Baltos Ioannis blog

Τα πάθη δεν ανήκουν στη φύση του ανθρώπου. Είναι αρρώστιες της ψυχής. Όταν όμως χρονίζουν στον άνθρωπο, γίνονται δεύτερη φύση του και δεν απομακρύνονται. 

Ακόμα και όταν ο άνθρωπος μετανοεί και δέχεται τη χάρη του Θεού, δεν απαλλάσσεται με μιας από τα πάθη του, αλλά χρειάζεται να προσπαθεί για πολύ καιρό για την καταπολέμησή τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που ενώ μετανόησε και αποστράφηκε την αμαρτωλή ζωή, χρειάστηκε να αγωνιστεί για να εξαλείψει τις μνήμες των παθών της τόσα χρόνια, όσα υπηρετούσε πριν από αυτά.

    Πρωταρχικές αιτίες των παθών είναι η άγνοια του Θεού, η λήθη και η ραθυμία, οι δυνατοί γίγαντες που αναφέρει ο σοφότατος ασκητής Μάρκος ότι κυριεύουν τον άνθρωπο, σκοτίζουν τον νου και τον προσηλώνουν στις αισθήσεις. Όταν υποταχθεί ο νους στις αισθήσεις, ακολουθεί και η υποταγή των άλλων ψυχικών δυνάμεων.

 Μητέρα των παθών είναι φιλαυτία. Όταν ο άνθρωπος δε σκέπτεται το Θεό, αλλά μόνο τον εαυτό του, τότε γίνεται φίλαυτος. 

Τα τρία βασικά πάθη, που ξεκινούν από τη φιλαυτία και οδηγούν σε όλα τα υπόλοιπα, είναι η γαστριμαργία. η φιλαργυρία και η κενοδοξία.

 Αυτά αντιστοιχούν στους τρεις πονηρούς λογισμούς, που θέλησε να υποβάλει ο διάβολος τον Χριστό, όταν πήγε να τον πειράξει στην έρημο.

 Η πρώτη θέση, στην οποία τοποθετείται συνήθως η γαστριμαργία, φανερώνει και την ιδιαίτερη βαρύτητά της.

 Οι άγιοι Πατέρες, και μάλιστα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λένε ότι πρόκειται για βαριά αμαρτία, όπως αποδεικνύεται από την ιστορία του ανθρώπινου γένους· αυτή εξόρισε τον Αδάμ από τον παράδεισο, αυτή προκάλεσε τον μεγάλο κατακλυσμό, αυτή έκανε τους Ισραηλίτες ειδωλολάτρες, αυτή έριξε και ρίχνει συνεχώς τους ανθρώπους σε μύρια άλλα κακά. Από τη γαστριμαργία γεννιέται η πορνεία και κάθε σαρκική επιθυμία.

Με το πάθος της γαστριμαργίας, ο άνθρωπος, αναζητώντας την απόλαυση στην τροφή, τοποθετεί την επιθυμία της τροφής και της ηδονής που στην ακολουθεί, πριν από την επιθυμία του Θεού.

 Οι Άγιοι Πατέρες συχνά τονίζουν ότι την ηδονή διαδέχεται η οδύνη. Την ευχαρίστηση λοιπόν του λάρυγγα διαδέχεται καταρχήν ο πόνος και τω βάρος του στομάχου, και στη συνέχεια η παχυσαρκία και τα άλλα αναρίθμητα δεινά που προέρχονται από αυτή. Κυρίως όμως, η γαστριμαργία προκαλεί ζάλη στο κεφάλι, βάρος και ατονία στο σώμα. Έτσι ο άνθρωπος εγκαταλείπει το πνευματικό του έργο, επειδή έρχεται σε αυτόν η οκνηρία. Ακολουθεί η σκότιση της διανοίας και των λογισμών και η ταραχή την ώρα της προσευχής. Ο νους γίνεται αδιάκριτος και οι πονηροί λογισμοί βρίσκονται στο αποκορύφωμα τους. Καi δυστυχώς, όταν κανείς δεν έχει καθαρό νου δεν μπορεί να ασχοληθεί με πνευματικά πράγματα και με τη σοφία του Θεού.

    Στη γαστριμαργία συνήθως πέφτουμε όταν τρώμε συχνότερα απ’ όσο πρέπει ή νωρίτερα  από την κατάλληλη ώρα, όταν τρώμε και πίνουμε περισσότερο απ’ όσο μας χρειάζεται, όταν επιζητούμε πλούσια, ακριβά και εξεζητημένα φαγητά, όταν τρώμε με βουλιμία, και όταν σπαταλάμε μεγάλο μέρος του πολύτιμου χρόνου της ζωής μας σε γαστρονομικές ασχολίες και φροντίδες.

    Η γαστριμαργία είναι λοιπόν ατομικό ολίσθημα. Γίνεται, όμως, θανάσιμο αμάρτημα για τον άνθρωπο όταν προξενεί βλάβη και σκάνδαλο στον πλησίον, όταν γνωρίζει ότι θα πάθει κάποια σοβαρή ασθένεια και δεν εγκρατεύεται, όταν ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα για να τρώει πλούσια τη στιγμή που ο πλησίον του στερείται τα αναγκαία και δεν τον ελεεί, και όταν δεν τηρεί τις καθιερωμένες από την Εκκλησία μας νηστείες εφόσον δεν εμποδίζεται από κάποιαν αρρώστια.

ΠΗΓΗ:http://pmeletios.com/