Μέλισσες, πεταλούδες, μυρμηγκάκια, πασχαλίτσες έχουν την τιμητική τους το Μάιο, στην κορύφωση της άνοιξης. Μάθαμε για τη ζωή και τη σημασία των εντόμων στη φύση, παίξαμε, δημιουργήσαμε, ακούσαμε σχετικά τραγούδια, διαβάσαμε βιβλία, αφηγηθήκαμε μύθους, κάναμε επιστημονικές παρατηρήσεις στον κήπο του σχολείου μας και απολαύσαμε ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη μέλισσα από το Σύλλογο «ΗΛΙΔΑ – ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ».
Ο Μάιος έφτασε και το σχολείο μας έγινε ένας μεγάλος κήπος μέσα κι έξω! Γιορτάσαμε την Πρωτομαγιά φτιάχνοντας το παραδοσιακό στεφάνι, παρατηρήσαμε τα φυτά στον μικρό μας λαχανόκηπο και τα δέντρα στην αυλή μας να ανθίζουν και να καρποφορούν, καθώς τα φροντίζαμε. Διαβάσαμε σχετικά βιβλία, ζωγραφίσαμε τους δικούς μας ανθισμένους κήπους, ασχοληθήκαμε με χειροτεχνίες και κατασκευές. Η άνοιξη στα καλύτερά της!
Υποδεχθήκαμε τον άστατο και παιχνιδιάρη Μάρτιο με τα χελιδονίσματα, ένα έθιμο που η απαρχή του βρίσκεται στα αρχαία χρόνια και που εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ενθουσιάζει τα παιδιά. Ήταν τόσο όμορφα που τραγουδήσαμε τα κάλαντα της άνοιξης, φτιάξαμε τα χειροποίητα χελιδονάκια μας, απολαύσαμε υπέροχα βιβλία και μοιραστήκαμε παραδόσεις και παραμύθια από τη λαϊκή μας παράδοση, τραγούδια και χορούς της πατρίδας μας.
Στις 6 Μαρτίου, Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού, μιλήσαμε για τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς στο σχολείο αλλά και στην οικογένεια και στις κοινωνικές μας συναναστροφές. Αναδείξαμε την αξία της συγνώμης και τη σημασία του να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και κυρίως να μην τα επαναλαμβάνουμε. Σωματοποιήσαμε τη Συγνώμη και την αναρτήσαμε σε περίοπτη θέση, ώστε να μας θυμίζει πάντα ότι οι τρόποι της Αγάπης είναι που κάνουν τη ζωή μας να έχει αξία, νόημα και ομορφιά.
Με αφορμή την έναρξη της περιόδου της Σαρακοστής, συζητήσαμε για τη σημασία και την αξία της υγιεινής διατροφής. Φτιάξαμε τη δική μας Κυρά Σαρακοστή, που είναι ένα παραδοσιακό ημερολόγιο της νηστείας που κρατάει σαράντα μέρες και ολοκληρώνεται το ορθόδοξο Πάσχα. Απολαύσαμε τα μαρουλάκια που φροντίσαμε με τα χεράκια μας από το σχολικό μας κήπο. Διαβάσαμε την ιστορία της «Βασίλισσας Καλοφαγούς». Χορέψαμε γύρω γύρω όλοι από την ανθισμένη μας αμυγδαλιά. Παρατηρήσαμε τα φυτά στην αυλή του σχολείου μας και μελετήσαμε τα μέρη από τα οποία αποτελούνται, φτιάχνοντας ένα αυτοσχέδιο φυτολόγιο. Αποτυπώσαμε τις γνώσεις μας στις δικές μας δημιουργίες.
Τιμήσαμε την εθνική μας επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου με μελέτη σχετικού εποπτικού υλικού, με αφηγήσεις ιστοριών, με ακροάσεις τραγουδιών, με κατασκευές και δρώμενα. Εικονογραφήσαμε το τραγούδι «Ένα το χελιδόνι», σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, τιμώντας παράλληλα και την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, στις 21 Μαρτίου. Παρακολουθήσαμε μια υπέροχη παράσταση από το Θίασο Σκιών Χαράλαμπου Ρουμελιώτη “Μυθιστορίες”, απαγγείλαμε ποιήματα και χορέψαμε παραδοσιακούς χορούς.
Ο Μάιος μπήκε μυρωδάτος και ανθισμένος και επιστρέφοντας από τις διακοπές του Πάσχα μας βρήκε ψηλότερους, ομορφότερους και ωριμότερους! Ακόμη και τα φυτά και τα δέντρα στον κήπο του σχολείου μας τα βρήκαμε αλλιώτικα, είχαν…φουντώσει. Δεν παραλείψαμε να φτιάξουμε το στεφάνι μας, που έγινε υπέροχο και μοσχομύριζε!
Το πρώτο πράγμα που κάναμε αφού είπαμε τα νέα μας από τις διακοπές, ήταν να φτιάξουμε μια κάρτα-τσαντούλα για τη μαμά που γιόρταζε, με τις ευχές μας. Μάνα είναι μόνο μία και φυσικά πρέπει να γιορτάζουμε κάθε μέρα την παρουσία της στη ζωή μας, αλλά κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει την τιμητική της. Ένα λουλούδι, μια ζωγραφιά και κυρίως μια σφιχτή αγκαλίτσα κι ένα γλυκό φιλί είναι το καλύτερο δώρο για τη μαμά! Διαβάσαμε το βιβλίο “Μην τρως τη μαμά μου!”, μελετήσαμε ζωγραφικούς πίνακες με θέμα τη μαμά και την οικογένεια και είδαμε φωτογραφίες με ζώα μωρά και τις μαμάδες τους.
Η κουβέντα ήρθε αναπόφευκτα στο πως γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, πως ανεβαίνουμε τη σκάλα της ζωής μας. Είχαμε παρέα σε αυτό το ταξίδι έναν χαριτωμένο ήρωα βιβλίου, τον Πομελό, που μας έμαθε να αναρωτιόμαστε, να ερευνούμε, να μετράμε, να συγκρίνουμε, να συμπεραίνουμε, να φιλοσοφούμε, να γελάμε και να συγκινούμαστε!
Με οδηγό ένα ακόμη καταπληκτικό βιβλίο, το “Είμαι ένα δέντρο”, είδαμε πόσο μοιάζει η γέννηση και το μεγάλωμα ενός ανθρώπου με ενός άλλου σημαντικότατου και για τη δική μας τη ζωή και επιβίωση πλάσματος της φύσης, του δέντρου. Δουλέψαμε σε ζευγάρια για να φτιάξουμε μικρές κοινωνίες παιδιών και δέντρων που γεννιούνται, εξελίσσονται και ζουν αρμονικά στη γη. Ενώσαμε τις ζωγραφιές μας σε ένα αυτοσχέδιο μικρό σινεμά και φωτογραφηθήκαμε στον κήπο του σχολείου μας για να αποτυπώσουμε αυτήν την υπέροχη στιγμή. “Ο μικρός βασιλιάς των λουλουδιών” μας θύμισε ότι όλα στη ζωή μας γίνονται ομορφότερα και σημαντικότερα, όταν βρίσκουμε ένα ταίρι για να τα μοιραστούμε.
Μερικές φορές ξεκινάς τη μέρα σου έχοντας άλλα σχέδια στο μυαλό σου, αλλά αυτό που συμβαίνει απροσδόκητα τα αλλάζει εντελώς και μπορεί να είναι για το καλό σου! Έτσι προχθές, καθώς η κυρία Εύη ερχόταν πρωί πρωί στο σχολείο μας, είδε μια πεταλούδα να χαμοπετά μπροστά στα πόδια της. Για μια στιγμή, μάλιστα, κάθισε επάνω στα κορδόνια του παπουτσιού της. Παρατήρησε ότι αυτό συνέβαινε γιατί είχε κάπου χτυπήσει το ένα ποδαράκι της. Και πολύ απαλά και προσεκτικά την έπιασε και την έφερε στο σχολείο μας. Την τοποθέτησε σε ένα μεγάλο γυάλινο βάζο και το σκέπασε με ένα πανάκι για να ησυχάσει λιγάκι μέχρι που να έρθουν και τα παιδιά.
Όταν ήρθαν τα παιδιά και έγιναν οι πρώτες πρωινές ρουτίνες της τάξης, τους αποκάλυψε το μυστικό και την αναπάντεχη επισκέπτριά τους. Τι ενθουσιασμός ήταν αυτός! Η τάξη σείστηκε από τα χειροκροτήματα. Όλοι είχαν την περιέργεια να τη δουν από κοντά. Άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που η κυρία Εύη την έπιασε και την έβαλε στο γυάλινο βάζο. Για επιστημονικούς σκοπούς, όπως εξήγησε στα παιδιά. Θα την παρατηρούσαν, θα τη χαιρόντουσαν για λίγο από κοντά και μετά θα την απελευθέρωναν για να συνεχίσει την πεταλουδένια της ζωή στη φύση, το δικό της σπίτι.
Έτσι η Λουλουδένια (αυτό ήταν το όνομα που της έδωσαν) πέρασε από χεράκι σε χεράκι με προσοχή και τα παιδιά τη μελέτησαν και της κουβέντιασαν τα δικά τους. Παρατήρησαν το σώμα της, πόσα ποδαράκια είχε, τις κεραίες της, έμαθαν για τον κύκλο της ζωής της και τις μεταμορφώσεις της, για τη χρησιμότητά της στο οικοσύστημα. Εκείνη που και που χόρευε μέσα στο γυάλινο βάζο, αλλά γενικά ήταν πολύ συνεργάσιμη και έπαιξε τον επιστημονικό της ρόλο άψογα!
Όταν τα παιδιά κάθισαν στα τραπέζια για να ζωγραφίσουν τον κύκλο της ζωής της και το πως από μικρό αυγουλάκι γίνεται κάμπια, μετά υφαίνει το κουκούλι της γύρω από το σώμα της, γίνεται χρυσαλλίδα και τέλος μεταμορφώνεται σε υπέροχη πεταλούδα, η Λουλουδένια τα παρατηρούσε και τα καμάρωνε. Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε σε τάξη νηπιαγωγείου και το απολάμβανε. Καθόλου δεν ανησυχούσε ότι μπορεί να της συμβεί κάτι κακό πλάι σε αυτά τα μικρά γλυκύτατα ανθρωπάκια.
Η κυρία Εύη έβαλε στα παιδιά να ακούσουν το αγαπημένο τραγούδι που έχει μεγαλώσει και θα συνεχίσει να μεγαλώνει γενιές και γενιές και όλοι μαζί τραγούδησαν “Μια ωραία πεταλούδα”, καθώς ζωγράφιζαν τις δικές τους χαρτονένιες πεταλούδες για να φτιάξουν πεταλουδόκουκλες. Έβαλε και την “Άνοιξη” του Αντόνιο Βιβάλντι, μια εξαίσια μουσική που μας ταξιδεύει σε ανοιξιάτικα τοπία, μας μαγεύει και ξεκουράζει το μυαλό και την ψυχή μας. Άλλωστε οι αρχαίοι μας πρόγονοι ονόμαζαν τις πεταλούδες “ψυχές”…
Όσο τα παιδιά έτρωγαν το κολατσιό τους, η “Λουλουδένια” σίγουρα ονειρευόταν τη στιγμή που θα πετάξει και πάλι ελεύθερη για να τρυγήσει τη γύρη των λουλουδιών και να πεταλουδοχορέψει ξεκούραστη στον αέρα. Και η στιγμή αυτή δεν άργησε. Με τη βοήθεια της κυρίας Μαρίας, της ψυχολόγου του σχολείου μας που είναι κοντά μας κάθε Πέμπτη, η απρόσμενη επισκέπτριά μας απελευθερώθηκε στην αυλή του σχολείου μας με πολλές χαρούμενες φωνές που την αποχαιρέτησαν και της ευχήθηκαν τα καλύτερα. Χορέψαμε μαζί της το χορό της πεταλούδας και ήταν σαν να αποκτήσαμε για λίγο και εμείς πολύχρωμα φτερά!
Η καθημερινότητα στο σχολείο είναι όμορφη. Αρκεί ν’ αφήνεις και λίγο τον εαυτό σου να εμπιστεύεται τη ροή, να αξιοποιείς δημιουργικά το τυχαίο, να ακολουθείς το ένστικτο και τη φαντασία σου και να ανοίγεις τα μάτια και την καρδιά σου με αμείωτη περιέργεια, αγάπη και σεβασμό σε αυτό που η ζωή φέρνει κάθε φορά μπροστά σου. Καλοτάξιδη να είσαι, Λουλουδένια μας! Μαζί σου πετάξαμε κι εμείς για λίγο ψηλά!
Τη δεύτερη Κυριακή κάθε Μάη γιορτάζουμε τη Γιορτή της Μητέρας. Όχι ότι δεν πρέπει να γιορτάζουμε τις αγαπημένες μας μαμάδες, όπως και τους αγαπημένους μας μπαμπάδες κάθε μέρα, αλλά ας πούμε ότι αυτή είναι η “επίσημη” γιορτή τους. Έτσι, “παντρέψαμε” τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια μας με την απόλαυση ενός χαρούμενου βιβλίου για τα χρώματα και την αξία της φιλίας και της συνεργασίας και εμπνευστήκαμε το χειροποίητο δωράκι μας για τη μαμά με τη βοήθεια της ανακύκλωσης “άχρηστων” υλικών και βέβαια με οδηγό την έμπνευση και τη φαντασία μας. Ιδού τι προέκυψε:
Χρόνια πολλά, πανέμορφα και ανθισμένα, Μαμάδες!
Έφτασε και ο Μάης, επιστρέψαμε στο σχολείο μας μετά από τις πασχαλινές μας διακοπές, μοιραστήκαμε τα νέα μας και πλέξαμε το στεφάνι μας με λουλούδια και πρασινάδες από την αυλή μας, ακούγοντας αγαπημένα τραγούδια για το Μάη και την Πρωτομαγιά. Διπλή γιορτή και η Πρωτομαγιά, γιορτή της φύσης και όλων των εργαζομένων, όπου γης, που διεκδίκησαν και εξακολουθούν να διεκδικούν με κόπους και θυσίες το δικαίωμά τους σε οκτάωρη εργασία, οκτάωρη ψυχαγωγία και οκτάωρη ξεκούραση.
Και του χρόνου, με υγεία, ειρήνη, δικαιοσύνη και αγάπη!
Η 25η Μαρτίου 1821 είναι μία από τις δύο μεγάλες εθνικές μας γιορτές, αλλά και μεγάλη θρησκευτική γιορτή, αφού γιορτάζουμε ταυτόχρονα τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ο εορτασμός άρχισε στο σχολείο μας μία εβδομάδα πριν. Μιλήσαμε για την ιστορία εκείνων των χρόνων, είδαμε σχετικό εποπτικό υλικό, ακούσαμε μουσική και τραγούδια, διαβάσαμε βιβλία με ποιήματα, παραδόσεις και ιστορικά γεγονότα της εποχής, δημιουργήσαμε τους δικούς μας πίνακες ζωγραφικής εμπνεόμενοι από έργα σπουδαίων ζωγράφων, Ελλήνων και ξένων, που αποτύπωσαν στιγμές του Απελευθωτικού Αγώνα των Ελλήνων μετά από 400 ολόκληρα χρόνια σκλαβιάς.
Μάθαμε για τη ζωή των ηρώων και των ηρωίδων αλλά και όλων των απλών ανθρώπων σαν κι εμάς που ενώθηκαν και αγωνίστηκαν για να έχουμε εμείς σήμερα την πατρίδα μας ελεύθερη και δημοκρατική, μια χώρα στολίδι στον κόσμο. Μάθαμε και για τους Φιλέλληνες, η συμβολή των οποίων υπήρξε πολύ σημαντική για την έκβαση του Αγώνα των Ελλήνων. Ακούστε εδώ ένα υπέροχο ποίημα ενός από αυτούς τους Φιλέλληνες, που ακούσαμε και στην τάξη μας και συγκινηθήκαμε πολύ. Είναι ο “Ύμνος στην Ελλάδα” σε ποίηση Frederic Mistral, μουσική Σταμάτη Χατζηευσταθίου και απαγγελία από το Σταύρο Ζαλμά.
Οι εορταστικές μας δραστηριότητες ολοκληρώθηκαν με τη γιορτή μας, με την ανάγνωση του υπέροχου βιβλίου της Ευγενίας Φακίνου “Τα Ελληνάκια”, με χορούς και τραγούδια, όπως το παραδοσιακό “12 Ευζωνάκια”, ο “Θούριος” του Ρήγα Φεραίου και το “Να ‘τανε το 21” των Σταύρου Κουγιουμτζή και Σώτιας Τσώτου.
Χρόνια πολλά στην Ελλάδα μας και σε όσες και όσους γιορτάζουν το όνομά τους, Ευαγγελίες και Ευάγγελους. Και του χρόνου με υγεία, με αγάπη, με ειρήνη και προκοπή!
“Μάρτης είναι, τρέλες κάνει. Πότε κλαίει, πότε γελάει”. Και έρχεται φορτωμένος γιορτές και επετείους. Μπήκαμε ήδη στη Σαρακοστή, πλησιάζει η 25η Μαρτίου, διπλή γιορτή, εθνική και του Ευαγγελισμού και έχουμε και την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, στις 21 Μαρτίου.
Εικονογραφήσαμε με πολύ κέφι ένα αγαπημένο ποίημα της Ρίτας Μπούμη – Παπά, μαθαίνοντας ταυτόχρονα πως μπορούμε να χωρίσουμε ένα χαρτί μεγέθους Α3 σε 6 ίσα μέρη:
Ο Μάρτης και η μάνα του
Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.
Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.
Νά που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!
Νά ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.
Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!
Ώς το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει
Μάρτη να μην ξαναπλύνει.
Η Άνοιξη γεμίζει τη ζωή μας χρώματα, αρώματα και…έντομα. Έτσι, ξεκινήσαμε να τα γνωρίζουμε καλύτερα και “μεταμορφωθήκαμε” και εμείς σε μερικά από αυτά στις μικρές μας ομάδες.
Καλή Σαρακοστή, με υγεία, ειρήνη, φώτιση και αγάπη!
