Λίγα λόγια για την αυτοεξυπηρέτηση στο νηπιαγωγείο…

Το νηπιαγωγείο αποτελεί την πρώτη υποχρεωτική σχολική δομή. Ταυτόχρονα το νηπιαγωγείο έχει παρομοιαστεί ως μικρογραφία της κοινωνίας, καθώς παιδιά ηλικίας 4 ετών «φεύγουν» από την προστατευτική αγκαλιά της οικογένειας και καλούνται να συνυπάρξουν αρμονικά, να συνεργαστούν και να αλληλεπιδράσουν με μία άγνωστη μέχρι στιγμής ομάδα ομιλήκων. Η συνθήκη αυτή από μόνη της δημιουργεί τον πρώτο καιρό άγχος στους μικρούς μαθητές.

Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στην ομαλή μετάβαση του νηπίου από το σπίτι στο σχολείο είναι το πώς το ίδιο το παιδί αισθάνεται σε σχέση με τον εαυτό του. Η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη ότι δηλαδή θα τα καταφέρει και θα «σταθεί» μόνο (χωρίς την υποστήριξη των γονιών του) στο πλαίσιο της τάξης ενισχύεται από τον βαθμό αυτονομίας που έχει ήδη κατακτήσει. Όσο πιο αυτόνομο και ανεξάρτητο είναι ένα παιδί, τόσο πιο ομαλή θα είναι η μετάβασή του στην σχολική ζωή.

Βασικός παράγοντας που συμβάλλει στην καλλιέργεια της αυτονομίας ενός παιδιού αποτελεί ο βαθμός αυτοεξυπηρέτησης του σε διαδικασίες καθημερινής ρουτίνας. Συγκεκριμένα τα παιδιά που φοιτούν στο νηπιαγωγείο αναμένεται να έχουν ήδη κατακτήσει βασικές δεξιότητες που αφορούν: α) την προσωπική τους υγιεινή πχ. άνοιγμα της βρύσης, χρήση σαπουνιού, πλύσιμο των χεριών, χρήση χαρτοπετσέτας, β) την χρήση της τουαλέτας, γ) την σίτιση π.χ. ορθή στάση στην καρέκλα, χρήση του δοχείου φαγητού, χρήση κουταλιού και πιρουνιού, δ) τον ρουχισμό/παπούτσια π.χ. ντύνονται-ξεντύνονται, φορούν κάλτσες/πανωφόρι/παπούτσια (με αυτοκόλλητα σκρατς), ανοίγουν-κλείνουν φερμουάρ (τσάντας, ζακέτας κ.τλ.).

Φυσικά θα πρέπει να σεβόμαστε τους προσωπικούς ρυθμούς ανάπτυξης του κάθε παιδιού, οι οποίοι διαφέρουν από παιδί σε παιδί. Όμως ως ενήλικοι που ασχολούμαστε με την ανατροφή και την εκπαίδευση αυτών καλό είναι να εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας. Να τους δίνουμε ευκαιρίες να προσπαθούν πολλές φορές ίσως, ώστε να κατακτήσουν σταδιακά διαδικασίες που θα τους οδηγήσουν στην πολυπόθητη αυτονομία τους.

Γ.Ρ.