Με αφορμή τα γενέθλια του Μάξιμου, την περασμένη εβδομάδα αφιερώσαμε λίγο χρόνο ώστε να παίξουμε ένα μουσικό διασκεδαστικό παιχνίδι για όλα τα παιδιά: τις γνωστές και προσφιλείς «μουσικές καρέκλες». Η μουσική ξεκινά, τα νήπια χορεύουν γύρω από τις καρέκλες, που είναι τόσες όσες και αυτά. Όταν η μουσική σταματά, μία καρέκλα λείπει, κι έτσι ένα παιδάκι μένει απ΄’ έξω…

Ωστόσο, μία μικρή διαφορά στον τρόπο παιξίματος δίδαξε στα παιδιά ένα πολύτιμο μάθημα, ένα μάθημα ζωής. Δόθηκε λοιπόν στα παιδιά η οδηγία ότι πρέπει στην παύση της μουσικής να παραμείνουν όλα καθιστά, ενώ παράλληλα οι καρέκλες διαδοχικά θα μειώνονται. Ποια ήταν όμως η ειδοποιός διαφορά;

Τα παιδιά με αυτόν τον καινούριο, εναλλακτικό τρόπο παιξίματος, δεν καίγονται, αν καταφέρουν να συνεργαστούν και να βρουν τρόπο να παραμείνουν καθιστά, σε λιγότερες καρέκλες! Έτσι, καθώς το παιχνίδι κυλά, τα νήπια στην παύση της μουσικής, όχι μόνο δεν νιώθουν άσχημα αν «καούν» (δεν προλάβουν δηλαδή να καθίσουν στις υπάρχουσες καρέκλες, οι οποίες με κάθε παύση της μουσικής διαδοχικά μειώνονται), αλλά και σκέφτονται δημιουργικά, πράττουν ομαδικά, καθώς προσπαθούν να βοηθήσουν συμμαθητές και συμμαθήτριες να χωρέσουν και να κατορθώσουν να καθίσουν όλοι και όλες!

Με αυτόν τον τρόπο, δένονται σαν ομάδα, γιατί αν συνεργαστούν και το κατορθώσουν, κερδίζει όλη η ομάδα, και καλλιεργείται η σύμπνοια ανάμεσά τους, καθώς επίσης και το να προσπαθούν να δρουν συλλογικά!

Τα παιδιά όχι μόνο διασκέδασαν και ψυχαγωγήθηκαν, αλλά με μια φωνή συμφώνησαν πως αυτές οι μουσικές καρέκλες, που συμμετέχουν όλα μέχρι τo τέλος, είναι απείρως καλύτερος από τον κλασικό, πατροπαράδοτο (που προάγει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα παιδιά που παίζουνε)!

Το παιχνίδι τελείωσε με την υπόσχεση να το παίξουμε πάλι, με την πρώτη ευκαιρία, αφού τα νηπιάκια μας τα πήγαν εξαιρετικά καλά!

*Ιδέα και έμπνευση της παραπάνω δραστηριότητας υπήρξε το συγγραφικό έργο του λέκτορα της εκπαίδευσης, της ανατροφής των παιδιών και της ανθρώπινης συμπεριφοράς Alfie Kohn