Και πέρασαν χειροπέδες στα λουλούδια

στην ψυχή, στα ιδανικά.

Οι συμβιβασμοί μας, η ταχτοποίηση

τα μη μου απτου status quo μας.

Όνειρα, ελπίδες, αισθήματα

λέξεις κούφιες, μαριονέττες

στα ευλύγιστα δάχτυλα του κατεστημένου.

Viva la muerte, ζήτω ο θάνατος

είναι η μόνη αλήθεια που έμεινε ανόθευτη.

Όμως δεν τολμάμε την εμπειρία της

γιατί πίσω από τα αστραφτερά της μάτια

ενεδρεύει ο τρόμος.

Καβούρα -Γιαννίκη Ασημένια