Το βράδυ σ΄έκρυψε βουβά
στο βιολετί σκοτάδι
βαθύς ο χτύπος του κουβά
στο διπλανό πηγάδι
Ο κάθε δρόμος βγάζει αργά
μπρος στην δική σου πόρτα
πικρό φεγγάρι σεργιανά
στα πεθαμένα χόρτα
Ποτίζει τα βασιλικά
κι είναι πληγή και πόνος
μύρα νωπά
μύρα γλυκά
και τ΄ανασαίνω μόνος