Ο Άγιος Παϊσιος έλεγε: «Αγάπη και Ταπείνωση: σ’ αυτή την συχνότητα εργάζεται ο Θεός». Κι εσύ, αγαπημένε μας π. Εμμανουήλ, σ΄αυτή τη συχνότητα ήσουν συντονισμένος σε όλη σου τη ζωή! Αγάπη προς όλους, ταπείνωση για όλα…
Αγάπη προς κάθε άνθρωπο, κάθε ηλικίας, που σε γνώριζε, σε πλησίαζε, σου κατέθετε τον πόνο της ψυχής του.
Ιδιαίτερη ευλογία για εμάς η αγάπη σου για το σχολείο μας . Έλαμπε το πρόσωπό σου κάθε φορά που ερχόσουν και συνομιλούσες με μαθητές μας.Με φωτεινό χαμόγελο μας υποδεχόσουν πάντοτε στο ναό είτε για τον εκκλησιασμό είτε για την καθιερωμένη Θεία Λειτουργία και Παράκληση, που τελούσες κάθε χρόνο τέτοιες μέρες για τους μαθητές και φοιτητές που έδιναν εξετάσεις.
Σαν στοργικός πατέρας νουθετούσες και φρόντιζες για την πνευματική τους ωφέλεια. Μέσα από τον γλυκό σου αγαπητικό λόγο μιλούσες για την πίστη στο Θεό, για την αγάπη στην Παναγία, στους Αγίους, για την αγάπη στην πατρίδα, για ιδανικά και αξίες ζωής…προσπαθούσες να εξηγήσεις απλά και κατανοητά ,τα μεγάλα και σπουδαία της πίστης μας! Τους έλεγες να αγωνίζονται, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, χρήσιμοι στην Εκκλησία και την κοινωνία… τους προέτρεπες να μελετούν και να ακούν τους γονείς και τους δασκάλους τους… Και στο τέλος είχες πάντα μια ευλογία… ένα κέρασμα…
Η συνεργασία με το σχολείο μας όμως δεν σταματούσε στη λατρευτική σύναξη… συνεχιζόταν και στο προγραμματισμένο ετήσιο ραντεβού μας στο πλαίσιο του προγράμματος του Εθελοντισμού. Με την ζεστή αγκαλιά σου μας υποδεχόσουν στον πνευματικό κέντρο για να καθίσεις μαζί μας συζητητώντας εφηβικούς προβληματισμούς.
Μας έδινες την ευκαιρία να βοηθήσουμε στην προετοιμασία και οργάνωση των δεμάτων που προορίζονταν στις οικογένειες που είχαν ανάγκη, βάζοντας έτσι ένα λιθαράκι στο φιλανθρωπικό έργο της ενορίας μας. Νιώθουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη που πολλοί μαθητές του σχολείου μας κατέγραψαν τέτοιες εμπειρίες ζωής μαζί με εσένα στο σκληρό δίσκο της καρδιάς τους από όπου δεν μπορεί να τις διαγράψει το πέρασμα του χρόνου…
Αγαπημένε μας π. Εμμανουήλ, σε ευχαριστούμε για όλα!
Σ΄ευχαριστούμε για την αγάπη σου!
Σ΄ευχαριστούμε για όσα μας δίδαξες με τη ζωή και το παράδειγμά σου….
Μια ζωή εξ ολοκλήρου δοσμένη στο Θεό, μια ζωή εξ ολοκλήρου δοσμένη στη διακονία του ανθρώπου…
Πονάμε όλοι μας με το απρόσμενο φευγιό σου… νιώθουμε ορφανοί… μας είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι δεν θα σε ξαναδούμε ζωντανό ανάμεσά μας. Ξέρουμε όμως ότι όπως εδώ στη γη καθημερινά μνημόνευες μαθητές και εκπαιδευτικούς του σχολείου μας , έτσι κι από κάποια γωνιά του παραδείσου που βρίσκεσαι τώρα θα μεσιτεύεις για όλους μας. Δεν θα μας ξεχνάς στο Ουράνιο Θυσιαστήριο, ένα ένα τα «καλά σου τα παιδιά» και «τους καλούς δασκάλους», όπως συνήθιζες να μας λες , και θα σκεπάζεις τον καθένα ξεχωριστά γιατί η καρδιά σου ήταν μεγάλη και χωρούσαμε όλοι μέσα σε αυτήν.
Ας έχουμε την ευχή σου! Καλό Παράδεισο!
Ο Διευθυντής Ο Σύλλογος Διδασκόντων
