Χάρισέ μου εκείνους τους ουρανούς, εκείνους τους ονειρεμένους κόσμους,

το βάρος της σιωπής, εκείνο το τόξο, εκείνη την εγκατάλειψη,

φλόγισέ μου τα χέρια,

δώσε νόημα στη ζωή μου

με το γλυκό το χάρισμα που σου ζητώ.

 

Δώσε μου το φως το λυπημένο, παθιασμένο και γερό

εκείνων των ουρανών των μακρινών, την αρμονία

εκείνων των κόσμων των σφαλισμένων,

δώσε μου το όριο το σιωπηρό,

το συγκρατημένο περίγραμμα εκείνων των φεγγαριών των σκιερών,

το εγγενές τραγούδι τους.

 

Εσύ, ο αφορισμένος, δίνεις τα πάντα,

εσύ, ο ισχυρός, ζητάς,

εσύ, ο σιωπηλός, δώσε μου το γλυκό το χάρισμα

από αυτό το μέλι το άμεσο και με νόημα κανένα.

 

Idea  Vilarino