21 Mαρτίου
Διεθνής ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού σήμερα.
Άλλη μια παγκόσμια μέρα! Άλλο ένα πρόβλημα.
Το πρόβλημα που μεταβίβασαν σε μας το λαό οι ανίκανοι και προδοτικοί πολιτικοί, που έκαναν ό,τι ήταν μπορετό για να μας κάνουν να νιώθουμε ρατσιστές! Όμως, άλλο νιώθω κι άλλο γίνομαι! Από το νιώθω μέχρι το γίνομαι έχει μια τεράστια διαφορά! Και πάντα απαραίτητη προϋπόθεση και στις δύο περιπτώσεις είναι να βιώνεις το πρόβλημα.
Όμως το ζήτημα είναι ένα και ξεκάθαρο.
Δε γίνεται να ζεις, να υπάρχεις, χωρίς το σεβασμό που επιβάλλει η ανθρωπιά προς τον συν-άνθρωπο , δε γίνεται να δηλητηριάζεις τη ζωή σου και την ψυχή σου με τα απαίσια συναισθήματα της μιζέριας, της κακίας, της μισαλλοδοξίας, του φθόνου αλλά ούτε και μ εκείνα της ανασφάλειας, της κακομοιριάς, του φόβου και του τρόμου.
Δε γίνεται να ζήσουμε σε μια χώρα όπου υπάρχει ελεύθερη διακίνηση ατόμων χωρίς αγάπη και χωρίς την αξία της ειρήνης και της δικαιοσύνης.
Η αγάπη και τα αισθήματα ανθρωπιάς είναι προαπαιτούμενα αυτής της κοινωνικής συμβίωσης παρέα με τις συνθήκες του Δουβλίνου και Σένγκεν.
Από την εποχή της Κου Κλουξ Κλαν του 1867 μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά και οι αγώνες του Νέλσον Μαντέλα δικαιώθηκαν και το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πραγματοποιήθηκε. Μαύρα χέρια ενώνονται με λευκά.
Μα διακρίνουμε και άλλες μορφές ρατσισμού και αποκλεισμού στη σύγχρονη κοινωνία. Θρησκευτικό, σεξιστικό, κοινωνικό, ρατσισμό των ανεπτυγμένων κρατών έναντι των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών με σκοπό την εκμετάλλευσή τους . Διότι ρατσισμός δεν είναι μόνο η αντίληψη που υποστηρίζει την ανωτερότητα μιας φυλής και αποβλέπει στη διατήρηση της «καθαρότητάς» της και στη κυριαρχία της έναντι των υπολοίπων. Είναι και η αντίληψη που έχουμε για ό,τι είναι ή μας φαίνεται εντελώς διαφορετικό.
Εν κατακλείδι, όσο πιο απαίδευτος τόσο πιο επιρρεπής στο ρατσισμό, όσο πιο φτωχός πνευματικά, τόσο πιο εύκολα πέφτεις στην παγίδα ρατσιστικών αντιλήψεων και συμπεριφορών, διατηρώντας ανυπόστατα στερεότυπα μα και απαλλάσσοντας τους πολιτικούς από το βάρος των ευθυνών τους.
Παιδεία ανθρωπιστική, με παραδείγματα ανθρωπιάς και εκπαιδευτικούς πάντα σε εγρήγορση και ετοιμότητα. Αυτά είναι η βάση για την υγιή εξέλιξη των νέων μας.
Οι συνθήκες είναι δύσκολες γιατί συχνά είναι οι γονείς που χρειάζονται πρώτα απ’ όλους παιδεία.
Τώρα που ξέρεις τι είναι ρατσισμός, τι διαφορές βλέπεις σ’ έναν γκέυ, μια λεσβία, έναν μπάι, έναν ναρκομανή, έναν ανάπηρο, μια γυναίκα τυφλή, έναν Αλβανό, έναν Πακιστανό, έναν μαύρο;
Θα σου πω εγώ. Βλέπεις μια ομοιότητα. Είναι όλοι άνθρωποι. Και σαν τέτοιοι είναι ίσοι. ΙΣΟΙ.