Περί εξ αποστάσεως συνεργασία και επικοινωνία.

Ένας μήνας και οχτώ ημέρες κλειστά σχολεία λόγω πανδημίας. Η καραντίνα κράτησε μακριά τους γονείς και τα παιδιά  από το σχολείο. Δεν κατάφερε όμως να παύσει την επικοινωνία με τους εκπαιδευτικούς. Όλοι οι εκπαιδευτικοί φρόντισαν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν την επικοινωνία με τους μαθητές τους. Χαρκτηριστική ήταν και είναι η θετική στάση των γονιών και των νηπίων στη διατήρηση της  επικοινωνίας τους  με το σχολείο κατά τη διάρκεια της καραντίνας.

Όπως αναφέρει και ο Σ. Γεωργίου στο βιβλίο του «Του παιδιού  και του σχολείου», υπάρχουν τρεις τύποι σχολείων με κριτήριο τις σχέσεις που διατηρούνται μεταξύ των εκπαιδευτικών από τη μία και των γονιών από την άλλη. Το Κλειστό σχολείο που αποκλείει τους γονείς, τα Χειριστικό σχολείο που χρησιμοποιεί τους γονείς και το Ανοιχτό σχολείο που περιλαμβάνει τους γονείς στις αποφάσεις του και επιδιώκει τη συνεργασία τους. Αν και υπάρχουν έρευνες «ότι το σχολείο στην Ελλάδα  συγκεντρώνει περισσότερο τα χαρακτηριστικά του χειριστικού σχολείου» με χαρά θα δηλώσω και έχοντας την ευθύνη των λεγομένων μου ότι το νηπιαγωγείο μας παρέμεινε «Ανοιχτό» και κατά τη διάρκεια της καραντίνας! Αυτό οφείλεται στην καλή συνεργασία με τους γονείς την οποία δεν επιδιώξαμε μόνο εμείς οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι ίδιοι οι γονείς. Με τακτική επικοινωνία ανταλλάσσαμε και ανταλλάσσουμε μαζί τους προτάσεις -ιδέες για τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών. Με χαρά μας διαπιστώσαμε και διαπιστώνουμε καθημερινά  ότι η ανταπόκριση των νηπίων ήταν και είναι μεγάλη.[1]

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα ατέλειωτα μηνύματα στο κινητό μας με λόγια αγάπης, με ευχές, με φωτογραφίες από δημιουργίες των νηπίων, με προτάσεις τους και ιδέες τους για δημιουργικές ώρες, μένοντας στο σπίτι! Όπως επίσης δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους γονείς που υποστήριξαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν την εξ αποστάσεως μάθηση και δημιουργία με υπομονή , επιμονή και σεβασμό στην προσπάθεια του κάθε εκπαιδευτικού για την υλοποίησή της.

Ίσως κάποιοι  θεωρήσουν υπερβολικά τα όσα γράφονται. Σε αυτούς λοιπόν θα απαντήσουμε:  Ότι οι μέρες που ο δάσκαλος ήταν το πιο μορφωμένο και το πιο σεβάσμιο άτομο της κοινότητας (εκτός από τον ιερέα) μπορεί να έχουν περάσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι απαξιώνουν το έργο του κάθε δασκάλου. Υπήρξαν. υπάρχουν και θα υπάρχουν γονείς που είναι συνοδοιπόροι στην προσπάθεια των εκπαιδευτικών για την  κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη και μάθηση του παιδιού τους.

Επιπρόσθετα, «λένε πως δεν μπορείς να πάρεις πίσω μια πέτρα που έριξες, μια λέξη που είπες, μια ευκαιρία που έχασες. Όμως, παρότι δύσκολο, μπορείς. Μπορείς να ξαναβρείς την πέτρα αν ψάξεις. Μπορείς να ανακαλέσεις μια λέξη αν μετάνιωσες. Μπορείς να έχεις μια δεύτερη ευκαιρία αν πραγματικά τη χρειάζεσαι. Εκείνο που δεν μπορείς με κανέναν τρόπο να πάρεις πίσω είναι μια στιγμή που πέρασε. Κάθε στιγμή της ζωής μας είναι μοναδική και όταν φύγει, δεν ξαναγυρνά.»[2]

Έχοντας υπόψη τα παραπάνω λόγια του συγγραφέα και γνωρίζοντας όλοι μας ότι τα πρώτα  χρόνια του σχολείου για τα παιδιά, είναι γεμάτα από στιγμές, στιγμές που εκτός από μοναδικές είναι και καθοριστικές (όπως αυτή της καραντίνας) προσπαθήσαμε για την ποιότητα των επόμενων στιγμών που ακολουθούν. Όλοι εμείς, γονείς και εκπαιδευτικοί βρεθήκαμε κοντά στα παιδιά που μεγαλώνουν με εγκλεισμό στο σπίτι.  Ήταν και είναι σημαντικό  να έχουμε την ικανότητα να “διαβάζουμε” σωστά αυτά που λένε και κάνουν αυτές τις μέρες και να δρούμε ανάλογα. Βέβαια, η θετική μας στάση  και τα θετικά συναισθήματα προηγήθηκαν και προηγούνται. Χωρίς αυτά οι δεξιότητες θα ήταν άχρηστες.

Κλείνοντας, αξίζει να ευχαριστήσουμε τους γονείς, για τη συνεργασία, το σεβασμό και την εκτίμηση στο έργο μας ως εκπαιδευτικοί και να τους συγχαρούμε για το έργο τους ως γονείς, τις δύσκολες ώρες του εγκλεισμού όλων στο σπίτι. Ευχόμαστε από καρδιάς γρήγορα να βρεθούμε ξανά στην αγκαλιά του νηπιαγωγείου μας!

Συντάκτης άρθρου:

Στελιανού Αντωνία

Νηπιαγωγός MSc

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

[1] Στέλιος Ν. Γεωργίου, (2011), «Του παιδιού και του σχολείου» σελ.176 , ΑΘΗΝΑ: Διάδραση.

[2] Στέλιος Ν. Γεωργίου (2011), «Σχέση σχολείου οικογένειας και ανάπτυξης του παιδιού» σελ.106 Αθήνα: Διάδραση.

 

 

1 σχόλιο στο “Περί εξ αποστάσεως συνεργασία και επικοινωνία.

  1. Όλοι οι εκπαιδευτικοί στάθηκαν βράχοι αυτή τη δύσκολη περίοδο..Έδωσαν δύναμη και ελπίδα στα παιδιά πως όλο αυτό μπόρα είναι και θα περάσει…πως η αγαπημένη τους δασκάλα τα σκέφτεται όλο αυτό το καιρό…πως το σχολείο δεν σταμάτησε απότομα..πως σύντομα θα ξαναβρεθούμε..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *