MSKclub – ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Το parkour (παρκούρ) είναι γνωστό ως τέχνη της φυγής. Προέρχεται από την Γαλλία όπου είναι μια τέχνη σωματικής και πνευματικής άσκησης. Το όνομά του δόθηκε από τον Raymond Belle και έναν φίλο του, την δεκαετία του 80, τον Hubert Koundé. Είχαν την ιδέα να αλλάξουν την ονομασία parcours (η λέξη αυτή προέρχεται από ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος δρόμου μετ’ εμποδίων) και να δημιουργήσουν έτσι την λέξη parkour.

Στόχος του parkour είναι ουσιαστικά η υπερπήδηση εμποδίων, φυσικών και τεχνητών, όπου ως εμπόδια μπορούν να θεωρηθούν τα πάντα, από βράχοι, ποτάμια, ή κλαδιά μέχρι τοίχοι, πεζούλια ή κάγκελα. Ένας traceur καλλιεργεί την ικανότητα να εντοπίζει εναλλακτικούς τρόπους κίνησης και πορείας, τους οποίους ενδέχεται να χρησιμοποιήσει τόσο στην καθημερινή του ζωή, όσο και σε καταστάσεις εκτάκτων αναγκών.

To parkour είναι ένα από τα αγαπημένα μου αθλήματα, μπορεί να μην το ξέρω να το κάνω πολύ καλά, αλλά μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί κάνουν πολύ ωραία κόλπα. Ακόμη εύκολα μπορείς να ξεφύγεις αν σε κυνηγάει κάποιος ή αν παίζεις κυνηγητό. Οι κινήσεις στο parkour είναι εντυπωσιακές, πηδάνε από κτίριο σε κτίριο, από τοίχο σε τοίχο με προσγείωση roll-to-roll (ένα κόλπο στην προσγείωση, με τρόπο για να μην τραυματιστούν). Βέβαια δεν τα κάνουν αυτά αμέσως, στην αρχή κάνουν προπόνηση σε ειδικά μέρη, με ασφάλεια.

Προσπαθώ να το μάθω, είχα μερικά ατυχή γεγονότα (χτύπημα στο χέρι και στο πόδι μου), αλλά δεν θα τα παρατήσω, θα συνεχίσω γιατί είναι το άθλημα που με εκφράζει.

Μου αρέσει ο αθλητισμός και η γυμναστική αλλά περισσότερο αγαπώ το μπάσκετ. Ασχολούμαι από πολύ μικρή ηλικία, συγκεκριμένα το ξεκίνησα στην Τρίτη δημοτικού, δηλαδή παίζω εδώ και έξι χρόνια. Αφορμή ήταν οι αγώνες μουντομπάσκετ που είδα στην τηλεόραση, τις προσπάθειες των παικτών της Εθνικής Ελλάδος και τις νίκες που αυτοί έκαναν. Μου αρέσει πολύ να παίζω μπάσκετ, είναι πολύ ωραίο άθλημα και για αυτό θέλω κάποια μέρα να γίνω επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Μέχρι τώρα πιστεύω ότι είμαι καλός σ’ αυτό, το λέει και ο προπονητής μου άλλωστε. Πηγαίνω για προπόνηση κάθε μέρα στο γήπεδο και δεν κουράζομε καθόλου, αυτό κάνουν και παίκτες που θαυμάζω, όπως οι Μαικλ Τζόρνταν, Β. Σπανούλης, Ν. Ζήσης αλλά και οι Δ. Διαμαντίδης και Μ. Μπράμος που μου αρέσουν πολύ.

Όταν είμαι στον αγώνα, δηλαδή στα γήπεδο και βάζω καλάθια, κάνω χαρούμενο τον προπονητή μου και την οικογένεια μου που με βλέπει από την εξέδρα, ειδικά τον πατέρα μου πολύ περήφανο. Το καλοκαίρι ο προπονητής μου θα με πάρει στους αγώνες μπάσκετ στην Χαλκιδική να παίζω με τους καλύτερους.

Χαίρομαι πολύ όταν κερδίζουμε, γιατί θεωρώ την νίκη ως ανταμοιβή για τις προσπάθειες όλων των παικτών, για τους κόπους μας και την επιτυχία στις συνεργασίες μας. Όταν χάνουμε όμως στεναχωριέμαι, λόγω της προσπάθειας που κάναμε για το καλύτερο, αλλά δεν πειράζει τόσο αν η αντίπαλη ομάδα έπαιξε καλύτερα.

Με την ομάδα που είμαι σήμερα, τον «Απόλλων», έχω κερδίσει πολλούς αγώνες πρωταθλήματος και κυπέλου, οι θεατές συνέχεια μας χειροκροτούσαν και η χαρά που νιώθω είναι απερίγραπτη.

Θεωρώ ότι το μπάσκετ είναι κομμάτι της ζωής μου, την οποία δεν μπορώ να φανταστώ χωρίς το αγαπημένο μου άθλημα. Για αυτό το λόγο δεν θα σταματήσω ποτέ να παίζω μπάσκετ.

Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την επιθυμία μου: να γίνω ο επόμενος Γ. Μπουρούσης της Καρδίτσας.

Δείτε   Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης Καλαθοσφαίριση (wikipedia)

Η χειροσφαίριση είναι ένα ολυμπιακό ομαδικό άθλημα που μοιάζει πολύ με το ποδόσφαιρο. Η διαφορά ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και την χειροσφαίριση είναι ότι η χειροσφαίριση παίζεται με τα χέρια. Μια ακόμα διαφορά είναι και ο αριθμός των παιχτών μέσα στο γήπεδο (συνήθως το γήπεδο του χάντμπολ βρίσκεται σε κλειστό χώρο). Η ομάδα του χάντμπολ δημιουργείται από 6 παίχτες και τον τερματοφύλακα.

Ένας αγώνας χειροσφαίρισης διαρκεί περίπου 30 λεπτά το ένα ημίχρονο. Ανάμεσα σε κάθε παιχνίδι μπορούν να υπάρξουν διαλείμματα 5 λεπτών. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να επιτευχθούν τα τέρματα, δηλαδή η μία ομάδα να βάλει όσο πιο πολλά γκολ μπορεί στην άλλη. Για να βάλει κάποιος ένα γκολ πρέπει να χρησιμοποιήσει μόνο τα χέρια του. Κάθε ομάδα μπορεί να κρατήσει την μπάλα, πριν γίνει η προσπάθεια για να μπει ένας πόντος, σε ένα περιορισμένο χρόνο και οι παίχτες πρέπει να πασάρουν γρήγορα ο ένας στον άλλο.

Στην περίπτωση που ένας παίχτης χτυπηθεί από κάποιον άλλο με αντιαθλητικό τρόπο, τότε δέχεται κόκκινη κάρτα. Εάν το φάουλ είναι σκληρό, τότε ο παίχτης θα δεχθεί πινή και για δύο λεπτά θα του απαγορευτεί να είναι μέσα στον αγώνα. Για να αποβληθεί τελείως από τον αγώνα ένας παίχτης θα πρέπει να συμπληρώσει τις τρεις δίλεπτες αποβολές. Ένα φάουλ δεν γίνεται μόνο μεταξύ παιχτών. Το γήπεδο περιέχει δύο μεγάλα ημικύκλια μπροστά από κάθε τέρμα. Αυτό περιορίζει την απόσταση που υπάρχει από το τέρμα και την απόσταση από την οποία ένας παίχτης θα ρίξει ένα γκολ. Σε αυτή την περιοχή μόνο ο τερματοφύλακας μπορεί να κινείται. Στην περίπτωση που ένας παίχτης μπει σε αυτή την περιοχή τότε η μπάλα θα είναι στην κατοχή της άλλης ομάδας και θα υπάρξει και φάουλ.