Το Νηπιαγωγείο μας θα συμμετάσχει από την ερχόμενη εβδομάδα και ως τη λήξη της σχολικής χρονιάς
σε ένα σχέδιο αλληλεγγύης συμμετοχικού σχεδιασμού, το οποίο υλοποιείται από την ομάδα Καβίλια –Κavilia Cooperativa.
Η Καβίλια είναι μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση που δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαιδευτικής ξυλουργικής
και χειροτεχνίας στα πλαίσια του τοπικού συμμετοχικού σχεδιασμού και των συλλογικών δράσεων παραγωγής.
Εστιάζοντας στη χειροτεχνία και τις προσεγγίσεις «μάθησης μέσα από την πράξη» στοχεύει
α) στην προώθηση της αλληλεγγύης στην κοινωνική ζωή της κοινότητας
β) στην προστασία και βελτίωση του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος
γ) στην προώθηση της ανεξάρτητης πολιτιστικής παραγωγής και της οικονομικής δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα, η Καβίλια, φοιτητές του τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), μαθητές του 3ου Δημοτικού Ερμούπολης και του Νηπιαγωγείου μας
θα συνεργαστούν για τον σχεδιασμό και την κατασκευή αντικειμένων για χρήση στο πάρκο της Μεταμόρφωσης στην Ερμούπολη.
Έχουν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες κατασκευές, ξύλινο παιχνίδι μπάσκετ, πιγκ- πογκ και παγκάκι κατά μήκος του κεντρικού μονοπατιού.
Θα χρησιμοποιήσουν κυρίως ξύλο και υλικά ανακύκλωσης δημιουργώντας ένα χώρο συνεύρεσης με καθίσματα και παιχνίδια εξωτερικού χώρου.
Αφορμή για τη γνωριμία των μαθητών/τριών με την ομάδα της Καβίλια ήταν η ιστορία με τίτλο “καλωσήρθατε” του συγγραφέα Barroux. Οι Νηπιαγωγοί αφηγήθηκαν την παρακάτω ιστορία στα παιδιά χωρίς να δείξουν την εικονογράφησή της. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων και συναισθημάτων μεταξύ των παιδιών για τους ήρωες, τα εμπόδια, τις λύσεις των προβλημάτων των ηρώων της ιστορίας. Στο τέλος ζητήθηκε από τα παιδιά να φανταστούν και να ζωγραφίσουν:
-Πώς πιστεύουν ότι είναι το νησί που θα φιλοξενηθούν οι μαϊμούδες από τις πολικές αρκούδες;
-Με ποιους τρόπους πιστεύουν ότι καλωσόρισαν οι αρκούδες τις μαϊμούδες; Πώς τις υποδέχτηκαν;
-Τι πρόσφεραν οι αρκούδες στις μαϊμούδες, όταν τις καλωσόρισαν στο νησί; Πώς τις βοήθησαν;
“Είμαι μια πολική αρκούδα. Πλατσουρίζω στο νερό παρέα με τους φίλους μου. Η ζωή στο παγόβουνο είναι ήσυχη και ξέγνοιαστη.
Αλλά, για μια στιγμή, τι φασαρία είναι αυτή; Ο πάγος σπάει! Το ρεύμα μας παίρνει μακριά οι φίλοι μου φωνάζουν! Κρατηθείτε, τους απαντώ.
Κι έτσι μένουμε οι τρεις μας να πλέουμε καταμεσής του γαλάζιου απέραντου ωκεανού. Πρέπει να βρούμε ένα καινούργιο σπίτι. Αλλά πού; Η θάλασσα μοιάζει ατελείωτη!
Για να περάσει η ώρα παίζουμε πρόσωπο, ζώο ή πράγμα. Πες μια λέξη που να αρχίζει από Θ…
ΘΥΕΛΛΑ!
Ο ωκεανός είναι θυμωμένος, Ο ουρανός σκοτεινιασμένος. Και εγώ τόσο φοβισμένος. Πρέπει να βρούμε ένα καινούργιο σπίτι αμέσως τώρα! Πρέπει να βρούμε…
ΣΤΕΡΙΑ!
ΣΩΘΗΚΑΜΕ!
Γεια σας, Αγελάδες!
Αναζητάμε ένα καινούργιο σπίτι.
Μπορούμε να ζήσουμε εδώ, μαζί σας, παρακαλούμε;
Μμμμ…. Παραείστε … τριχωτές.
Και … υπερβολικά ψηλές.
Βασικά,είστε…
Υπερβολικά Αρκούδες!
Λυπούμαστε, είναι αδύνατον.
Και έτσι φεύγουμε ξανά. Ψάχνουμε ένα καινούργιο σπίτι. Μόνο που η μικρή μας παγόβαρκα όλο λιώνει και μικραίνει. Θα τη δούμε άραγε ποτέ στη στεριά να βγαίνει;
Ναι! Εδώ θα μπορούσε να γίνει το νέο μας σπίτι.
Γεια σου, Πάντα! Μήπως θα μπορούσαμε να αποβιβαστούμε;
Μμμμ…Παραείστε… πολλές. Υπερβολικά πολλές.
Δείτε και μόνες σας, δεν υπάρχει χώρος για όλες σας! Δεν μπορείτε να μείνετε εδώ.
Ώσπου να φτάσουμε στο επόμενο νησί η παγοβάρκα μας έχει μείνει μισή.
Ο χρόνος τελειώνει.
Αρκούδες: ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ!
Καμηλοπάρδαλη 1: Άκουσες κάτι;
Καμηλοπάρδαλη 2: Όχι. Άκουσες εσύ κάτι;
Καμηλοπάρδαλη 1: Θα μπορούσαμε να πάμε και να δούμε.
Καμηλοπάρδαλη 2: Α πα πα! Θες να κουραστούμε; Δεν μου δίνεις το αντιηλιακό να πασαλειφτούμε;
Ξαφνικά, τελευταία στιγμή…
Η θάλασσα μας ξεβράζει σε ένα έρημο νησί. Παρα τρίχα!
Επιτέλους, ένα σπίτι κατάδικό μας!
Ώσπου μια μέρα…
Μαϊμούδες: Μας συγχωρείτε, Πολικές Αρκούδες, ψάχνουμε για ένα καινούργιο σπίτι.
Θα μας βοηθήσετε, παρακαλούμε;
Φαίνεται να υπάρχει μπόλικος χώρος για όλους μας.
Αρκούδες: Μμμμ… Ε, λοιπόν…
καλωσήρθατε!
