Αρχεία για ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Τι ξέρουν οι λευκοί από Χριστό, τι ξέρουν απ’ τα πάθη του τι ξέρουν.

8 Ιανουαρίου 2014

Νέγρο Χριστό, ζωγράφισε ο Τζακ
ο Νέγρος ο ζωγράφος με τη χρυσή καρδιά
ο Τζακ που είναι γνωστός σε όλο το Καρτιέ Λατέν.
Τι ξέρουν οι λευκοί απ’ το Χριστό
τι ξέρουν απ’ τα πάθη του, τι ξέρουν;
Νέγρο Χριστό, ζωγράφισε ο Τζακ
και τον παρακαλούσε απ’ όλους του κρυφά
το νέγρο το Χριστό, `κει πέρα στο Καρτιέ Λατέν.
Τι ξέρουν οι λευκοί απ’ το Χριστό
τι ξέρουν απ’ τα πάθη του, τι ξέρουν;
Νέγρο Χριστό και δίπλα του τον Τζακ
τον βρήκαν κρεμασμένο, παιδιού χρυσή καρδιά
κι όλοι είπαν ο κουτός σε όλο το Καρτιέ Λατέν

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ

31 Δεκεμβρίου 2013

Οι KUTLESS έχουν γράψει και τραγουδήσει το NEW YEAR’ S VOW, ένα ωραιότατο πρωτοχρονιάτικο τραγούδι, το οποίο συμπεριέλαβαν στο πρώτο τους άλμπουμ.  Οι στίχοι είναι ωραιότατοι. Σ΄ αυτό το τραγούδι η μετάβαση στη νέα χρονιά θεωρείται υπό το πρίσμα της σχέσης του ανθρώπου προς τον Χριστό. Δεν θα γράψουμε άλλα σχόλια. Οι στίχοι τα λένε όλα.Παραθέτουμε το τραγούδι σε δύο διαφορετικές εκδοχές. Και παραθέτουμε και την μετάφραση του τραγουδιού.
 
 
 
 
Άλλος ένας χρόνος ήρθε και έφυγε και τίποτε δεν άλλαξε
Σπατάλησα άλλον ένα χρόνο κάνοντας τα ίδια παλιά πράγματα
Θέλω να δραπετεύσω από αυτό και να γυρίσω ανάποδα τη ζωή μου
Θα υποσχεθώ να μετανοήσω και να στραφώ σε Σένα
 
 
Φωνάζω σε Σένα τώρα καθώς δίνω την πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου 
Θα σου Λέω πως Σε αγαπάω και θα Σε τιμώ με κάποιο τρόπο
Άκου την δέσμευσή μου σε Σένα στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου
Σου δίνω όλο το είναι μου
Εσύ θα είσαι όλη μου η ζωή
και ποτέ δεν θα το σκεφτώ δυό φορές να κάνω ότι έχεις για μένα,
Στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου
 
Κύριε θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να πραγματοποιήσω όλα αυτά που λέω
Δεν είμαι τέλειος αλλά γνωρίζω πως δεν πειράζει,
αν παραπατήσω, δεν θα καταδικάσεις την αισχύνη μου
Εγώ θα υποσχεθώ να μετανοήσω και να στραφώ σε Σένα
 
 
Φωνάζω σε Σένα τώρα καθώς δίνω την πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου 
Θα σου λέω πως Σε αγαπάω και θα Σε τιμώ με κάποιο τρόπο
Άκου την δέσμευσή μου σε Σένα στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου,
Σου δίνω όλο το είναι μου
Εσύ θα είσαι όλη μου η ζωή
και ποτέ δεν θα το σκεφτώ δυό φορές να κάνω ότι έχεις για μένα
Στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου
Είναι η πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου
 
Είναι μια νέα χρονιά, αυτή η χρονιά είναι διαφορετική απ’ τις άλλες ( 3 φορές )
 
 
Φωνάζω σε Σένα τώρα καθώς δίνω την πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου 
Θα σου λέω πως Σε αγαπάω και θα Σε τιμώ με κάποιο τρόπο
Άκου την δέσμευσή μου σε Σένα στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου,
Σου δίνω όλο το είναι μου
Εσύ θα είσαι όλη μου η ζωή
και ποτέ δεν θα το σκεφτώ δυό φορές να κάνω ότι έχεις για μένα
Στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου
Είναι η πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου ( πολλές φορές )
 
 

Ο Ρωμιός Άη Βασίλης και ο Σάντα Κλάους της Κόκα-Κόλα

30 Δεκεμβρίου 2013
Agios-Vasileios-03

Την ημέρα του Αγίου Βασιλείου (Πρωτοχρονιά) έχουμε την προσμονή ενός ταπεινού και καλού Έλληνα αγίου με τα μαύρα γένια και το σκούρο φτωχό ράσο, που έρχεται από την Καισάρεια της Καππαδοκίας (Μικρά Ασία) να ευλογήσει τα σπιτικά μας και να πάρει το δικό του κομμάτι από τη βασιλόπιτα (βγάζουμε ένα του Χριστού, ένα της Παναγίας, ένα του Αγίου Βασιλείου, ένα του φτωχού, ένα του σπιτιού, και μετά τα δικά μας –αν πέσει το φλουρί του Χριστού, της Παναγίας ή του Αγίου Βασιλείου, το δίνουμε στην εκκλησία).
Αυτός είναι ο Άγιος Βασίλειος, ο φιλάνθρωπος επίσκοπος του 4ου αιώνα μ.Χ., ο άνθρωπος των γραμμάτων ο ταπεινός και θαυματουργός (ένας από τους Τρεις Ιεράρχες), και όχι ο πονηρούλης Santa Claus που εισήχθη από την Αμερική για να διαφημίσει αναψυκτικά και την πραμάτεια των εμπόρων. Καλός είναι κι αυτός (με την άσπρη γενειάδα και το βαθύ γέλιο και την ταλαιπωρία του –λόγω κοιλίτσας– να χωρέσει από τις καμινάδες) αλλά ο δικός μας, ο ρωμιός είναι άγιος, πιο βαθύς (σε νόημα), λιγότερο διαφημιστικός αλλά όχι λιγότερο αξιαγάπητος.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο Santa Claus, ο ευρωπαϊκός «Πατέρας των Χριστουγέννων», αντιστοιχεί στον Άγιο Νικόλαο και για όλες τις χώρες (εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο) επισκέπτεται τα σπίτια τα Χριστούγεννα. Εμείς τον δεχόμαστε την Πρωτοχρονιά, γιατί είναι η μέρα της εορτής του Αγίου Βασιλείου, που είναι ο δικός μας «Πατέρας των Χριστουγέννων». Η μορφή του Santa Claus που ξέρουμε πλέον όλοι διαμορφώθηκε από τον αμερικανό σκιτσογράφο Τόμας Ναστ το 1862, με βάση παλαιότερες ευρωπαϊκές παραδόσεις, ενώ το κόκκινο χρώμα της στολής του το πήρε εξαιτίας του κόκκινου χρώματος γνωστού αμερικάνικου αναψυκτικού που χρησιμοποίησε τη μορφή του σε διαφημίσεις. Αρχικά ήταν ντυμένος στα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Πηγή: http://pekp.gr

Oι λίγοι γιορτάζουν Χριστούγεννα σήμερα…

28 Δεκεμβρίου 2013
Picture212
ΣΤΗ ΛΙΓΗ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟΜΕΙΝΕ, εδαφικά ελάχιστη και ποιοτικά αδιόρατη, οι λίγοι γιορτάζουν Χριστούγεννα σήμερα. Οι πολλοί έχουν απλώς αργία, δεν καταλαβαίνουν γιορτή. Η συνήθεια διατηρεί κάποιο νεκρό διάκοσμο, μιαν επίφαση χαράς σε ψυχές αδιάβροχες από το θαύμα. 

Το μέτρο της νέκρας, της χαμένης γιορτής, το δίνουν οι δήθεν γιορταστικές εκπομπές της τηλεόρασης: σπαραχτική θλίψη μιας ζωώδους νηπιότητας ή υπανάπτυξης, πού ακκίζεται δήθεν ευφρόσυνα για να ξεγελάσει την πραγματικότητα του κενού στις ψυχές.

Το ρίγος της έκπληξης για τη ζωή που ντύθηκε σάρκα φθαρτή για να νικήσει το θάνατο, το γιορτινό αυτό ρίγος πού κάνει τα Χριστούγεννα πανηγύρι χαράς, είναι πια προνόμιο των λίγων. Μέσα στον σημερινό πολιτιστικό εκβαρβαρισμό, οι χριστιανοί είναι μια ελάχιστη κρυμμένη αριστοκρατία. 


Οι πολλοί δεν υποψιάζονται αν υπάρχει και τι αντιπροσωπεύει. Δεν έχουν μέτρα πολιτισμού οι πολλοί, μέτρα ποιότητας της ζωής. Και καταπώς λέει ό Ελύτης, δεν ξέρουν να μετράνε τη σημασία των κοινωνιών από το «πόση ευγένεια παράγουν ακόμη και κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως η δική μας κοινωνία στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κεντητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι, το πιο ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι, το χράμι, όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων».


Σήμερα θεωρούμε πολιτισμό και πρόοδο την αφελή και συμπλεγματική καύχηση για το κενό, για το τίποτα. Με αποδεικτικότητα μικρονοϊκού μύωπα, καυχόμαστε πώς όλα υπάρχουν τυχαία, πως ο άνθρωπος είναι μόνο ένας εξελιγμένος πίθηκος, πως μοναδικό νόημα του βίου είναι ο οργασμός, μαζί και η βρώση, η πέψη και η αφόδευση. 

Είναι η «προοδευτική» στάση.
 Που μεταβάλλει την κοινωνία των προσώπων σε αγέλη εγωκεντρικών αδηφάγων ατόμων, ξεθεμελιώνει την πολιτική από τις κοινωνικές της προτεραιότητες, παραμορφώνει την οικονομία από κοινωνία της χρείας σε ακοινώνητη συναλλαγή.

Χριστούγεννα σήμερα, και σκέφτομαι ότι εδώ, στην ελληνική Ανατολή, η χριστιανοσύνη σώζει ακόμα ένα συγκλονιστικό προνόμιο: αυτό που οι πολλοί ανίδεοι αποκαλούν χλευαστικά «τυπολατρία».

 Μπαίνεις σε μιαν εκκλησιά, και πιθανόν ο παπάς δεν καταλαβαίνει τίποτα από αυτά που τελεί ή τα αλλοιώνει σε προσκοπική παιδαριώδη ηθικολογία. Πιθανόν οι ενενήντα εννέα στους εκατό που είναι εκεί συναγμένοι ούτε υποψιάζονται τι λέγεται και τι τελείται μέσα στην εκκλησιά.
 Όμως για τον ένα, τον υποψιασμένο, αυτή η σταθερή και αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες επανάληψη, η έκπαγλη αρχαϊκή ποίηση των ύμνων, η τραγική αποκαλυπτικότητα του τυπικού είναι το θαύμα, η φανέρωση των ουσιωδών της ζωής, η αψιά γεύση της νίκης καταπάνω στο θάνατο.


Απ’ το βιβλίο: Χρήστος Γιανναράς, Εορτολογικά παλινωδούμενα, Εκδόσεις Ακρίτας

Tom Waits _ Silent Night

27 Δεκεμβρίου 2013
Silent night, holy night
All is calm, all is bright
Round yon Virgin Mother and Child
Holy Infant so tender and mild
Sleep in heavenly peace
Sleep in heavenly peace

Silent night, holy night
Son of God, love’s pure light
Radiant beams from Thy holy face
With the dawn of redeeming grace
Jesus, Lord, at Thy birth
Jesus, Lord, at Thy birth

Silent night, holy night
Shepherds quake at the sight
Glories stream from heaven afar
Heavenly hosts sing alleluia
Christ, the Saviour is born
Christ, the Saviour is born

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥ

26 Δεκεμβρίου 2013
xristos-gennisi

Ποτέ δεν αγκαλιάστηκε ο θάνατος τόσο από τη ζωή όσο με τη γέννηση του Θεανθρώπου. Οσμή θανάτου είχε η ανθρώπινη ζωή, όταν γεννήθηκε ο Χριστός και την ίδια οσμή πήρε και ο Χριστός με τη γέννησή Του. 

Με πολλή σοφία ο αγιογράφος εικονίζει το Νεογέννητο ήδη μέσα σε νεκρική λάρνακα, προεικόνιση του Σταυρικού θανάτου που αναμένει το Θείο Βρέφος. Η ζωή Του μάλιστα κινδυνεύει από την πρώτη μέρα. Ένα Βρέφος που γεννιέται αθόρυβα και ταπεινά, καθίσταται «επικίνδυνο» για τους ηγέτες του κόσμου τούτου. 
Από τότε μέχρι και σήμερα γεννιέται κάθε Χριστούγεννα, κάθε μέρα, μέσα μας και έξω μας, ξανά και ξανά το ίδιο Θείο Βρέφος. Γεννιέται συνεχώς, γιατί συνεχώς πεθαίνει και ανασταίνεται. 
Το εμπόριο της Γιορτής (όσο έχει απομείνει λόγω οικονομικής κρίσης), ο Santa Claus, το…χαμένο – στις σύγχρονες μέρες – νόημα των Χριστουγέννων θα απασχολήσει και πάλι τους πιο…βαθυστόχαστους. 
Από την άλλη, οι πιο…ανάλαφροι και…έχοντες θα διάγουν τις ημέρες αυτές με ξεκούραση ή διασκεδάζοντας, άντε και λίγο εκκλησία – έτσι για το καλό. Εκτός από αυτούς που, σύμφωνα με τις στατιστικές, ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας και για άλλη μια φορά, τα Χριστούγεννα γι’ αυτούς θα είναι δύσκολα. Η… σκέψη πολλών από μας όμως θα είναι κοντά τους, ίσως και με λίγο κρέας και ένα…πακέτο μακαρόνια. 
Άλλωστε, υπάρχουν και πλούσιοι που θα οργανώσουν Χριστουγεννιάτικα φιλανθρωπικά gala για την ενίσχυση των αναξιοπαθούντων. 
Τι περίεργη τελικά και τραγική μοιάζει αυτή η γιορτή των Χριστουγέννων! Το Νεογέννητο να θανατώνεται τη στιγμή που γεννιέται, ίσως και πριν ακόμη καλά καλά γεννηθεί. 
Και το μυστήριο συνεχίζεται: Δεν ενοχλείται από το θάνατό Του. Ίσα – ίσα εκουσίως τον υπομένει. Χαίρεται με το θάνατό Του, γιατί μ’ αυτόν θα πατήσει το θάνατο του κόσμου – «θανάτω θάνατον πατήσας» – και θα αναστηθεί ήσυχα στις ταπεινές ψυχές κρυφά, χωρίς λαμπιόνια και θόρυβο, έτσι όπως γεννήθηκε. 
Καλά Χριστούγεννα! 
Γκουνέλας Χρήστος

Christmas Time

25 Δεκεμβρίου 2013

Νά’ μουν τοῦ σταύλου ἕν’ ἄχυρο

25 Δεκεμβρίου 2013

Νά‘ μουν τοῦ σταύλου ἕν’ ἄχυρο
Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι’ εγώ σαν διαμαντάκι
κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι’ εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ

Καλήν ημέρα άρχοντες!!!

24 Δεκεμβρίου 2013

Οι άγγελοι τραγουδούν.

23 Δεκεμβρίου 2013
Το όμορφο αυτό τραγούδι φανερώνει πώς οι ορθόδοξοι αδελφοί μας Σέρβοι
 αξιοποιούν με σύγχρονο και ζωντανό τρόπο την υπέροχη πνευματική τους 
παράδοση και κληρονομιά.
Σε στίχους του σύγχρονου Σέρβου αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Η νύχτα είναι τόσο μεγάλη και ήρεμη, 
ένα λαμπρό αστέρι πάνω από το σπήλαιο, 
η μητέρα κοιμάται μέσα στο σπήλαιο, 
οι άγγελοι τραγουδούν,
Ο Χριστός, ο Λυτρωτής μας γεννιέται!
για τη σωτηρία όλων μας.