Η τελευταία εβδομάδα του Νοέμβρη περιλαμβάνει και την Παγκόσμια Ημέρα Ελιάς. ‘

Ετσι και στο σχολείο μας η ελιά είχα την τιμητική της.

Διαβάσαμε το βιβλίο “Πως γίνεται το λάδι” και μάθαμε για το Λιομάζωμα. Παίξαμε παιχνίδια στο διαδραστικό μας πίνακα

Μιλήσαμε για το μύθο της Ελιάς και παρακολουθήσαμε το χιουμοριστικό βίντεο της ιστορίας

και στη συνέχεια το δραματοποιήσαμε.

Στη συνέχεια, μάθαμε για τους πίθους και τους αμφορείς, στους οποίους αποθήκευαν οι αρχαίοι το λάδι και ζωγραφίσαμε τους δικούς μας.

Έχουμε δύο ελιές στην αυλή μας,  αλλά επειδή ακόμη δεν ήταν έτοιμες, αφήσαμε το λιομάζωμα για αργότερα.

Αναβιώσαμε όμως  το έθιμο της “Ειρεσιώνης” του Χριστουγεννιάτικου δέντρου της αρχαιότητας.

Η Ειρεσιώνη (από τη λέξη εἶρος που σημαίνει μαλλί προβάτου) ήταν ένα κλαδί ελιάς (κότινος) ή δάφνης στολισμένο με κορδελάκια από λευκό και κόκκινο μαλλί, καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ.), μικρά μπουκαλάκια γεμάτα κρασί,μέλι και λάδι ή ακόμη και μικρές σφαίρες από μέταλλο, που παρίσταναν τον Ήλιο και τη Σελήνη.

Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό και προσομοίαζε στο σημερινό Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ το κρατούσαν αγόρια ,το περιέφεραν στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας τις καλένδες (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, λέγοντας ευχές και παινέματα για τον νοικοκύρη προσπαθώντας να επιτύχουν ένα γενναιόδωρο κέρασμα.

Όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους και την άφηναν εκεί μέχρι την ίδια ημέρα του νέου έτους.