμε ένα αστείο παιχνίδι. Είχαμε ένα πιάτο με ρόγες  σταφυλιού και αλεύρι. Έπρεπε να φάμε μια ρόγα σταφυλιού με τα χέρια στην πλάτη και χωρίς να αλευρωθούμε! Πολύ γέλιο..

Ακόμα μαζέψαμε και πατήσαμε σταφύλια, βγάλαμε το μούστο μετά από λίγο ήπιαμε κρασί. Με τη φαντασία μας … μην πανικοβληθείτε!

Μια μέρα γίναμε και σερβιτόροι: δύσκολο επάγγελμα! Καλύτερα ήταν όταν χορεύαμε και διασκεδάζαμε.

Χορέψαμε και παίξαμε το δημοτικό τραγούδι: Μπαίνω μες το αμπέλι και

τραγουδήσαμε το γνωστό μας τραγούδι: Στου Μανώλη την ταβέρνα.

Στο τέλος μάθαμε και τα καμώματα της Αλεπούς που δεν έφτανε τα σταφύλια.