Λοιπόν για να συνεχίσω από τα προηγούμενα, γενικά μας συμβαίνουν διάφορα περίεργα, που πολλές φορές νομίζουμε πώς κάποιος μας κάνει φάρσα…Ήμασταν στα Starbucks στην εμπορική οδό Cashell, και λόγω της καλοκαιρίας καθήσαμε στα τραπεζάκια στον πεζόδρομο, εντελώς αθλητικοί και οι δυο, με καπέλα των Ολυμπιακών του 2004 και με έναν μπλε σάκο από το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυμναστικής που έγινε στον Βόλο το 2006, με την Ελληνική σημαία επάνω…
Σε διπλανό τραπέζι κάθισαν 2 νεαροί, που σε λίγα λεπτά τους ακούσαμε να συζητούν για μας και την γλώσσα μας, και να είναι πεπεισμένοι πώς είμαστε Φιλανδοί !!! Λοιπόν μέχρι τώρα μας έχουν περάσει για Ρώσους (!), Ρουμάνους (!!), Ιταλούς, Ισπανούς, Μαροκινούς (!!!), αλλά να ακούσουμε ότι μοιάζουμε για Φιλανδοί, δεν το περίμεναμε…Και τους ακούγαμε και γελούσαμε , και τους αφήσαμε φυσικά στην άγνοιά τους, (αφού δεν μας ρώτησαν, ας πρόσεχαν)…
Είναι ενδιαφέρον όμως πώς οι ΝΖηλανδοί γενικώς αγνοούν βασικά πράγματα για την Ελλάδα και τους Έλληνες αλλά και για άλλους λαούς…Παράπονο το έχουν λοιπόν οι μετανάστες σ’ αυτήν την χώρα, είτε είναι Ινδοί, Αιγύπτιοι, Κινέζοι,Γιαπωνέζοι κλπ οτι οι ΝΖηλανδοί δεν διδάσκονται οτιδήποτε απο Ιστορία και Γεωγραφία, παρά μόνον στο Πανεπιστήμιο (ανάλογα με τη σχολή, φυσικά)…Και μόλις βρίσκουν κάποιον διατεθειμένο να συζητήσει μαζί τους και ξέρει και “κάτι” παραπάνω, βγάζουν το άχτι τους…
Έτσι έτυχε με έναν Σαμοανό και έναν Ινδό ταξιτζή, αλλά και πολλούς άλλους ανθρώπους απο άλλες χώρες, αλλά σχεδόν ποτέ με ΝΖηλανδούς…Άνθρωποι απο χώρες με “χαμηλής ποιότητας” εκπαίδευση, να γνωρίζουν πράγματα για μάς, όπως για μουσική, ποίηση, ιστορία, μυθολογία…Νομίζω οτι φτάνεις στο σημείο να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου…
Αυτοί οι άνθρωποι που στην ουσία ξεριζώθηκαν απο τις χώρες τους για ένα καλύτερο μέλλον δικό τους και των παιδιών τους, με πολλές γνώσεις που δεν δικαιολογούνται ίσως απο το οικονομικό και εκπαιδευτικό υπόβαθρό τους, που ο καθημερινός κάματος για την επιβίωση τους καταναλώνει σχεδόν εντελώς, τους έχει προικίσει ταυτόχρονα με οξυδέρκεια και ευγένεια…Επειδή τίποτα δεν είναι αυτονόητο για αυτούς, αλλά όλα κατακτιούνται με μεγάλο κόπο (και πόνο)…
Μέσα σε όλη λοιπόν την ραθυμία των ΝΖηλανδών, που ένα δημοτικό οδικό έργο 50 μέτρων μπορεί να τελειώσει μετά απο 4 μήνες, που η σαγιονάρα είναι το εθνικό τους υπόδημα και που ψωνίζουν μόνον προμαγειρεμένα φαγητά απο το μάρκετ, η πολυχρωμία όλων αυτών των ανθρώπων που κουβαλούν μαζί τους τα ήθη και τα έθιμά τους, τα φαγητά τους, η ηρεμία τους και η συνέπειά τους, έχει μετατρέψει την πόλη και την χώρα, σε ένα μητροπολιτικό κέντρο οπου όλοι οι λαοί και οι θρησκείες συναντιούνται και αναμειγνύονται και συνυπάρχουν αρμονικά…
Ο καλός καιρός, οι λαμπερές μέρες συνηγορούν σ’ αυτό ακόμα περισσότερο…Η κοινωνία της ΝΖ δεν είναι μια στεγνή αγγλοσαξωνική κοινότητα, ενώ αν και γενικώς γίνεται λόγος για την οικονομική κρίση, αυτή δεν φάινεται να τους έχει αγγίξει ιδιαίτερα, τουλάχιστον όχι ακόμα…
Είναι σημαντικός τουριστικός προορισμός και μόνον για 2 μήνες πέφτει για λίγο η κίνηση (Ιούνιο και Ιούλιο, λόγω του χειμώνα), εξάλλουτο μέρος είναι πανέμορφο, όπως φαίνεται καθαρά και απο τις φωτό, όλες τραβηγμένες μέσα στην πόλη, τους Βοτανικούς κήπους και δίπλα στον Avon…
Αυτά τα λίγα -προς το παρόν- σχετικά με την ζωή εδώ , περισσότερα φωτορεπορτάζ και σχετικά ποστ, στο μέλλον…
Για να μην ξεχάσουμε: καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που γράφουν Πανελλήνιες…