Το όνομα της Ακαρόα, σημαίνει στη γλώσσα Κai Tahu των Μαορί “Μακρύ λιμάνι”. Στο παρελθόν στην περιοχή υπήρχαν πολλά οχυρωμένα χωριά των Μαορί, τα λεγόμενα “pa”, όπως τα Takapuneke και Kaiapoi…Μετά την ανάμειξη των Άγγλων στις υποθέσεις των Μαορί, το 1830 και την καταστροφή των χωριών από αντίπαλες φυλές του Βορρά, η Ακαρόα κατοικήθηκε το 1838 απο Γάλλους και Άγγλους αποίκους, με το Γαλλικό στοιχείο παρόλα αυτά να υπερέχει…Έκτοτε το χωριό της Ακαρόα θεωρείται ως η μοναδική Γαλλική εγκατάσταση στη Νέα Ζηλανδία και υπάρχουν πολλά οικιστικά στοιχεία, ονόματα δρόμων και κοντινών περιοχών που αποδεικνύουν το Γαλλικό παρελθόν, από το οποίο δυστυχώς έχει μείνει μόνον η ανάμνηση, καθώς οι Γαλλικής καταγωγής κάτοικοι έχουν αφομοιωθεί εντελώς…
Τοπίο κοντά στον αυχένα των βουνών της χερσονήσου…Αριστερά στο βάθος, η λίμνη Ellesmere…
Όχι, στην φωτό αυτή δε βλέπετε ακόμα μια λίμνη…Είναι ο κρατήρας του σβησμένου ηφαιστείου, στα σχίσματα του οποίου εισχώρησε η θάλασσα και δημιούργησε αυτό το απίστευτο τοπίο…
Ονειρικό τοπίο, σε άμπωτη…Η άγρια ζωή, αυστηρώς προστατευόμενη και πανταχού παρούσα…
Το παλιό ταχυδρομείο του Duvauchelle, λίγο πριν το χωριό της Ακαρόα…
Το ιστορικό ξενοδοχείο του χωριού, με μεικτά στοιχεία αρχιτεκτονικής…
Χώρος εκδηλώσεων και αίθουσα κινηματογράφου, στον κεντρικό δρόμο…
Η γραφική βιβλιοθήκη που λειτουργεί ακόμα και Σαββατοκύριακα…
Μια μικρή κουκλίστικη παραδοσιακή πανσιόν…
Μικρή προβλήτα, με τους γλάρους σε παράταξη…
Η μεγάλη προβλήτα, απ’ όπου αναχωρούν τα πλοιάρια που μεταφέρουν τους τουρίστες στα μέρη που ζουν τα δελφίνια Hector…Όσοι θέλουν μπορούν να κολυμπήσουν μαζί τους, αλλά οι έχοντες γνώση ξέρουν οτι η αδιάκοπη όχληση των δελφινιών από τους ανθρώπους, τους έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην υγεία τους…
Τα πανάκριβα μπλε μαργαριτάρια paua, που πετυχαίνονται μετά από καλλιέργεια 3 χρόνων…Το αμπαλόνε (Haliotis Iris) είναι στην ουσία μια τεράστια πεταλίδα, μέσα στο κοχύλι της οποίας, εξειδικευμένο συνεργείο 3 -συνήθως- ατόμων, προσαρμόζουν με μία πολύ δύσκολη τεχνική, ένα μόσχευμα από μαργαριταρι του γλυκού νερού, το οποίο με τον καιρό επικαλύπτεται με το πρασινομπλέ μάργαρο του μαλακίου…Μετά από την πάροδο του χρόνου αυτού, απλά το ξεκολλάνε: το ζώο πάει για μαγείρεμα ενώ το άδειο κοχύλι με το μαργαριτάρι πηγαίνει στον τοπικό συνεταιρισμό κοσμηματοποιών…
Ο όρμος στα νότια της μεγάλης προβλήτας…Τα μπλε κτίρια είναι τα γραφεία των διαφόρων εταιρειών που διοργανώνουν μονοήμερες κρουαζιέρες στην περιοχή καθώς και τα εργαστήρια του τοπικού συνεταιρισμού καλλιέργειας και εκμετάλλευσης paua…
Ο φάρος της Ακαρόα, φωτό του οποίου και από τον οποίο θα αναρτηθούν σε επόμενο ποστ…
Καλά να περνάτε…