Γεια σας, παιδιά!
Διαβάσατε τον τίτλο και γουρλώσατε τα μάτια; Ναι, παιδιά μου, εγώ είμαι που σας γράφω: ο πιο αγαπημένος σας Άγιος. Της Αρχιμηνιάς και της Αρχιχρονιάς! Που έρχομαι από την Καισαρεία, η οποία δεν βρίσκεται ασφαλώς στην παγωμένη χώρα των Εσκιμώων, αλλά στην Καππαδοκία. Ανοίξτε ένα χάρτη να την εντοπίσετε! Και χωρίς να θέλω να σας προσβάλω, ούτε στρουμπουλός και ροδοκόκκινος είμαι, ούτε στα κόκκινα ντυμένος σαν παίκτης του Ολυμπιακού. Απλά, έτσι θέλησε πριν από χρόνια να με παρουσιάσει στις διαφημίσεις της μεγάλη, πολυεθνική εταιρεία αναψυκτικών…Κι επειδή η διαφήμισή της ήταν πράγματι πολύ επιτυχημένη, αυτή η εικόνα της αφεντιάς μου εντυπώθηκε από τότε στο μυαλουδάκι εκατομμυρίων μικρών και μεγάλων σε όλο τον κόσμο. Και έγινε κάτι σαν «παράδοση»…
Κρατάτε κι ένα δεύτερο μυστικό; Αφού δεν κατοικώ σε…ιγκλού, ούτε στο Ροβανιέμι, την περίφημη αυτή πόλη της Φινλανδίας που προβάλλεται από τα ταξιδιωτικά γραφεία ως «Το χωριό του Άγιου Βασίλη», δεν ταξιδεύω και με έλκηθρο που το σέρνουν τάρανδοι! Οι Άγιοι δεν χρειάζονται μεταφορικό μέσο για να ταξιδέψουν: εκτός του ότι πετάνε όπου θέλουν με τη σκέψη τους, η αγάπη τους κάνει θαύματα κι από μακριά: δεν χρειάζεται να ταξιδέψουν επί τόπου…Θα έχετε ακουστά το πώς εξαιτίας μου καθιερώθηκε το έθιμο της βασιλόπιτας. Όχι; Διαβάστε παρακάτω, παρακαλώ!
Για να μην σας τα πολυλογώ, αφού τώρα στις γιορτές έχουμε όλοι φορτωμένο πρόγραμμα, επίσκοπος ήμουν στον τόπο μου και φορούσα ένα απλό, ταπεινό ράσο. Μορφώθηκα πολύ, σπούδασα φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική. Όσο ζούσα ανάμεσα στους ανθρώπους, προσπαθούσα να διδάσκω τα γράμματα και να κάνω το καλό. Έφτιαξα, μάλιστα, και ένα ίδρυμα, τη Βασιλειάδα, όπου λειτούργησε ως κέντρο προσφοράς αγάπης: με ορφανοτροφείο, σχολείο, εστιατόριο, ξενώνα και νοσοκομείο για τους φτωχούς και τους ανήμπορους. Έγραψα και δικά μου βιβλία, προσπαθούσα να «σπείρω» τη γνώση στους συνανθρώπους μου, ιδιαίτερα σε σας τα παιδιά και στους νέους. Γι’ αυτό θεωρούμαι και ένας από τους 3 Ιεράρχες, προστάτες των γραμμάτων. Οι άλλοι δύο είναι ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και οι 3 μαζί γιορτάζουμε στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους.
Και περνάω στο γιατί σας έγραψα αυτό το γράμμα, αφού το έθιμο είναι να μου γράφετε εσείς και, αντί γι’ απάντηση, να περιμένετε να γεμίσω τις κάλτσες σας με δώρα. Ποιες κάλτσες δηλαδή, αυτά που ζητάτε συνήθως μόνο σε…φορτηγό χωράνε, όχι σε μια τόση δα καλτσούλα! Αλλά ας σοβαρευτούμε λίγο. Ειδικά φέτος, αποφάσισα να σας γράψω, για να σας θυμίσω ότι μεταξύ μας, εκτός από παραμύθια πασπαλισμένα με χρυσόσκονη, πρέπει να λέμε και την αλήθεια. Κι η αλήθεια μπορεί να πονάει λίγο μερικές φορές, αλλά πάντα μας ελευθερώνει. Από τις αυταπάτες μας…
Κοιτάξτε γύρω σας, διαβάστε μια εφημερίδα, έντυπη ή ηλεκτρονική, στο διαδίκτυο, ρωτήστε τους γονείς σας και τους αγαπημένους σας ανθρώπους, τί συμβαίνει στη χώρα σας, αλλά και παντού στον κόσμο. Πόσα παιδιά σαν κι εσάς, πόσοι άνθρωποι στερούνται τα απαραίτητα, ταλαιπωρούνται αφάνταστα για να εξασφαλίσουν τα καθημερινά, υποφέρουν από αρρώστιες και δεν έχουν τον τρόπο να φροντίσουν τον εαυτό τους, παλεύουν με τα στοιχεία της φύσης για να επιβιώσουν. Μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτούς; Να ασκηθούμε λίγο στο να προσφέρουμε κι εμείς δώρα στους άλλους; Όχι μόνο να ζητάμε!
Μία ευχή και συμβουλή έχω να σας δώσω και θα το κάνω…συνθηματικά, με παροιμίες: «Κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό», γιατί «Ό, τι έσπειρες, θα θερίσεις…»! Προσέξτε τί θα σπείρετε! Στο σπίτι, στο σχολείο, στην παρέα, οι καλοί σπόροι δίνουν, αν τους φροντίσουμε με αγάπη, καλούς καρπούς. Οπότε προσοχή, τα…σποράκια σας και τα μάτια σας! Γιατί, πιστέψτε με, έχουν δει πολλά τα μάτια μου (γεννήθηκα το 330 μ.Χ., στη Νεοκαισάρεια του Πόντου, 1690 χρόνια πριν…)! Σπέρνοντας λάθος σπόρους με λάθος τρόπους, μπορεί να θερίσουμε προσωπικές, συλλογικές ακόμη και φυσικές καταστροφές. Θα έχετε σίγουρα ακούσει για τις καταστροφές που κάποιοι ασυνείδητοι άνθρωποι προκαλούν στο περιβάλλον για να κερδίσουν εξουσία και πολλά χρήματα.
Και ένα τελευταίο: προσπαθήστε να είστε δίκαιοι και αντικειμενικοί με τον εαυτό σας. Μη σπείρετε…ζαβολιές και ψέματα, η συγκομιδή θα είναι φτωχή! Και στο επόμενο γράμμα μου, του χρόνου, θα σας πω την παροιμία «Ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγια»!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΟΔΕΙΑ!
Παντοτινά δικός σας,
Άγιος Βασίλης
Διαβάστε τώρα και την ιστορία του εθίμου της βασιλόπιτας:
Κάποτε στη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην Καισαρεία της Καππαδοκίας όπου επίσκοπος ήταν ο Μέγας Βασίλειος, επιτέθηκε ο έπαρχος, ο διοικητής δηλαδή, της Καππαδοκίας, με σκοπό να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Τότε ο Μέγας Βασίλειος ζήτησε από τους κατοίκους της πόλης του να φέρουν ό,τι πολύτιμο είχαν στο ναό. Είχε σκεφτεί να τα προσφέρει στον επίδοξο κατακτητή ως λύτρα και να γλυτώσει έτσι την πόλη από βέβαιη καταστροφή. Όλοι έτρεξαν να βοηθήσουν και μαζεύτηκαν πάρα πολλά χρυσά νομίσματα και κοσμήματα. Όμως η πόλη δεν κινδύνευσε τελικά. Είτε επειδή μετάνιωσε ο ίδιος ο έπαρχος, είτε επειδή ο Άγιος Μερκούριος με πλήθος αγγέλων απώθησε μακριά τον στρατό του, όπως λέει η παράδοση. Τι θα τον έκαναν τώρα αυτόν το θησαυρό;
Ο Μέγας Βασίλειος θέλησε να επιστρέψει τα νομίσματα και τα κοσμήματα στους κατόχους τους; Όμως δεν μπορούσε να ξέρει σε ποιον ανήκε τι. Για να μη γίνει καμία αδικία, σκέφτηκε τότε το εξής: φώναξε τις νοικοκυρές και τους είπε να φτιάξουν μικρές πίτες και να τις φέρουν στο ναό. Μέσα σε κάθε πίτα έβαλε από ένα νόμισμα ή κόσμημα και μοίρασε από μία πίτα σε καθέναν από τους κατοίκους της Καισαρείας. Από τότε και για να διατηρήσουν την ανάμνηση αυτού του θαυμαστού γεγονότος οι χριστιανοί φτιάχνουν μία πίτα την τελευταία ημέρα του χρόνου, με ένα νόμισμα κρυμμένο σε αυτήν. Την κόβουν ανήμερα της γιορτής του, την 1η Ιανουαρίου, την Πρωτοχρονιά. Για όποιον βρει το φλουρί στο κομμάτι του, πιστεύουν ότι αυτή θα είναι η τυχερή του χρονιά!
Διαβάστε εδώ μια ωραία συνταγή για βασιλόπιτα από την Κωνσταντινούπολη. Μπορείτε, αν θέλετε, να δοκιμάσετε να τη φτιάξετε μαζί με τους αγαπημένους σας. Καλή επιτυχία!
Να και ένα ποίημα για τον πραγματικό Άγιο Βασίλη. Αυτόν που κατοικεί μες στις καρδιές μας και όχι στις διαφημίσεις και στα εμπορικά κέντρα. Μόνο που είναι σχεδιασμένος ο μισός από την εικονογράφο Μάρω Αλεξάνδρου. Κουράστηκε το χέρι της μετά από τις πολλές ζωγραφιές που έκανε και άφησε τον Άγιο Βασίλη μισό, για να τον ολοκληρώσετε εσείς! Εργαστείτε παρατηρώντας τη συμμετρία του σχεδίου. Τι λέτε, θα το προσπαθήσετε;
Και για το τέλος αφήσαμε το αγαπημένο τραγούδι “Ρούντολφ το ελαφάκι”. Ο παραμυθένιος Αϊ Βασίλης δίνει μια νότα χαράς και ξεγνοιασιάς που έχουμε πολύ ανάγκη αυτές τις μέρες. Ακούστε το εδώ!
Περιμένουμε, όπως πάντα, να δούμε τα έργα σας “καρφιτσωμένα” στο πάντλετ-φελλοπίνακά μας!
