Η δράση αυτή έγινε ως συνέχεια του Φ.Ε: Ερωτόκριτος (2 δ.ώ.), αλλά μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει και ανεξάρτητα. Σκοπός της είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναγνωρίσουν τι από όσα έχουν στη ζωή τους είναι πραγματικά σημαντικό.
Το παραμύθι της Μαρίας Παπαγιάννη «Είχε απ’ όλα και είχε πολλά» σε εικονογράφηση της Έφης Λαδά από τις εκδόσεις Πατάκη μας βοηθάει να το αναγνωρίσουμε. Η ιστορία του είναι για έναν βασιλιά που είχε απ’ όλα και είχε πολλά. Κάποια στιγμή φοβήθηκε ότι θα τα χάσει και τα έβαλε σε έναν μεγάλο σάκο και τα κουβαλούσε μαζί του. Καθώς ο φόβος του μεγαλώνει αλλάζει και η συμπεριφορά του με πολύ παραστατικό τρόπο.
Πορεία διδασκαλίας
- Παρουσιάζουμε το βιβλίο στα παιδιά αναφέροντας τις δημιουργούς του. Ζητάμε να υποθέσουν ποιο θέμα μπορεί να πραγματεύεται το βιβλίο.
- Ακολουθεί μεγαλόφωνη ανάγνωση με το βιβλίο στραμμένο προς τους/τις μαθητές/τριες ή προβάλλοντάς το μέσω προτζέκτρορα ώστε τα παιδιά να μπορούν να κερδίσουν και από την εικονογράφηση.
- Με το πέρας της ανάγνωσης κουβεντιάζουμε το πρόβλημα του ήρωα, το πώς αυτό τον επηρέασε, πώς ένιωσαν για το πρόβλημά του αλλά και τι συναισθήματα τους άφησε το τέλος που είχε το βιβλίο.
- Έπειτα αναφέρουμε στα παιδιά ότι πρόκειται να βάλουμε κι εμείς τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής μας σε έναν σάκο. Ζητάμε από αυτά να σημειώσουν σε ένα χαρτί τα 5 χαρακτηριστικά στοιχεία της ζωής τους χωρίς τα οποία δε θα μπορούσαν να ζήσουν.
- Αφού το κάνουν, ενημερώνουμε πως τελικά ο σάκος μας είναι κάπως μικρότερος απ’ ότι περιμέναμε και θα πρέπει να καταλήξουν σε 2 από αυτά που έχουν σημειώσει. Εδώ βλέπουμε ότι τα παιδιά έχουν ήδη αρχίσει να δυσκολεύονται ως προς τη διαλογή τους.
- Όταν έχουν καταλήξει όλα στις επιλογές τους, τους παρουσιάζουμε το σακί που τελικά είναι ακόμη μικρότερο απ’ ότι «θυμόμασταν» και στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μικρό πουγκί. Οπότε τους ζητάμε να επιλέξουν μία από τις τελικές επιλογές τους και να την σημειώσουν σε ένα χαρτί. Όταν είναι έτοιμοι/ες τοποθετούνε το χαρτί στο πουγκί.
- Τα παιδιά θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό που τους ζητάμε κι εδώ είναι η ευκαιρία μας να αναδείξουμε τις αξίες που κρατά ο καθένας μέσα του ως πιο σημαντικές. Τα περισσότερα παιδιά σημειώνουν την οικογένεια και τους φίλους ως αυτά χωρίς τα οποία δε θα μπορούσαν να ζήσουν.
- Μόλις το πουγκί γεμίσει, το ανοίγουμε και βλέπουμε τι έχουμε συγκεντρώσει, χωρίς να αναφέρουμε πρόσωπα. Τα παιδιά διαπιστώνουν εύκολα πως τα περισσότερα προσπέρασαν τα υλικά αντικείμενα και αναφέρθηκαν σε σημαντικά πρόσωπα της ζωής τους.
- Με φυσικό τρόπο, λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα πιο σημαντικά στοιχεία της ζωής μας δεν είναι υλικά αλλά περισσότερο πρόσωπα και συναισθήματα. Κι αυτά δεν πρέπει να κρύβονται σε έναν σάκο αλλά να βρίσκονται δίπλα μας και να τα μοιραζόμαστε ώστε οι όμορφες στιγμές να πολλαπλασιάζονται.
Τελικά ο άνθρωπος νιώθει πλούσιος όταν γεμίζει η ψυχή του και όχι το πορτοφόλι του. Η ζωή έχει πολύτιμες στιγμές ακόμη και μέσα στην απλότητα. Και φυσικά, το μοίρασμα στη ζωή δεν ισοδυναμεί με τη διαίρεση στα μαθηματικά αλλά με πολλαπλασιασμό. Όσο πιο συχνά μοιράζεσαι (στιγμές, όνειρα, προσδοκίες, οράματα) τόσο πιο πολύ κερδίζεις.
Υ.Γ: Την δράση με τη διαλογή των 5 στοιχείων μου τη θύμισε ο @schoolmarious, Μάριος Μάζαρης σε κάποια ανάρτησή του, και χαίρομαι που μπόρεσα να βρω ένα τόσο ιδανικό βιβλίο για να τη συνδυάσω.
