Το Σαββατοκύριακο αποτελεί για όλους μας η σύντομη ανάπαυλα από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Αποτελεί το μικρό διάλειμμα για να ξεκουραστούμε, να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν όλοι μαζί σαν οικογένεια, να περάσουμε όμορφες στιγμές, να γεμίσουμε μπαταρίες προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στα απαιτητικά προγράμματα της καθημερινότητάς μας.

Όπως αντιλαμβανόμαστε οι ενήλικοι το Σαββατοκύριακο, το ίδιο αισθάνονται και τα παιδιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι συνειδητή αυτή η αίσθηση. Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν με τα παιδιά μας για να περάσουμε όμορφες και δημιουργικές στιγμές μαζί τους;

Μια ωραία βόλτα οπουδήποτε όσο ακόμα κρατάει ο καιρός… στην παιδική χαρά, στην παραλία με μια μπάλα ή τα ποδήλατα, μια βόλτα στο βουνό για περπάτημα ή πικ νικ. Η βόλτα μπορεί να συνδυαστεί με ένα χυμό ή ένα γλυκό. Η επαφή με την φύση βοηθάει τα παιδιά να εκτονώσουν την ενέργεια που τα διακατέχει και να είναι πιο ήρεμα όλη την εβδομάδα που θα ακολουθήσει. Αφήστε τα παιδιά να παίξουν με τα χώματα, να σκαρφαλώσουν, να λερωθούν, να πάρουν τον μεγεθυντικό φακό και να παρατηρήσουν τα έντομα, τα καβουράκια, τα φύλλα. Μια πολύ ωραία ιδέα είναι να πάρετε ένα παλιό σακίδιό τους και να το μετατρέψετε σε «σακίδιο εξερευνητή». Το σακίδιο μπορεί να περιέχει ένα μεγεθυντικό φακό, ένα φακό, παιδικά κιάλια, μία πυξίδα, ένα μέτρο, ένα σημειωματάριο με μολύβι και ότι άλλο φανταστείτε. Το σακίδιο μπορείτε να το παίρνετε κάθε φορά που θα βγαίνετε βόλτα και τα αντικείμενα να τα χρησιμοποιούν τα παιδιά με κάθε ευκαιρία για να παρατηρήσουν τον κόσμο γύρω τους.

Επίσης μία πολύ ωραία και δημιουργική δραστηριότητα είναι η εμπλοκή των παιδιών με την διαδικασία της μαγειρικής ή της ζαχαροπλαστικής. Φτιάξτε μαζί τους ένα ωραίο κέικ ή κουλουράκια. Δώστε τους ζυμάρι να ζυμώσουν και να δώσουν ότι σχήμα επιθυμούν στα εδέσματα. Δώστε τους τα υλικά που τους αρέσουν να τα βάλουν στο ζυμάρι και να φτιάξουν μια ωραία πίστα. Διαβάστε μαζί την συνταγή, μετρήστε τις ποσότητες των υλικών, δώστε τους το μίξερ να ανακατέψουν! Η διαδικασία της δημιουργίας στην κουζίνα είναι δραστηριότητα που αρέσει πολύ στα παιδιά!

Μια επίσης πολύ δημιουργική ιδέα για δραστηριότητα εντός του σπιτιού είναι να πάρετε ένα μεγάλο κουτί παπουτσιών και να το μετατρέψετε σε κουτί χειροτεχνίας. Εντός αυτού μπορείτε να βάλετε διάφορα υλικά, όπως κομμάτια από χρωματιστά χαρτιά (στα πλαίσια της ανακύκλωσης αντί για χρωματιστά χαρτιά μπορείτε να βάλετε χάρτινες χρωματιστές σακούλες που υπάρχουν από τις αγορές), κομμάτια από κορδέλες, νήματα, ξυλάκια από σουβλάκια, καλαμάκια, καπάκια, κουμπιά, χάντρες κ.τλ. ψαλίδι, κόλλα, σελοτείπ, χαρτοταινία, μολύβι και γόμα). Τα παιδιά αρέσκονται να χρησιμοποιούν διάφορα υλικά και να δημιουργούν κατασκευές, κολάζ. Εδώ πολύ βοηθητική είναι και η σακούλα της ανακύκλωσης που υπάρχει στο σπίτι από όπου μπορούν να πάρουν καθαρές συσκευασίες (ρολά από χαρτιά υγείας, μπουκάλια από γάλα/νερό, κουτιά συσκευασίας) και να δημιουργήσουν ότι θέλουν αφήνοντας την φαντασία τους ελεύθερη.

Ακόμα η καθιέρωση βραδιάς επιτραπέζιων παιχνιδιών, η προβολή μιας ταινίας συνοδευόμενη με ποπ κορν που έχετε φτιάξει μαζί, η βόλτα στην λαϊκή αγορά ή στο σούπερ μάρκετ ψωνίζοντας συμβουλευόμενοι την λίστα που έχετε φτιάξει με τα παιδιά νωρίτερα, η προετοιμασία του κυριακάτικου πρωινού είναι κάποιες από τις δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε μαζί με τα παιδιά σας, να περάσετε όμορφα, να έρθετε κοντά και να δημιουργήσετε μνήμες που με χαρά θα αναπολούν στην ενήλικη ζωή τους!!!   

Καλή Εβδομάδα.

Ρ.Γ.

Οι γονείς παιδιών προσχολικής ηλικίας συχνά αναρωτιούνται για το αν πρέπει το παιδί τους να ξεκινήσει μια εξωσχολική δραστηριότητα ή όχι, πότε είναι η κατάλληλη ηλικία και ποια δραστηριότητα ενδείκνυται;

Στο ερώτημα αυτό δεν υπάρχει αντικειμενική απάντηση. Δεν είναι σωστό ή λάθος να ξεκινήσει το παιδί σας μια δραστηριότητα. Ούτε η ηλικία του είναι απαγορευτική. Αντίθετα, μια εξωσχολική δραστηριότητα θα συνέβαλε στην ανεξαρτητοποίηση του μαθητή η οποία ξεκινά με τη φοίτησή του στο νηπιαγωγείο.

Ωστόσο αγαπητοί γονείς καλό θα ήταν να λάβετε υπόψη κάποιες παραμέτρους:

1. Τα παιδιά νηπιακής ηλικίας έχουν ανάγκη για κίνηση. Θα μπορούσατε να παροτρύνετε το παιδί να ασχοληθεί με κάποιο ομαδικό άθλημα όπως ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση ή ατομικό όπως στίβο, κολύμβηση ή με πολεμικές τέχνες. Έτσι εκτονώνεται το παιδί κινητικά, γνωρίζει το σώμα του, προλαμβάνεται η παχυσαρκία, αποκτά υγεία.
2. Οι Τέχνες αγγίζουν και καλλιεργούν την παιδική ψυχή. Το θεατρικό παιχνίδι, η μουσικοκινητική αγωγή, το μπαλέτο, ο χορός είναι κάποιες προσφιλείς δραστηριότητες για παιδιά νηπιακής ηλικίας, που συνδέονται με τις κλίσεις και τα ταλέντα που ενδεχομένως έχουν.
3. Τα οικονομικά της οικογένειάς σας. Για να ακολουθήσει το παιδί σας μια δραστηριότητα δεν σημαίνει ότι απαιτούνται πολλά χρήματα. Οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους. Υπάρχουν δραστηριότητες από τα ΚΕΠΑΠ του Δήμου, από τοπικούς Συλλόγους και από Συλλόγους Γονέων σε γειτονικά δημοτικά σχολεία που μπορεί το παιδί σας να συμμετάσχει με μια μικρή συμβολική συμμετοχή.
4. Το ενδιαφέρον και οι προτιμήσεις του παιδιού σας. Αγαπητοί γονείς, ακούστε το ίδιο σας το παιδί! Αυτό θα πρέπει να επιλέξει με τι θα ασχοληθεί, όχι εμείς ως γονείς να το αναγκάσουμε να ξεκινήσει μια δραστηριότητα προβάλλοντας τα δικά μας θέλω ή απωθημένα. Ένας γονέας αυτό που μπορεί να κάνει είναι να φέρει σε μια πρώτη γνωριμία το παιδί με αυτές τις δραστηριότητες. Οργανώστε μια επίσκεψη ένα απόγευμα στο χώρο αθλητικών εγκαταστάσεων του Δήμου σας και καθώς βλέπετε αθλητές σε δράση να εξηγείτε τι άθλημα είναι και τι περίπου γίνεται σε αυτό. Ή προγραμματίστε να παρακολουθήσετε μια εκδήλωση μπαλέτου ή χορού ή μια επίδειξη κάποιας πολεμικής τέχνης. Με αυτούς τους τρόπους ίσως θελήσει το παιδί σας να ξεκινήσει μια δραστηριότητα.
5. Ο βαθμός ετοιμότητας ή ωρίμανσης του παιδιού σας. Μετά από μια πρώτη γνωριμία με εξωσχολικές δραστηριότητες ίσως το παιδί σας εκδηλώσει ενδιαφέρον για κάποια από αυτές. Ίσως όμως και όχι. Μπορεί το παιδί να θέλει χρόνο μαζί σας ή να υπάρχει ένα μωρό στο σπίτι οπότε να νιώθει ότι θέλει να διεκδικήσει τη μαμά. Ίσως να μην νιώθει απλά έτοιμο ακόμη. Δεν πειράζει. Δεν το πιέζουμε. Μπορούμε να περάσουμε όμορφα και μαζί!!! Μπορούμε να καθιερώσουμε κάποιες μέρες για ποδηλασία ή περπάτημα μαζί με το παιδί μας, για παιχνίδι στην παιδική χαρά, μια εκδρομή στο βουνό, κολύμβηση μαζί του, παιχνίδια επιτραπέζια ή παιχνίδια κατασκευών τύπου lego κλπ.

Αγαπητοί γονείς το παιδί της προσχολικής ηλικίας είναι γεμάτο ενέργεια, περιέργεια για τον κόσμο, αγάπη για τη φύση και πιστέψτε με θα περνάει όμορφα σε ότι δραστηριότητα επιλέξει να κάνει! Αλλιώς γίνετε εσείς η παρέα του στο ταξίδι αυτό…

Κ.Μ.

Το νηπιαγωγείο είναι το πρώτο δομημένο πλαίσιο που καλείται το μικρό παιδί να παρακολουθήσει υποχρεωτικά (δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση) φεύγοντας από την ασφάλεια της οικογενειακής εστίας. Είναι το πρώτο βήμα του στην ευρύτερη κοινωνία. Υπάρχουν παιδιά που βιώνουν αυτό το «άνοιγμα» στην κοινωνία νωρίτερα φοιτώντας στον παιδικό σταθμό. Υπάρχουν όμως και παιδιά που δεν παρακολούθησαν κάποιο οργανωμένο πλαίσιο σε μικρότερη ηλικία από αυτή των 4 ετών.

Το πρώτο διάστημα φοίτησης των νηπίων στο σχολείο αποτελεί την περίοδο της προσαρμογής. Συνήθως οι εκπαιδευτικοί αποκαλούμε τον Σεπτέμβριο ως «μήνα προσαρμογής». Μάλιστα το Υπουργείο Παιδείας την φετινή χρονιά στις επίσημες οδηγίες για την λειτουργία του νηπιαγωγείου προβλέπει το χρονικό διάστημα των 2 εβδομάδων όπου και δίνει την δυνατότητα ευελιξίας στο ωράριο του νηπιαγωγείου για εκείνα τα παιδιά που δυσκολεύονται στην προσαρμογή!

Το νέο αυτό ξεκίνημα δημιουργεί άγχος σε μικρούς και μεγάλους! Το παιδί αισθάνεται φόβο και ανασφάλεια για το καινούριο περιβάλλον, στο οποίο θα κληθεί να μείνει για κάποιες ώρες της ημέρας. Θα στρεσαριστεί ενδεχομένως, καθώς αυτό το καινούριο περιβάλλον αποτελείται από άγνωστα άτομα τις περισσότερες φορές και η συνύπαρξη τους γίνεται μέσω της λειτουργίας και εφαρμογής κανόνων (κανόνες της τάξης). Είναι λοιπόν φυσιολογική η εκδήλωση αρνητικών συναισθημάτων που εκδηλώνονται με κλάματα και άρνηση στην προσέλευση ή στην παραμονή τους στο σχολείο. 

Τα παιδιά και σε αυτή την ηλικία, όπως και σε μικρότερη βιώνουν «άγχος αποχωρισμού», δηλαδή άγχος που εκδηλώνουν, όταν πρέπει να αποχωριστούν σημαντικά άτομα της ζωής τους, συνήθως την μητέρα τους. Στα παιδιά νηπιακής ηλικίας το άγχος αποχωρισμού εμφανίζεται κατά την φοίτησή τους στο νηπιαγωγείο, κυρίως αν δεν είναι συνηθισμένα να περνούν αρκετό χρόνο με άλλα άτομα εκτός από τους γονείς τους. Συγκεκριμένα, η ανησυχία των παιδιών προέρχεται από διάφορους παράγοντες όπως είναι η απομάκρυνση από την ασφάλεια που προσφέρει η οικογένεια, το άγνωστο καινούριο μέρος (με ότι αυτό περιλαμβάνει), η αποδοχή από την ομάδα των ομιλήκων και η επιτυχής ένταξή τους σε αυτή. Εδώ είναι σημαντικός ο ρόλος του/της εκπαιδευτικού που θα προσπαθήσει αρχικά να θέσει το πλαίσιο λειτουργίας της τάξης σύμφωνα με κανόνες που θα προκύψουν από τα ίδια τα παιδιά, ενώ ταυτόχρονα όλο τον μήνα Σεπτέμβριο θα προσπαθήσει με κατάλληλα εργαλεία, παιχνίδια ψυχοκινητικά και μη, ανάγνωση παραμυθιών κτλ να «δέσει», όπως λέμε την ομάδα. Ο/Η εκπαιδευτικός καλείται να επιτύχει στην δημιουργία κλίματος ασφάλειας και αποδοχής μέσα την τάξη και να κάνει τα παιδιά να αισθανθούν άνετα, να αποκτήσουν δεσμούς με τους ομηλίκους, να γίνουν και να πορευτούν ως ομάδα κατά την διάρκεια της χρονιάς. Μόνο τότε όταν επιτευχτεί το δέσιμο στην ομάδα και η ψυχοκοινωνική ένωση των παιδιών θα μπορέσει ο/η εκπαιδευτικός να προχωρήσει στην καλλιέργεια γνωστικού τύπου δεξιοτήτων επιτυγχάνοντας έτσι την ολόπλευρη ανάπτυξη των μικρών μαθητών/τριων.

Παράλληλα η ομαλή προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο εξαρτάται και από την εικόνα που έχει το ίδιο το παιδί για τον εαυτό του, αλλά και την αντίληψη που διακατέχει την οικογένεια  αναφορικά με το σχολείο. Συγκεκριμένα οι γονείς με την στάση και την συμπεριφορά τους παίζουν σημαντικό ρόλο, στην ικανότητα του παιδιού να προσαρμοστεί γρήγορα και ομαλά στην νέα κατάσταση. Οι γονείς καλό είναι να προετοιμάζουν τα παιδιά για την παραμονή και φοίτησή τους στο νηπιαγωγείο λίγες εβδομάδες πριν τον ερχομό τους σε αυτό μέσα από συζητήσεις, ανάγνωση βιβλίων, καλλιέργεια της αυτονομίας κτ.λ. χωρίς όμως εμμονική διάθεση. Προτείνεται να εξηγούν στα παιδιά την υποχρεωτικότητα παρακολούθησης και τα οφέλη του σχολείου, την αλληλεπίδραση σε ένα περιβάλλον πλούσιο σε ερεθίσματα (παιχνίδια, βιβλία, δραστηριότητες), την επικοινωνία και επαφή με άλλα παιδιά, την ολοκλήρωση της διαδικασίας μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Πολλοί είναι οι γονείς που εκδηλώνουν αυξημένο άγχος, αμφιβολία και τύψεις επειδή αναγκάζονται να αφήσουν το παιδί τους στην φροντίδα άλλων, τα συναισθήματα αυτά όμως αποκωδικοποιούνται από τα παιδιά δημιουργώντας τους έτσι, αισθήματα ανασφάλειας. Οι γονείς καλό είναι να αποχαιρετούν τρυφερά το παιδί τους και να απομακρύνονται από την αίθουσα, χωρίς να περιμένουν ενδεχομένως το παιδί να σταματήσει να κλαίει. Συνήθως τα παιδιά κλαίνε και αντιδρούν όσο αισθάνονται τους γονείς «κοντά» τους, πιστεύοντας ότι με ανάλογες συμπεριφορές θα τους κάνουν να γυρίσουν πίσω και να μείνουν μαζί τους ή να τα πάρουν και να φύγουν από το σχολείο. Δεν είναι λίγες οι φορές που το παιδί σταματάει να κλαίει την στιγμή που καταλαβαίνει ότι ο γονιός έφυγε από το κτήριο του σχολείου. Συνέπεια και σταθερότητα χρειάζεται εκείνες τις ώρες από την πλευρά των γονιών. Επίσης, χρειάζεται να επιδείξουν εμπιστοσύνη στους/στις εκπαιδευτικούς, οι οποίοι/ες είναι παιδαγωγοί που έχουν μορφωθεί και «επιμορφωθεί!» ιδιαιτέρως αρκετές φορές, αγαπάνε και φροντίζουν τα παιδιά με μοναδικό σκοπό να τα δούν κάποια στιγμή να στέκονται στα πόδια τους, να αγαπάνε και να πιστεύουν στον εαυτό τους και να είναι καθόλα έτοιμα για την επόμενη σχολική βαθμίδα!

Ρ.Γ.