MSKclub – ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Ο κόσμος σήμερα λίγο πολύ χρησιμοποιεί τον υπολογιστή για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως για να συγκεντρώνουν σημαντικές πληροφορίες, να ψυχαγωγούνται ή ακόμα να παίζουν παιχνίδια, σπαταλώντας χρήσιμο χρόνο όπου θα μπορούσαν να εξερευνούν από ψηλά την γη πηγαίνοντας στο προορισμό τους με ένα απλό πάτημα ενός κουμπιού.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι υπερβαίνουν τα όρια και εθίζονται μπροστά σε μια οθόνη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεκολλήσουν. Σε περίπτωση όπου απαγορεύσουν σε ένα εθισμένο άτομο την χρήση υπολογιστή, το άτομο αυτό θα ξεσπάσει με πολλούς και διάφορους τρόπους, όπως να ξεσπάνε σε φωνές ή ακόμα να εκνευρίζονται με το παραμικρό. Ο υπολογιστής δεν είναι ένα κακό σκεύος κατά την γνώμη μου, αντιθέτως είναι πάρα πολύ καλό και χρήσιμο εργαλείο, αρκεί να ξέρεις να τον χρησιμοποιείς σωστά.
Στην ηλικία μας καλό θα ήταν να υπάρχει ένα κατάλληλο χρονικό διάστημα γύρω στην 1 με 1,5 ώρα ανά ημέρα, την οποία δεν πρέπει να ξεπερνάμε. Αν σας πονάνε τα μάτια καθώς βρίσκεστε στον υπολογιστή, να σηκωθείτε και ξεκουράστε τα, στην συνέχεια να συμβουλευτείτε έναν οφθαλμίατρο. Καλό θα ήταν να ξεκολλήσετε από τον υπολογιστή και να βγείτε έξω, να χαρείτε την εξοχή. Υπάρχουν επίσης και ιδικές κλινικές για μικρούς και μεγάλους ξεχωριστά όπου τους βοηθάνε να ξεκολλήσουν από τον υπολογιστή .

Ο σύγχρονος ρατσισμός είναι ένας και ενιαίος ρατσισμός, είναι να θεωρούμε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων ως κατώτερη ή ακόμη και να την περιφρονούμε την εθνική της καταγωγής. Ο σύγχρονος ρατσισμός όμως δεν περιορίζετε μόνο στις  φυλετικές διακρίσεις. Έτσι εκτός από τον φυλετικό ρατσισμό (διαχωρισμός των ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα του δέρματός τους) υπάρχει, μεταξύ άλλων, και

• ο κοινωνικός ρατσισμός, δηλαδή η εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες όπως είναι οι μετανάστες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι πρώην  φυλακισμένοι, οι φορείς του AIDS, οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκομανείς και  άλλες κοινωνικές ομάδες.
• ο εθνικός ρατσισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι ένα έθνος είναι ανώτερο από τα άλλα.
• ο θρησκευτικός ρατσισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι μια θρησκεία είναι η μόνη αληθινή και πρέπει να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων.
• ο ρατσισμός των αναπτυγμένων κρατών σε βάρος υπανάπτυκτων, όπως ο ρατσισμός σε βάρος των χωρών του τρίτου κόσμου.
• ο ρατσισμός κατά του γυναικείου φύλου, δηλαδή την εμφάνιση ή άτυπες διακρίσεις κατά της γυναίκας.

Σε γενικές γραμμές κάθε είδος ρατσισμού στηρίζεται σε αρνητικά στερεότυπα, προκαταλήψεις και κάθε ρατσιστής στην ουσία, φοβάται την διαφορετικότητα όπως και αν αυτή εμφανίζεται.

Για να αντιμετωπιστεί ο ρατσισμός πρέπει να αλλάξει η παιδεία μια χώρας. Τα σχολεία να μην διδάσκουν ρατσιστικές ιδέες. Τα ΜΜΕ να μην δείχνουν ρατσιστικά μηνύματα και η οικογένεια να μην περνάει στα παιδιά της ρατσιστικές αντιλήψεις. Εφαρμόζοντας αυτές τις προτάσεις αρκετά πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο.

Η παιδική κακοποίηση είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα που στα τελευταία χρόνια έχουμε δώσει περισσότερη σημασία, παλιότερα δεν ήταν και πολύ σημαντικό. Αυτοί που δέχονται κακοποίηση είναι κυρίως παιδιά ηλικίας από 2 έως και 18 ετών, αλλά και μεγάλοι. Αυτά τα παιδιά δεν αντιμετωπίζουν μόνο ψυχολογικά τραύματα αλλά και εξωτερικά, όπως διάφοροι τραυματισμοί που συμβαίνουν κατά την διάρκεια της κακοποίησης τους.

Η κακοποίηση μπορεί να γίνεται με πολλούς τρόπους, όχι μόνο μέσω της σωματικής βίας, αλλά και της ψυχολογικής ή λεκτικής βίας. Η ψυχολογική βία γίνεται όταν ο θήτης κάνει επίθεση στο θύμα μέσω σχολίων και εκφράσεων. Τα παιδιά που δέχονται κακοποίηση από μικρή ηλικία πολλές φορές γίνονται πολύ βίαιοι απέναντι σε άλλα άτομα σαν ενήλικες. Νιώθουν φόβο απέναντι στους άλλους συνανθρώπους τους..

Τα τελευταία χρόνια αυτή η  κατάσταση έχει αυξηθεί. Η οικογένεια των κακοποιημένων παιδιών παίζει πολύ μεγάλο ρόλο αλλά και το περιβάλλον στο όποιο διαμένουν. Πρέπει να το αντιμετωπίσουν με πολύ αγάπη, κατανόηση και να δουν το πρόβλημα με πολύ σοβαρότητα. Να του εξηγήσουν ότι αυτό που του συνέβη δεν το άξιζε και δεν φταίει εκείνος για αυτή την κατάσταση. Αν οι γονείς του θύματος  δεν αντιμετωπίσουν την κατάσταση με σοβαρότητα, στο παιδί θα δημιουργηθούν διάφορα ψυχολογικά τραύματα που θα το σημαδέψουν σε όλη του την ζωή.

Κάποια παιδιά που έχουν δεχτεί κακοποίηση από τους γονείς  τους, η πολιτεία θα πρέπει να τους πάρει την επιμέλεια των παιδιών. Γι’ αυτό  πρέπει να κάνουμε αυστηρότερους νόμους και να λάβουμε μέτρα για την προστασία αυτών των παιδιών, γιατί είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα και πρέπει να το δούμε με μεγάλη σοβαρότητα.

Τα κακοποιημένα παιδιά μερικές φορές καταλήγουν στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, μερικά έχουν φτάσει ακόμα και στην αυτοκτονία. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μένουμε απαθείς όταν γνωρίζουμε τέτοιες περιπτώσεις. Υπάρχουν οργανώσεις για να απευθυνθεί κάποιος, όπως «Το χαμόγελο του παιδιού» αλλά και η αστυνομία.

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες στο κατώφλι του 21^ου αιώνα είναι να μπορούμε να συμβιώνουμε αρμονικά με το διαφορετικό. Να αξιοποιούμε δημιουργικά την πολυμορφία. Σε έναν κόσμο όπου τα σύνορα ανάμεσα στους λαούς γίνονται σημεία δημιουργικής επαφής με τον πολιτισμό της γης, είναι σημαντικό να συμβιώνουμε αρμονικά και ευτυχισμένα.

Εμείς τα παιδιά μπορούμε μέσα από το σχολείο και την παιδεία που διαθέτουμε, να διαδραματίσουμε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία για μια τέτοια συμβίωση. Είναι αδιανόητο στις μέρες μας να υπάρχει έντονα το φαινόμενο του ρατσισμού και να οδηγούνε τους πολίτες ενός δημοκρατικού κράτους σε φαινόμενα  βίας και εγκληματικότητας που οδηγούν σε ηθική κατάπτωση και εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης καθώς και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Στις 27 Ιανουαρίου, ο αγαπητός Βολφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ είχε τα 257α γενέθλια του!

Ο Μότσαρτ είναι ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες κλασικής μουσικής και αν κάποιος δει φωτογραφία του σίγουρα τον αναγνωρίζει!

Η μεγαλύτερη αδερφή του θεωρείται η έμπνευσή του για το ενδιαφέρον του στην μουσική. Στην ηλικία των πέντε μόλις ετών ο Αμαντέους συνέθετε μικρά κομμάτια ενώ αργότερα στα έξι του, κατέγραφε ο ίδιος τις συνθέσεις του. Εκείνη την περίοδο μόλις φάνηκαν τα ιδιαίτερα χαρίσματα και ταλέντα του παιδιού-θαύματος, ο πατέρας του και δάσκαλός του στο πιάνο εγκατέλειψε την σύνθεση.
Το πρώτο ταξίδι για συναυλίες του νεαρού Μότσαρτ τον οδήγησε τον Ιανουάριο ’62 στο Μόναχο. Ταξιδεύοντας για το Παρίσι, επισκέφτηκε για συναυλίες τη Φρανκφούρτη, το Μάιντζ, το Άαχεν και άλλες πόλεις ως προσκεκλημένος Γερμανών ηγεμόνων, φθάνοντας τελικά στη γαλλική πρωτεύουσα.
Το ’82, όπου βρισκόταν στη Βιέννη, παντρεύτηκε με την Konstanze Weber, νεώτερη αδελφή της νεανικής αγάπης του Αλοΰσια. Τότε διορίστηκε επιτέλους ο Μότσαρτ ως αυλικός συνθέτης, αλλά οι εποχές είχαν αλλάξει λόγω του πολέμου με τους Τούρκους και η μουσική ζωή της Βιέννης βρισκόταν σε παρακμή.
Και τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του Μότσαρτ ήταν καλλιτεχνικά και οικονομικά επιτυχημένα.
Το καλοκαίρι του 1791 ο Μότσαρτ υπήρξε άρρωστος και αργότερα τον Δεκέμβρη η κατάστασή του χειροτέρεψε. Έτσι οδηγήθηκε στο θάνατο. Το Requiem, μία παραγγελία του κόμητα Φ. Βάλζεγκ-Στούπαχ, έμεινε ημιτελές, το οποίο ανέλαβαν να το ολοκληρώσουν ο J. Eybler και ο F. X. Suessmayer.

Μερικά έργα του είναι:
(Όπερες)
-Οι Γάμοι του Φίγκαρο
-Ο Μαγικός Αυλός
(Συμφωνίες)
-Αρ.35 σε Ρε μείζονα, Κ385 “Haffner”
-Αρ.36 σε Ντο μείζονα, Κ425 “Linz”
Και άλλα πολλά!…

Η ζωή του λέει τόσα πολλά που σε ένα κείμενο δεν χωράνε…!

Πολλοι ανθρωποι στις μερες μας στηριζονται στην μυικη τους δυναμη πιστευοντας οτι ετσι μπορουν να αποκτησουν τα παντα,να καταφερουν τα παντα.Ε  λοιπον δεν ειναι ετσι, υπαρχουν ανθρωποι που εχουν προβληματα ειτε νοητικα ειτε σωματικα  αλλα να ξερετε αυτοι οι ανθρωποι εχουν μια δυναμη που ξεπερνα καθε οριο .Αυτη ειναι η δηναμη της θελησης,αυτη η δηναμη ειναι τα μπρατσα των ατομων αυτων.Γιατι το θεμα ειναι να μαχεσαι στην ζωη οπως κανουν αυτοι οι ανθρωποι καθημερινα υπερβαινοντας τετοιες δυσκολιες και βιωνοντας τετοιες δοκιμασιες που ενας συνηθισμενος ανθρωπος δεν θα μπορουσε να τα βγαλει περα.Εγω αυτους τους ανθρωπους ονομαζω μαχητες γιατι αυτο ειναι και αυτο αξιζουν να ειναι.Ξερετε τι ειναι καποιος να μην εχει για παραδειγμα τα χερια του αλλα να εχει ως ονειρο να παιξει μπασκετ? ΟΧΙ.Ουτε και εγω ξερω αλλα το μονο που γνωριζω ειναι πως αυτος ο ανθρωπος ειναι μαχητης γιατι παρολες τις αντιξοοτητες  θα βαλει στοχο της ζωης του να παιξει μπασκετ , ναι θα πεσει ,θα ματωσει,θα φοβηθει αλλα θα σηκωθει και θα το παλεψει.Αυτοι οι ανθρωποι αξιζουν τον σεβασμο μας και την εκτιμηση μας γιατι αυτοι ειναι οι μαχητες της ζωης και θα πρεπει να αποτελουν παραδειγμα για ολους μας.

Ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις και διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι έρχεται από το εξωτερικό κρέας αλόγου, που τo πουλάνε στα super market και στα κρεοπωλεία. Ειδικά στις μεγάλες πόλεις το πρόβλημα είναι αρκετά μεγάλο. Σε πολλά κρεοπωλεία μαζί με το καλό κρέας μας πουλάνε και το χαλασμένο σαν ντόπιο, χωρίς να νοιάζονται για τις επιπτώσεις στην υγεία μας.

Τα πιο υγιεινά κρέατα είναι αυτά στα χωριά, που τα μεγαλώνει μόνη της η κάθε οικογένεια ξεχωριστά. Όλα τα ζώα (κοτόπουλα, γουρούνια, αρνιά κλπ) μεγαλώνουν με τον πιο υγιεινό τρόπο.

Εμείς που ζούμε στο χωριό, ξέρουμε τι τρώμε και από πού προέρχεται το καθένα. Τα ζώα, βόσκουν ελεύθερα και τρώνε ζωοτροφές που παράγουμε μόνοι μας. Τα παράγωγα των ζώων και των πουλερικών, όπως γιαούρτι, γάλα, τυρί, αυγά, όταν τα καταναλώνουμε από οικόσιτα δικά μας ζώα, ξέρουμε τι τρώμε και ξέρουμε ότι είναι υγιεινά, χωρίς φάρμακα, αρρώστιες ή βρώμικα, πράγμα που πιθανόν να είναι από τις αγορές. Με την ευκαιρία να πούμε ότι τα παράγωγα των οικόσιτων ζώων είναι πολύ θρεπτικά και πλούσια σε βιταμίνες και καλό είναι να τα καταναλώνουμε σχεδόν καθημερινά .

Όταν συναναστρεφόμαστε με τα ζώα αποκτούμε μια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους. Πρέπει να τα αγαπάμε και να τα σεβόμαστε έτσι και αυτά να μας δίνουν τα αγαθά τους. Να διατηρούμε καθαρούς τους χώρους όπου τρώνε και κοιμούνται . Και καλό είναι τις κοπριές να τις συγκεντρώνουμε σε χώρο αποβλήτων και να γίνεται λίπασμα για τους κήπους μας, ώστε τα λαχανικά μας να γίνονται πιο νόστιμα από ότι με το λίπασμα του εμπορίου.

Να αγαπάμε τα ζώα όλοι, από τους κτηνοτρόφους μέχρι τους κρεοπώλες για την καλή διατροφή και την υγειά μας.

Πολλές φορές όταν γνωρίζαμε ένα νέο άνθρωπο, νιώθουμε πως αυτός μπορεί να παίξει στη ζωή μας το ρόλο του καλύτερου μας φίλου, χωρίς όμως αυτό να επιβεβαιώνεται στο τέλος αυτής της φιλίας. Η αληθινή φιλία δεν έχει ποτέ τέλος.

Ο πραγματικός φίλος δεν θα είναι πάντα καλός μαζί σου, μόνο και μόνο για να μην χάσει την παρέα σου, αλλά στις λάθος αποφάσεις σου θα σε σταματάει και θα σου δείχνει το σωστό, νιώθοντας το φόβο για οποιοδήποτε κακό μπορεί να σου συμβεί.

Πολλά παιδιά αναρωτιούνται πως θα καταλάβουν ποιος είναι ο πραγματικός φίλος τους. Δεν θα ψάξεις να βρεις ένα τέτοιο άνθρωπο. Θα έρθει στη ζωή σου όταν εσύ τον αφήσεις να μπει σ’ αυτή. Τότε θα είναι δίπλα σου στις χαρές και στις λύπες, θα σου εμπιστεύεται τα προβλήματα του, αλλά θα είναι έτοιμος να ακούσει και να βρει μια λύση και στα δικά σου προβλήματα. Θα σου εμπνέει εμπιστοσύνη από την πρώτη στιγμή.

Πραγματικός φίλος δεν είναι αυτός που για χάρη του θα οδηγηθείς σε πράξεις οι οποίες δεν αρμόζουν στον χαρακτήρα σου και στις αρχές σου.

Πολλοί λένε πως οι εφηβικές φιλίες δεν κρατάνε, χάνονται. Δεν είναι αγνές αλλά ο καθένας προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον άλλο για δικό του συμφέρον. Αυτό είναι αδύνατο να συμβεί αν εσύ δεν το επιτρέψεις. Όταν  αγαπάς πραγματικά τον/την φίλη και τον/την έχεις βαθιά μέσα στην καρδιά σου ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΒΓΕΙ,

Το να έχεις δίπλα σου πραγματικούς φίλους θα σε βοηθήσει πολύ στη ζωή σου, στον τρόπο που θα συμπεριφέρεσαι. Δεν θα φοβάσαι μην σε πληγώσει γιατί αν είναι πραγματικός σου φίλος δεν θα σε αφήσει σε μια δύσκολη στιγμή, θα είναι πάντα δίπλα σου.

Και όπως λέει η παροιμία “Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι”

Στις μέρες μας, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μάθεις πληροφορίες για ένα ξένο πολιτισμό η μια χώρα. Υπάρχει λοιπόν το διαδίκτυο με το οποίο μπορείς να βρεις οποιαδήποτε  πληροφορία για την οποία  επιθυμείς να μάθεις. Έτσι και εγώ θα σας διηγηθώ κάποια πράγματα για την Φινλανδία, χώρα που κατάγεται η μητέρα μου, αυτό ουσιαστικά με κάνει Ελληνο-Φιλανδή!

Αρχικά, θα ήθελα να τονίσω πως η Φινλανδία είναι μια χώρα φημισμένη για την ομορφιά των λιμνών και ποταμών της (συχνά σχηματίζουν καταρράκτες) που για την ακρίβεια έχει 60.000 λίμνες και ποτάμια. Επίσης για τις μεγάλες της χιονοπτώσεις που διαρκούν περίπου 6 μήνες στο Βορρά και 3 μήνες στο Νότο (ύψους γύρω στο 1 μέτρο), για την μεγάλη και καταπράσινη βλάστηση της που καλύπτει το 70% της Φινλανδίας και για τον φημισμένο Άγιο-Βασίλη της. Την άνοιξη αρχίζουν  βγαίνουν φράουλες και νόστιμα μούρα που τα κάνουν μαρμελάδες και διάφορα παραδοσιακά λικέρ.

Ζώα που κυριαρχούν στην Φινλανδία είναι κυρίως θηλαστικά όπως λαγοί, ελάφια, τάρανδοι, λύκοι αλλά και η αρκτική αλεπού  και από πτηνά όμως υπάρχουν,  κυρίως μπλε παγώνια και κουκουβάγιες. Στις λίμνες και τα ποτάμια υπάρχουν πολλών ειδών ψάρια, όπως και αγριόχηνες, κύκνοι και φώκιες, οι φώκιες βρίσκονται συνήθως στα παράλια. Ένας παραδοσιακός τρόπος χαλάρωσης και θεραπείας είναι η γνωστή στις σκανδιναβικές χώρες Sauna. Επειδή στις σκανδιναβικές χώρες δεν υπήρχε το λεγόμενο τζάκι, οι άνθρωποι έμπαιναν σε ειδικά δωμάτια που είχαν ένα ξεχωριστό φούρνο, ο όποιος είχε τοποθετημένες πάνω του πέτρες καυτερές, στις οποίες πέτρες ρίχνεις νερό και ύστερα αυτές εκπέμπουν ζεστό ατμό. Σπορ που κάνουν το χειμώνα σε εκείνες τις περιοχές του κόσμου είναι κυρίως το hokey, το ski και το skating.

Στην Φινλανδία υπάρχουν πολλά και διάφορα έθιμα και παραδόσεις που γιορτάζονται αναλόγως με την εποχή και άλλες τιμητικές εκδηλώσεις προς τιμήν κάποιων σημαντικών προσώπων της ιστορίας τους. Τα Χριστούγεννα έχουν μεγάλη πέραση στη Φινλανδία, οι άνθρωποι περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία για να φάνε τα διάφορα τοπικά παραδοσιακά φαγητά και γλυκά. Κοντά στην πρωτοχρονιά ο κόσμος από όλα τα μέρη της γης επισκέπτονται το Ροβανιέμι ένα Βόριο χωριό της Φινλανδίας που κατοικεί ο Άγιος-Βασίλης (εκεί στέλνουν τα γράμματα τους τα παιδιά και περιμένουν τα δώρα τους για τις γιορτές).  Το Πάσχα, τα παιδιά ντύνονται ζητιάνοι και γυρνούν στους δρόμους με καπνισμένα πρόσωπα, ζητιανεύοντας και κρατώντας σκουπόξυλα. Σε ορισμένα μέρη της δυτικής Φινλανδίας ανάβουν μεγάλες φωτιές (ύψους 7 μέτρων) την περίοδο ανάμεσα στην καθαρά Δευτέρα και την Κυριακή του Πάσχα για να ξορκίσουν τις μάγισσες που πετούν τριγύρω. Κάποια έθιμα που γίνονται εκεί τηρούνται και σε κάποιες άλλες χώρες του κόσμου. Όπως συνηθίζεται και σε άλλες χώρες την ημέρα του Πάσχα οι γονείς κρύβουν το πρωί σοκολατένια αβγουλάκια, μόλις τα παιδιά ξυπνήσουν με ευτυχισμένα προσωπάκια και βλεμματάκια ψάχνουν να βρουν χαρούμενα το καθένα μόνο του το σοκολατένιο του αβγουλάκι ώστε να το κατασπαράξουν.

Τέλος είμαι πολύ χαρούμενη που κάθε δεύτερο καλοκαίρι επισκέπτομαι τη Φινλανδία και βρίσκω τα ξαδέλφια μου που επιθυμώ όλο τον καιρό να δω.  Περνώ υπέροχα και μου μένει αξέχαστη αυτήν η εκδρομή που περιλαμβάνει όλων των ειδών περιπέτειες. Ταξίδια με το αυτοκίνητο, βόλτες με τα πόδια, κολύμβηση στις κοντινές παράλιες και μερικά σπορ όπως τραμπολίνο και baseball.

Αυτά λοιπόν, ήταν κάποια από τα ήθη και έθιμα της Φινλανδίας που αισθάνομαι πως και η  Ελλάδα και η Φινλανδία είναι πατρίδες μου.

Οι νέοι πάντα είχαν μια τάση προς την διαφορετικότητα. Η αλήθεια είναι όμως, πως πολύ συχνά η διαφορετικότητα αυτή οδηγεί στην κριτική και στην περιθωριοποίηση. Κάποιοι δεν θέλουν να γίνουν ένα με τη μάζα όπως άλλωστε δείχνει η εξωτερική τους εμφάνιση, οι πράξεις και οι συνήθειές τους. Οι άνθρωποι όμως πολλές φορές βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα τα οποία δεν είναι πάντα σωστά και αυτό γιατί βασιζόμαστε σε αυτό που βλέπουμε.

Για παράδειγμα, αν βλέπαμε στο δρόμο ένα κορίτσι ντυμένο με σκισμένα ρούχα, βαμμένα μαλλιά, και να έχει τατουάζ σε όλο της το σώμα, χωρίς να ξέρουμε τίποτα γιαυτό, δεν θα βγάζαμε το συμπέρασμα πως ίσως να μην έχει καλή ανατροφή, να είναι κακή μαθήτρια και να έχει μπλέξει με κακές παρέες; Λάθος.  Αυτή η κοπέλα μπορεί να είναι αισιόδοξη, με τα δικά της όνειρα και φιλοδοξίες, τους δικούς της στόχους και κάτι ακόμα, το οποίο λείπει απ’τους περισσότερους. Έχει τα κότσια και τη δύναμη να δείχνει στον κόσμο αυτό που έχει στην ψυχή της, αγνοώντας παρ’ όλα αυτά τη γνώμη του. Και τα τατουάζ που έχει, τα έχει κάνει για κάποιο λόγο τον οποίο κανείς μας δεν θα μάθει γιατί ποτέ κανείς δεν θα τολμήσει να ρωτήσει. Και αυτό γιατί όταν έχουμε επίγνωση του διαφορετικού και πολλές φορές του καλύτερου, το φοβόμαστε και το σνομπάρουμε.

Ένα αγόρι το οποίο είναι απομονωμένο, δεν ανοίγεται, παρά είναι προσηλωμένος σε ένα χαρτί με σχέδια όλη μέρα, αδιαφορώντας για το τι γίνεται γύρω του. Κάποιος θα έλεγε πως είναι αναίσθητος, χωρίς προτεραιότητες και χωρίς επίγνωση για τον εαυτό του. Αυτό το αγόρι μπορεί να έχει χάσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο, μπορεί να αντιμετωπίζει προβλήματα στο οικογενειακό του περιβάλλον, μπορεί να μην έχει φίλους γιατί δεν έχει βρει κάποιον με τον οποίο θα ταιριάζει και μπορεί τα σχέδια που κάνει να είναι το όνειρό του για το μέλλον. Δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε τους άλλους, από τη στιγμή που όλοι μας έχουμε αρχίσει να μαζοποιούμαστε κατά κάποιον τρόπο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι άνθρωπος είναι ο καθένας αν πρώτα δεν τον γνωρίσουμε. Εδώ κολλάει το ρητό ‘μην κρίνεις ένα βιβλίο απ’το εξώφυλλο’.  

Σκεφτείτε απλά πως μπορεί και εσείς να πέφτατε θύματα μιας ανάλογης συμπεριφοράς. Δεν θα αναρωτηθείτε τι έχετε κάνει λάθος; Τι και αν σε κάποιον αρέσει το Heavy Metal, σε κάποιον άλλον η Jazz, και κάποιος άλλος να ακούει με τρέλα Hip-hop; Είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφράζεται μέσα από οποιοδήποτε είδος μουσικής και οποιοδήποτε είδος ντυσίματος.  Πολλοί από αυτούς συχνά πέφτουν θύματα ρατσισμού λόγο των προτιμήσεών τους και σ’ αυτούς δίνονται ονόματα όπως ‘φρικιά’ και ‘αποτυχημένοι’, μόνο και μόνο γιατί έχουν έναν δικό τους τρόπο σκέψης και μια δική τους νοοτροπία, η οποία απέχει μίλια απ’ αυτή των ‘ανώτερων’, ‘επιτυχημένων’ και πάνω απ΄όλα ‘φυσιολογικών’ και ‘μυαλωμένων’.

Γιατί σήμερα πλέον αν δεν καπνίσεις είσαι αποτυχημένος, αν δεν πιεις δεν είσαι cool, αν δεν πας στα μπαράκια και αν δεν μένεις μέχρι αργά έξω δεν είσαι μάγκας. Μαγκιά όμως στις μέρες μας είναι να έχεις το θάρρος να πεις ΌΧΙ όταν όλοι οι άλλοι λένε ΝΑΙ. Μαγκιά είναι να ακούς τη φωνή μέσα σου γιατί ξέρεις ότι σου λέει το σωστό. Και μαγκιά είναι να μην παρασύρεσαι απ’τους άλλους, παρά να έχεις μια δική σου μοναδική προσωπικότητα, η οποία θα ξεχωρίζει πάντα.

Γιατί πολύ απλά το να είσαι ο εαυτός σου και να μην σε νοιάζει η άποψη των άλλων, είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

Έχουν γίνει πολλές έρευνες απο επιστήμονες σε ολόκληρο τον κόσμο, με θέμα την επίδραση της μουσικής στην ψυχολογία των εφήβων. Η εφηβεία είναι μια περίοδος συναισθηματικής φόρτισης όπου οι νέοι καταφεύγουν στην μουσική για να δείξουν με έμμεσο τρόπο τι νιώθουν. Σε αυτή την ηλικία ξεκινούν για πρώτη φορά να δίνουν μεγάλη σημασία στους στίχους των τραγουδιών και ψάχνουν για ένα βαθύτερο νόημα.

Πολλές φορές έχουμε αφεθεί στην μουσική αφήνοντάς την να μας χαλαρώσει και να μας κάνει να ονειρευτούμε ένα κόσμο στον οποίο δεν υπάρχουν τα προβλήματα και το άγχος της καθημερινότητας. Οι έφηβοι είναι φορτωμένοι από ενδοσχολικές και εξωσχολικές εργασίες. Παρ’ όλ ‘αυτά προσπαθούν να βρουν έστω και ελάχιστο χρόνο για χαλάρωση και έκφραση των συναισθημάτων τους μέσω της μουσικής. Πολλοί έχουν ως συντροφιά την ώρα του διαβάσματος τον χαμηλό ήχο της μουσικής,ενώ άλλοι παίζουν κάποιο μουσικό όργανο στα λίγα λεπτά διαλείμματος.

Ως μικροί ακόμα σε ηλικία δεν γνωρίζουν τους εαυτούς τους και ακολουθούν διάφορα, μουσικά κυρίως, πρότυπα. Άλλοτε μετά από σκέψη και άλλοτε από απόφαση στιγμής.  Κάποιοι μουσικοί τους δίνουν δύναμη και κουράγιο να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής. Οι κινήσεις άλλων μουσικών τους επηρεάζούν αρνητικά (π.χ. όταν οι στίχοι ενός τραγουδιού μεταφέρουν λάθος μήνυμα στο νεαρό κοινό)

Η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης. Μπορεί να επηρεάσει τον έφηβο ανάλογα με το πώς την αντιλαμβάνεται. Προσωπικά για μένα η μουσική είναι τρόπος ζωής, τίποτα λιγότερο!

*Ευχαριστώ τη φίλη μου Σοφία Γούλα για τη συμβολή της στη συγγραφή του άρθρου.

Στις μέρες μας, πολλά παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα απέναντι στους φίλους τους, στους καθηγητές τους αλλά και στους γονείς τους. Τα παιδιά φέρονται με νευρικό και άκομψο τρόπο, είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί κάτι τους απασχολεί. Με αυτόν τον τρόπο ξεσπάνε και σε άλλα παιδιά, χωρίς αυτά να φταίνε σε κάτι.

Κατά τη γνώμη μου, σε όλα τα σχολεία θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον ένας ψυχολόγος, ώστε το κάθε παιδί να μπορεί να απευθυνθεί σε αυτόν, εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, για να το βοηθήσει. Ο ψυχολόγος σίγουρα θα ξέρει πώς να κάνει το παιδί να μιλήσει εάν φοβάται και να το βοηθήσει με κάποιο τρόπο.

Αυτή η το είδος συμπεριφοράς χαρακτηρίζει κάποια παιδιά, κάποια άλλα όμως συμπεριφέρονται με έναν γελοίο τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση πιστεύω πως φταίει η εφηβεία και οι αλλαγές που γίνονται στην ψυχολογία του παιδιού. Η εφηβεία είναι ένα κομμάτι της ζωής όλων μας. Κυρίως την φοβούνται οι γονείς, γιατί δεν ξέρουν πώς θα είναι το παιδί τους (ως προς τον χαρακτήρα) και πως θα μπορέσουν να το βοηθήσουν.

Επιπλέον, υπάρχουν νέα παιδιά που έχουν παραβατική συμπεριφορά και προβλήματα με το νόμο. Σε αυτή την περίπτωση, τα παιδιά συμμετέχουν σε κλοπές, σε βιασμούς, σε τσακωμούς και σε άλλα διάφορα. Αυτά τα παιδιά πρέπει να τα κρατάνε στο σπίτι τους οι γονείς τους και να τα απασχολούν σε δημιουργικές δραστηριότητες, ώστε να μην επιτίθενται σε άλλα παιδιά αλλά και σε μεγαλύτερούς τους. Πρέπει να υπάρχει ένας ψυχολόγος και σε αυτή την περίπτωση!!

Τέλος πάντων, το θέμα της συμπεριφορά των νέων για εμένα είναι ένα σοβαρό ζήτημα, γιατί φοβάμαι και εγώ, διότι δεν ξέρω πως πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου αλλά και τους φίλους μου!!! Η συμβουλή μου είναι να υπάρχει στα σχολεία έστω και ένας ψυχολόγος και οι γονείς να προσπαθούν να κατανοούν όσο μπορούν τα παιδιά τους και  τέλος εμείς τα παιδιά να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους!!!

Mάλλον τα φαινόμενα απατούν! Ένας θα πει ο καλύτερος του ανθρώπου είναι ο σκύλος, άλλος θα πει είναι ο υπολογιστής τη σήμερον ημέρα. Κάποιοι άλλοι το βλέπουν από διαφορετική γωνία…

Ένα βιβλίο είναι αυτό που θα σου κρατήσει συντροφιά σε μια στιγμή μοναξιάς ή απογοήτευσης, όταν θα θες ένα όνειρο να πραγματοποιηθεί ή όταν εύχεσαι για ένα καλύτερο κόσμο, ένα καλό βιβλίο είναι αυτό που θα σου συμπαρασταθεί. Μέσα από ένα βιβλίο παίρνεις κουράγιο από τις ελπίδες των ηρώων και βλέπεις πως κι εσύ μπορείς να τα καταφέρεις ακόμα κι αν αυτό που επιθυμείς είναι αδύνατο. Είμαστε ακόμα σε μικρή ηλικία, δεν έχουμε φτάσει ούτε στο δεύτερο σκαλοπάτι της ζωής μας και τις ελπίδες εκτός από άλλους πιθανούς παράγοντες, τις παίρνουμε και μέσα από τις φανταστικές και μη ιστορίες που τα βιβλία έχουν να μας πουν.

Μπορείς εύκολα να ταυτιστείς με κάποιον από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και να γίνεται καλοί ‘φίλοι’, να τον νιώθεις και να σε νιώθει. Έτσι συμπάσχεις, μαθαίνεις να νιώθεις. Κάποια βιβλία λένε στην αρχή “Βασισμένο σε αληθινή ιστορία” ή κάτι παρόμοιο που σε κάνει να θες να πας στην τελευταία σελίδα και να δεις αν αυτή η ιστορία είχε καλό τέλος για κάποιους ανθρώπους. Και όταν τελικά διαβάζεις κάτι που σε κάνει να χαμογελάς, νιώθεις ευχαρίστηση και ανακούφιση.

Kάτι που ειλικρινά μου κάνει εντύπωση είναι ότι βρίσκεσαι για παράδειγμα σε μια κατάσταση που βαριέσαι και δεν έχεις τι να κάνεις. Αν πάρεις ένα βιβλίο στο χέρι σου και αρχίσεις να διαβάζεις σε μια τυχαία σελίδα, μετά κολλάς και δεν το αφήνεις! Μαγεία…! Πώς σε κάνει να θες να τελειώσεις έστω και το ένα αυτό κεφάλαιο;!

Υπάρχουν χιλιάδες βιβλία που ταιριάζουν στο γούστο του καθενός. Γι’αυτό κάθε άνθρωπος μικρός και μεγάλος έχει την δυνατότητα να γνωρίσει τον ‘καλύτερό του φίλο’!

Ζούμε σε μια κοινωνία που ο καθένας ζει για τον εαυτό του. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά όταν σου συμβαίνει κάτι. Οι υπόλοιποι είναι απλά περίεργοι να μάθουν! Πως μπορεί κανείς, λοιπόν, να εμπιστευτεί, να σεβασθεί, να αισθανθεί, να αγαπήσει;

Καθημερινά επικοινωνούμε με πολλούς ανθρώπους είτε από ανάγκη, είτε από συμφέρον, είτε από θέληση, είτε από θυμό, είτε επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Αλήθεια, ποιοί απ’ αυτούς αξίζουν πραγματικά λίγο απ’τον χρόνο μας; Ποιοί απ’ αυτούς αξίζουν να είναι στην ζωή μας; Γέλια, τσακωμοί, λύπες, χαρές, καταστάσεις που μοιραζόμαστε μαζί τους και στιγμές που μένουν στην καρδιά και στο μυαλό μας.

Υπάρχει όμως και η μοναξιά. Γιατί ένας άνθρωπος είναι μόνος; Αναγκάζεται να είναι ή απλά το επιλέγει; Και γιατί να υπάρχει η επιλογή της μοναξιάς; Λένε πως το αντίθετο της ζωής δεν είναι ο θάνατος, αλλά η μοναξιά. Συμφωνώ. Δεν γίνεται να έχεις μια ευχάριστη ζωή όταν την βιώνεις μόνος σου. Είναι οι φίλοι, η οικογένεια, μια σχέση, μια γνωριμία, ένας άνθρωπος. Ναι, αρκεί ένας άνθρωπος για να δώσει νόημα στην ζωή κάποιου άλλου! Αλλιώς τίποτα. Τι να ευχαριστηθείς; Τι να νιώσεις; Τι να απολαύσεις; Πού να πας; Όταν είσαι μόνος σου είσαι μόνο εσύ. Εσύ και οι σκέψεις σου.

Προσωπικά, διχάζομαι. Να αφεθώ σε έναν κόσμο που πληγώνει ή να ζήσω με την μοναξιά; Αν και αυτή πληγώνει περισσότερο… σίγουρα ξέρει τι θέλει απ’την αρχή μέχρι το τέλος. ΠΑΡΕΑ.

Γιατί αυτό το απλό παιχνίδι ξεχωρίζει ανάμεσα στα υπόλοιπα πνευματικά παιχνίδια που έχουν ανακαλυφθεί? Από καιρό έχει αποδειχθεί ότι παίζοντας μια παρτίδα σκάκι μπορείς να παρατηρήσεις πολλές ομοιότητες με την καθημερινή σου ζωή!!! Κι αυτή είναι πιθανότατα η μεγάλη δύναμη του παιχνιδιού.

Πότε  όμως ανακαλύφθηκε το σκάκι???

Το σκάκι ανακαλύφθηκε στην Ινδία τον 6^ο αιώνα. πολλές  είναι οι εκδοχές για το πώς ανακαλύφθηκε το παιχνίδι. Μια απ’ αυτές είναι η παρακάτω ιστορία!!!

Ένας βασιλιάς ο οποίος είχε κατακτήσει πολλές περιοχές, πίστευε πως ήταν ο μεγαλύτερος αρχηγός της γης και ότι τίποτα δεν ήταν αδύνατο γι’ αυτόν. Μια μέρα όμως ένας σύμβουλός του, του είπε «βασιλιά μου είσαι βέβαια μεγάλος στρατηγός  αλλά χωρίς τους φαντάρους σου δεν θα κέρδιζες ούτε μια μάχη»!!! Ο θυμός του βασιλιά ήταν φοβερός!!! Αμέσως ζήτησε εξηγήσεις από τον σύμβουλο, ο οποίος πρόθυμα απέδειξε ότι ο βασιλιάς είχε άδικο, φέρνοντας του ένα παιχνίδι που ο ίδιος είχε κατασκευάσει. Κατά τη διάρκεια της παρτίδας ήταν ολοφάνερο ότι ο στρατηγός (βασιλιάς) δεν μπορούσε να πάρει ούτε μια παρτίδα (μάχη) χωρίς τη βοήθεια των ‘’φαντάρων του’’. Ο βασιλιάς ενθουσιάστηκε τόσο με το νέο παιχνίδι, που προσφέρθηκε να δώσει στον εφευρέτη ότι αμοιβή ήθελε. Η έκπληξη του βασιλιά ήταν μεγάλη αφού δεν ζήτησε ούτε χρήματα ούτε πετράδια αλλά μόνο σιτάρι… 1 σπυρί σιτάρι στο πρώτο κουτάκι της σκακιέρας, 2 στο δεύτερο, 4 στο τρίτο, 8 στο τέταρτο κλπ. Νομίζοντας ότι μιλούσαν για μερικά σακιά σιτάρι ο βασιλιάς διέταξε τους αυλικούς να υπολογίσουν πόσο σιτάρι χρειαζόταν. Όμως για ακόμα μια φορά ο βασιλιάς ταπεινώθηκε μπροστά στον σύμβουλό του, αφού αποδείχτηκε πως κι αν μάζευαν όλο το σιτάρι της γης, πάλι δεν θα ήταν αρκετό!!

Αυτός ήταν ο μύθος για την ανακάλυψη του σκακιού αλλά στην πραγματικότητα δεν ανακαλύφθηκε μόνο από έναν άνθρωπο αλλά από πολλούς και είναι η εξέλιξη πολλών παιχνιδιών.

Τα παραπάνω είναι μια πρόταση που χρησιμοποιώ από το τέλος των φοιτητικών μου χρόνων μέχρι και σήμερα.

Στο ρητό αυτό συμπτύσσεται η φιλοσοφία μου και μια στάση ζωής. Κατ’ αρχήν η πρώτη πρόταση: “Δεν είναι κακό να κάνεις λάθος”. Είναι φυσικό – κατά την γνώμη μου – να κάνουμε λάθη. Και πρώτος εγώ. Κάνω λάθη ακόμα και σήμερα που είμαι σχεδόν μεσήλικας (όχι μεγάλος…), που γνωρίζω πολλά πράγματα, που συναναστρέφομαι με πολλούς ανθρώπους κάθε ηλικίας. Βέβαια τα λάθη μου είναι λίγα σε αριθμό και μικρά ως προς την σοβαρότητα τους (νομίζω…). Προσπαθώ όμως πριν κάνω οτιδήποτε να ζυγίσω τα πράγματα, να δω ποιους και πόσο επηρεάζει η κίνηση / απόφασή μου, να δράσω με προσοχή και με επίγνωση των κινήσεων μου. Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω (νομίζω…).

Η δεύτερη πρόταση “Κακό είναι να αφήνεις το λάθος αδιόρθωτο”. Όταν γίνει ένα λάθος αυτό επιδρά σε κάποιους ανθρώπους, άμεσα ή έμμεσα. Στα πλαίσια της Δημοκρατίας και του Σεβασμού προς τον διπλανό μας θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια να διορθωθεί το λάθος και να αποκατασταθεί η “Τάξις και Ηθική” των πραγμάτων (λέμε τώρα…). Αλλά προς θεού όχι να κάνουμε ένα άλλο λάθος για να διορθώσουμε το αρχικό. Έτσι και τα πράγματα κάνουμε χειρότερα αλλά μπαίνουμε και σε ένα φαύλο κύκλο λαθών. Θα πρέπει τότε να κάνουμε και τρίτο λάθος για να διορθώσουμε το δεύτερο, να κάνουμε τέταρτο λάθος για να διορθώσουμε το τρίτο κ.ο.κ.

Υπάρχει και η περίπτωση όμως να κάνω λάθος και να μην το αντιληφθώ. Εδώ παίζει και η γνώμη των άλλων. Θα ήθελα αυτός που το αντιλήφθηκε να μου το πει με ευγενικό τρόπο και να το συζητήσω μαζί του. Αν όντως έχει δίκιο δεν θα διστάσω να ζητήσω συγγνώμη και να προβώ στις ενέργειες που θα διορθώσουν το λάθος μου. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα το συζητήσω και πολύ περισσότερο να παραδεχτώ οτιδήποτε, όταν ο συνομιλητής μου είναι κακοπροαίρετος, εκνευρισμένος, φωνάζει ή απαιτεί “εδώ και τώρα” την αποκατάσταση της “Τάξις και Ηθικής”. Τότε αυτός κάνει μεγαλύτερο λάθος από μένα και θα πρέπει αυτός πρώτα να το διορθώσει …