Άπλωσε το βλέμμα του στην υγρή αμουδιά

δίπλα στα φρεσκοβγαλμένα κοχύλια

από την βραδινή παλίρροια

Τα χέρια του δεμένα κάτω απ’ τη σκιά των βράχων

σ’ απόγνωση

Ο ήλιος έστεκε μεσούρανα γεμάτος θλίψη

που έδιωξε τα σύννεφα νωρίς

Μάταια αναζητούσε συντροφιά

στον χάρτη τ’ ουρανού

Κάποιοι ράθυμοι γλάροι

λικνίζονταν φλύαροι πάνω από

την αιφνιδιασμένη ζαργάνα

λαχταρώντας τη γεύση της ασημένιας σάρκας της

Μια σαύρα σύρθηκε στο πλάι του

η αύρα σάλεψε το ψάθινο καπέλο

ένας ψίθυρος ευτυχίας -η μέλισσα-

περιδινήθηκε ανέμελα στο γείσο

κρατώντας για αργότερα το επώδυνο φιλί της

Τα άνθη της ενοχής

μαραίνονταν στις εσοχές των βράχων

ηδονικές φωλιές του εφήμερου έρωτα

Κι εκείνος μόνος, όπως πάντα,

βούλιαξε αθόρυβα

στη σιωπή της άμπωτης

που αποτραβούσε τις εικόνες

από το καλοκαιρινό τελάρο…

M.K. 28-04-08