Αρχεία για ΠΑΤΕΡΕΣ
Γέροντας Παΐσιος:Εξομολογώ τον κήπο μου!
20 Ιουνίου 2014Ο Μέγας Βασίλειος, η κοινωνική κλοπή και οι άρχοντες της Εκκλησίας
21 Μαΐου 2014ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ -ΚΟΛΑΣΗ
25 Απριλίου 2014Η ΨΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
2 Μαρτίου 2014Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
29 Ιανουαρίου 2014ΕΙΣΑΙ ΞΕΝΟΣ; ΜΟΝΟΣ; ΦΤΩΧΟΣ; ΟΡΦΑΝΟΣ; ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΗΡΘΑ!
5 Ιανουαρίου 2014Εγώ για σένα πατέρας, εγώ αδελφός, εγώ σύζυγος, εγώ σπίτι, εγώ τροφή, εγώ ρούχο, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιο, ό,τι θέλεις εγώ. Να μη σου λείψει τίποτα. Θα δουλέψω εγώ.
Ήρθα να σε υπηρετήσω, όχι να με υπηρετήσεις.
Εγώ και φίλος, και μέλος του σώματός σου και κεφάλι, και αδελφός και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ.
Μόνο να είσαι κοντά μου.
Εγώ φτωχός για σένα και αλήτης για σένα.
Στο σταυρό για σένα, στον τάφο για σένα.
Στον ουρανό παρακαλώ για σένα τον Πατέρα μου, στη γη έρχομαι πρεσβευτής του Πατέρα μου για σένα.
Εσύ είσαι τα πάντα για μένα, και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος μου και μέλος του σώματός μου.
Τι άλλο θέλεις;
Πηγή: Ιωάννης Χρυσόστομος, Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Ομιλία ΟΣΤ΄, ε΄, Migne, P.G. vol 58, pg 700.
Ο Ρωμιός Άη Βασίλης και ο Σάντα Κλάους της Κόκα-Κόλα
30 Δεκεμβρίου 2013ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ; (Μεγάλου Βασιλείου)
26 Νοεμβρίου 2013ΤΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ (Ιωάννη Χρυσοστόμου)
13 Νοεμβρίου 2013O πνευματικός πατέρας – κ. Νικολάου Mεσογαίας
12 Νοεμβρίου 2013ο πνευματικός πατέρας του μητροπολίτου μεσογαίας κ. Νικολάου
Πρέπει βέβαια, ο πνευματικός να είναι όντως «πνευματικός» να είναι πατέρας, να είναι ιερέας, να μπορεί να λειτουργεί, να προσεύχεται, να ξέρει να ακουμπάει στον Θεό και να μην είναι ένας απλός κοινωνικός εργάτης που κάνει ένα «θρησκευτικό χόμπυ».
Ο πνευματικός δεν είναι σύμβουλος που δίνει συμβουλές, δεν είναι δάσκαλος που διδάσκει, ούτε εισαγγελέας που ελέγχει.
Ο πνευματικός είναι πατέρας που αγκαλιάζει…
φίλος που ελευθερώνει, αδελφός που συγχωρεί, είναι μυσταγωγός που ιερουργεί το μυστήριο της ψυχής. Δεν είναι αυτός που ξέρει, είναι αυτός που αγαπά τον Θεό ως πατέρα του και τον κάθε άνθρωπο ως παιδί του Θεού.
Ο πνευματικός έχει τη χάρη της ιεροσύνης, αρκεί να την κρατάει ζεστή και ενεργό μέσα του. Αν έτσι την διατηρεί, τότε ο Θεός δίνει πολλά και με πολλούς τρόπους.
Εμείς οι ιερείς είμαστε υπηρέτες, διάκονοι. Τίποτα άλλο. Μόλις το καταλάβουμε, γινόμαστε τα χαλιά πάνω στα οποία πατάει ο Θεός.
Γινόμαστε τα ποδόμακτρα που πατάει ο λαός του Θεού-αυτά τα χαλάκια που είναι έξω από την πόρτα-και μαζεύουμε τις λάσπες για να μπαίνει ο κόσμος καθαρός. Αυτή είναι η διακονία μας. Και είναι υπέροχο όταν αυτό το καταλαβαίνει κανείς και δεν προσπαθεί να κάνει κάτι παραπάνω-εκτός βέβαια αν ο Θεός φωτίσει, οπότε επειδή Αυτός ενεργεί, μας κάνει και μας να ενεργούμε κατά Θεόν.
Η ψυχή είναι τόσο ιερή! Την πλησιάζει ο πνευματικός όπως τον άγιο Άρτο την ώρα που λέει «πρόσχωμεν, τα άγια τοις αγίοις». Και με τα δύο δάχτυλα, δηλαδή με τις κατά το δυνατόν λιγότερες κινήσεις…
Τον υψώνει, Τον προσφέρει στον Θεό και Τον κατεβάζει.
Το ίδιο κάνει και με την ψυχή.
Δεν παρεμβαίνει άτσαλα διαλύοντας και συντρίβοντάς την, αλλά απλά την αγγίζει. Αποδίδει το σεβασμό που της ανήκει αφού είναι εικόνα Θεού-και την επανατοποθετεί στο δισκάριο της ελευθερίας της και του ελέους του Θεού.
Όπως στην θεία Ευχαριστία, έτσι κι εδώ, ο ιερέας καλείται να κάνει την μεταβολή: Παίρνει τον άνθρωπο, τον τεθραυσμένο, τον σπασμένο, τον κομματιασμένο από την αμαρτία, τον συντετριμμένο από τις δοκιμασίες, και τον εκθέτει στην χάρη του Θεού, και αυτή τον μεταμορφώνει.
Αυτή είναι η ιερουργία της ανθρώπινης ψυχής.
Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
Άνθρωπος μεθόριος
Από τα αναπάντητα διλήμματα στα περάσματα της «άλλης λογικής»
Εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ από σελ. 111 έως 113