Ο Ηρακλής γεννήθηκε στη φαντασία των ανθρώπων σε µια πολύ παλιά εποχή. Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι κυνηγούσαν τα άγρια ζώα, για να τραφούν µε το κρέας τους και να ντυθούν µε το δέρµα τους, και τρόµαζαν από τους κεραυνούς, τους σεισµούς και τις άγριες καταιγίδες. Χρειάζονταν λοιπόν τους ήρωες, για να τους βοηθούν στις δυσκολίες της ζωής τους.
Ο Ηρακλής είναι ο µεγαλύτερος ήρωας της ελληνικής µυθολογίας. Γιος του ∆ία και µιας θνητής βασιλοπούλας, της Αλκµήνης, ήταν ο δυνατότερος απ’ όλους τους ανθρώπους. Εξολόθρευσε άγρια θηρία και τέρατα, έδιωξε τυράννους και σκότωσε κακούς βασιλιάδες. Ήταν πάντα δίκαιος, καλόκαρδος και πρόθυµα βοηθούσε τους ανθρώπους. Ήταν ατρόµητος κι ανίκητος και τα κατορθώµατά του έµειναν για πάντα αξέχαστα.
Ο Ηρακλής και η θεά Αθηνά, που πάντα του συµπαραστεκόταν.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ
Κάποτε ο Αµφιτρύωνας και η γυναίκα του, η Αλκµήνη, κόρη του βασιλιά των Μυκηνών, αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους και να ζητήσουν καταφύγιο στη Θήβα. Εκεί η Αλκµήνη γέννησε δυο παιδιά. Τον Ηρακλή, που ήταν γιος του Δία, και τον Ιφικλή. Η Ήρα ζήλευε την Αλκµήνη και µισούσε πολύ τον Ηρακλή. Ο ∆ίας όµως έστειλε µια µέρα τον Ερµή να φέρει το µωρό στον Όλυµπο και το έβαλε να πιει λίγο γάλα από το στήθος της Ήρας, την ώρα που αυτή κοιµόταν, για να γίνει ανίκητο. Όταν η Ήρα ξύπνησε, κατάλαβε ποιο ήταν το µωρό και τραβήχτηκε απότοµα. Χύθηκε τότε λίγο από το γάλα της στον ουρανό κι έγινε ο Γαλαξίας µε τα χιλιάδες αστέρια του. Όταν τα δυο παιδιά έγιναν περίπου οκτώ µηνών, η Ήρα έστειλε µια νύχτα δυο φίδια να τα πνίξουν. Μόλις τα φίδια πλησίασαν την κούνια τους, ο Δίας έστειλε φως που έλουσε το δωµάτιο και τα παιδιά ξύπνησαν. Ο Ιφικλής τροµαγµένος έβαλε τα κλάµατα. Ο Ηρακλής όµως, χωρίς κανένα φόβο, άρπαξε τα φίδια απ’ το λαιµό και τα έπνιξε. Όλοι τότε κατάλαβαν ότι ο Ηρακλής είχε θεϊκή καταγωγή. Όταν µεγάλωσε ο Ηρακλής, παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά της Θήβας, τη Μεγάρα κι έγινε ο ίδιος βασιλιάς. Κυβέρνησε µερικά χρόνια τη Θήβα και ζούσε ευτυχισµένος.
Η γέννηση του Ηρακλή
Ετσι απέδωσε το μύθο ένας ζωγράφος της νεότερης εποχής.
Κάποια µέρα όµως η Ήρα, που πάντα τον µισούσε, τον τρέλανε κι ο Ηρακλής έκανε κακό στα παιδιά και στη γυναίκα του, νοµίζοντας πως είναι εχθροί του. Συνήλθε όµως και κατάλαβε το κακό που είχε κάνει. Πήγε τότε στο µαντείο των Δελφών, για να ρωτήσει τον Απόλλωνα τι έπρεπε να κάνει για να τον συγχωρέσουν οι θεοί. Η Πυθία, η ιέρεια του Απόλλωνα, του είπε ότι έπρεπε να γυρίσει στις Μυκήνες, την πατρίδα της µητέρας του, και να υπηρετήσει πιστά δώδεκα χρόνια τον ξάδερφό του, τον Ευρυσθέα, που βασίλευε εκεί. Μετά θα γινόταν αθάνατος και θα ανέβαινε στον Όλυµπο.
●ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Στο σημερινό μας μάθημα στην ψηφιακή τάξη ολοκληρώσαμε τον ταξίδι μας στον μύθο του Ηρακλή, που είχαμε ήδη ξεκινήσει από την διδασκαλία μέσα στην τάξη μας.
Στον πιο κάτω σύνδεσμο(Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ) μπορείτε να βρείτε τον μύθο του Ηρακλή έτσι όπως παρουσιάστηκε σε μορφή pptx στο ψηφιακό μας μάθημα.
Η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού καθιερώθηκε να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και με σκοπό την ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τον αυτισμό και την ευαισθητοποίηση σχετικά με την ομαλή ένταξη των αυτιστικών ατόμων στην κοινωνία.
«Αγαπήστε τον Αυτισμό, μη τον φοβάστε. Το ίδιο ακριβώς θέλουν να μας πουν τα άτομα με αυτισμό καθημερινά, όταν μας το ζητούν με τον δικό τους διαφορετικό, ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο»
Στα πλαίσια αυτά μπορούμε να ακούσουμε το CD:”ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΙΚΡΟ“.
Μέσα από αυτό ας μιλήσουμε στα παιδιά για την διαφορετικότητα και την ας καλλιεργήσουμε την αποδοχή της .
Ένα CD που δημιουργήθηκε από το Ίδρυμα Ωνάση για την Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού.
ΜΙΚΡΟ»
ΤΟ CD ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ
Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ, ΤΗ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΕΝΑ CD ΠΟΥ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΩΝΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΩΣ ΙΔΕΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ» ΒΑΖΕΙ ΤΙΣ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΕΥΡΥ ΦΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ.
Πατώντας στον σύνδεσμο που ακολουθεί μορείτε να ακούσετε όλα τα τραγούδια.
«Ένα παράθυρο μικρό» ανοίγει μελωδικά για παιδιά με και χωρίς Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος, γονείς, παιδαγωγούς και φίλους. Ο μουσικοσυνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου και ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς, ακολουθώντας τον ρυθμό και τους στόχους του εκπαιδευτικού προγράμματος «Η μουσική αγαπάει τον αυτισμό», δημιούργησαν μελωδίες και στίχους που, μέσα από ρυθμικά μοτίβα, γίνονται το δημιουργικό εκείνο μέσο το οποίο ενισχύει με έναν ασφαλή και ευχάριστο τρόπο τον αυθορμητισμό και την ευέλικτη σκέψη.
Όλοι μαζί τραγουδάμε για να γίνει πιο εύκολη η κατανόηση απλών καθημερινών στιγμών, συναισθημάτων, αντιδράσεων, αλλά και για να μοιραστούμε τη ζωή μας με περισσότερη μουσική και έμπνευση.
Δύο μουσικές συνθέσεις απευθύνονται στους «μεγάλους» («Μπαμπά πού πάμε» και «Ένα παράθυρο μικρό»).
Απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς, ειδικούς παιδαγωγούς, παιδιά με και χωρίς Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος, γονείς
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Δημήτρης Παπαδημητρίου: μουσικοσυνθέτης
Μιχάλης Γκανάς: στιχουργός
Η σειρά ολοκληρώνεται με δύο μουσικές συνθέσεις μουσικών και παιδαγωγών που συμμετείχαν στο εργαστήριο: Guido de Flaviis (μουσική) και Τζίνα Παπαμιχαήλ (στίχοι).
Το ταξίδι μας στον κόσμο των πελαργών συνεχίζεται και σήμερα.
ΠΕΛΑΡΓΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
Ανέκαθεν ο άνθρωπος έδειχνε σεβασμό στους πελαργούς, που τους θεωρούσε ωφέλιμα πούλια επειδή τρέφονταν με έντομα, σαύρες, ποντίκια και προπαντός με φίδια. Οι χωρικοί τους συμπαθούσαν, γιατί ακολουθούσαν το αυλάκι που άνοιγε το άροτρο τους και έτρωγαν τα σκουλήκια και τις προνύμφες που κατέστρεφαν τις καλλιέργειες τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι είναι άνθρωποι μεταμορφωμένοι, και ο Πλούταρχος αναφέρει ότι στη Θεσσαλία όποιος σκότωνε πελαργό, τιμωρούταν με θάνατο. Αλλά και αργότερα, εξαιτίας των προλήψεων, που ήταν πολύ διαδεδομένες τόσο στις Χριστιανικές όσο και στις Ισλαμικές χώρες, ο πελαργός απολάμβανε παντού ιδιαίτερη προστασία.
Με το όνομα του πελαργού, που συχνά λέγεται και λελέκι, συνδέεται μια ολόκληρη σειρά από μύθους. Από τον καιρό του Αριστοφάνη και του Σοφοκλή έως τα χρόνια των τελευταίων πατέρων της Εκκλησίας, ο πελαργός θεωρείται ότι κάνει υποδειγματική οικογενειακή ζωή και ότι είναι πιστός τηρητής της τέταρτης εντολής.
Πάρα πολλά επίσης έχουν γραφεί για τα περίφημα “δικαστήρια των πελαργών”, όπου αποφασίζεται η ποινή του θανάτου για εκείνον που θα καθυστερήσει να φτάσει στη συγκέντρωση που γίνεται πριν από την μετανάστευση ή για εκείνον που πρόδωσε την συζυγική πίστη. Ο Όμηρος συγκρίνει τους Τρώες που ετοιμάζονται για πόλεμο με τους πελαργούς που ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το μέρος όπου κλωσούν όταν αρχίζει το κρύο. Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλούταρχος, ο Πλίνιος, ο Αιλιανός, ο Φίλων, ο Πορφύριως κ.ά. μας δίνουν πολλές πληροφορίες για την αγάπη που δείχνουν οι πελαργοί στα παιδιά τους, ο Αριστοτέλης όμως τις χαρακτηρίζει θρύλους.
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ
ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ
Στο πιο κάτω φύλλο εργασίας τα παιδιά κόψανε το πελαργό τον κολλήσανε πάνω σε χαρτόνι ,βάψανε το ράμφος, τα πόδια και τα φτερά και στο περίγραμμα κολλήσανε φακές ή φασόλια.
Ο πελαργός είναι πουλί αγαπητό από τον λαό, μάλιστα είναι γνωστός από την αρχαιότητα ο θρύλος για την αυτοθυσία των νεαρών πελαργών που, εκτός από το ότι αναλαμβάνουν την διατροφή των αδύναμων γέρων γονιών τους, μαδούν τα φτερά τους για να τους ζεστάνουν.
Η λέξη πελαργός είναι σύνθετη από τις λέξεις «πελός» (μαύρος) και «αργός» (λευκός), και ανταποκρίνεται τελείως στο ασπρόμαυρο χρώμα αυτού του πουλιού. Το μήκος του ξεπερνάει το ένα μέτρο, οι φτερούγες του έχουν άνοιγμα δυο μέτρα και το βάρος του φτάνει τα τέσσερα κιλά περίπου. Προτιμά να τρέφεται σε ρηχά και στάσιμα νερά, σε λίμνες, λιμνοθάλασσες, λιμνούλες και ρυάκια. Είναι πολύ σιωπηλός, γι’ αυτό και στην αρχή πίστευαν ότι είναι βουβός. Σε σπάνιες όμως περιπτώσεις βγάζει μία λαρυγγώδη κραυγή ή ένα σφύριγμα.
Οι πελαργοί είναι μονογαμικά πουλιά. Όταν ζευγαρώσουν, το αρσενικό με το θηλυκό διατηρούν τον δεσμό τους για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το θηλυκό γεννά τον Απρίλιο, συνήθως 2-3, πολλές φορές όμως ως και 6 αυγά. Η επώαση, που διαρκεί 30 περίπου ημέρες, γίνεται και από τους δυο γονείς. Αλλά και όταν εκκολαφθούν οι νεοσσοί, πάντα ένας από τους δυο γονείς μένει κοντά τους για να τους προστατεύει από τους εχθρούς, την βροχή, το κρύο ή την ζέστη.
Οι πελαργοί είναι μεταναστευτικά πουλιά. Όταν έρθει ο Οκτώβρης, ετοιμάζονται να φύγουν πάλι και να πάνε στην Νότιο Αφρική, όπου θα περάσουν τους ψυχρούς μήνες του χειμώνα. Λίγες ημέρες πριν από την αναχώρησή τους συναθροίζονται σε λιβάδια, κοντά σε τέλματα ή λίμνες, και από κεί ξεκινούν όλοι μαζί.
Οι πελαργοί κάνουν το μακρύ αυτό ταξίδι τους όχι πετώντας, άλλα ανεμοπορώντας. Γι’ αυτό όμως χρειάζονται ανοδικά ρεύματα, που δημιουργούνται μόνο πάνω από την στεριά. Σχηματίζουν μικρές ομάδες, που αρχίζουν να γυροπετούν και ν’ ανεβαίνουν όλο και ψηλότερα, ξεπερνώντας σε πολλές περιπτώσεις τα 700 μέτρα. Κατόπιν, ξαφνικά, όλοι μαζί αφήνουν το θερμό ανοδικό ρεύμα και παίρνουν την κατεύθυνση μετανάστευσης με ταχύτητα που ξεπερνά τα 70 χλμ./ώρα.
Είναι παροιμιώδη τα «δικαστήρια των πελαργών», όπου αποφασίζεται η ποινή του θανάτου για εκείνον που θα καθυστερήσει να φτάσει στην συγκέντρωση πριν από την μετανάστευση ή για εκείνον που πρόδωσε την συζυγική πίστη. Επίσης, οι παραδόσεις πολλών λαών αναφέρονται στην αυτοθυσία των νεαρών πελαργών που μαδούν τα φτερά τους για να σκεπάσουν το σώμα των αδύναμων και γερασμένων γονέων τους.
Το ταξίδι τους
Τα είδη των πελαργών
Το σώμα του πελαργού
Τι τρώει ο πελαργός
Η φωλιά του
Η αναπαραγωγή
Ερωτευμένοι πελαργοί στο Βαμβακόφυτο Σερρών πάνω σε κολόνα της ΔΕΗ φροντίζουν τα μωρά τους-Η ιστορία τους μέσα από φωτογραφίες
Μια οικογένεια πελαργών παρακολουθεί και φωτογραφίζει η σελίδα Βαμβακόφυτο Σερρών: Από το χθες στο σήμερα, από τις πρώτες μέρες που έχτισαν την φωλιά τους πάνω στην κολόνα της ΔΕΗ
Πριν λίγες μέρες στην πελαργοφωλιά γεννήθηκαν τα μικρά πελαργάκια και η οικογένεια έγινε πολύτεκνη
Η σελίδα γνωστή για την ευαισθησία της σε τοπικά πολιτιστικά και όχι μόνο θέματα παρακολουθεί μέσα από τον φωτογραφικό φακό το μεγάλωμα της πελαργοοικογένειας και την φροντίδα των μωρών
Οι πελαργοί κινδυνεύουν
Τι μάθαμε για τον πελαργό
Οι πελαργοί που έγιναν… ένα με τους κατοίκους
Ο πελαργός φέρνει τα μωρά: Παράξενοι θρύλοι για τα ζώα από όλο τον κόσμο
Ποιήμα
Πελαργός με τα μεγάλα φτερά
Τι ψηλά, τι ψηλά που πετά.
Κοιτάζει προς τα κάτω
Γυρεύει μια σκεπή
Να χτίσει τη φωλιά του
Και να ξεκουραστεί.
Αίνιγμα
Ράμφος μακρύ μα
και λεπτό χρώμα λευκό
την Άνοιξη θα με δεις
αν στις στέγες των σπιτιών
ψάξεις να με βρεις.
Ποιο πουλί είμαι?
Παρουσίαση του μαθήματος
Το υλικό του μαθήματος και το μάθημα έτσι όπως το επιμελήθηκα μπορείτε να το βρείτε πατώντας πάνω στο:
Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε το Διεθνές Συμβούλιο Βιβλίων για την Νεότητα (IBBY), το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.●Ένα video:”Αν ήμουν βιβλίο“.Ένα εξαιρετικό animation για το βιβλίο από τον Ivan Concalveshttps://youtu.be/37fkrWd5CeM
●Ας μάθουμε περισσότερα για την ημέρα του παιδικού βιβλίου πατώντας πάνω στον πιο κάτω σύνδεσμο.
Ο τέταρτος μήνας του πολιτικού έτους, με διάρκεια 30 ημέρες. Αρχικά ήταν ο δεύτερος μήνας του δεκάμηνου Ρωμαϊκού ημερολογίου και πήρε το όνομά του από το λατινικό ρήμα aperire, που σημαίνει ανοίγω, γιατί το μήνα αυτό ανοίγουν, ανθίζουν τα λουλούδια…
Το τραγούδι του Απρίλη
ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ
Πρωταπριλιά σήμερα: Γιατί λέμε όλοι ψέματα και πως καθιερώθηκε το έθιμο.
Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα.
Όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε πει ψέματα την Πρωταπριλιά. Άλλοτε μικρά και αθώα και άλλοτε μεγάλα και επικίνδυνα. Αποκλείεται να μην είχατε αλλάξει αίθουσες στο σχολείο την πρώτη ώρα για να μπερδέψετε τον καθηγητή και εκείνος να κάνει τον έκπληκτο, ενώ όλοι ξέρουν ότι αυτό γίνεται κάθε χρόνο. Αποκλείεται να μην έχεις πει έστω ένα μικρό ψέμα σε κάποιον κοντινό σου άνθρωπο για να τον ξεγελάσεις. Όμως, από που αλήθεια έρχεται αυτό το έθιμο και πως επικράτησε;
Πρόκειται για μία παιγνιώδη συνήθεια των ανθρώπων, με παγκόσμια διάσταση. Το έθιμο έλκει την καταγωγή του από τη Δύση και οι ρίζες του ανιχνεύονται στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθισαν την Πρωταπριλιά που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους για μεγάλα ψάρια έδιναν κι έπαιρναν.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρούλης βοσκός που είχε ένα κοπάδι με αρκετά πρόβατα και ένα μαντρί έξω από το χωριό του. Κάθε πρωί, οδηγούσε τα πρόβατα σε ένα καταπράσινο λόφο κοντά στο μαντρί και τα άφηνε να βοσκήσουν με την ησυχία τους μέχρι να χορτάσουν. Συνήθως περνούσε την ώρα του παίζοντας με την φλογέρα του, αλλά μια μέρα την ξέχασε στο μαντρί. Μη έχοντας τι να κάνει, λοιπόν, σκέφτηκε να σκαρώσει μια φάρσα στους συγχωριανούς του. Ανέβηκε σε ένα βράχο και άρχισε να φωνάζει προς την κατεύθυνση του χωριού. “Βοήθεια συγχωριανοί, λύκος! Ελάτε να με σώσετε! Τρέξτε. Βοήθεια!”
Οι άντρες του χωριού άρπαξαν τσουγκράνες και ξύλα και έτρεξαν να βοηθήσουν το μικρό αγόρι από τον κακό λύκο. “Xα χα χα! Χι χι! Για αστείο φώναξα! Δεν υπάρχει κανένας λύκος εδώ πέρα!” τους είπε ο μικρός βοσκός, μόλις έφθασαν κοντά του αναστατωμένοι. “Σκέφτηκα να σας κάνω να γελάσετε κι εσείς, έτσι για να περάσει η ώρα”. “Πρόσεξε καλά, μικρέ! Μην τολμήσεις και ξανακάνεις κάτι τέτοιο χωρίς λόγο!” του είπαν θυμωμένα οι χωρικοί και επέστρεψαν στο χωρίο τους.
Ο βοσκός, όπως φαίνεται, βρήκε πολύ αστείο αυτό που έκανε, αφού μετά από λίγες μέρες που άρχισε πάλι να βαριέται, επανέλαβε το κόλπο του. “Τρέξτε! Βοήθεια! Ένας μαύρος, κατάμαυρος λύκος είναι έτοιμος να με φάει! Αλήθεια σας λέω!” Οι χωρικοί έτρεξαν για άλλη μια φορά να τον σώσουν με ότι βρήκαν στα χέρια τους αλλά ανακάλυψαν πως πάλι τους έλεγε ψέματα. Έφυγαν πολύ θυμωμένοι μαζί του, χωρίς να του πουν κουβέντα αυτή τη φορά. Να όμως που μια μέρα, μια αγέλη πεινασμένων λύκων όρμισαν στο κοπάδι του βοσκού και άρχισαν να το ξεκληρίζουν. Τρομαγμένος ο βοσκός έβαλε τις φωνές και καλούσε σε βοήθεια:
“Βοήθεια συγχωριανοί. Λύκοι τρώνε τα πρόβατά μου. Τρέξτε. Βοήθεια!” Κανείς όμως δεν πήγε να τον βοηθήσει αφού όλοι νομίζανε οτι για άλλη μια φορά ήθελε να γελάσει μαζί τους. Εκείνη την φορά οι μόνοι που γέλασαν ήταν οι λύκοι. Βρήκαν πρώτης τάξεως φαγητό και το έφαγαν με την ησυχία τους. Μόνο ένας άνθρωπος εκεί κοντά κάτι φώναζε αλλά όπως είναι γνωστό οι λύκοι δεν γνωρίζουν την ανθρώπινη γλώσσα για να καταλάβουν τι έλεγε και έτσι συνέχισαν ανενόχλητοι το φαί τους.
Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…», Γιάννης Ρίτσος, «Ο γέροντας με τους χαρταϊτούς»
ΠΟΥΛΙΑ
Στο σημερινό μας μάθημα γνωρίσαμε την οικογένεια των πουλιών και ιδιαίτερα επικεντρωθήκαμε στα αποδημητικά πουλιά και περισσότερο στο χελιδόνι, στο πουλί της άνοιξης.
Γενικές πληροφορίες για τα πουλιά
Ο κόσμος των πουλιών είναι μοναδικός και μαγευτικός! Η επικοινωνία και η μετανάστευση είναι σίγουρα κάποια απ’ τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πουλιών.
Πώς επικοινωνούν τα πουλιά
Τα πουλιά παράγουν διάφορους ήχους που τους επιτρέπουν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι ήχοι διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, το κελάηδημα (ή τραγούδι), το οποίο συνήθως είναι μελωδικό και πολυσύλλαβο, και τα καλέσματα, τα οποία συνήθως είναι σύντομα και απλά.
Τα περισσότερα είδη πουλιών που συναντάμε στην πόλη ανήκουν στην ομάδα των ωδικών πτηνών, δηλαδή στην ομάδα των πουλιών που έχουν μελωδικό κελάηδημα. Ωστόσο, δεν κελαηδούν όλα τα είδη της ομάδας αυτής (π.χ. τα κορακοειδή), ούτε ανήκουν στα ωδικά πτηνά όλα τα είδη που κελαηδούν (π.χ. ο τσαλαπετεινός).
Στα είδη της περιοχής μας, μόνο τα αρσενικά άτομα κελαηδούν, ενώ τα θηλυκά κάνουν μόνο καλέσματα. Τα αρσενικά κελαηδούν κυρίως την άνοιξη, δηλαδή την περίοδο του ζευγαρώματος, και σπανιότερα το χειμώνα. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθούν να προσελκύσουν και να βρουν ταίρι, αλλά και διαφημίζουν και υπερασπίζονται την επικράτειά τους.
Οι ήχοι των πουλιών μας βοηθούν πολύ στην αναγνώριση των ειδών, ιδιαίτερα όταν είναι κρυμμένα μέσα σε δέντρα και θάμνους, γιατί συνήθως είναι χαρακτηριστικοί για κάθε είδος. Ωστόσο, κάποια είδη, όπως για παράδειγμα η κίσσα και τα ψαρόνια, έχουν την ικανότητα να μιμούνται κάποια άλλα.
ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: ΚΑΡΤΕΛΕΣ ΠΟΥΛΙΩΝ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ
Αναφορά στα σωματικά χαρακτηριστικά τουςφτερά,πούπουλα,ράμφη,μάτια,πόδια.
ΦΩΛΙΕΣ-ΑΥΓΑ-ΝΕΟΣΣΟΙ
ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ
Χωρίς χάρτη και πυξίδα
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή εκατομμύρια πουλιά κάνουν με απόλυτη επιτυχία το ίδιο ακριβώς ταξίδι! Το ταξίδι προς τις θερμές περιοχές, κυρίως της Αφρικής. Δεν έχουν χάρτες και πυξίδα, αλλά συγκεκριμένα σημεία που τα βοηθούν στον προσανατολισμό τους. Μπορεί να είναι κάποια ουράνια σώματα, όπως ο Ήλιος, η Σελήνη ή τ’ αστέρια, ίσως οι θάλασσες, τα βουνά, τα ποτάμια… Μετά το Φεβρουάριο θα επιστρέψουν ξανά στην Ευρώπη για να ζευγαρώσουν, να φτιάξουν τις φωλιές τους, να μεγαλώσουν τα μικρά τους και να αναχωρήσουν εκ νέου…
Καθώς προχωράει το φθινόπωρο, τα μεταναστευτικά πουλιά φεύγουν ομαδικά από τους τόπους αναπαραγωγής τους για να περάσουν το χειμώνα σε εύκρατο κλίμα. Τα οστά τους είναι ελαφριά, ενώ τα φτερά τους που κινούνται από δυνατούς μυς, τους επιτρέπουν να διασχίζουν τον αέρα διανύοντας πολλά χιλιόμετρα, μέρα και νύχτα. Όπως αναφέρει στη Νatura nrg ο κ. Νίκος Προμπονάς, μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας «Οι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν ταυτίσει τη μετανάστευση με τα χελιδόνια, όμως δεκάδες είδη της ορνιθοπανίδας πραγματοποιούν δύο φορές το χρόνο το μακρύ, επίπονο και επικίνδυνο ταξίδι προς και από Αφρική. Η φθινοπωρινή μετανάστευση όχι μόνο διαρκεί μεγαλύτερη περίοδο από την ανοιξιάτικη, αλλά είναι και πολυπληθέστερη, αφού πλέον στα σμήνη με τους γονείς έχουν προστεθεί και τα νεαρά παιδιά τους που γεννήθηκαν πρόσφατα!
Και πριν προλάβουν καλά-καλά να αναχωρήσουν, κάποιοι άλλοι φτερωτοί επισκέπτες καταφθάνουν, θαρρείς και έρχονται για να αναπληρώσουν το κενό τους. Είναι οι Χειμερινοί Επισκέπτες, τα πουλιά δηλαδή που θα ξεχειμωνιάσουν στη νότια Ευρώπη και στη βόρεια Αφρική. Στην πλειοψηφία τους προέρχονται από τις χώρες της βόρειας και της κεντρικής Ευρώπης, την Ουκρανία και τη Ρωσία». Στη χώρα μας, χιλιάδες πουλιά βρίσκουν καταφύγιο και τροφή, καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους, στην προστατευόμενη περιοχή του Δέλτα του Έβρου, συνολικής έκτασης 69.000 στρεμμάτων.
Πόσα πράγματα γνωρίζεις τελικά για τα πανέμορφα χελιδόνια που λατρεύονται από μικρούς αλλά και μεγάλους;
Γνωρίζεις από πού έρχονται, τι τρώνε και πώς καταφέρνουν να φτιάχνουν τόσο περίτεχνα το ”σπιτικό” τους;
Ας γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα τα χελιδόνια, τα πανέμορφα αυτά πουλιά!
Από πολύ παλιά οι άνθρωποι είχαν συνδυάσει την άφιξη των χελιδονιών με την άνοιξη. Αυτό και μόνο θα ήταν αρκετό για να καταλάβουμε γιατί τα χελιδόνια είναι τόσο αγαπητά στους ανθρώπους.
Ωστόσο, ακόμα ένας λόγος είναι και η τροφή τους αφού τρέφονται με έντομα, όπως τα κουνούπια και οι μύγες γλυτώνοντας έτσι τους ανθρώπους από χιλιάδες ενοχλητικά τσιμπήματα και όχι μόνο.
Τα χελιδόνια διανύουν πάρα πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν σε εμάς αντιμετωπίζοντας παράλληλα πάρα πολλούς κινδύνους όπως τα αρπακτικά πουλιά, τους δυνατούς ανέμους και τις καταιγίδες.
Τα τέσσερα από τα πέντε είδη χελιδονιών που υπάρχουν, φτιάχνουν τη φωλιά τους από πηλό (λάσπη) ενώ μόνο το ένα (το οχθοχελίδονο) ανοίγει τρύπες στο έδαφος συνήθως εκεί που υπάρχει νερό. Μαζεύουν μικρά κομμάτια λάσπης από κάποιο κοντινό σημείο και τα μεταφέρουν εκεί που θέλουν για να χτίσουν τη φωλιά τους.
Χρειάζονται 700 – 1500 σβόλους για την κάθε φωλιά. Το «χτίσιμο» μπορεί να κρατήσει από 3 έως 16 ημέρες.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ
Την παρουσίαση του μαθήματος όπως πραγματοποιήθηκε μέσα στη ψηφιακή μας τάξη μπορείτε να τη βρείτε παρακάτω:
Την πρώτη μέρα του Μάρτη τα παιδιά επισκέπτονται τα σπίτια τραγουδώντας το τραγούδι της Χελιδόνας για να δείξουν το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης.
Ήρθε, ήρθε χελιδόνα,
ήρθε κι άλλη μεληδόνα,
κάθισε και λάλησε,
και γλυκά κελάηδησε:
«Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,
και Φλεβάρη φοβερέ,
κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις*,
καλοκαίρι θα μυρίσεις.
Κι αν χιονίσεις, κι αν κακίσεις,
πάλιν άνοιξη θ’ ανθίσεις».
Δημοτικό τραγούδι από τη Θράκη
* τσικνίζω: ψήνω φαγητό τόσο ώστε να «ψιλοκαεί» και να μυρίσει
Στις παρακάτω εικόνες βλέπεις τη «Χελιδόνα». Μπορείς να φτιάξεις τη δική σου και την πρώτη μέρα του Μάρτη να πεις τα κάλαντα.
β. «Χελιδόνα»
από τη Θεσσαλία
α. «Χελιδόνισμα»
από την Αγριανή Σερρών
Αν ρωτήσεις τους γονείς, τους παππούδες ή και άλλους μεγαλύτερους, θα σου πουν και άλλα τραγούδια (κάλαντα) που λέγανε, όταν ήταν παιδιά. Παρόμοια τραγούδια μπορείς να βρεις σε διάφορα CD, όπως στην Περπερούνα και άλλα τραγούδια του λαού μας για παιδιά της Δόμνας Σαμίου.
Με αφορμή τις πιο κάτω εικόνες πουλιών που το όνομά τους αρχίζουν από το γράμμα Γγ γάμα: γκιώνης, γαλοπούλα, γλάρος, γεράκι,τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το πιο πάνω γράμμα.
«πού πήγε όλη εκείνη η άνοιξη, / τα χωρατά των σπουργιτιών, σγουρά γέλια των θάμνων, / οι παπαρούνες σα γλυκά κόκκινα στόματα».(Τ. Λειβαδίτης)
ΑΝΟΙΞΗ
Oι μήνες της άνοιξης είναι: ο Μάρτιος, ο Απρίλιος και ο Μάιος. Αυτή την εποχή η φύση ολάνθιστη και καταπράσινη γιορτάζει τον ερχομό των χελιδονιών. Οι κήποι με την ευωδιά και τα χρώματά τους, καλούν τις μέλισσες και τις πεταλούδες να φτερουγίσουν πάνω από τα λουλούδια και τις πρασινάδες. Τα δέντρα πλημμυρίζουν από ανθάκια και στα κλαδιά τους κελαηδούν χαρούμενα πουλάκια. Ο παγωμένος αέρας του χειμώνα, γίνεται δροσερό αεράκι και η αγριεμένη θάλασσα ησυχάζει.
Την εποχή αυτή οι άνθρωποι ετοιμάζονται για τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, το Πάσχα. Τη μεγάλη βδομάδα πηγαίνουμε στην εκκλησία για να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία του Μυστικού Δείπνου, των Παθών και της Σταύρωσης του Χριστού. Όλοι νηστεύουμε και οι νοικοκυρές καθαρίζουν τα σπίτια, ζυμώνουν ψωμιά και φλαούνες. Το Πάσχα γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού μας.
Η διπλή γιορτή της άνοιξης είναι η 25η Μαρτίου, κατά την οποία γιορτάζει η Παναγία και η Ελλάδα.
Την άνοιξη οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι και γελαστοί και τα παιδιά τρέχουν στους κάμπους και στα λιβάδια!
Το θέμα μας λοιπόν ζτο σημερινό μας ψηφιακό μάθημα ήταν η εποχή της Άνοιξης .Μάθαμε για τους μήνες της, για τις γιορτές και τα γενικά χαρακτηριστικά της.
●Άνοιξη
-Πίνακες αναφοράς
●Μήνες
–Πίνακες αναφοράς
Μάρτιος
Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα, που προέρχεται από την αρχαιότητα, είναι και η τοποθέτηση από τις μητέρες την 1η Μαρτίου ενός μικρού βραχιολιού από άσπρο και κόκκινο νήμα (που ονομάζεται Μάρτης) στο χέρι των παιδιών τους για να μην τα μαυρίσει ο Ήλιος. Ο «Μάρτης» θεωρείται ότι προστάτευε τις κοπέλες από το κάψιμο του ήλιου. Τον έβγαζαν την ημέρα της Λαμπρής και το έβαζαν στο αρνί για να μην καεί κατά το ψήσιμο. Ενώ ακόμη κατάλοιπο της αρχαιότητας είναι και το έθιμο που ήθελε τις ανύπαντρες κοπέλες να βάζουν των Αγίων Θεοδώρωνκόλλυβα κάτω από το προσκέφαλό τους για να τους φανερώσουν τον άντρα που θα έπαιρναν. Επίσης κατά το μήνα αυτό συνηθίζονταν παλιά και το έθιμο της χελιδώνας.
Στη δημώδη παράδοση, ο λαός μας έχει δώσει στον Μάρτιο διάφορες ονομασίες που σχετίζονται κυρίως με τις ασταθείς καιρικές συνθήκες που επικρατούν στη διάρκειά του. Γι’ αυτό είναι γνωστός ως Κλαψομάρτης, αλλά και Πεντάγνωμος: «Ο Μάρτης ο Πεντάγνωμος, πέντε φορές εχιόνισε και πάλι το μετάνιωσε πως δεν εξαναχιόνισε», και «Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης», και «Κάλιο Μάρτης στις γωνιές, παρά Μάρτης στις αυλές». Παρ’ όλα αυτά ο Μάρτης θεωρείται ο καταλληλότερος μήνας για φύτεμα δένδρων και γι’ αυτό ονομάζεται και Φυτευτής, ενώ λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού ονομάζεται και Βαγγελιώτης. Τον Μάρτη πάντως ξεκινάει και η Άνοιξη, γι’ αυτό ονομάζεται και Ανοιξιάτης, ενώ χαρακτηριστική είναι και η παροιμία «από Μαρτιού καλοκαιριά, κι απ’ Αύγουστο χειμώνας». Ο Μάρτης περιλαμβάνει επίσης και το κύριο μέρος της νηστείας της μεγάλης τεσσαρακοστής: «Δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή», όπως χαρακτηριστικά λέγεται.
Απρίλιος
Ο ελληνικός λαός αποκαλεί τον μήνα αυτόν και με τα ονόματα Απρίλης, Απρίλες, και Λαμπριάτης από την συμπτωματικά μεγάλη θρησκευτική εορτή που τελείται συνήθως το μήνα αυτό. Ο Απρίλιος και ο Μάιος θεωρούνται οι καθ΄ αυτού μήνες των λουλουδιών εξ ου και η ονομασία Απριλομάης: “Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα“. Χάρη στην ανοιξιάτικη σύνδεσή του ο Απρίλης τραγουδήθηκε ιδιαίτερα από τους ποιητές αλλά και από τον λαό μας: «Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη» και «Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε». Η ενασχόληση, επίσης, του λαού μας με την γεωργία μάς έχει κληροδοτήσει και πολλές άλλες παροιμίες και δημώδη στιχάκια. Για τις απριλιάτικες βροχές, για παράδειγμα, λέγεται το εξής: «Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σε κείνο το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα». Σ’ άλλες πάλι περιοχές ο Απρίλης αποκαλείται και «Γρίλλης» (γκρινιάρης) επειδή στον μήνα αυτόν τελείωναν τα αποθέματα της προηγούμενης συγκομιδής και δημιουργούνταν οικογενειακές γκρίνιες. Αποκαλείται και τιναχτοκοφινίτης επειδή τινάζουν τα κοφίνια για να τα καθαρίσουν: «Απρίλης, γρίλλης, τιναχτοκοφινίτης». Αναφέρεται, επίσης, και ως Αϊ-γεωργίτης λόγω της εορτής του Αγίου Γεωργίου στις 23 του μήνα, η οποία γιορτάζεται με διάφορους αθλητικούς και ιππικούς αγώνες. Οι κτηνοτρόφοι, και οι Σαρακατσάνοι, θεωρούν τον Άγιο Γεώργιο προστάτη τους, ενώ στις παραδόσεις, τα παραμύθια και τα τραγούδια συνδέεται με τον αρχαίο μύθο του Περσέα και της Ανδρομέδας.
Μάιος
Παρ’ όλο που γενικά ο Μάιος θεωρείται ως ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης, είναι στην ουσία το μέσο της ανθοφόρας αυτής εποχής αφού το Καλοκαίρι δεν αρχίζει παρά δύο δεκαήμερα μετά το τέλος του, στις 21 Ιουνίου. Ο Μάιος, είναι πράγματι «μήνας χαράς και λατρείας της βλάστησης, με δοξασίες και έθιμα διαχρονικού χαρακτήρα», όπως το παραδοσιακό έθιμο με το πρωτομαγιάτικο στεφάνι το οποίο στολίζει την πόρτα του σπιτιού μέχρι τις 24 Ιουνίου οπότε καίγεται στις φωτιές του Αϊ-Γιάννη. Οι λαϊκές προλήψεις θεωρούν τον Μάιο «μαγεμένο» γι’ αυτό αποφεύγονται οι γάμοι και οι σοβαρές εργασίες στη διάρκειά του, εξ ου και η παροιμία «Στον καταραμένο τόπο, τον Μάη μήνα βρέχει». Όλοι οι λαοί, πάντως, την Πρωτομαγιά γιόρταζαν την ανθοφορία της Φύσης και την απαρχή των «καλών καιρών». Κι ενώ οι λαϊκές παροιμίες, όπως, «Μάη μου, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε» και «ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια», προσπαθούν να μας επαναφέρουν στην τάξη, οι παιδικές αναμνήσεις δεν μας το επιτρέπουν. Κι έτσι συνεχίζουμε να τραγουδάμε: «Ο Μάιος μας έφτασε/εμπρός βήμα ταχύ/να τον προϋπαντήσουμε/παιδιά στην εξοχή».
●Οι άνθρωποι
●Ζώα και φυτά
●Παρουσίαση του μαθήματος
Στον πιο κάτω σύνδεσμομπορεί κανείς να δει την παρουσίαση του μαθήματος στην ψηφιακή μας τάξη.
Τα παιδιά με αφορμή τους πίνακες ζωγραφικής που είδαν δημιούργησαν τον δικό τους πίνακα ζωγραφικής με θέμα:Άνοιξη.
●Παραμύθι:”Η γυναίκα του Μάρτη”
ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!
Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!
Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».
Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη νε έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.
Στο ιστολόγιο της Τ. Μάνεση μπορεί κανείς να το βρεί σε μορφή pdf για ανάγνωση.
Για ένα ευχάριστο και δημιουργικό Σαββατοκύριακο μαζί με τα παιδιά ,σας προτείνω τις πιο κάτω δραστηριότητες βασισμένες στο θέμα:ΑΝΟΙΞΗ, που επεξεργαζόμαστε αυτό το διάστημα στην ψηφιακή μας τάξη.
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
●ΠΑΡΑΜΎΘΙ:
“Το κόκκινο παραμύθι” του Κ.Στοφόρου
Το παραμύθι μπορείτε να το βρείτε σε μορφή pdf για όσους επιθυμούν να το διαβάσουν και με αφήγηση για όσους επιθυμούν να το ακούσουν.
Πηγή του άρθρου που ακολουθεί είναι η ιστοσελίδα: KìndyKids.gr.
ΟΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΡΟΥΤΙΝΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ- Ή ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΠΙΟ ΕΎΚΟΛΗ!
Πολλές φορές οι γονείς βλέπουν τις καρτέλες που αναρτούμε στην τάξη και τους αρέσει η ιδέα να είχαν κάτι παρόμοιο για το σπίτι, όταν προσπαθούν να θέσουν κανόνες ή να πείσουν τα παιδιά για τις καθημερινές ρουτίνες. Και είναι αλήθεια ότι οι εικόνες πάντα βοηθάνε τα παιδιά μικρής ηλικίας να κατανοήσουν, να μιμηθούν, να ακολουθήσουν μια σειρά από ενέργειες. Για το λόγο αυτό οι παρακάτω καρτέλες μπορούν να αναρτηθούν στο σπίτι και να βοηθήσουν τους γονείς στην καθημερινότητά τους. Η καθημερινότητα μπορεί πολλές φορές να δυσκολεύει από τη γκρίνια, την άρνηση ή την κακοδιαθεσία των μικρών παιδιών να ακολουθήσουν τις παρακινήσεις των γονιών τους.
«Είναι πρωί. Έχουμε ξυπνήσει και παλεύουμε να ξυπνήσουμε το μικρό μας ή τα μικρά μας. Αφού μετά από αρκετή ώρα καταφέρνει και ανοίγει τα μάτια αρχίζει η γκρίνια… Και η ώρα περνάει… Και εμείς βιαζόμαστε να ετοιμαστούμε να πάμε στη δουλειά, στις υποχρεώσεις , το ίδιο το παιδί στο σχολείο, εκείνο όμως αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί… Στην αρχή το παρακινούμε με γλυκόλογα και αγκαλιές. Με το ένα χέρι ντυνόμαστε, με το άλλο φτιάχνουμε το γάλα του και ταυτόχρονα το έχουμε κρεμασμένο επάνω μας να αρνείται να ντυθεί-πλυθεί-πιει το γάλα του-ετοιμαστεί για το σχολείο… Και κάπου εκεί τα νεύρα χτυπάνε κόκκινο και είναι μόνο 7, 7μισι το πρωί… Τότε αρχίζουμε την άλλη προσέγγιση, στην αρχή απειλούμε, στη συνέχεια μάλλον φωνάζουμε και στο τέλος καταλήγουμε να είμαστε όλοι μουτρωμένοι, το παιδί μας να πηγαίνει στο σχολείο με κακή διάθεση και μάλλον κόκκινα μάτια κι εμείς ήδη εξαντλημένοι πηγαίνουμε στη δουλειά μας για μια μέρα που μόλις ξεκίνησε…» Το δύσκολο είναι ότι μπορεί να επιστρέψουμε στο σπίτι και να έχουμε πάλι γκρίνια και κλάματα… Κι αυτό μας αποκαρδιώνει. Και τότε νιώθουμε ενοχές… Κι αναρωτιόμαστε τι κάνουμε λάθος…
Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάτι κάνουμε λάθος, απλά μπορούμε να αλλάξουμε κάποια μικρά – αλλά πολύ σημαντικά – πράγματα στην καθημερινότητα μας που μπορούν όμως να φέρουν μεγάλα αποτελέσματα. Πολλοί γονείς αναρωτιούνται πως γίνεται το παιδί του να γίνεται άλλο παιδί στον παιδικό σταθμό ή το νηπιαγωγείο. Πως γίνεται εκεί να ακολουθεί τους κανόνες και τις ρουτίνες ενώ στο σπίτι όχι. Οι παράγοντες που παίζουν ρόλο σε αυτό είναι πολλοί, παρακάτω θα βρείτε κάποιες ιδέες που εφαρμόζουμε στο νηπιαγωγείο προσαρμοσμένους για το σπίτι, ώστε να κάνετε τη ζωή σας και τη ζωή του παιδιού σας πιο εύκολη.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ:
Όσο πιο οργανωμένη κρατάμε τη ζωή του μικρού μας τόσο πιο εύκολο θα είναι να προσαρμοστεί και να ακολουθεί τις καθημερινές ρουτίνες. Τα ρούχα, καλό είναι να τα αποφασίζουμε από το προηγούμενο βράδυ και να μην έχουμε γκρίνια γι’ αυτό το πρωί. Επίσης, είναι σημαντικό να κρατάμε τις ώρες του παιδιού όσον το δυνατόν πιο σταθερές, πχ να τρώει περίπου την ίδια ώρα κάθε μέρα, να κοιμάται την ίδια ώρα, να έχει καθημερινά ώρα για παιχνίδι κλπ. Όσο πιο «οργανωμένη κρατάμε την καθημερινότητα του παιδιού τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοστεί θα αποδεχθεί και θα ακολουθεί το καθημερινό πρόγραμμα. Κι επειδή οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές, όταν λέμε οργάνωση δεν εννοούμε «στρατιωτικό νόμο» αλλά μια καθημερινότητα με πρόγραμμα που θα μπορεί να «σπάει» σε ειδικές περιπτώσεις κατά χρονικά διαστήματα.
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Είναι κουραστική, είναι βαρετή… Κι όμως είναι αυτή που θα μας εξασφαλίσει το αποτέλεσμα. Το να επαναλαμβάνουμε με σταθερή φωνή σε καθημερινή βάση αυτά που επιθυμούμε από το παιδί μας να κάνει είναι βασικό. Στο νηπιαγωγείο επαναλαμβάνουμε (ειδικά το πρώτο διάστημα) συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Μ’ αυτόν τον τρόπο εντυπώνονται στο μυαλό των παιδιών και από ένα σημείο και μετά τα ακολουθούν χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε τίποτα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν επαναλαμβάνουμε κάτι με νεύρα, φωνές ή πάνω στη διαφωνία μας με το παιδί, αλλά με ήρεμη φωνή συζητώντας με το παιδί και αν είναι δυνατόν με τα ίδια λόγια κάθε φορά. Το παιδί πρέπει να νιώθει ότι αυτά που του επαναλαμβάνουμε δεν είναι ποινές ή τιμωρίες, αλλά πράγματα που του ζητάμε ευγενικά να κάνει αλλά και που δεν δεχόμαστε αντίρρηση σε αυτά.
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Τα παιδιά λειτουργούν καλύτερα μέσα από παραμύθια και ιστορίες. Αν για παράδειγμα το παιδί μας δεν θέλει να πλύνει τα δόντια του μπορούμε να του διαβάσουμε ένα παραμύθι που πραγματεύεται το συγκεκριμένο θέμα και να το βοηθήσουμε μέσα από τους ήρωές του να αλλάξει τη γνώμη του. Για το παιδί είναι πιο εύκολο να ταυτιστεί με έναν ήρωα από μια ιστορία παρά να ακολουθήσει απλά αυτό που του ζητάμε. Το ίδιο μπορούμε να εφαρμόσουμε με τη διατροφή, τα ρούχα, το παιχνίδι κλπ. Τα παιδικά βιβλία πλέον καλύπτουν μια πολύ μεγάλη θεματολογία, οπότε δε θα δυσκολευτούμε να βρούμε αυτό που μας απασχολεί.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Πολλές φορές ό,τι αδυνατούν να κάνουν τα λόγια και οι παραινέσεις το κάνουν οι εικόνες. Ειδικά για τα παιδιά μικρής ηλικίας η εικόνα όντως αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Σχηματοποιούμε λοιπόν αυτά που λέμε με λόγια και θα δούμε σύντομα πως το παιδί θα είναι σε θέση να τα κατανοεί αλλά και να τα ακολουθεί πιο εύκολα.
Για το λόγο αυτό έχουν δημιουργηθεί οι παρακάτω καρτέλες. Μπορείτε να τις εκτυπώσετε να τις πλαστικοποιήσετε και να τις αναρτήσετε στο δωμάτιο του παιδιού. Αυτό εκτός ότι θα του θυμίσει κάτι από το νηπιαγωγείο, θα το βοηθήσει να κοιτάει εκεί κάθε φορά που ξεχνάει ή που δεν θέλει να κάνει κάτι.
Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΡΤΕΛΩΝ:
Αφού τις ετοιμάσουμε καθόμαστε με το παιδί σε μια στιγμή που και αυτό και εμείς είμαστε ήρεμοι. Συζητάμε μαζί του τις εικόνες και του εξηγούμε ότι αυτά περιμένουμε από αυτό. Αν ξεχνάει κάτι θα μπορεί να βλέπει τις εικόνες και να ακολουθεί τη σειρά τους. Αποφασίζουμε μαζί που θα το αναρτήσουμε και συμφωνούμε για την αμοιβή που θα έχει (αρχικά) όταν τηρεί αυτά που δείχνουν οι εικόνες.
Αν επιθυμούμε ένα πιο συστηματοποιημένο τρόπο, που να εμπεριέχει και αμοιβή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τον πίνακα «Κάθε μέρα όλη μέρα». Αν το παιδί μας κάνει ό,τι πρέπει να κάνει στο τέλος της ημέρας θα παίρνει ένα αυτοκόλλητο. Αν στο τέλος της εβδομάδας συγκεντρώσει 7 αυτοκόλλητα θα παίρνει ένα μικρό δωράκι. Το σύστημα αυτό με την αμοιβή μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε κυρίως στην αρχή μέχρι να συνηθίσει το παιδί τις καθημερινές ρουτίνες. Στη συνέχεια θα το ακολουθεί χωρίς αμοιβή, αφού πια θα είναι συνήθεια και όχι κάτι υποχρεωτικό.
Στο παρακάτω pdf αρχείο θα βρείτε τις καρτέλες για αν τις εκτυπώσετε:
200 ΧΡΟΝΙΑ: 1821-2021
Εύχομαι: Χρόνια Πολλά
“Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ “ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ”
Η ΝΙΚΗ
Εδώ στο Ελληνικό το χώμα, το στοιχειωμένο και ιερό,
που το ίδιο χώμα μένει ακόμα απ’ τον αρχαίο τον καιρό,
στο χώμα τούτο πάντα ανθούνε κι έχουν αθάνατη ζωή
και μας θαμπώνουν, μας μεθούνε νεράιδες, ήρωες, θεοί.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
![Άκουσε τα χελιδονίσματα [πηγή: youtube]](http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2160/Anthologio_A-B-Dimotikou_html-empl/extras/images/youtube.png "Άκουσε τα χελιδονίσματα [πηγή: youtube]"){kind=small}
