Φυσικό μέγεθος σε βάθρο
με μια κλίση ακρόπρωρου
δεν ξέρω σε ταξίδι ποιο

Ανεβαίνεις στον άλλο βυθό
δίχως να λογαριάζεις το νεκρό του γαλάζιο
το μέσα σκοτάδι

Εαρινός
με βλέμμα εφηβικό
και κάτι ελάχιστα στραβό στα χείλη
να σε μεγαλώνει

Δε γύρισε κανένας να σε δει
Λίγο οι πρασινάδες
λίγο τούτη η ζωή

Δείχνεις μεταμφιεσμένος
στο πράσινο του χαλκού, ξένος
Πουλιά μόνο σε σκάβουν
σου κεντούν την κεφαλή

Τι βλέπεις τώρα
σε προσομοίωση μετάλλου;
Στον αιώνα σου μας είπες

Δε σε ρωτώ ν’ αποκριθείς
όπως κανέναν απ’ όσους κόβουν την κλωστή
κι εχέμυθοι σιωπούν μέσα στη νύχτα
Εμένα ρωτώ κι άλλον τρόπο δε βρίσκω

Απόγευμα προς το δείλι
καθώς τα σηκώνει όλα η λήθη
μισοντυμένα και τα φυγαδεύει

Πάνος Κυπαρίσσης