Για γονείς…

Οι πιο κουρασμένοι άνθρωποι…

… είναι αυτοί που κρατούν ισορροπίες.
Αυτοί που παλεύουν να μην ξεφύγει μια κατάσταση.
Αυτοί που προσπαθούν να μην πληγωθεί κανένας.

Αυτοί που σκέφτονται δυο και τρεις φορές για όλους και καταπίνουν χίλια δυο για το κοινό καλό.
Αυτοί που πονάν αλλά δεν το δείχνουνε, αυτοί που κουράζονται αλλά συνεχίζουν και παλεύουν.
Αυτοί που τους προσβάλλεις, αλλά δεν ανταποδίδουν…

Τους ανθρώπους που κρατούν ισορροπίες, κανείς δεν τους εκτιμά. Όλοι, τους θεωρούνε δεδομένους.

Άνοιξε τα μάτια σου…
Ξύπνα.
Τους ανθρώπους που κρατούν ισορροπίες, φρόντισε από σήμερα, να τους προσέχεις πιο πολύ.
Τους ανθρώπους που κρατούν ισορροπίες, φρόντισε από σήμερα, να τους αγαπάς λίγο παραπάνω.

Γλωσσική ανάπτυξη … Συμβουλές μιας νηπιαγωγού !

 

Picture
Στην αρχή ήταν χαριτωμένο έτσι όπως μιλούσε δοκιμάζοντας να επικοινωνήσει στη γλώσσα των μεγάλων…. Δεν έλεγε μερικά φωνήματα αλλά ήταν απόλαυση να το ακούς….Κι εσύ μαμά/μπαμπά πολλές φορές το ενθάρρυνες μιλώντας σαν να είσαι στην ηλικία του αλλά και χρησιμοποιώντας την πανελλήνιας εμβέλειας μπεμπεκίστικη διάλεκτο που θέλει το αυτοκίνητο τουτού, το σκυλάκι γαβ-γαβ και άλλα ενδιαφέροντα.Σιγά σιγά μεγάλωσε ,τέλειωσε με τη βρεφική ηλικία και με φόρα πέρασε στην νηπιακή.Αν το έκανε με επιτυχία όσο αφορά στη γλωσσική του ανάπτυξη θέλει λίγο ψάξιμο.. Ας αρχίσουμε από την άρθρωση. Αυτό που κάποτε ήταν φυσιολογικό, έγινε χαριτωμένο και μετά συνήθεια.. Το νερό , νεό,το μολύβι μολύδι, σκύλος θκύλοθ, η κυρία κυλία…

Μερικές φορές είναι τόσα πολλά μαζεμένα που ένας άγνωστος δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με το παιδί σου και αισθάνεται αμήχανα .Σου λέει τότε με ένα βιαστικό χαμόγελο “εντάξει μικρό είναι ακόμα” και τερματίζει τη συνομιλία..Κι εσύ απ’όλο αυτό επιλέγεις να σταθείς στο “μικρό είναι ακόμα ” και ησυχάζεις.

Σου έχω δυσάρεστα νέα αγαπητέ γονιέ.

Το παιδί σου στα πέντε του χρόνια δεν είναι καθόλου μικρό. Είναι σε μια ηλικία που πρέπει να μπορεί να επικοινωνεί τόσο σε επίπεδο επαρκούς λεξιλογίου όσο και με σωστή άρθρωση.Τι κάνεις λοιπόν; -Σταματάς αμέσως την όποια μπεμπεκίστικη διάλεκτο συνηθίζεις να χρησιμοποιείς στο σπίτι. -Μιλάς στο παιδί σου κανονικά όπως μιλάς με όλο τον υπόλοιπο κόσμο. -Εντοπίζεις που υπάρχει δυσκολία. Είναι σε κάποια φωνήματα και στα συμπλέγματα τους (σ, στρ, ρ, ρπ, ρμπ, κλπ) ή το παιδί χρησιμοποιεί ολόκληρες λέξεις -φράσεις που χαρακτηρίζουν προγενέστερα στάδια ανάπτυξης;

Στην πρώτη περίπτωση διορθώνουμε το φώνημα στη δεύτερη σταματάμε τη χρήση των λέξεων-φράσεων στην καθημερινότητα μας αντικαθιστώντας τις με τις κανονικές φυσιολογικά.Από τη στιγμή που θα σταματήσουμε να τις λέμε εμείς θα σταματήσει με τον καιρό κι αυτό. -Σου φαίνεται ότι μιλάει σαν να μη χρησιμοποιεί καθόλου σύμφωνα; Ακούς κάτι σαν ένα ατέλειωτο αααεεεεοοοηηη ; Σου φαίνεται ότι η φωνή του ακούγεται σαν να βγαίνει από κάποιο βάθος; -Κολλάει σε μια συλλαβή κάτι σαν κακακακακα και δυσκολεύεται να ολοκληρώσει τη λέξη-φράση ειδικά όταν βιάζεται; -Φαίνεται να μη σου δίνει σημασία όταν το φωνάζεις ή βάζει δυνατά την τηλεόραση; -Σου λένε στο σχολείο ότι δυσκολεύεται να ακολουθήσει και τις πιο απλές οδηγίες και μένει να χαζεύει ή κοιτάει περισσότερο στο στόμα παρά στα μάτια όταν του μιλάνε; Αν διαπιστώσεις κάτι απ’όλα αυτά αναλαμβάνεις αμέσως δράση.

Η πρώτη σου κίνηση είναι να ελέγξεις αυτιά και στοματική κοιλότητα. Αν το παιδί δεν ακούει καλά,δεν μιλάει σωστά. Αυτό μπορεί να επηρεάσει από ελάχιστα ως πάρα πολύ τον λόγο του και να συντελέσει και σε άλλες δυσκολίες στην πορεία ανάλογα με το πότε άρχισε να μην ακούει καλά. Μπορεί να έχει απλώς κερί στο αυτί ή και στα δυο αυτιά και να ακούει μέσω εμβοών. Αυτό θα επηρεάσει τον τρόπο που μιλάει και μπορεί να δείχνει ότι δεν καταλαβαίνει τι του λες, ακόμα και απλά πράγματα. Σίγουρα όταν δεν ακούει καλά μιλάει αρκετά δυνατά. Αν το πρόβλημα ακοής δημιουργήθηκε σε προγενέστερο στάδιο ανάπτυξης ,τότε που εγκαθιδρύεται ο λόγος, η ομιλία του θα έχει σοβαρά μειονεκτήματα.Μια επίσκεψη στον παιδίατρο ή σε ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Είναι η ηλικία που μπορεί να εντοπιστεί ακόμα και η πιο ελαφριά βαρυκο’ί’α . Η επόμενη επίσκεψη είναι σ’έναν παιδοδοντίατρο για εκτίμηση της κατάστασης της στοματικής κοιλότητας και των δοντιών. Ο ήχος της ομιλίας μας βγαίνει μέσα από το στόμα. Οποιαδήποτε ανωμαλία ακόμα και στη θέση των δοντιών μπορεί να είναι η αιτία για την κακή άρθρωση .

Αφού τελειώσουν οι γιατροί έρχεται η σειρά του λογοθεραπευτή. Ανάλογα με την αιτία και τη βαρύτητα του προβλήματος θα προτείνει ασκήσεις που θα γίνονται και στις συνεδρίες μαζί του αλλά και στο σπίτι. Ακολούθησε πιστά τις οδηγίες του και μην κάνεις του κεφαλιού σου γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να ταλαιπωρείς το παιδί και να πληρώνεις συνεδρίες..

Να έχεις υπομονή για τους εξής απλούς λόγους.. -Όποια κι αν είναι η αιτία ,το παιδί έχει συνηθίσει να μιλάει έτσι και εσύ έχεις συνηθίσει να το ακούς. Αυτό σημαίνει ότι επικοινωνείτε και καταλαβαίνεστε σαν να μην υπάρχει πρόβλημα. Το παιδί λοιπόν, αφού το καταλαβαίνεις , δεν έχει λόγο να αλλάξει τον τρόπο που μιλάει.Ουσιαστικά πρέπει να σταματήσει αυτή τη συνήθεια.
-Εκμεταλλεύσου το σχολείο και πρότρεψέ το να μιλάει όσο πιο πολύ μπορεί.Η επικοινωνία με άλλους που δεν το καταλαβαίνουν θα βοηθήσει να “ξεβολευτεί “και να κάνει αλλαγές.
-Μίλα μαζί του, διαβάσε του και πρότρεψέ το να αφηγείται πράγματα. -Μην το διορθώνεις μπροστά σε κόσμο ούτε για πλάκα. Θα νιώσει μειονεκτικά και αυτό δεν το θέλουμε καθόλου μα καθόλου.
-Διόρθωσε το ήρεμα στο σπίτι ή όταν είστε μόνοι.Πείτε αργά τη λέξη που το δυσκολεύει ή λέξεις που έχουν το φώνημα που δεν προφέρει προτρέποντας το να παρατηρήσει μέσα στο στόμα σου πως τοποθετείται η γλώσσα. -Κάνε τις διορθώσεις σαν παιχνίδι. “Δες που κολλάω τη γλώσσα μου για να πω ρρρρρρ” και φώναξε με ανοιχτό στόμα δυνατά νε-ρρρρρρρρρρρρό. Μικρές λέξεις κι εύκολες για αρχή.
-Το παιχνίδι “χαλασμένο τηλέφωνο ” έχει πολύ πλάκα και είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό όταν το παιδί είναι θετικό και προσπαθεί. Είναι εύκολο. Απλώς επαναλαμβάνουμε τη λέξη με το λάθος. Αν το παιδί λέει “νελό” και το επαναλάβεις, εκείνο θα γελάσει γιατί ακούγοντας σε, εντοπίζει αμέσως το λάθος! Προσοχή .. Μην το δοκιμάσεις αν το παιδί νιώθει άσχημα και δεν συνεργάζεται εύκολα γιατί θα θεωρήσει ότι γελάς εις βάρος του. Να έχεις ακόμα υπόψη ότι στην διερεύνηση αυτή μπορεί να βρεθούν μαθησιακές δυσκολίες που καμιά φορά συνυπάρχουν. Απλώς ακολούθησε τις οδηγίες των ειδικών.

Τέλος θα σταθώ στο γεγονός ότι συχνά το παιδί με δυσκολία στην άρθρωση ,έρχεται αντιμέτωπο με καυστικά σχόλια συνομήλικων που μέσα στον αυθορμητισμό της ηλικίας τους γίνονται πολύ ενοχλητικά και μπορεί να το επηρεάσουν,σε σημείο που να μη θέλει να πάει σχολείο ή να μην μιλάει στη δασκάλα του ή να κάθεται απομονωμένο και να μην θέλει να συναναστραφεί με τα άλλα παιδιά. Μπορεί ακόμα να είναι πιο ευέξαπτο ή πιο έντονο στις αντιδράσεις του .Το πρόβλημα τότε γίνεται πιο σύνθετο γιατί μπαίνει και ο ψυχολογικός παράγοντας στη μέση.

Συμβουλή: Ξεκίνησε τη διερεύνηση των διαταραχών του λόγου όσο νωρίτερα γίνεται και αντιμετώπισέ τις . Οι διαταραχές λόγου ΔΕΝ είναι δυσλεξία!Ενημερώσου σωστά από ειδικούς για τα προβλήματα λόγου και άσε τι λέει ο κάθε φίλος και γνωστός και το περιοδικό στο περίπτερο.Αν εντοπιστούν κι άλλες αιτίες πέρα από τη συνήθεια και το νάζι που έχει μάθει το παιδί,μην κλείσεις τα αυτιά και μην πεις “έλα μωρέ απλώς δε λέει στο σίγμα”. Ενημέρωσε τη δασκάλα .Θα διαπιστώσεις ότι η βοήθεια της είναι πολύτιμος σύμμαχος.

ΤΟ ΠΙΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΜΟΛΥΒΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η ικανότητα να γράφουμε είναι μια πιο σύνθετη ικανότητα από όσο νομίζουμε. Το γράψιμο επηρεάζεται από την ανάπτυξη της αισθησιοκινητικήςαντιληπτικής και γνωστικής ικανότητας. Ο πιο σωστός και κοινά αποδεκτός τρόπο να πιάνουμε το μολύβι είναι με τα τρία δάχτυλα (αντίχειρας – δείκτης – μέσος) τα δάχτυλα δηλαδή που κάνουμε το σταυρό μας. Παρόλα αυτά υπάρχουν και άλλοι τρόποι πιασίματος του μολυβιού που είναι το ίδιο αποτελεσματικοί σύμφωνα με τους επιστήμονες. Είναι πολύ σημαντικό να πιάνουμε σωστά το μολύβι με όσο το δυνατόν λιγότερη πίεση στους μύες.

Είναι σημαντικό το παιδί από τη στιγμή που αρχίζει να πιάνει στα χέρια του μολύβι (ξυλομπογιά, μαρκαδόρο ή οποιοδήποτε αντικείμενο γραφής) να περάσει από όλα τα στάδια πιασίματος και να μην περιμένουμε να κρατήσει σωστά το μολύβι. Και είναι σημαντικό, γιατί βοηθάει στην εξάσκηση της λεπτής κινητικότητας και της γενικότερης ικανότητας του χεριού να πιάνει. Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να πιέζουμε τα μικρά παιδιά να πιάνουν σωστά το μολύβι και να τα ζορίζουμε να το κρατήσουν όπως θέλουμε εμείς, αλλά να τους δίνουμε το χρόνο που χρειάζονται να προσαρμόζονται στο σωστό τρόπο κρατήματος του μολυβιού. Αν το παιδί μάθει να κρατάει λάθος το μολύβι (επειδή το πιέσαμε να το κάνει νωρίτερα) το πιθανότερο είναι πως μετά δε θα μπορέσει να διορθώσει το λάθος κράτημα του μολυβιού.

Για να μπορέσει ένα παιδί να πιάσει σωστά το μολύβι θα πρέπει να αναπτυχθούν οι μύες του στους ώμους και στα χέρια. Για να επιτευχθεί αυτό προτρέπουμε τα μικρά παιδιά να παίρνουν μέρος σε μια σειρά από δραστηριότητες αδρής κινητικότητας, όπως μπουσούλισμα, σκαρφάλωμα, σπρώξιμο, ώστε οι μύες στους ώμους και τα χέρια να δυναμώσουν , να γίνουν πιο σταθεροί και κατ’ επέκταση το πιάσιμο του μολυβιού να γίνει με πιο σωστό και  ώριμο τρόπο.

Αν πιέσουμε το παιδί να κρατήσει το μολύβι “σωστά” πριν να είναι οργανικά έτοιμο, τότε το πιθανότερο είναι να το δούμε να πιάνει το μολύβι με περίεργους τρόπους, να μην μπορεί να κατευθύνει το μολύβι ή το μαρκαδόρο και έτσι να μην μένει ευχαριστημένο με το αποτέλεσμα που φέρνει. Απόρροια αυτής της δυσάρεστης κατάστασης είναι σταδιακά το παιδί να αποφεύγει να ασχολείται με ανάλογες δραστηριότητες και σε πολλές περιπτώσεις να φτάνει σε σημείο να τις αποστρέφεται.

ΤΑ ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΑ ΣΤΑΔΙΑ:

fine-motor-grasp-development-with-names

1-2 ετων:

Το παιδί πιάνει το αντικείμενο γραφής με τη γροθιά του. Μοιάζει σαν να πιάνει ξίφος και μουτζουρώνει στη σελίδα χρησιμοποιώντας όλο το χέρι (από τον ώμο έως τα δάχτυλα).

1-STADIOfisted-grasp

2-3 ετών:

Το παιδί χρησιμοποιεί όλα του τα δάχτυλα για να πιάσει το εργαλείο γραφής αλλά ο καρπός είναι έτσι γυρισμένος, ώστε η παλάμη να κοιτάει προς τα κάτω. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία έχουν αρχίσει να σταθεροποιούν τους ώμους τους, όποτε τώρα η κίνηση έρχεται από τον αγκώνα και κάτω. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά είναι σε θέση να κάνουν μια ευθεία γραμμή ή μια καμπύλη.

2-STADIOradial cross palmar grasppalmar-grasp

3-4 ετών:

Τα παιδιά κρατούν τώρα το εργαλείο γραφής με 4 δάχτυλα και το κρατούν δημιουργώντας ένα τόξο μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη. Η κίνηση τώρα έρχεται περισσότερο από τον καρπό και την παλάμη, ενώ τα δάχτυλα κινούνται τώρα όλα μαζί. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά συνήθως μπορούν να ενώνουν τελείες προκειμένου να σχεδιάσουν μια εικόνα, να σχεδιάσουν σε ζιγκ-ζαγκ καθώς και γραμμές που τέμνονται. Προσπαθούν επίσης να ζωγραφίσουν απλά ανθρωπάκια.

3-STADIOfive-finger-grasp

4-6 ετών:

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία συνήθως χρησιμοποιούν 3 δάχτυλα για να κρατούν το εργαλείο γραφής και μάλιστα τα τρία αυτά δάχτυλα λειτουργούν ως μια ενότητα. Τα σκίτσα των ανθρώπων γίνονται τώρα με περισσότερες λεπτομέρειες.

Όσο τα δάχτυλα που κρατούν το μολύβι αρχίζουν να κινούνται ανεξάρτητα, ο παράμεσος και το μικρό δάχτυλο αρχίζουν να στρέφονται προς την παλάμη, το άνοιγμα μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη-μέσου μεγαλώνει και το εργαλείο γραφής το κρατάνε πιο κοντά στη μύτη του, έτσι ώστε η γραφή να προέρχεται από τις άκρες των δακτύλων.

4-STADIOstatic tripod grasp

το τελικό στάδιο που είναι και ο απώτερος στόχος:   Dynamic Tripod Grip

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ

  • Σχοινάκι
  • Σπάσιμο των φυσαλίδων από το νάιλον που τυλίγουμε έπιπλα
  • Άδειασμα νερού από κανάτα σε ποτήρι. Όσο πιο δυνατό γίνεται το παιδί τόσο περισσότερο νερό μπορεί να έχει αρχικά η κανάτα.
  • Πιάσιμο διάφορων αντικειμένων με μανταλάκια
  • Στύψιμο σφουγγαριού
  • Κόψιμο με ψαλίδι
  • Να προσπαθεί να πιάσει μικρά αντικείμενα με την πιάστρα για τον πάγο
  • Πλαστελίνη (ιδιαίτερα όταν προσπαθεί αν την μαλακώσει και να την κάνει μια μπάλα)
  • Να περνάει χάντρες σε κορδόνι

ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΣΤΟΥ ΚΡΑΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΟΛΥΒΙΟΥ

Ικανότητα να χρησιμοποιούμε διαφορετικά ποσοστά πίεσης – Ελαφρύ άγγιγμα

Δράσεις για παιδιά:

  • Να προσπαθούν να πιάσουν εύθραυστα αντικείμενα (δημητριακά, ζαχαρωτα κλπ) με τα δάχτυλα ή με τσιμπιδάκι, χωρίς να τα διαλύσουν
  • Να ζωγραφίσουν σε χαρτί κουζίνας (και όχι σε κανονικό χαρτί) χωρίς να το σκίσουν
  • Να φτιάξουν ντόμινο με όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια χωρίς να τα ρίξουν
  • Να παίξουν με σταγονόμετρο προσπαθώντας να ελέγξουν πόσες σταγόνες ρίχνουν

ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ

Δράσεις για παιδιά:

  • Να παίζουν με σβούρες σε διάφορα μεγέθη και να επιτυγχάνουν την περιστροφή τους
  • Να περιστρέφουν καρύδια ή αμύγδαλα (με το τσόφλι τους)

ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ

Δράσεις για παιδιά:

  • Βάζουμε στο χέρι του παιδιού νομίσματα και ζητάμε να μας τα δώσει πίσω ένα-ένα χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα και το δείκτη χωρίς όμως να του πέσουν τα άλλα από την παλάμη.

ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ

Δράσεις για παιδιά:

  • Να τοποθετεί αντικείμενα που βρίσκονται σε κάθετη θέση το ένα πάνω στο άλλο (πχ επιτραπέζια παιχνίδια)
  • Να ζωγραφίζει – γράφει σε χαρτί που βρίσκεται όρθιο απέναντί του (καβαλέτο – πίνακας κλπ)
  • Να χρησιμοποιεί πλάστη για να ισιώσει μια μπάλα πλαστελίνης ή ζυμάρι (εδώ πρέπει να προσέχουμε τα χέρια να είναι ανοιχτά στο ύψος των ώμων και όχι κλειστά).

Έρχονται οι απόκριες

Τσίκνα + Πέμπτη= Τσικνοπέμπτη

H λέξη Τσικνοπέμπτη προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα» (η μυρωδιά του καμένου ψημένου κρέατος) και «Πέμπτη».Η Τσικνοπέμπτη βρίσκεται στο μέσο των 3 εβδομάδων του εορτασμού του καρναβαλιού. Πρόκειται για τη Πέμπτη της 2ης εβδομάδας, της Κρεατινής.Γιορτάζεται την Πέμπτη που είναι 11 ημέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι ημέρα χαράς αλλά και προετοιμασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η σαρανταήμερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Την μέρα αυτή επιβάλλεται από το έθιμο το ψήσιμο κρέατος κάρβουνα.

Στην προσπάθειά μας να μυήσουμε τα παιδιά στα αποκριάτικα έθιμα και τις παραδόσεις του τόπου μας και να τα είσάγουμε στο κλίμα των ημερών τσικνίσαμε στο σχολείο. Φάγαμε σουβλάκια,   φτιάξαμε καπέλα Ινδιάνων τραγουδήσαμε και χορέψαμε με αποκριάτικα τραγούδια.

 

Για γονείς και παιδιά!!!

Πώς θα μάθετε έμπρακτα στα παιδιά σας τις Αξίες της Καλοσύνης και της Αγάπης!

Πόσο εύκολο είναι να εμφυσήσουμε την αξία της καλοσύνης σε μικρά παιδιά;

Δυστυχώς, μια από τις αρετές που στις μέρες μας απουσιάζει, είναι η καλοσύνη. Πολλοί τη θεωρούν αδυναμία και όχι προτέρημα.

Και όμως… σε μια εποχή, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται, η καλοσύνη είναι ό,τι ακριβώς χρειάζονται μικροί και μεγάλοι.
Κατ’ αρχάς να πούμε, πως τα παιδιά έχουν έμφυτη μέσα τους την καλοσύνη. Αυτό το βλέπω καθημερινά, όχι μόνο στα δικά μου παιδιά. αλλά και σε όλα τα παιδιά, με τα οποία συναναστρέφομαι λόγω επαγγέλματος και όχι μόνο. Αυτήν την έμφυτη καλοσύνη την είχαμε και εμείς όταν βρισκόμασταν, κάποτε, στην ηλικία τους.

Μεγαλώνοντας, ωστόσο, κάπου τη ξεχάσαμε, κάπου την αφήσαμε, κάπου την κουκουλώσαμε βαθιά μέσα μας και γίναμε σκληροί όπως ένα τσόφλι αυγού…

Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, ως γονείς, προκειμένου τόσο να διατηρήσουμε αυτό το οποίο υπάρχει μέσα μας (και ας είναι βαθιά κρυμμένο για πολλούς πολλούς λόγους) όσο και να ενδυναμώσουμε την καλοσύνη, που υπάρχει μέσα στα παιδιά μας;

Ας δούμε πράξεις τις οποίες θα κάνουμε συνήθεια στα σπίτια μας, για να μεγαλώσουμε παιδιά, με καρδιά γεμάτη καλοσύνη και αγάπη:

  • Μπορούμε να συγκεντρώνουμε παιχνίδια ή/και βιβλία και να τα προσφέρουμε είτε σε κάποιο ορφανοτροφείο είτε σε κάποια βιβλιοθήκη σχολείου ή του δήμου. Αφήνουμε τα παιδιά μας να διαλέξουν τι από όλα όσα έχουν, επιθυμούν να δωρίσουν. Τους μιλάμε για την σπουδαιότητα του να μοιραζόμαστε τα πράγματά μας και να τα δίνουμε σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.
  • Ετοιμάζουμε ένα γεύμα παρέα με τα παιδιά μας και το παραδίδουμε σε έναν ηλικιωμένο γείτονα, φίλο ή συγγενή, που ξέρουμε ότι το έχει ανάγκη.
  • Συμμετέχουμε και προσφέρουμε -όσο μπορούμε- κατά την συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης (στο σχολείο μας ή στην εκκλησία της ενορίας μας) για βοήθεια προς τους πρόσφυγες ή τους πυρόπληκτους ή οποιασδήποτε άλλης πληθυσμιακής ομάδας, που χρήζει υλικής υποστήριξης.
  • Βάζουμε τα παιδάκια μας ή να γράψουν ευχαριστώ σε ανθρώπους, που εκτιμούν και ξεχωρίζουν όπως για παράδειγμα στη γιαγιά ή στον παππού, μαζί με ένα σύντομο γράμμα, όπου θα εκφράζουν τις όποιες ευχαριστίες τους ή να ετοιμάσουν μια ζωγραφιά- ως ένα μικρό δωράκι αγάπης. Τα διδάσκουμε, επίσης, να λένε το παρακαλώ
  • Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας (μη ξεχνώντας και το δικό μας «εσωτερικό παιδί»!) να κάνουν μια ευχάριστη έκπληξη σε κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο (πχ το αδερφάκι τους), ώστε να το κάνουν χαρούμενο.
  • Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να «προστατεύουν» τα μικρότερα παιδάκια του σχολείου όπως και κάθε άλλο «αδύναμο» παιδάκι, που δε μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του και έτσι μαθαίνουν να μη στέκονται ως απλοί θεατές-παρατηρηρητές στην όποια αδικία εκτυλίσσεται μπροστά τους.
  • Προτείνουμε στα παιδιά μας να μαζέψουν λουλούδια και να τα προσφέρουν σε αγαπημένα τους πρόσωπα όπως στο μπαμπά ή στη δασκάλα.
  • Βοηθάμε τα παιδιά μας να μάθουν την «αξία των χρημάτων», προτείνοντάς τους να βάζουν ένα μικρό ποσό στην άκρη και στην συνέχεια να το προσφέρουν με την καθοδήγησή μας σε οργανισμούς, που το έχουν ανάγκη.
  • Μαθαίνουμε στα παιδιά μας να προσφέρουν τη θέση τους είτε σε μεγαλύτερους ανθρώπους είτε σε μικρότερα παιδάκια είτε σε ανθρώπους που βρίσκονται σε κάποια αδύναμη θέση.
  • Μαθαίνουμε, επίσης, στα παιδιά μας να αποδέχονται και να αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα μιας και ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είμαστε παιδιά του Θεού και είμαστε ΙΣΟΙ.

Ας αναγνωρίζουμε, επιτέλους, τα λάθη μας και ας μιλάμε γι’ αυτά στα παιδιά μας. Όταν για παράδειγμα χάνουμε τη δική μας ευγένεια, να λέμε στα παιδιά μας : «Είχα μια κακή στιγμή. Θα έπρεπε να ήμουν πιο ευγενική με τον τάδε άνθρωπο. Θα του ζητήσω συγγνώμη για τον τρόπο μου».

Εντέλει, το σημαντικότερο όλων είναι να γίνουμε το πρότυπό τους… Τα παιδιά κάνουν ακριβώς ό,τι κάνουμε. Αν είμαστε ευγενικοί με τους γύρω μας, αυτό θα κάνουν και τα παιδιά μας. Αν είμαστε κακότροποι με τους γύρω μας, αυτό θα κάνουν και τα παιδιά μας. Είμαστε ο καθρέφτης τους!

Είναι σημαντικό, επίσης, να επισημαίνουμε στα παιδιά μας πως ακόμα και η πιο μικρή πράξη καλοσύνης, όπως το να κρατήσεις την πόρτα ανοιχτή για κάποιον, να πεις ευχαριστώ, όταν κάποιος σου προσφέρει κάτι, ακόμα και αν αυτό το κάτι δεν σε χαροποιεί ιδιαίτερα, να χαρίσεις το χαμόγελό σου και την καλημέρα σου σε ένα παιδάκι στο σχολείο που είναι απομονωμένο, να κρατήσεις απλά το χέρι κάποιου που βλέπεις ότι είναι λυπημένος… όλα αυτά τα απλά αλλά καθόλου απλοϊκά, μπορούν να έχουν μεγάλο θετικό πρόσημο/ αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή όλων μας!

Nηπιαγωγεία: Από 1-20 Μαρτίου οι εγγραφές μαθητών

Ξεκινούν οι αιτήσεις για τις εγγραφές μαθητών/τριών στα νηπιαγωγεία της χώρας.

Εκδόθηκε η εγκύκλιος για τις εγγραφές μαθητών/τριών στα νηπιαγωγεία για το σχολικό έτος 2022-23Aιτήσεις θα πραγματοποιούνται από 1 έως 20 Μαρτίου 2022.

.

Εγγραφές μετά την 20η Μαρτίου στα νηπιαγωγεία θεωρούνται εκπρόθεσμες και χρειάζονται την έγκριση του/της Διευθυντή/τριας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όπως τούτο ορίζεται στην παρ. 6 του άρθρου 6 του ΠΔ 79/2017 (Α΄109).

Ποια παιδιά εγγράφονται

Στα νηπιαγωγεία εγγράφονται μαθητές/τριες που την 31η Δεκεμβρίου του έτους εγγραφής συμπληρώνουν την ηλικία των τεσσάρων (4) ετών. Συγκεκριμένα, εγγράφονται στα Νηπιαγωγεία για το σχολικό έτος 2022-23, μαθητές/τριες γεννημένοι/ες το 2018 και τα Νηπιαγωγεία υποχρεούνται να δεχτούν όλες τις αιτήσεις νηπίων και προνηπίων που έχουν γεννηθεί κατά τη διάρκεια του έτους αυτού.

.Οι αιτήσεις εγγραφών στα δημόσια νηπιαγωγεία γενικής παιδείας γίνονται μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης της Δημόσιας Διοίκησης (gov.gr) με υποβολή ηλεκτρονικής αίτησης εγγραφής.
Την Ηλεκτρονική Αίτηση Εγγραφής υποβάλλουν οι γονείς/κηδεμόνες στον Νηπιαγωγείο που ανήκει το νήπιο-προνήπιο,μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης στην ηλεκτρονικήδιεύθυνση:

https://proti-eggrafi.services.gov.gr/

Επισημαίνεται ότι κατά την περίοδο των εγγραφών, αποτελεί ευθύνη των Διευθυντών/τριών – Προϊσταμένων των σχολικών μονάδων η μέριμνα για την τήρηση των εκάστοτε απαιτούμενων μέτρων αποφυγής διασποράς του κορωνοϊού όπως αυτά έχουν ανακοινωθεί από το ΥΠΑΙΘ και από τον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας (Ε.Ο.Δ.Υ.)

“Η σημασία των ορίων στη συμπεριφορά των παιδιών

Στόχος της αγωγής κάθε παιδιού είναι να εξελιχθεί σε έναν ευτυχισμένο ενήλικα. Όμως το κάθε παιδί προορίζεται να ζήσει μέσα σε μια κοινωνία που διέπεται από νόμους και κανόνες. Μια κοινωνία στην οποία διακρίνουμε μια ‘τάξη’ και όπου ο καθένας έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ελευθερία του καθενός, απέναντι στην αυθαιρεσία των άλλων. Έτσι κάθε παιδί, στην καλύτερη περίπτωση θα βρεθεί σε μια κοινωνία, στην οποία θα έχει τόσα δικαιώματα όσες και ευθύνες και θα πρέπει να ασκεί αυτά τα δικαιώματα στο βαθμό που δε θα προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων, τα οποία θα πρέπει να γνωρίζει και να σέβεται.

Όταν γεννιέται ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την ύπαρξη των ορίων. Το «δεν πρέπει», το «μη» και το «δεν επιτρέπεται» του είναι αρχικά άγνωστα. Είναι λοιπόν ευθύνη και υποχρέωση των ενηλίκων που το φροντίζουν να του/ της τα διδάξουν. Για ποιόν άλλο λόγο όμως είναι η ύπαρξη των ορίων αναγκαία προϋπόθεση για την ευτυχία του παιδιού; Ας αναλογιστούμε πως θα ένιωθε ο καθένας μας σε ένα σπίτι χωρίς τοίχους… Χωρίς τοίχους για όρια και χωρίς καμία προφύλαξη από τους γύρω κινδύνους…Αν ο ορίζοντας δεν σταματούσε πουθενά και ήμασταν εκτεθειμένοι από όλες τις πλευρές… Ορίζουμε λοιπόν τα σπίτια μας, ορίζουμε τον προσωπικό μας χώρο, ορίζουμε τον χρόνο μας, ορίζουμε τους δικούς μας ανθρώπους αλλά έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί; Η απάντηση είναι ότι η ύπαρξη των ορίων γεννά στον άνθρωπο -πόσο μάλλον στην παιδική ψυχή- το αίσθημα της ασφάλειας.

Γνωρίζοντας, λοιπόν, την σημασία των ορίων στην παιδική ανάπτυξη μπορούμε να καταλήξουμε ότι παρά τις όποιες μάχες ενάντια στα όρια συναντήσουμε από τα ίδια τα παιδιά, τα οποία μέχρις ότου γνωρίσουν την ύπαρξη των ορίων γνωρίζουν μόνο τον νόμο του «εγώ θέλω», θα πρέπει να παραμείνουμε σταθεροί στην επιβολή αυτών. Γιατί είναι αλήθεια ότι τα παιδιά μάχονται και επαναστατούν ενάντια στα όρια, ζητάνε συνεχώς περισσότερες ελευθερίες και περισσότερα δικαιώματα. Κι ευτυχώς θα λέγαμε γιατί σ’ αυτή τη μάχη βρίσκεται η κινητήρια δύναμη του ανθρώπου, η βάση κάθε κατάκτησης, ανακάλυψης και προόδου.

Είναι σημαντικό λοιπόν να έχουμε στο μυαλό μας ότι όπως δεν θέλουμε τα παιδιά να είναι ασύδοτα έτσι δεν θέλουμε να είναι και πρόβατα… ας επιστρατεύσουμε λοιπόν την καλή μας θέληση, την υπομονή και την επιμονή μας για να διοχετεύσουμε αυτή την παιδική ορμή σε συμπεριφορές αποδεκτές.

Έχοντας λοιπόν καταλήξει ότι τα «όρια» είναι αναγκαία, ότι είναι υποχρέωση των ενηλίκων να τα διδάξουν στα παιδιά καθώς κι ότι τα παιδιά δίκαια θα μαχηθούν ενάντια σ’ αυτά μπορεί κάποιος να πει «Εντάξει πρέπει να θέτουμε όρια αλλά πως γίνεται αυτό; Πώς θα ορίσουμε αυτά τα πολυπόθητα όρια;»

Ερχόμαστε λοιπόν να δούμε από πιο κοντά τους τρόπους επιβολής ορίων. Ο παραδοσιακά καθιερωμένος τρόπος με τον οποίο οι μεγάλοι προσπαθούν να διδάξουν ή να επιβάλουν στα παιδιά την τήρηση των ορίων, να τα μάθουν τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται είναι να αμείβουν την θετική συμπεριφορά και να τιμωρούν την αρνητική. Τι εννοούμε όμως με τον όρο «τιμωρία»; Υπάρχουν λοιπόν, οι τιμωρίες που προκαλούν στο παιδί φόβο π.χ. θα σε κλειδώσω στην αποθήκη… Με αυτού του είδους τις τιμωρίες το μόνο που μπορεί ο ενήλικας να καταφέρει είναι να κάνει το παιδί να είναι δύσπιστο απέναντι του και σιγά- σιγά δύσπιστο προς όλους. Έπειτα υπάρχουν οι τιμωρίες που ταπεινώνουν το παιδί π.χ. Δεν θα σε πάρουμε μαζί μας γιατί εκεί έρχονται μόνο «καλά παιδιά». Αυτού του είδους οι τιμωρίες είναι που κάνουν το παιδί να νιώθει μειονεκτικά, που λειτουργούν αν καταπέλτης στην αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του. Έπειτα, υπάρχουν οι σωματικές τιμωρίες που όπως δείχνει και ο όρος, προκαλούν στο παιδί σωματικό πόνο. Όπως όλοι γνωρίζουμε η βία το μόνο που μπορεί να γεννήσει είναι βία… Με τις σωματικές λοιπόν τιμωρίες που είναι αμφίβολο αν διορθώνουν πραγματικά κάποια αρνητική συμπεριφορά ή αν γεννούν περισσότερες, δημιουργούμε παιδιά δίχως εμπιστοσύνη, με το αίσθημα ότι χρειάζεται να τιμωρηθούν σωματικά όταν φταίξουν σε κάτι. Κι αν δεν υπάρχει κάποιος να τα τιμωρήσει τότε μήπως πρέπει τα ίδια να αυτοτιμωρηθούν;

Καταλήγοντας λοιπόν, υπάρχουν και οι στερητικές συνέπειες (τιμωρίες) κατά τις οποίες στερούμε το παιδί από κάτι π.χ. ένα παιχνίδι, ένα γλυκό, μια διασκέδαση -αλλά και από την επιδοκιμασία μας (από ένα χάδι, ένα χαμόγελο). Είναι ίσως η μόνη κατηγορία τιμωριών που δε θίγουν την προσωπικότητα του παιδιού ενώ ταυτόχρονα οριοθετούν τις εκάστοτε συμπεριφορές.

Ακόμα όμως κι αυτές «οι στερητικές τιμωρίες» είναι σημαντικό να λειτουργούν δίκαια, να μην είναι συχνές και να συνδέονται άμεσα χρονικά με το εν λόγω «παράπτωμα».

Ελένη Τριανταφύλλου

Ψυχολόγος

Αμυγδαλιά!!!

ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ Η ΝΥΦΟΥΛΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΑ!!
Βρισκόμαστε μια ανάσα πριν αποχαιρετήσουμε το παγωμένο τοπίο
του χειμώνα και η όμορφη νυφούλα, η αμυγδαλίτσα μας ανυπόμονη,
άνοιξε δειλά δειλά τα πανέμορφα άνθη της, προμηνύοντας την
αναγέννηση της φύσης, την Άνοιξη.
Χίλιες δυο εικόνες για το πανέμορφο αυτό δέντρο που ανθίζει
στη μέση του χειμώνα…

Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα…

Τι μας δίνει η αμυγδαλιά;

 

 

 

 

 

ΕΙΚΟΝΟΛΕΞΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ

[%25C2%2591%25C2%259C%25C2%25A5%25C2%25936.jpg]

[%25C2%2591%25C2%259C%25C2%25A5%25C2%25937.jpg]

[%25C2%2591%25C2%259C%25C2%25A5%25C2%25938.jpg]

 

Στίχοι: ΕΤΙΝΑΞΕ ΤΗΝ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά

με τα χεράκια της

και γέμισε από άνθη

πλάτη κι αγκαλιά και τα μαλλάκια της

. Αχ! Σαν την είδα χιονισμένη

την τρελή γλυκά της μίλησα

Της τίναξα τα άνθη

από την κεφαλή και την εφίλησα.

Αμυγδαλιά-Άνοιξη Εικαστικά (Π.1) – 7ο Νηπιαγωγείο Καλαμαριάς