Η ζωή του Χριστού μέσα από εικόνες

Ο Λάζαρος, ο επονομαζόμενος Δίκαιος και Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας (η γυναίκα που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού λίγες ημέρες πριν από τη σταύρωση και στη συνέχεια τα σπόγγισε με τα μαλλιά της), με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ.

Κατά την Καινή Διαθήκη (Ιωάννου ια’ 1-44), μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε να έλθει. Στους μαθητές του είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει. Όταν έφθασε στη Βηθανία με τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της. Τότε, ο Ιησούς δάκρυσε και με φωνή μεγάλη προ του τάφου εκραύγασε: «Λάζαρε δεύρο έξω!» και ανάστησε τον Λάζαρο τέσσερεις ημέρες μετά τον θάνατό του, προκαλώντας τον θαυμασμό των παρισταμένων και το θανάσιμο μίσος των εχθρών του Φαρισαίων (Ιωάννου ια’ 45-57).

Οι Λαζαρίνες

Τα κάλαντα του Λαζάρου

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.

Οι «Λαζαρίνες» είναι ένα γυναικείο πασχαλινό έθιμο που το συναντάμε  σε όλο το χριστιανισμό της Βαλκανικής και κυρίως στην βόρεια Ελλάδα. Είναι τα κάλαντα των κοριτσιών και αναβιώνει στα χωριά του Τσιαρτσαμπά. Θεωρείται ότι φέρνουν καλοτυχία και προκοπή στα σπίτια που επισκέπτονται και γι΄ αυτό και οι Λαζαρίνες  είναι πάντα καλοδεχούμενες .Το έθιμο γιορτάζεται  όμοια σχεδόν σε όλα τα χωριά με ελάχιστες διαφορές ως προς την προετοιμασία, την έναρξη και την λήξη ,τα τραγούδια και την μελωδία τους .

Οι  Λαζαρίνες ,σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο, είναι καθαρά αρχαιοελληνικό έθιμο και έχει σχέση με την αναγέννηση της φύσης και την ανανέωση της ζωής.

Λαζαράκια

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους «λαζάρηδες», τα «λαζαρούδια» ή και «λαζαράκια». «Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις» έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…»

Κυριακή των Βαϊων: Τι γιορτάζουμε σήμερα;

«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»

Θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, «καθήμενος επί πώλου όνου». «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», αναφωνούσε το πλήθος, που τον υποδέχθηκε με «τα βαΐα των φοινίκων».

Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, μετά το πέρας της πρωινής λειτουργίας, μοιράζονται στους πιστούς φύλλα δάφνης (βάγιες). Σε πολλά μέρη του χριστιανικού κόσμου, αντί για φύλλα δάφνης, μοιράζονται φύλλα ελιάς ή άλλων δέντρων και κλαριά φοινίκων, που είναι σύμφωνο με τα Ευαγγέλια. Η έκφραση «μετά βαΐων και κλάδων», που υποδηλώνει τη θριαμβευτική υποδοχή κάποιου ή κάποιων, έχει αναφορά σε αυτή τη θρησκευτική εορτή.

Η ζωή του Χριστού μέσα από εικόνες

Χρήστος Αντωναρόπουλος

Υιός του Θεού, Θεάνθρωπος, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και Ιδρυτής του Χριστιανισμού, της πρώτης σε απήχηση θρησκείας του κόσμου. Τις όποιες πληροφορίες για την επίγεια ζωή του τις αντλούμε από τη Καινή Διαθήκη και πολύ λιγότερο από τις ιστορικές πηγές της εποχής του. Στην εποχή του, την Ιουδαία κυβερνούσαν καταπιεστικά η Ηρωδιανή δυναστεία, που ήταν εξαρτημένη από τους Ρωμαίους

Ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, περί το 6 π.Χ, με θαυμαστό τρόπο, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, από την Παρθένο Μαρία, μέσα σ’ ένα σπήλαιο που χρησίμευε ως σταύλος. Οκτώ ημέρες μετά τη γέννησή του δόθηκε στο θείο βρέφος το όνομα Ιησούς, που σημαίνει «Ο Γιαχβέ (Θεός) συντρέχει» στα αραμαϊκά.

Λίγο αργότερα, ο Ιωσήφ, σύμφωνα με προσταγή Αγγέλου του Κυρίου, παρέλαβε τη μητέρα και τον Ιησού κι έφυγε για την Αίγυπτο, επειδή ο βασιλιάς της Ιουδαίας Ηρώδης σχεδίαζε να φονεύσει το θείο βρέφος. Μετά το θάνατο του Ηρώδη, ο Ιωσήφ και η Μαρία μαζί με το παιδί επέστρεψαν κι εγκαταστάθηκαν στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Όταν ο Ιησούς έγινε δώδεκα ετών, οι γονείς του τον πήγαν στα Ιεροσόλυμα, για να γιορτάσουν εκεί το Πάσχα. Στην επιστροφή, ο Ιωσήφ και η Μαρία ανακάλυψαν ότι απουσίαζε ο Ιησούς κι επέστρεψαν γεμάτοι αγωνία στα Ιεροσόλυμα. Εκεί τον βρήκαν να κάθεται μαζί με τους ιερείς και τους διδασκάλους στο Ναό και να τους καταπλήσσει με την κρίση και τη σοφία του. Αφού επέστρεψαν στη Ναζαρέτ, ο Ιησούς έμεινε μαζί τους και βοηθούσε στις δουλειές τον ξυλουργό πατέρα του.

Πιέρο ντελα Φραντσέσκα: «Η Βάπτιση του Χριστού»

Όταν έγινε τριάντα ετών, πήγε στον Ιορδάνη ποταμό, παρουσιάσθηκε στον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή και του ζήτησε να τον βαπτίσει. Κατά τη βάπτισή του ακούστηκε φωνή Κυρίου, που έλεγε: «Αυτός είναι ο υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο με χαρά μου ανέθεσα να σώσει το κόσμο» κι εφάνη το Άγιο Πνεύμα να κατεβαίνει από τον ουρανό «εν είδει περιστεράς».

Ραφαήλ: «Το θαύμα στη λίμνη Γενησαρέτ»

Κατόπιν διάλεξε ως συνεργάτες του δώδεκα μαθητές, τους οποίους ονόμασε αποστόλους. Με τους απλοϊκούς αυτούς ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ψαράδες, άρχισε το θείο έργο του. Εκτός από τους φανερούς συνεργάτες του υπήρχαν κι άλλοι μαθητές του Ιησού που ήταν κρυφοί, όπως ο Νικόδημος, Ιουδαίος άρχοντας και ο Ιωσήφ, βουλευτής από την Αριμαθαία. Τον ακολουθούσαν επίσης και πολλές γυναίκες, αφοσιωμένες μαθήτριές του, όπως η Μάρθα, συγγενής της Θεοτόκου, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, η Μάρθα και η Μαρία, αδελφές του Λαζάρου.

The Raising of Lazarus, Sebastiano del Piombo, 1517-19

Σε όλο το διάστημα της επίγειας ζωής του ο Ιησούς κήρυττε το λόγο του Θεού στους ανθρώπους. Χρησιμοποιούσε πάντα τις κατάλληλες περιστάσεις και μιλώντας μεταχειριζόταν ζωηρές εικόνες και παρομοιώσεις για να περάσει το μήνυμα της λυτρωτικής αγάπης του Θεού για όλους τους ανθρώπους. Θαυμάσιες ήταν οι παραβολές του, στις οποίες παρουσίαζε σκηνές από την καθημερινή ζωή, που σε συνδυασμό με τις εκπληκτικές θεραπευτικές του ικανότητες, γέμιζε με ελπίδα και ενθουσιασμό τις ψυχές του απλού λαού. Τη διδασκαλία του παρομοίαζε με λυχνάρι που τοποθετούν στον λυχνοστάτη, για να σκορπίζει το φως του παντού.